Chapter 13: Take
"Finally," binato ko ang takong na suot-suot ko kanina sa rehearsal namin para sa susunod na fashion show, kumunot naman ang noo sa akin ni Sharla dahil sa pag-bato ko ng takong sa sahig.
Hindi ko nalang ito pinansin at nag-unat ng katawan, kinuha ko na ang simple kong damit sa luggage para makapag-palit na.
Ramdam ko na rin ang panlalamig ng katawan ko dahil sa lingerie na suot-suot ko, kailangan ko rin kasing dumaan sa kompanya para kamustahin ang nangyayare sa pinapagawang mall ni daddy. Last month na nag-umpisa 'yun at hindi pa naman ako sure kung kailan matatapos yung mall niya sa Cavite.
Binili niya nga ang lupa na binibenta ng Salvatierra at pinasalamatan ako ni daddy dahil sa tama nga ang sinabi ko na maganda ang offer nila sa malaki nilang lupain.
"Mag-papalit muna ako," ang sabi ko kay Sharla na dahilan para mag-tungo na ako sa comfort room para doon na mag-palit, nakita ko ang iba ko kapwa modelo na naka-suot na ng simpleng damit at kaunting inaayusan ang mga sarili nila.
When I came inside they looked at me head to toe the reason why my forehead creased, isang buwan na ang nakalipas nung nangyare ang scandal ko at masasabi ko na hindi ko pa rin nabubura sa kanilang lahat ang nangyare.
Hanggang ngayon ay nag-papagaling pa rin si Cassie, nagagawa ko naman siyang bisitahin pero kaagad akong umaalis dahil alam kong ayaw niya naman akong makita.
"That lingerie doesn't suit you." someone said the reason why I raised a brow at this woman who is wearing a floral dress already, what did she just said?
"Pardon?" she chuckled and looked at me head to toe the reason why I clenched my jaw, kung puwede ko lang nakawan ang mata niya ay kanina ko pa ginawa kaso kailangan kong mag-pigil.
Kahit na nawala naman si Hera ay patuloy pa rin ang mga kapwa ko modelo sa pangungutya, kahit ako ay hindi nakakalagpas sa mga salita nila pero hindi ko nalang ito pinapansin dahil ano bang ambag nila sa akin?
"I said that lingerie doesn't suit you--"
"Inulit pa, tss." ang putol ko sa kanya na dahilan para ipag-krus niya ang kanyang dalawang braso at nag-taray pa, kahit naman salita ang binibigay nila sa akin ay hindi ko pa rin maiwasang masaktan.
Sa tingin ko ay nung umalis si Hera ay mas lalong lumala ang lahat pero kinakaya ko naman, mas rumami ang mga masasamang ugaling modelo na para bang sila naman ang pumalit kay Hera.
Hindi ko alam kung saan sila nakakakuha ng lakas ng loob para mag-salita ng masama sa akin pero paki-hanap nalang yung pakielam ko.
"You don't even deserve to be the highest-paid model here in the Philippines. You just bought your career using your family's surname," she said to be the reason why I smirked, the audacity to tell me that I only bought my career because of my family's surname. That is totally a lie.
Hindi naman counted ang opinyon niya kung wala naman siyang ambag sa buhay ko, dahil sa ginawa ni Hera ay mas lalo kong binuo ang sarili ko na harapin ang mga taong kagaya ng nasa harapan ko.
"Wala ka na bang bagong entry? Lagi nalang 'yan ang sinasabi mo sa akin e' wala naman akong pakielam." naka-ngisi kong sabi sa kanya at nakita kong nag-titipon tipon na ang mga modelo sa gilid namin na para bang wala silang balak na awatin itong bruhang 'to.
"Atsaka sino ka ba?" tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa dahil hindi ko naman siya kilala, baka masyado akong sikat na dahilan para hindi ko talaga siya makilala.
"You have the guts to criticize me. I don't even know you."
Mahina siyang natawa at unti-unting lumapit sa akin para pag-laruan ang naka-lugay kong buhok, umatras ako at naiirita na dahil sa pagiging isang maldita niya na para bang siya ang reyna dito.
"I'm Hera's cousin, Eleni." pag-papakilala niya na dahilan para saglitan akong mawalan ng imik, malalim ko siyang tiningnan at parang sa isang iglap ay bumalik sa akin ang itsura ni Hera. Ang babaeng iyon ang sumira sa akin noon pero bakit kailangang makita ko pa ang pinsan niya?
I sighed and smiled at her sarcastically, "Nice meeting you, ako pala nag-pakulong sa pinsan mo." I played at my tone the reason why I saw her raging for a while. I'm kind of scared because after Hera, her cousin came.
"Tss, tama lang na nag-karoon ka ng scandal...masyado kang mayabang." ang sabi niya niya sa akin na dahilan para mas lalong lumawak ang ngiti sa aking labi na para bang nakikipag-laro lang ako sa isang batang spoiled-brat.
At ano ang sabi niya? Tama lang na nag-karoon ako ng scandal? Hindi ba siya nahihiya sa ginawa ng pinsan niyang maka-sarili? Alam ng lahat na mali ang ginawa ni Hera pero mas pinili pa rin nilang kampihan 'to, mga makikitid ang utak.
"Tama lang rin na makulong ang pinsan mo, ang pangit kasi ng ugali at..." tiningan ko siya muli ulo hanggang paa at mahinang natawa.
"Parehong-pareho kayo, baka ikaw na ang isunod ko. Ayaw mo nun? Bonding kayo ng pinsan mo sa kulungan?"
I became stronger when my scandal happened, and I will not let anyone ruined me again. If being hard is the only way I can protect myself, then I will do it.
"Atsaka bago ka palang dito pero grabe ka na umasta, wala ka pa sa talampakan ko kaya wala kang karapatan na sabihan ako ng kung ano-ano." tinulak ko ng bahagya ang kanyang braso gamit ang hintuturo ko na dahilan para marinig ko ang pag-singhap niya.
"You're just my junior and I don't fucking care on your tantrums about me, hindi kita ka-level kaya hindi counted ang opinyon mo." hindi ako mag-papatalo sa isang kagaya niya, hindi niya naman naabot ang mayroon ako kaya wala akong pakielam kung ano man ang sabihin niya sa akin.
Mahina akong natawa at nag-lakad na dahilan para mahiwa ang mga nag-titipon na mga modelo sa aming dalawa, nang makapasok ako sa cubicle ay hindi ko maiwasang mapa-pikit nalang.
Bakit ba ang pasmado ng mga bibig ng ibang mga tao? Nakakapag-salita ba sila ng masama dahil sa inggit sila? Mali ba na ginalingan mo sa propesyon mo at mali ba na makakuha ng isang achievement?
"Bakit ang tagal mo naman?" ang tanong sa akin ni Sharla, naka-suot na ako ng simpleng jeans at white hoodie na may kasamang white shoes. Komportable kasi ako sa suot na ganito at pupunta lang naman ako sa kompanya kaya ayos na itong suot ko.
"Nag-pakilala lang naman sa akin yung pinsan ni Hera." malamig kong sabi at nilagay sa luggage ang mga gamit na nilabas ni Sharla para ayusan ako ng bahagya.
Kahit na nalabanan ko ang mga salita niya ay hindi ko maiwasang masaktan pa rin, kahit alam ko namang hindi totoo ang mga sinasabi nung Eleni na 'yun ay hindi ko pa rin maiwasang masaktan.
Bakit kaya ganon? Sa tingin ba nila sa pisikal lang sila nakaka-sakit ng tao? Kahit nga sa salita palang ay masakit na paano pa kaya kapag pisikal ka ng sinaktan?
Iyon ang natanggap ko kay Hera na pilit ko ng binabaon sa hukay, kahit pangalan niya lang ang naririnig ko ay hindi ko maiwasang mawala sa ulirat.
"She's your junior, bago palang siya sa pag-momodelo." ang sabi ni Sharla na dahilan para mahina akong matawa, ang lakas na kaagad ng loob na harapin ako e' bago palang naman siya sa pag-momodelo.
Sorry but it's funny to know that she dares to say bad things on me even though she's not yet on the level.
"Wala na rin naman akong gagawin ngayon hindi ba?" pag-babago ko ng diskusyon kay Sharla na dahilan para tingnan niya ang phone niya para i-check kung mayroon pa ba akong kailangang puntahan.
"Yeah, puwede ka ng pumunta sa kompanya ng daddy mo...do I need to come with you?" she asked the reason why I shook my head with a smile, pinatayo ko ang luggage ko at inayos ng bahagya ang sarili ko.
"No, ako nalang muna. Alam ko naman kasi na marami ka pang gagawin, binibigyan naman kita ng oras para sa sarili mo e."
Kahit na manager ko si Sharla ay hinahayaan ko pa rin siya na gawin ang gusto niya, binibigyan ko siya ng oras para sa sarili niya.
Kahit na andami kong schedule ay nag-kakaroon pa rin siya ng pasensya para ayusin ito, masaya ako na tumagal siya sa akin ng ilang taon.
"Nga pala, iniinom mo pa ba yung gamot mo?" tanong niya na dahilan para saglitan akong matigilan, nakagat ko ang ibabang labi ko at iniisip ang mga salitang sasabihin sa kanya.
"A-Anong tinutukoy mo na gamot?" kahit na pilitin kong iwasan ang tanong na iyon ay hindi ko magawa dahil tatanungin at tatangunin ako ni Sharla hangga't makuha niya na ang sagot ko. Iniinom mo pa ba yung gamot mo, Avon?
"Yung gamot, yung laging pinapa-inom sa'yo ng daddy mo." pag-tukoy niya na dahilan para mariin kong ipikit ang mga mata ko, mabuti nalang at naka-talikod ako sa kanya na dahilan para hindi niya makita ang pag-aaala ko.
Sa isang iglap ay bumalik sa akin ang itsura ng gamot na iyon na laging pinapa-inom sa akin ni daddy na ngayon ay tinigil ko ng inumin, wala namang talab ang gamot na iyon sa akin at sa tingin ko mas lalo lang ako nag-aalala kapag nakakakita ako ng gamot na kulay puti.
"H-Hindi ko na iininom 'yun, matagal na." hindi ako makapag-sinungaling sa kanya at narinig ko ang marahan niyang pag-buga ng hininga. Naiyukom ko ang kamao ko dahil alam niyang dapat kong inumin ang gamot na iyon pero nag-sawa na ako.
"Look at me," she ordered the reason why I sighed and faced her. As we met eyes, I saw her being worried about me, and I just smile at her. I don't want to take those medicines anymore because it's useless for me.
"Why? Bakit hindi mo na iniinom ang gamot mo?" ang tanong niya sa akin na dahilan para mabasa ko ang labi ko na nanuyo simula nung itanong niya sa akin ang tungkol sa pag-inom ko ng gamot ko na matagal ko ng tinigil.
"Hindi naman nakakatulong ang gamot na 'yun kaya bakit kailangan ko pang inumin? Mas lalo lang akong nag-aalala kapag umiinom ako ng gamot, sinasayang ko lang ang gamot na 'yun na hindi naman tumatalab sa akin."
Hindi na sila babalik, wala ng babalik sa dating ako noon. Nakakatawang isipin ang dami kong pinapakitang ugali sa kanilang lahat pero yung pinakatotoo kong ugali ay hindi ko pa nakikilala.
"But still--"
"Please, don't force me to take those medicines. Kahit na inumin ko ang mga gamot na iyon ay wala pa ring babalik." ang putol ko sa kanya, ayos naman ako kung anong mayroon ako ngayon at wala na akong pakielam kung ano ba ang nangyare noon.
"Ayos na ako kung ano man ang mayroon ako, ayokong sayangin ang oras ko kakainom ng gamot na hindi naman tumatalab sa akin." simple kong sabi at hinila na ang luggage ko para tuluyan ng umalis sa studio, ramdam ko ang tingin sa akin ni Sharla pero hindi na ko na binalikan pa ito ng tingin.
I sighed and brushed my fingertips on my hair. I don't want to take those medicines anymore because nothing happens. I'm happy with what I have now, maybe the old me is already dead, and I have to accept that there's no way that I can bring my old self anymore.
Hindi na nga nag-tagal ay nakarating na ako sa kompanya at panay ang bati sa akin ng mga empleyado na dahilan para bigyan ko sila ng simpleng ngiti.
Sanay na rin naman ako na tanging hoodie at jeans lang ang pormahan ko sa tuwing pupunta ako sa kompanya, hindi naman kailangang mag-gown pa ako dito hindi ba?
Binuksan ko ang pinto ng opisina at doon ko na nga nakita si daddy na seryosong nasa harapan ng computer niya, agad na sumilay ang isang ngiti sa akin labi dahil sa pagiging masipag niya.
"Hi dad," ang bati ko na dahilan para maagaw ko ang atensyon niya, naalis niya ang kanyang tingin sa monitor at tumayo na may ngiti sa kanyang labi para salubungin ako.
Hinalikan ko siya sa pisngi at hinimas ang kanyang likod, kahapon lang ang birthday ko pero nakikita ko sa kanyang mukha na parang may hangover pa rin siya dahil sa pag-inom.
"Your eyebags, dad." pag-papaalala ko sa kanya na dahilan para mahina siyang matawa at napa-kamot sa ulo. Alam naman niyang masama sa kanya ang pag-pupuyat pero kaarawan ko naman kahapon kaya pinag-bigyan ko na siya.
That smile fades away, and he became serious all of a sudden the reason why I gulped, "Sharla said to me that you're not taking your medicines anymore." my jaw clenched when he already got the news.
What's the use of taking those medicines if I'm not getting the benefit of it?
"Ang bilis namang sabihin sa'yo ni Sharla na isang buwan ko ng hindi iiniinom ang gamot ko." pilit akong nag-pakita ng isang ngisi sa aking labi para naman hindi masyadong maging seryoso ang aming usapan. Bakit ba kasi sinabi ni Sharla kay daddy?
"Bakit hindi mo na iniinom ang gamot mo?"
I tilted my head and chuckled, "Ayos na rin naman ako atsaka para saan pa ang pag-inom ko ng gamot kung wala namang nangyayare?" isang buwan ko ng tinigil ang pag-inom ng puting gamot na iyon, matagal ko ng iniinom ang gamot na iyon pero wala naman itong naitutulong sa akin na dahilan para ako na mismo ang mag-kusang tigilan ito.
Suminghap si daddy na dahilan para mapakamot ako sa ulo ko, "Huwag ka ng mag-alala sa akin, ayos na rin naman ako sa kung anong mayroon ako ngayon. Masaya ako kung ano ba talaga ako." Ito nga ba talaga ako? Bakit pakiramdam ko ay may nasa loob ko na nag-tatago kung sino ba talaga ako?
Ako nga ba talaga 'to?
"Iyan na ba talaga ang desisyon mo?"
"Gusto mo bang ma-overdose ako?" naka-ngisi kong sabi na dahilan para kumunot ang noo niya, kulang nalang ata ay sabay-sabay kong inumin ang gamot na iyon para bumalik ako sa dati pero hindi ko ginawa dahil natatakot ako.
"Hindi iyon ang gusto kong mangyare--"
"Then hayaan mo na akong hindi inumin ang gamot na 'yun, mas lalo lang akong nag-aalala sa tuwing iinumin ko 'yun." ang putol ko sa tatay ko na dahilan para tumango nalang siya bilang sagot sa akin.
Mabuti naman at napaki-usapan ko siya dahil maging ako ay napagod ng inumin ang ga gamot na iyon na hindi naman nakakatulong sa akin, hindi ko nga alam kung tumatalab ba ito sa akin pero nakakapagod lang kasi.
Ilang taon ko ng iniinom ang gamot na iyon pero wala naman akong nakuhang kapalit, napagod akong inumin ang gamot na iyon at ngayon ay mababawasan ang pag-aalala ko.
Sa seryosong pag-uusap namin ay bigla namang bumukas ang pinto na dahilan para maagaw nito ang atensyon namin, nung ibaling ko ang tingin ko sa taong pumasok ng opisina ng tatay ko ay halos maging isang bato ako.
Para akong nalagutan ng hiningi ng masilayan kung sino ba ang taong pumasok sa opisina, parang kagabi lang ang muli naming pag-kikita pero ngayon ay nasa harapan ko nanaman siya at ngayon ay hindi siya naka-suot ng uniporme niya.
"Archielle," ang tawag ni daddy at lumapit kaagad para kamayan itong si Tavi, inayos ko kaagad ang diwa ko pero hindi ko maiwasan ang mapa-ngiti ng maalala ko nanaman ang pag-halik niya sa akin sa pisngi bilang isang regalo sa akin.
Inggit ka? Akin lang 'yan e.
"Thank you for coming here pero wala ka bang duty ngayon?" ang tanong ng tatay ko na dahilan para hindi ko maalis ang tingin ko kay Tavi na ngayon ay simple lang ang suot na pumunta dito sa opisina, black polo-shirt at blue pants lang ang suot-suot niya.
Kahit anong suot niya ay ang gwapo niya pa ring tingnan.
"No sir, naka-annual leave po ako ngayon."
So wala siyang pasok ngayon? Wala naman siyang gagawin hindi ba?
"That's good then let's talk about the mall already, isang buwan na ang nakalipas nung nag-simulang gawin iyon at nais sana kitang kausapin sa lupa niyo." mukha namang maganda ang pag-uusapan nila dahil kita naman sa mukha ng tatay ko ang pasasalamat niya sa pamilya Salvatierra.
Tavi's eyes went to mine the reason why I tilted my head and waved at him the reason why he rolled his eyes on me, mabilis na napa-busangot ang aking mukha dahil sa inasal niya na tinalo pa akong babae na mag-taray.
Attitude ka, kapitan?
Parang kagabi lang ay hinalikan niya ako sa pisngi tapos ngayon tinarayan ako, hindi naman ata tama 'yun.
I cleared my throat and I think I need to leave the office for them to talk about business, "I will just leave for a while but you..." tinuro ko si Tavi na dahilan para kumunot ang noo niya, saglitan na sumilay ang ngisi sa aking labi dahil sa pag-tataka niya.
"I'll wait for you, we need to talk." usal ko at nakita ko ang pag-lunok niya, parang hindi niya inaasahan na ako pa ang gagalaw para makipag-usap ako sa kanya. Wala naman akong pakielam kung sino sa aming dalawa ang mauna, pinapakita ko lang naman na kung gaano siya kahalaga sa akin.
Nilagpasan ko na si Tavi at sa pag-labas ko ng opisina ay doon na sumilay ang malaking ngiti na dahilan para makagat ko ang ibabang labi ko, alam mo yung pakiramdam na sobrang gaan ng araw mo dahil sa nakikita mo yung taong gusto mo?
I felt butterflies in my stomach and my heart is racing, iba ang tama ko sa lalaking 'yun na maging sa pag-tulog ko ay dala-dala ko siya.
Hindi ako naka-tulog dahil sa regalo niya sa akin at paulit-ulit kong inaalala iyon dahil pakiramdam ko ay nanalo ako sa isang lotto, ang laki nga ng pinag-bago ni Tavi pero iyon ang dahilan para ang hirap nanaman niyang abutin.
Bakit ba kasi isang buwan siyang nawala?
"What is it?" tahimik lang akong nag-hihintay sa lobby at natapos na rin ang pag-uusap nila ni daddy na dahilan para mapa-tayo ako, seryoso nanaman ang mukha nito na dahilan para kumunot ang noo ko.
"Hello, bakit nanaman ang seryoso ng mukha mo?" kinaway ko pa ang kamay ko sa kanya at nag-babakasaling mag-babago ang ekspresyon niya pero nagulat ako ng bigla niyang huliin ang braso ko na dahilan para mapalunok ako.
Nandoon pa rin ang malalamig niyang mga mata habang hawak-hawak ang braso ko, ang init ng kamay niya na para bang dumadaloy ito sa katawan ko "Ang seryoso mo naman, wala ka na ngang pasok tapos ganyan pa itsura mo." mabuti nalang at hindi ako nautal dahil baka balikan ako nito.
He sighed and let go of my arm, "What do you want?" he asked with this husky tone, the reason why I became serious also, he knows what I want.
"Come with me," I ordered the reason why his forehead creased, tumikhim siya saglit at pinag-laruan ang dila na dahilan para umubok ito sa gilid ng kanyang labi.
Gosh! Does he know that he looks sexy playing his tongue?
"Where are we going?" his brow furrowed more because of my order, I chuckled a bit and tilted my head to play with him again.
"Street food, I want street foods."
"Does it look like I know where they are selling street foods? I'm not even eating those foods." halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya, tama ba ang narinig ko sa kanya?
"Pardon?" para akong naging bingi at narinig ko ang pag-singhap niya na para bang kinikimkim niya ang inis sa akin, bakit ba ganito ang akto niya ngayon e' parang kagabi lang ay panay pa ang ngisi niya sa akin ha?
"I'm not eating those kinds of foods. I don't even know what are the names of the foods they are selling." hindi ako makapaniwala dahil sa sinabi niya na para bang pinag-mamayabang niya pa sa akin na hindi siya kumakain ng mga street foods, kakaiba rin talaga ang sundalong 'to.
"That's it, I'm taking you with me."
"What? You have no right--"
"Oh, come on! Don't be so maarte, masarap kaya ang street foods." ang pag-aaya ko pa sa kanya na dahilan umiling siya, hindi siya puwedeng humindi dahil isasama ko talaga siya sa ayaw at sa gusto niya.
"I'm not really into those kinds of foods, not a fan of it--"
"Shut up Gustavo Archielle, kaya nga isasama kita hindi ba? Pag-bigyan mo na ako!" ang pilit ko sa kanya na dahilan para tarayan niya ako na para bang hindi talaga siya papayag na dahilan para hawakan ko ang braso niya.
"Let's go, desisyon ako." pilit ko siyang hinila pero masyado siyang mabigat na dahilan para samaan ko siya ng tingin, wala naman siyang trabaho ngayon kaya puwede bang samahan niya nalang ako? Masarap kaya ang street foods, minsan nga ay iyon ang miryenda namin ni Sharla kaysa sa mga mamahaling pagkain.
"Please, pag-bigyan mo na ako." I pouted the reason why he caressed his hair because of frustration, kaunti nalang ay mapapa-payag ko na siya atsaka hindi naman siya siguro busy ngayon.
Nag-pakawala siya ng isang malalim na hininga, "Okay fine,but never expect that I will like street foods." umikot ang mata ko dahil imposible naman 'yun. Ako mismo ang mag-papakilala sa kanya ng street foods at masaya ako na ako ang unang taong makakasama niya sa pag-kain nun.
"You will, babawiin mo 'yang sasabihin mo."
"Oy! Tabi kayo diyan!" ang sigaw ng isang lalaki na dahilan para igilid ako ni Tavi gamit ang kanyang kamay, palihim naman akong napa-ngiti dahil sa pag-kukusa niya na para bang normal nalang itong gawin.
Nakita ko ang isang lalaki na nag-tutulak ng cart na may lamang buko, may mga containers rin ito malalaki na dahilan para doon niya ilagay ang buko juice niya.
"Are you really sure about this?" tanong sa akin ni Tavi na dahilan para mahina akong matawa, kanina niya pa tinitingnan ang paligid niya na para bang naging alerto siya nung dumating kami dito sa lugar na kung saan punong-puno ng street foods.
"What? Nandito na tayo kaya bakit parang takot ka pa diyan?" palinga-linga siya at panay ang dikit sa akin na dahilan para mahina akong matawa, ang cute niya lang dahil para siyang isang bata na ayaw malayo sa nanay tuwing first day sa paaralan.
"I'm not into maraming tao, Avon." nilapit niya ang labi niya sa tenga ko na dahilan para mas lalong lumawak ang ngiti ko, takot na takot ang sundalo sa maraming tao.
Hapon na rin naman kaya maraming tao ang mga nandito para bumili ng miryenda, "Kaltukan kita diyan e' mas malaki pa nga yung katawan mo kaysa sa mga tao dito tapos natatakot ka pa."
"Shut up, woman. Kasalanan ko bang gutom ka?" banat naman niya na dahilan para matawa ako ng nakakaloko, mukhang hindi nga talaga siya sanay sa mga ganitong lugar kaya mabuti nalang ay siya ang inaya ko.
"Halika na, ipapakilala kita sa street foods!" hinawakan ko ang braso niya para naman hindi ito matakot at akala ko ay tatabigin niya ang kamay ko pero hindi, hinayaan niya lang na hilain ko ang braso niya na dahilan para kiligin ako.
Ako lang may lakas ng loob na gawin ito kay Tavi, masuwerte na ako ang kasama niya sa araw na ito at mabuti nalang ay napa-payag ko siya.
"Kuya, ten pesos pong chicken balls at kikiam." ang sabi ko kay kuya na ngayon ay nag-luluto ng kwek-kwek, ang dami niya ring tinitinda kagaya ng banana cue, turon, butchi, lumpia, palamig at iba pa.
Heaven talaga ang street foods, minsan ay sinasamahan ko pa ito ng kanin dahil mas gusto ko iyon pero ngayon na kasama ko si Tavi ay kailangan kong konsidirahin ang mga kagustuhan ko para sa kanya.
Ngayon lang naman 'to atsaka masaya ako na isang kagaya niyang hindi pa nakakasubok ng street foods, mukhang may bago nanaman akong pang-asar sa lalaking 'to.
"Atsaka kuya, mag-kano kwek-kwek niyo?"
"2.50, ma'am." ang sabi niya sa akin na dahilan para mas lalong lumawak ang ngiti ko ng makitang mainit pa ang mga kwek-kwek na kakalagay niya lang sa container, the best talaga ang kwe-kwek kapag may kasamang suka at matamis.
"20 pesos na rin pong kwek-kwek kuya, kukuha na po kami ng kasama ko." pumunta naman ako sa gilid ng cart dahil andoon ang mga baso at container ng mga tinitinda niya, panay naman ang dikit sa akin ni Tavi at wala siyang imik nung nasa harapan na namin ang cart.
Naging pipi ka ba bigla, kapitan?
"Bakit ang tahimik mo?" ang tanong ko sa kanya at kumuha ng dalawang baso para sa aming dalawa, mabilis ang bawat pag-kurap niya na dahilan para kumunot ang noo ko. Mukha kasi siyang balisa na para bang wala siya sa ulirat, kakain lang naman kami pero para siyang takot.
"Hindi mo ikakamatay 'to, Tavi. Don't be maarte." nilagyan ko ng apat ang baso ko maging ang baso niya at nakita ko ang pag-lunok niya na para bang nasa harapan niya ang kamatayan, nakakatawa ang itsura niya, tss.
Sinama ko na rin ang chicken balls at kikiam sa baso namin na dahilan para mapuno ito, nilagyan ko ito ng suka at matamis na dahilan para mas lalo akong mag-laway. Ang ganda ng itsura ng street foods kapag mag-kakasama sa iisang baso, nakakagutom talaga.
"Here, tada!" I cheered and shook the cup in front of him. I saw him analyzing the big cup that is filled with street foods as if he wants to know what substance that can make him dead.
I rolled my eyes and put his hand on the cup to hold it, "Kainin mo 'yan, nilibre na nga kita kaya kainin mo 'yan." matampo kong sabi na dahilan para suminghap siya. Iniwas ko naman ang tingin ko dito para ibigay kay manong ang bayad namin.
"Let's go to the bench." ang aya ko sa kanya at kaagad siyang dumikit sa akin na dahilan para mapa-iling nalang ako, ang cute lang tingnan ng sundalong 'to na para bang ang kalaban niya dito ay ang street foods.
Nakarating na nga kami sa bench sa harap ng simbahan, umupo kami doon at nakita ko siyang hindi niya pa rin ginagalaw ang baso niya na dahilan para mapa-simangot ako. Nasa kalahati na ako ng baso ko tapos siya wala pang nakakain.
"Kainin mo 'yan, masarap 'yan promise. Hindi mo ikakamatay 'yan, Tavi." pangungumbinsi ko na dahilan para mapa-singhap siya.
"This tusok-tusok is weird." ang dami niya pang sinabi sa akin bago niya tuluyang itusok ang stick sa chicken ball na may sauce na, nag-aalinlangan pa siya pero ako na ang nag-pasok nito sa bibig niya na dahilan para samaan niya ako ng tingin.
"Chew," I ordered the reason why he chewed the chicken ball inside his mouth, I smirked and shifted my eyes away on him to eat my food.
Ilang segundo itong hindi nag-salita na dahilan para kumunot ang noo ko, muli kong binaling ang tingin sa kanya at halos malaglag ang panga ko ng makitang mabilis na nabawasan ang laman ng cup niya.
"What the hell! Tinapon mo yung pagkain?" galit kong tanong sa kanya na dahilan para umiling siya sa akin, bakit ang bilis naman niyang bawasan yung laman ng cup niya?
"No! I ate half of it!" ang angal niya pa na dahilan para mapa-buga ako ng hininga na para bang hindi ako makapaniwala na ang bilis niyang kumain, sinandal niya ang likod niya sa lingkuranan na para bang preskong-presko siya.
He closed his eyes and I saw him smirking the reason why my forehead creased, "What? Why are you smirking?" I asked, he raised the cup in front of me and slightly opened his eyes to look at me.
"It's good, this food is heaven. This tusok-tusok is everything."