~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Deha-re'yi kullanmalıyım.
Kendisinin bu ani çıkışı karşısında afallamıştı Ekin; karıncalar ona Aramir'i göstermişti ve cevap apaçık ortadaydı. Elfin dokunuşu bile ürpertirken tenini, ona duyacağı hisler Çetin'i kurtaracaktı. Tüm büyü ortadan kalkacaktı ama asıl sorun yine bu büyüydü zaten. Ağaç elflerinin kokusu, onların gücü ve anlaşmanın etkileri hakkında pek çok şey duymuştu Ekin... ve şimdi korkuyordu.
Aramir, Gliondel'in ikiziydi ve saç renkleri dışında ikisinin tüm fiziksel hatları aynıydı. İç kemiren şüphe de tam bu noktada baş gösteriyordu. Ya Aramir'den etkileniyor oluşum da bu kokudan kaynaklıysa? Ekin derin bir nefes aldı ve sırt çantasını yere bırakıp içini kurcalarken Aramir ile göz göze gelmemeye çalıştı.
"Gerçekten şu an bunu yapacak mısın?" Aramir'in sesi donuktu; düşüncelerini ele vermeyen resmi tonu ortaya çıkarmıştı.
"Çetin'i görmeyi mi? Evet." Ekin işi ağırdan alıyordu; karıştırdığı ve eşyaları yanlara itelediği çantadan tıkırtılar yükseliyordu. Düşünmek için zamansal bir alan sağlıyordu Ekin kendine. Çetin'i görmek için Gliondel'den uzaklaşmayı beklemişti. Sağduyulu ve berrak bir zihinle hareket etmek istiyordu zira. Yine de iki canı hayattan koparmış bir Çetin ile yüzleşme fikri hala ürpertiyordu içini. Kabullenmesi çok zor bir durumdu bu çünkü ve bu karşılaşmayı elinden geldiği kadar uzun bir süre ötelemek istemişti.
"Peki neden şimdi görmek istedin? Yalnızız Ekin; sorularımız var... birbirimizle ilgili öğrenmek istediğimiz şeyler." Resmiyetin kırılışı ve etrafı canlı renklere boğan muzip tınının doğuşu... "Bu anı yakalamak çok kolay olmadı; biliyorsun. Kandria bir dikerdan kadar inatçı ve huysuz olabiliyor bazen." Vücut ağırlığını tek ayağına bırakıp diğer dizini büktü Aramir. Kollarını da kenetlemişti; omuzlarındaki pelerin cüssesini heybetli göstermişti.
Gerçekten de neden şimdi?
Ağzından bir anda dökülmüştü kelimeler ve pişmandı Ekin ama Aramir'in ortaya sürdüğü öneri, rahat bir şekilde geri adım atmasını sağlardı. Bu kurtarıcı ipe tutunabilirdi. Yine de bir an için duraksadı. Bir bahane olarak öne sürmek dışında gerçekten de Çetin'i görmesi gerekmez miydi? Onu öfkesinden, dürtülerinden ve kokunun yan etkilerinden kurtarmalıydı... ama Deha-re işlevsiz bir izleme aracıydı sadece. Çetin'e gerçek anlamda müdahale etmek istiyorsa rüyalara başvurmalıydı. Bu yüzden elini çantadan dışarı boş bir şekilde çıkardı ve ikna olmuş bir halde doğruldu Ekin. "Düşündüm de... aslında haklısın Aramir. Birbirimizi tanımamız gerek."
Aramir'in yüzü sabitti ama bakışları irkildiğini ele vermişti. Elfin heyecanının kokusunu duyumsayabiliyordu Ekin ve bu ilginçti. Duyguların kokusu olmazdı ki. "Tanıyalım öyleyse." Aramir biraz fazla yaklaşmıştı Ekin'e. "Neden orman gibi kokuyorsun Ekin? Özgür ve taze..." Aramir'in sağ eli havalandı ve parmaklar usulca Ekin'in çenesini okşadı.
