Chapter 12: Still
"Hi," that's the word we said after one month of being away on each other, I gulped and can't take my eyes of him. Do you even know how much I missed you?
Ako lang naman ang naka-miss kaya ano pa ba ang aasahan ko sa kanya?
"You guys looked awkward, ang akala ko ba close kayo?" ang biglang singit ni Trixielle na dahilan para mabasa ko ang labi kong tuyo na simula nung napunta siya sa harapan ko.
Bakit pakiramdam ko ay palaging pag-katapos lang ng isang buwan ko siya makikita? Ano naman kaya ang ginawa niya sa probinsya at bakit naging ganito na ang hubog ng katawan niya?
"A-Actually, I'm not really close with your brother. Maybe your mom misunderstood us." I'm trying to be calm in front of him, hindi puwedeng sa muli naming pag-kikita ay magiging tanga nanaman ako sa harapan niya.
Ang gwapo niya, hindi niya alam na hindi ko na matanggal ang tingin ko sa kanya pag-katapos ng isang buwan na hindi kami nag-kita.
He cleared his throat again the reason why I became attentive, "Happy birthday, Avon." he greeted the reason why I nodded with this small smile formed on my lips.
Kung alam niya lang na kanina pa ako kinikilig pero dapat hindi ko ipahalata dahil gusto kong ipakita na iba na ako sa harapan niya, kung alam niya lang na panay pa rin ang tingin ko sa litrato niya na nangangahulugang hindi ko siya mapakawalan.
"Thanks, Tavi--I mean, Captain."
"What did you call him?"
Argh! I forgot that I should call him Captain because that is more formal, ayusin mo ang akto mo Avon!
I bit my lower lip when I saw Trixielle being intrigued on what I said. Suddenly, I heard Captain sighed and shifted his eyes away to me.
"She's the only person who calls me Tavi, I don't even know why she calls me like that... kind of weird, actually."
Hindi naman niya ako niligtas dahil parang pakiramdam ko ay pinahiya niya ako sa kapatid niya, palihim akong napa-irap dahil sa mas lalo pa ata siyang naging malamig ngayon na dahilan para ang hirap niya ng abutin.
"Oh... Tavi is kind of cute, I liked it Avon." Trixielle teased me the reason why I awkwardly smiled at her. I don't even know if I want to have a conversation with them, maybe I'm comfortable if I will just talk with Captain.
Ngayon, gusto ko ng itatak sa isipan ko na Captain na ang itatawag ko sa kanya. Oo, cute nga ang pangalan na binigay ko sa kanya pero nahihiya naman ako kahit na gustong-gusto ko siya.
Tangina, lintek na pag-ibig dahil parang pinadapa ako sa rampa.
"Mom said that you're with someone already, who is this lucky man?" biglang tanong sa akin ni Trixielle na dahilan para manginig ang ibabang labi ko, bakit sa isang iglap ay tinanong niya ang lalaking hinihintay ko?
Ayan oh! Katabi niya lang ang lalaking hinihintay ko, ang kaso ayaw naman ako i-crush back!
Matagal na siyang add to heart sa akin kaso itong kuya mo, ayaw sa akin. Bigay ko sa'yo buhay ko e, just kidding.
"P-Pardon?" bakit ba parang nagiging bingi nalang ako bigla sa nga tinanong nila sa akin?
"You're with someone already?" Captain asked the reason why I shifted my eyes on him and I saw him staring blankly at me, why are you looking at me like that as if you're hopeless?
"Yeah, mom asked a while ago... tinanong niya si Avon kung bakit hindi pa siya kinakasal tapos ang sabi naman niya ay may hinihintay siya, so ibig sabihin may someone na."
Hindi ko ba alam kung nang-aasar lang si Trixielle pero kasi nasa harapan kon a ang hinihintay ko, wala naman kasi 'tong kaaalam-alan kung gaano ako kabaliw sa kuya niya.
"Who's the lucky man, Avon?" she keeps asking me questions about my man but little did she know that the man I'm talking about is her brother.
Balak kong pakasalan 'yang kuya mo, kaso sa panaganip lang.
"Already with someone, I see."
Tanga, ikaw kasi yung someone kaso ako lang ang umaasta sa ating dalawa. Manhid mo naman, kapitan!
"Tss, at least ako may someone na e' ikaw... single pa rin hanggang ngayon." hindi ko alam kung saan ako nakakuha ng lakas ng loob na sabihin iyon sa kanya pero nakita ko ang pag-taas ng kilay niya na dahilan para mag-pakawala ako ng isang ngisi.
Sa tingin niya mapipigilan niya ang nararamdaman ko sa kanya? Malakas kapit ng puso ko sa kanya at sa tingin ko ay wala namang problema doon, hindi ako desperada dahil gusto ko lang ipakita kung gaano ko siya kagusto.
Ganon na rin ba ang mindset ng ibang tao na kapag babae ang nag-first move ay masasabihan na kaagad na desperada?
"Oo, single lang si kuya forever...takot kasi sa commitment."
Wow, takot pala sa commitment si kapitan.
"Are you malapit na kaagad?" Captain asked using his conyo words again the reason why I chuckled, him being conyo is the cutest for me.
Pakurot nga sa pisngi, kapitan!
"Yeah, madali naman siyang kaibiganin." ang sabi ni Trixielle habang naka-ngiti sa akin na dahilan para tumango nalang ako bilang sagot pero binaling ko kaagad ito kay Captain na parang hindi na maipinta ang mukha, parang kanina lang ay ang presko niya pero ngayon ay parang pinag-sakluban siya ng ulan.
"How about you, Trixielle? Do you have a boyfriend?"
"Yeah, he's kuya's comrade."
"Sana all jowa sundalo." bulong ko na dahilan para maramdaman ko ang tingin sa akin ni Captain, kung sa tingin niya ay siya ang pinaparinggan ko ay parang ganon na nga.
Argh! Literal na masaya ako na nakita ko ngayon si Captain, wala naman akong hihingin na rason kung bakit isang buwan siyang nawala dahil ang importante ay naka-balik na siya.
Parang pakiramdam ko ay binigyan ako ng pag-kakataon na makapag-simula ulit pero sana kasama ko siya sa pag-sisimula ko, sana nga ay hindi na siya umalis.
"Avon!" ang tawag sa akin ni Sharla na dahilan para maalis ko ang tingin kay Captain, kumunot naman ang noo ko ng makitang kasama ni Sharla si Jordan. Kumaway ito sa akin na dahilan para mapa-ngiti ako.
Jordan is my co-model, maganda ang hubog ng katawan nito na dahilan para isa rin siya sa mga kinukuhang model ng mga kilalang brands sa Pilipinas. I don't know why but I can see myself on this man, he's good when it comes to walking and also in posing.
"Hey, Jordan."
"Hey, beautiful." he greeted me the reason why I stepped forward to kiss him on the cheek. He smelled so good and looks good wearing his red coat, that's why I love his sense when it comes to fashion.
"Happy birthday, I got you Chanel." he raised the gift for my birthday the reason why I chuckled and punched his shoulders.
"Ang sabi mo sa akin ay hindi ka makaka-punta?"
"Tumakas ka nanaman sa manager mo no?" ang biglang singit ni Sharla na dahilan para mapa-kamot siya sa batok niya na para bang tama ang hinala ni Sharla, makulit rin kasi itong si Jordan na maging ang manager niya ay tinatakasan niya.
"I did it for Avon's birthday, maiintindihan niya naman 'yun... malakas sakin 'tong si Avon sa akin kaya dapat lang na pumunta ako dito sa birthday niya." ginulo niya ang buhok ko na dahilan para mapa-busangot ako, he's treating me like a younger sister again.
He's just a friend of mine, nakilala ko siya dahil sa isa siya sa mga naka-sama ko sa mga photoshoot. Nung nakita ko ang bawat anggulo niya sa camera ay nalaglag na kaagad ang panga ko, dagdag mo pa ang kagwapuhan niya na sa tingin ko ay kahit stolen shot lang 'yun ay puwede pa ring pag-kaguluhan.
"Pero sa susunod huwag mong takasan 'yung manager mo, baklang 'to." mahinang hinampas ni Sharla ang balikat ni Jordan habang may ngiti sa kanyang labi, binaling ko ang tingin ko sa party saglit dahil mukhang parami na nga ng parami ang mga tao.
"Puwede ka ng kumain ha, baka mamaya sa ginutom ka sa pag-takas mo sa manager mo." pag-bibiro ko na dahilan para mahina siyang matawa, "Let's go," ang aya ko sa kanya na at sumunod naman ito sa akin.
Sa pag-sama sa akin ni Jordan ay nahuli ko naman ang tingin ni Captain na dahilan para kumurap ang mga mata ko, matalim ang tingin niya sa akin na para bang masusugatan na ako.
What the hell is your problem, Captain?
I shifted my eyes away on me to focus on Jordan, but even though I'm not looking at him, I can feel his presence lingers on me, the reason why I sighed and tried to gain my sense.
"You know him?" Jordan asked, and my forehead creased, we are in front of the food, but his attention is not on me. He pointed out someone the reason why I followed his index finger. Who is it?
Nung sinundan ko ang tinuturo niya ay halos manginig ang ibabang labi ko ng mapag-tantong si Captain ang tinutukoy niya, bakit ba sa tuwing si Captain ang pinag-uusapan ay hindi ko maiwasan ang mawindang?
After a month, nag-kita nanaman kami at sa tingin niya nag-bago ang nararamdaman ko sa kanya?
"Y-Yeah, ka-business partner namin sila ni daddy." kaagad kong iniwas ang tingin ko at tinuloy ang pag-kuha ng pagkain para kay Jordan, "Bakit? Kilala mo siya?" sunod kong tanong.
"I think I saw him on your fashion show, the time you're wearing red lingerie." natigilan ako sa pag-kuha ng pagkain dahil sa sinabi niya at dali-daling bumalik ang tingin dito, nakaramdam nanaman ako ng saya saglit pero kailangan kong maka-sigurado.
"What do you mean you saw him already?" napunta sa akin ang tingin nito at tumango.
"Yeah, hindi ako nag-kakamali. Siya yung nakita ko sa fashion show mo, naka-suot pa nga siya ng tuxedo nun e."
Automatic na sumilay ang ngisi sa aking labi dahil sa kasiguraduhan ni Jordan, so dumalo si Captain sa fashion show ko? Naramdaman ko nanaman ang kiliti sa aking tiyan na para bang nabuhayan ako dahil sa sinabi ni Jordan.
How come that I didn't see him? So you're sneaking that time, Captain?
"Oh, ito na pagkain mo...baka gutom lang 'yan." naka-ngisi kong sabi at pinatama ang gilid ng plato sa kanyang tiyan na dahilan para sumilay ang ngiti sa kanyang labi.
Hindi na nga nag-tagal ay unti-unti ng umaalis ang mga tao at ramdam ko na rin ang pananakit ng paa ko dahil sa kanina pa ako palibot-libot para kamustahin ang mga dumalo, para naman akong mangangampanya.Maging si Jordan ay kailangan na ring umalis dahil bawal daw siyang mapuyat.
Umupo ako sa isang bench at sinandal ang likod ko sa lingkuranan, kaunti nalang rin naman ang mga tao at karamihan dito ay mga kasosyo ni daddy sa kanyang business. Nasa parteng damuhan na ako na dahilan para tanggalin ko nalang ang takong kong nag-papasakit sa paa ko.
Linapag ko ang mga paa ko sa damuhan at hindi maiwasan ang mapa-singhap, pag-katapos ng gabing ito ay babalik na kaagad ako sa bahay ko dahil ayoko ng mag-tagal dito.
My relationship with my family is still complicated. I don't know if the time will come that we'll talk about our shortcomings, but I don't want to expect that much. I want to focus on my career, and the runway is what I'm looking forward too.
Saglitan lang akong napa-upo sa bench marahil nakaramdam na ako ng antok, kahit na naka-hubad na ang sapatos ko ay pinilit kong mag-lakad sa garden na kung saan panay pa rin ang inom nila daddy kasama ang mga kaibigan niya.
I stepped forward and caressed his back the reason why I got his attention, I smile immediately and I can see that he's enjoyed the party "Uuwi na po ako dad." ang paalam ko sa kanya na dahilan para maibaba niya ang kanyang baso.
"Halika at ihahatid na kita--"
"No, dad. Nandiyan naman yung kotse ko kaya ayos lang, kukunin ko lang yung mga gamit ko sa loob tapos uuwi na ako." nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata dahil alam niyang aalis nanaman ako pero iyon ang kailangan kong gawin.
"Don't worry, bibisita naman ako dito." I tapped his shoulder so that he will be at ease, pilit na itong ngumiti sa akin at akmang mag-lalakad na sana ako ng biglang sumingit si sir Manuel, ang tatay ni Captain.
"Maybe Archi can drive you home," my eyes went to Captain because he's part of the men who are drinking. I immediately shook my head and hands to decline.
"No, sir. Nandiyan naman po ang sasakyan ko kaya ako na po ang bahala sa sarili ko--"
"Let's go," Captain cut me out the reason why my lower lip trembled. He's already standing and ready to drive me home, fuck!
"No Captain, it's alright. Just enjoy your drinks--"
"Where are your things?" putol niya sa akin ulit na dahilan para ngumiwi ako, sa totoo lang ay ang astig niyang tingnan na hindi man lang siya tumanggi kaagad sa pag-hatid sa akin pauwi. Mas lalo tuloy akong nahuhulog pero alam ko naman na hindi niya ako sasaluhin, tss.
"Maybe it's good if Archi will drive you home, gabi na rin atsaka alam kong pagod ka na." ang singit ni daddy na dahilan para mag-pakawala ako ng isang malalim na hininga, pilit kong binaling ang tingin ko kay Captain na ngayon ay matalim nanaman ang tingin sa akin.
Wala naman akong ginagawa pero yung tingin niya sa akin ay halos makaka-sugat na.
"Buksan mo yung pinto," ang utos ko kay Captain at handa ng buhatin ang maliit kong maleta para ipasok ito sa kotse niya, umiling siya at lumapit sa maleta ko para agawin ito sa akin na para bang balewala lang sa kanya ang bigat nito.
Linagay niya ito sa likod ng kotse at tahimik na pinag-buksan ako ng pinto na dahilan para saglitan ko siyang pag-masdan, "Puwede naman kasing ako nalang ang mag-maneho pero pumayag ka pa."
"Bakit? Gusto mo rin naman akong masolo hindi ba?" automatic na napa-ngiti ako dahil sa sinabi niya, bakit ganyan naman tayo bumanat? Hindi ko maalis ang tingin sa kanya na may malaking ngiti na nabasa niya ang gusto kong mangyare.
So gusto niya ring masolo ako? Paano kiligin, sige?
Ang masolo ka ang magandang nangyare sa buhay ko, kapitan.
"Get your ass inside the car now, Avon," he ordered, the reason why I chuckled, and I got inside the car. The smell of his car is still the same, and it played inside my nose. I can't help but smile because of this feeling with Captain.
Ang nais ko ay masolo ka pag-katapos ng isang buwan nating hindi pag-kikita, gusto pa rin kita.
Sumakay na rin siya sa kotse at kaagad na pinaandar ang kotse, hindi pa rin maalis ang ngiti dahil sa nabasa niyang gusto ko siyang masolo at sa tingin ko ay nagamay niya ako sa pag-kikita namin ulit.
"Where are you living?"
"To your house," I said with this appealing voice and I heard him chuckled.
"You're still into your banats, Avon." halos sampalin ko na ang pisngi ko para ayusin ang diwa ko.
"Hindi 'yun joke pero sa Roxas ako naka-tira."
Tangina po, kinikilig po ako. I don't care if I'm with him because all the bad things disappear and I could say that this is the best party ever because I'm with him.
"Ang sabi sa akin ng kapatid mo ay nasa probinsya ka daw ng isang buwan, alam mo namang hindi ako sanay sa long distance relationship." pag-aasta ko at sa isang iglap ay hindi ko nanaman mapigilan ang mga banat kong para sa kanya lang.
Paligayahin kita diyan e, tss.
"Long distance relationship? I'm not even aware that I'm in a relationship with you."
Aray, hindi naman masakit yung pambalik niya sa akin. Napa-nguso ako at masama siyang tiningnan, "Hindi naman masakit, kapitan." sarkastiko kong sabi sa kanya na dahilan para umigting ang panga niya na may pag-silay ng ngisi.
Ako lang ang may tapang ng loob na mag-salita sa kanya ng ganito, kailan kaya 'to mahuhulog sa akin kasi handa narin naman ako sa kasal, tss.
"Wait, I thought you're with someone already...nilalandi mo ba ako?"
Sinapo ko ang ulo ko dahil naalala niya pa ang sinabi ng kapatid niya na may someone na daw ako pero hindi naman 'yun totoo dahil yung someone na 'yun ay siya.
"Tss, you're my someone," I stated with a throaty voice and scratched my head. Gosh! After one month, here I am, being crazy all over Captain Gustavo, and my mouth doesn't stop talking when I'm with him.
Because I don't care even if I'm with my baby, he's someone that can make me feel safe and confident.
"How's one month?"
"Wala, iniisip kung bakit ghinost mo ako."
"What? Do I look like a multo to you?" I chuckled because of him being conyo again, ang sarap pisilin ng pisngi niya dahil sobrang cute niya mag-salita. Lahat naman sa kanya cute kaya bet na bet ko siya e.
"Tss, bumalik ako sa dati kong gawi. Tiningnan ko larawan mo ng isang buwan ulit."
Niliko niya ang manibela at narinig ko nanaman ang mahina niyang tawa, kinakaya niya pa ba ang mga banat ko?
"Still straightforward, I see."
"So tayo na?"
Nabaling ang tingin niya sa aking saglit dahil sa tanong na iyon. Parang kabaliktaran ang nangyayare, ako ang nanliligaw dito sa sundalong ito pero wala akong pakielam dahil gusto ko e.
"All of a sudden you're asking me if tayo na e' hindi nga kita nililigawan."
"Aray ha! Kanina mo pa ako binabara, ako lang naman nakaka-alam na may relasyon tayo."
"You're childish," he shook his head and can't get over of my banats. Sabagay, ako lang naman ang may alam na mag-karelasyon kami dahil umaasta ako. Ibuhos ko sa'yo pag-mamahal ko e, gusto mo 'yun?
Hindi na nga nag-tagal ay nakarating na kami sa bahay, suminghap ako ng makitang mag-isa nanaman ako sa malaking bahay na ito. Narinig ko ang pag-hila ni Captain sa aking maleta at tinabi na ito sa akin.
I pressed my lips and hesitating to go inside my house because I want to catch on him after one month, I want to have deep talks with him, and I want more time with him. Can he just give that as my birthday gift?
"You live here alone?"
Napunta sa kanya ang tingin ko at kaagad na tumango bilang sagot, "Yeah, ako lang ang naka-tira dito pero puwede ka na rin namang lumipat." saglitan na kumunot ang noo niya pero sumilay nanaman ang ngisi sa kanyang labi.
I sighed and stood firmly in front of him, "What is your birthday gift to me?" I asked Captain the reason why the smile fades away as if I made him uncomfortable. Why am I expecting more?
"Is it not enough that we met each other after a month?"
Is that already considered as a gift to me? Well naka-usap at naka-sakay ako sa kotse niya ngayong birthday ko, nailabas ko nanaman ang sarili ko sa kanya at masaya naman ako na nakita ko siya ulit pero bakit parang pakiramdam ko ay may kulang?
"Oh, that's your birthday gift...okay," matipid kong sabi at pilit na ngumiti sa kanya, pilit kong nilalaban ang matalim niyang tingin sa akin na halos nakaka-sugat na. Kung alam niya lang kung gaano ko siya na-miss, tanging litrato niya lang ang mayroon ako kaya iyon lang ang pinang-hahawakan ko.
Syempre, ako lang naman ang umaasta at ako lang naman ang may gusto.
Hindi ko na kinaya ang tingin niya at parang nakaramdam ako ng lungkot ng bahagya sa aking puso, ayos na rin siguro 'yun at hindi ko alam kung kailan ba ako ganito pag-dating sa kanya.
I forced a smile and stepped back to get ready, "Thank you for giving a ride, Captain. Tatawagin nalang kitang Captain, mas pormal kasi 'yun." bakit sa isang iglap ay dinidistansya ko ang sarili ko sa kanya?
"Bye, and nice seeing you again." I held the handle of my luggage, and I was about to walk away when he talked.
"I thought calling me Tavi is cute?" he asked the reason why I blinked many times before processing that question. I gained my sense and shifted my eyes to him again. I saw him being serious. Why is he looking at me like that?
"Y-Yeah, it's cute but I need to be formal--"
"Come here," he cut me off the reason why I held the handle tightly on his order, para akong hindi magalaw sa sinabi niya na lumapit ako sa kanya. Binigyan ko siya ng kunot na noo dahil bakit naman ako lalapit sa kanya?
"Papasok na ako ng bahay--"
"Come here," ang putol niya ulit sa akin na dahilan para mag-pakawala ako ng isang malalim na hininga, nawala ang pag-kakahawak ko sa handle ng luggage ko at padabog na lumapit sa kanya na para bang isa akong bata na wala sa ulirat.
"You're asking for your birthday gift, right?"
I raised a brow on him while pouting, bumababa ang tingin niya sa akin na dahilan para maguluhan ako.
"Ayos na sa akin na makita kita pag-katapos ng isang buwan, pasalamat ka at gusto pa rin kita." mataray kong sabi sa kanya na dahilan para suminghap siya, sinuklay niya ang kanyang buhok gamit ang kanyang mga dalira na para bang may kinukuha niyang tiyempo.
"Ano? Papasok na ako sa loob dahil gusto ko ng mag-pahinga--"
I stopped talking when he lowered his head to reach the level of my eyes. I gulped, and I can feel my breathing became heavy when our eyes met. I closed my fist when he stared at my face as if he wants to memorize the new me after one month of being away on each other.
Maybe it's you, the man I've been waiting all of my life.
"Happy birthday, Avon." he greeted me again with this husky voice the reason why my lower lip trembled, mabilis ang takbo ng puso ko ngayon at halos hindi na ako makapag-isip ng maayos dahil ang lapit ng kanyang mukha sa akin.
"T-Thank you,"
"Here's my birthday gift,"
He stepped closer than before and all of a sudden I felt his lips on my cheek the reason why my eyes widened, naging isang bato ako sa harapan niya at parang sumabog na ang puso ko dahil sa halik na iyon sa pisngi ko.
Fuck! What did you do? Hindi ba parang nanalo naman ako sa lotto nito?
It was a quick peck on my cheek and he acted cool with this cold eyes, "Satisfied already?" he asked the reason why I gulped, naramdaman ko ang pag-init ng pisngi ko bigla na dahilan para mag-iwas ako ng tingin sa kanya.
"M-Marunong ka palang lumandi," bulong ko at parang hindi na makapa ang sarili ko dahil sa ginawa niya, kinokonsidira ko na ito bilang the best birthday para sa akin.
"Pasok na, gusto mo ng mag-pahinga hindi ba?"
Paano niya nagagawang hindi maging apektado sa ginawa niyang pag-halik sa pisngi ko? Hindi ko na makapa ang sarili ko at parang nabaliw ako dahil sa regalo niya sa akin pag-katapos ng isang buwan na hindi pag-kikita.
Naka-jackpot ata ako ngayon, maraming salamat.
"B-Bye, Tavi." I waved my hand and tried to gain my sense, tumango naman ito sa akin bilang sagot habang hawak-hawak ang batok. Muntikan pa akong madapa dahil sa hagdan, mukhang hindi nanaman ako makakatulog nito dahil sa ginawa niya, bumalik pero nilandi ako saglit.
When I got inside the house, I can't help but to squealed and jump like a person who won in the lottery. Halos matumba na ang luggage ko at rinig na rinig ang pag-tili ko sa malaki kong bahay, gosh!
"My gosh, my Tavi." naka-nguso kong sabi habang hawak-hawak ang pisngi ko kung saan niya ito hinalikan, the best birthday party dahil nandoon siya at yung regalo niya sa akin ay parang nanalo na ako sa lotto.
"Thank you for the gift, this is the best birthday ever."
"Para kang asong-ulol diyan, kanina ka pa naka-ngiti." ang paninira ni Sharla na dahilan para umikot ang mga mata ko, tumikhim ako at binalik ang sarili ko sa akto dahil sinira lang naman ni Sharla ang pag-papantasya ko sa nangyare kagabi.
"Shut up," mataray kong sabi dito na dahilan para mahina siyang matawa, hindi naman niya alam ang nangyare kagabi kaya hindi niya ako mapipigilan.
"Bakit ka kasi naka-ngiti diyan? Nakita mo lang si Captain kagabi e' para kang nasirang plaka ulit, hindi ka naman gusto niyan."
Hinampas ko ang kanyang braso dahil sa sinisira niya ang mood ko, ano naman kung hindi ako gusto ni Tavi? Basta gusto ko siya at wala akong pakiealam kung hindi niya ako gusto, I don't force things and I'm okay seeing him already after one month.
Sinuot ko naman ang mataas na takong dahil sa may rehearsal na magaganap para sa papalapit na fashion show, suot-suot ko na ang puting lingerie ko at sa tema ngayon ay tungkol naman sa mga anghel.
"Wala akong pakielam kung hindi ako gusto ni Tavi, hindi ko naman siya pinipilit na gustuhin ako."
Pero paano kapag wala talagang pag-asa?
Nilagyan niya ng spray net ang buhok ko at tiningnan ng bahagya ang aking mukha, rehearsal lang naman ang gagawin namin pero nilagyan niya ako ng kaunting make-up dahil mukha daw akong isang lantang gulay.
"Naku! Huwag kang aabot sa sitwasyon na hahabulin mo ang lalaking 'yan ha, ako mismo kokotong sa'yo kapag ginawa mo 'yun."
Suminghap nalang ako at tumango bilang sagot kay Sharla, alam niya kung gaano ko kagusto ang lalaking 'yun at tinatandaan ko naman ang sinasabi niya sa akin. Nasa diwa pa rin naman ako at alam ko pa rin ang limitasyon ko sa lalaking 'yun.
Isang himala nalang ata kapag nagustuhan ako ng sundalong 'yun, tss.
Takot nga pala sa commitment kaya ano pa bang aasahan ko?
"I don't depend my life on him, hindi ako aabot sa sitwasyon na kailangan kong maging alipin sa pag-ibig...I'm not born to be a slave of love."