Chapter 06: Fall
"Ano pa bang ginagawa mo dito? Hindi mo man lang ba bibisitahin yung pinahamak mo?" mataray na sabi sa akin ni Hera nung kakapasok ko palang ng workshop studio, humigpit ang hawak ko sa strap ng bag ko marahil sa bungad niyang sabi sa akin.
Sinusubukan ko namang puntahan si Cassie, ang kaso ay napapangunahan ako ng takot na dahilan para sa labas lang ako ng kwarto niya sumisilip. Hindi ko man alam ang kondisyon niya pero hinihiling ko na sana gumaling na siya kaagad.
"Ang kapal naman ng mukha ko, sa tingin mo ba mababago mo ang lahat sa pananahimik mo lang?" akmang lalagpasan ko na siya pero halos mainis ako ng bigla niyang higitin ang braso ko ng mahigpit.
Hindi ako nag-sasalita dahil alam kong hindi naman nila ako paniniwalaan, kahit sabihin kong hindi ko sinadya ang nangyare ay ididiin parin nila na ginawa ko iyon kay Cassie para sa sarili kong kapakanan.
Kahit kailan ay hindi ako nakipag-away sa mga kapwa ko modelo at kahit kailan ay wala akong kinainggitan sa kanila, mukhang naging baliktad ata ang isip ni Hera dahil parang noon lang ay sila pa ni Cassie ang mga nangungutya sa ibang mga modelo pero ako naman ngayon ang tinuturo nila.
What did I do wrong on them?
Nananahimik lang ako pero bigla nalang nila akong sinisi, nadulas rin naman ako at hanggang ngayon ay masakit pa rin ang braso ko dahil sa maling pag-kabagsak pero ni isa sa kanila ay walang nag-tanong sa akin kung ayos lang ba ako.
Ang bilis mag-bago ng tingin ng isang tao kapag nakita nilang nag-kamali, ang bilis ng mga labi nilang mang-husga pero hindi naman nila alam kung anong totoong nangyare. Ang papakinggan lang nila ay yung isang panig pero yung kabila ay hindi, hindi ba parang hindi naman patas 'yun?
"I swear that you will pay because of what happened on Cassie," she fumed and held my arm tightly as if she wants to break it already, I tried to get away on her but she has the strength and all I can do is handle the pain of her nails being buried on my arm.
Fuck, can someone just listen on my side?
"I swear that I will never forgive you, Avon."
I know that Cassie is still in critical condition but why she's mad like this? She even pointed me and said that I intended to slip so that Cassie will not walk in the runway but that is not true.
Mas lalong bumaon ang kuko niya dahil sa gigil na at hindi ko na maiwasan ang mapa-daing nalang sa sakin, "You're hurting me already, Hera." I pleased the reason why she chuckled like a demotic one.
Matagal niya ng kaibigan si Cassie pero hindi ko inaasahan na ganito kalaki ang magiging galit niya sa akin, alam kong naging pabaya ako sa lakad ko pero hindi ko naman sinasadya ang mga nangyare.
"P-Please...let go of me," I begged, and I lost the strength to get away on her because of the way she's grabbing my arm. She's raging already, and all I can do is beg for her to let me go.
"Huwag ka ngang mag-paawa para matakasan ang kasalanan mo, Avon. Aminin mo nalang kasi na inggit at sinadya mo 'yun kay Cassie!"
"Hindi ko sinadya ang nangyare!" hindi na kinaya ng sarili ko ang masama niyang bungad sa akin na dahilan para matulak ko na siya at nakita ko ang kaunting pag-atras niya, nanginig ang ibabang labi ko ng makitang mas lalo siyang nagalit dahil sa hindi ako umamin.
Hindi ako aamin na sinadya ko ang nangyare dahil hindi ko naman talaga sinadya, nadulas lang rin ako!
"You attention seeker, you deserve to be suspended!" hindi siya nakuntento sa mga salita niya, nanlaki ang mga mata ko ng nanggigigil itong lumapit sa akin at sinabunutan ako na dahilan para mapadaing ako sa sakit.
"Fuck, let of me Hera!" I shouted and I almost felt my knees on the ground because of her grabbing my hair, hindi ko kinakaya ang lakas niya marahil kasama niya rin ang iba niyang mga kaibigan na kinukunsinti at nanonood lang sa ginagawang pangangaladkad sa akin ni Hera.
Shit, I just want to cry all of a sudden because of one mistake who ruined everything.
Napa-upo ako sa sahig habang si Hera ay patuloy ang pangangaladkad sa akin hanggang sa marating namin ang gitna ng studio, nakita kong pinag-titinginan lang ako ng mga kapwa ko modelo na para bang wala silang balak na tulungan ako.
Fuck! It was an accident but they didn't believe me, they consider me as a selfish woman and an attention seeker but they are all wrong.
"Tama na, Hera!" ang sigaw ko at pilit na tinatanggal ang kanyang kamay sa buhok ko, hindi ko na maiwasan ang mapa-iyak nalang dahil sa sakit na ito ang nararanasan ko sa harap ng maraming tao.
Ni isa man lang ba sa inyo ay walang balak na tumulong sa akin?
Kung kailan ako naman ang nangangailangan ay wala kayo para sa akin, bakit naman ganon?
Tinanggal niya ang kamay niya sa pag-kakahawak sa buhok ko at akala ko doon na siya natauhan pero halos hindi na ako gumalaw ng maramdaman ko ang malamig na tubig na dumaloy sa aking katawan.
Tangina, tama na. Wala akong ginawa na masama, kahit naman sabihin kong hindi ko sinadya ang nangyare ay hindi naman sila maniniwala.
I'm soaked already because of the cold water they poured on me, this is the bully. This is the Hera who keeps bullying other models but not getting suspended because of the person who's getting bullied is scared to tell anyone.
I don't understand, no one helped me in this situation. They let Hera poured cold water on me, they didn't even move a step and they didn't even pity me. I don't understand why people change if you committed a mistake.
"You deserve that bitch! All you do is to be selfish and seek attention, now that's what you get!" ang sigaw ni Hera at hinagis ang timba na may halong galit, nanginginig kong niyakap ang sarili ko at panay na ang pag-hikbi dahil sa hiya.
Hahayaan ko lang ba na ganito ang gawin nila sa akin?
"S-Stop it already..." I mumbled and holding myself tight because I'm cold already, I don't understand why people just listened to one side and I don't understand why they need to do some vicious actions.
"What the fuck is happening here?!" sigaw ng isang babae na dahilan para hindi ko na ito balingan ng tingin dahil sa hiyang-hiya na talaga ako sa itsura ko ngayon, basang-basa na ako at nanginginig na dahil sa binuhos nilang tubig sa akin.
Nasa mismong gitna pa ako ng studio na dahilan para palibutan ako ng mga kapwa ko modelo, wala ni isa sa kanila ang pumigil kay Hera at gusto ko nalang tumakbo palayo sa lahat.
Ang akala ko isang araw lang masakit pero hindi pala, bakit pa kailangang humantong sa ganito?
"Hera, what did you do?!" I shut my eyes and sobbed, I hugged myself in front of the crowd looking at me. I'm so embarrassed, I'm embarrassed because they saw me being dragged by Hera and being soaked because of the cold water.
Narinig ko ang mga takong na unti-unting lumalapit sa akin na dahilan para makagat ko ang ibabang labi ko, "Avon...why did they do this to you?" boses lang ang kailangan ko para malaman kung sino ito, si Pauline.
Halos isiksik ko na ang sarili ko para lang hindi nila na ako makita, hiyang-hiya ako ngayon dahil sa itsura ko. Nandito ako para mag-aral pero hindi ko inaasahan na ganito ang gagawin nila sa akin, tangina lang talaga ng buhay!
"Fuck," she cursed and stoop up to defend me, even though I'm the highest-paid model here in the Philippines, I only have few friends.
I prefer the quality of my friends, not the quantity.
I don't care if I have few friends but I know to myself that I made the right choice to open myself on them. Ayos lang na kaunti lang ang kaibigan ko dahil alam ko naman na totoo sila sa akin, ang isang nanatili lang naman sa akin ay si Pauline.
"Hinayaan niyo lang na gawin 'to ni Hera kay Avon?!" halos mapuno ng galit ang buong studio dahil sa boses ni Pauline, pinipilit kong tumayo kahit na basang-basa na ako. Mas lalong sumakit ang braso ko dahil sa pag-kaladkad sa akin ni Hera, pakiramdam ko ay nasa malala na itong kalagayan.
"Kapwa babae niyo ang naaagrabyado pero mas pinili niyong manood lang?! Tangina niyo pala e!"
"May mga women empowerment pa kayong sinasabi pero nung kapwa babae niyo na ang nahihirapan sa mismong harapan niyo ay hindi niyo nagawang tulungan!" tuluyan na nga akong tumayo at nakita ko si Pauline na nasa harapan ko.
Humikbi ako at nanginginig na tumalikod sa kanila dahil sa hiya, naka-yuko lang ako habang tinatahak palabas ang studio.
"Avon!" Pauline shouted but I didn't look back because all I want is to get out of the crowd, I'm embarrassed and I don't want them to see me like this.
Nakakahiya, nakakahiya na kinaladkad ako ng mga kapwa ko modelo at binuhusan pa ng malamig na tubig.
Ako pa ang nahiya sa sarili ko dahil sa ginawa nila, alam mo yung pakiramdam na wala ka namang ginawang masama pero yung ibang tao ay hinihintay pala nilang mag-kamali ka para iyon ang idiin sa'yo?
Bakit sa isang pag-kakamali lang ay doon ka na nila makikilala? Sa isang pag-kakamali na hindi mo naman sinadya ay iyon na ang dahilan para mag-bago ang tingin nila sa'yo.
Tangina, hindi ko naman sinadya ang nangyare!
Humihikbi akong habang nasa loob ng isang cubicle, wala pa rin akong suot-suot na damit at parang gusto ko nalang manatili dito dahil ayaw ko ng makita ang mga mukha nila.
Napuno na ako ng takot sa isang iglap at pakiramdam ko sa isang nangyare na 'yun ay nabago ang pananaw ko sa mga tao.
Hinayaan ko ang sarili ko na manginig ang katawan sa loob ng isang cubicle, wala naman akong damit na puwedeng ipamalit dahil nasa labas ang bagahe ko. Umupo ako sa bowl at muli nanamang umiyak.
Kahit piliting hindi mag-pakawala ng malakas ng hikbi ay totoong mabigat ang nangyare, alam mo yung pakiramdam na sa isang iglap ay hindi ka na nila tinuring bilang isang tao?
Everything is ruined in just one mistake, I only slipped but they blamed me because of what happened to Cassie. No one asked if I'm okay but what do I do? They only believe what they saw, they are all like that.
Narinig ko naman na biglang may kumaluskos na dahilan para pigilan ko ang pag-iyak ko, tinakpan ko ang bibig ko para hindi marinig ang hikbing walang tigil dahil sa sakit na nararamdaman ko.
"Avon, I know you're here..." someone said the reason why I shut my eyes for a second, it's Pauline but I don't want to get out of the cubicle because I'm embarrassed.
"Here, used these clothes to cover your body because I know you're cold already." she's the only one who stayed on my side even though everyone is leaving because of my success.
Sa lahat ng mga naging kaibigan ko ay si Pauline lang ang nanatili, doon ko nalaman na isa lang pala ang kailangan mong manatili para masabing totoo sila.
Kinuha ko ang mga damit na inabot niya sa akin at unti-unti itong sinuot sa katawan ko, ramdam ko pa rin ang panlalamig pero naging maayos naman ito ng isuot ko ang isang puting hoodie at jogging pants na binigay sa akin ni Pauline.
Nanginginig kong binuksan ang pinto ng cubicle at doon na nga nag-tama ang tingin namin, kaagad akong nag-iwas ng tingin at nag-lakad papunta sa harapan ng salamin para piliting ayusan ang sarili ko.
Basa ang buhok ko at pinilit ko itong suklayin gamit ang mga daliri ko, maputla at halos nanghihina ang katawan pero pinilit na mag-pakita ng isang ngiti na puwedeng makapag-pagaan ng loob ko.
"What are going to do? I heard that Cassie is in the hospital because of what happened, they said that you intended to slip so that Cassie will not walk in the runway."
"W-Why would I even do that? I'm not a selfish person to do that kind of thing, it's a vicious action that I will not do to a person."
How sad that the only one who knows the truth is yourself and Cassie. Even though I will say it numerous times, no one will believe me, that's how the world works, right?
I heard Pauline sighed, she stepped closer to me and brushed my hair using her fingertips the reason why I forced a smile. I look messy, but that's the reason she will leave me behind, I'm thankful that she defended me not only as her friend but also her fellow woman.
"This is the first time that someone did this to you, right?" she asked the reason why I nodded, this is just the first time but it's heavy already. I got the taste of how Hera bullies others, no one helped me because they are scared that Hera will also do the same thing on them.
Women empowerment but they didn't help their fellow woman, I can't believe that they are always saying that word but when it comes to action, they are nothing.
Nag-pakawala nanaman ako ng isang malalim na hininga at humarap ka Pauline na ngayon ay nag-aalala sa kalagayan ko, nag-pakita nanaman ako ng isang malawak na ngiti at alam ko naman sa sarili kong pilit lang 'yun.
"I'm still okay, I just need to handle these things...I'm still here, Avonlea Czanelle." I tried to encourage myself and I know this will heal for me to be a better person. I know that this will test my faith and patience, I'm still the highest-paid model here in the Philippines and that's not only the reason why I'm famous here, but I also made my name famous and no one else.
I made myself known as a model and being an attention seeker is not in my vocabulary.
Being selfish is not my vocabulary.
Tumama ang neon lights sa aking mga mata marahil nakatulala lang ako dito, ramdam ko ang pananakit ng braso ko na hinahayaan ko nalang na nakapatong sa table. Naging maayos na ang pakiramdam ko at heto ako ngayon, umiinom mag-isa sa bar.
Hindi ko naman papabayaan ang sarili ko, alam ko kung ano ang tama ng alak kaya mag-kakaroon rin ako ng limitasyon sa sarili ko. Hindi ako malalasing dahil mataas naman ang alcohol tolerance ko, alam ko kung hanggang saan lang ang kaya ko.
Inikot-ikot ko ang basong hawak-hawak ko na para bang tinatansya ang magiging lasa nitong kapag ininom ko, mainit na ang lalamunan ko dahil sa alak na iniinom ko at hindi ko maiwasan ang mapapikit ng paulit-ulit dahil sa sarap nito.
Sa malalim kong pag-iisip ay doon ko napag-tanto na hindi mo pala kailangan ng maraming taong maniniwala sa'yo para masabing masaya ka, minsan ay mas masaya rin na mag-isa ka lang.
Ako lang ba yung nakakaramdam na parang gusto mong manatili sa isang kwarto at mag-patugtog nalang ng isang musika na makakapag-pagaan ng loob mo?
Alam mo ba yung pakiramdam na ang dapat mo lang ikonsidira sa mundong 'to ay ang sarili mo?
In every aspect of life, you also need to choose yourself. If the day will come that I will be selfish, that means I already found myself.
"I knew it, it's you." someone said at my back the reason why my forehead creased, I looked at my back and saw this man who is wearing a white polo-shirt, his sleeves are folded up to his elbow the reason why I can see the veins traveling on it. His hair is down, and I immediately smirked when I saw that he's wearing slacks, that ass again.
"You knew that it's me? So it means that you already memorized my body, tss." pang-aasar ko sa kanya na dahilan para kumunot ang noo niya, kasama ko nanaman si Tavi at pakiramdam ko ay lumulutang nanaman ako.
Ibang klase talaga ang binabago niya sa akin kapag kasama ko siya, kahit hindi ko naman inaasahan ay masaya ako na nakikita ko siya. Sino bang hindi matutuwa kapag lagi mong nasisilayan ang crush mo?
Isang buwan kong pinag-pantasyahan ang litrato niya pero ngayon ay ilang beses ko na siyang nakikita, ginawa nga talaga ng tadhana ang hiling ko. Ang ginawa ko lang naman e' hinanap ko ang photographer na kumuha ng stolen picture, ewan ko ba pero hulog na hulog lang ako sa kanya nung araw na 'yun.
"What are you doing here? You're mag-isa lang," here he comes again with his conyo talks, I can't believe that there's a soldier like this. I know soldiers are firm but some of them are really soft and considerate to others.
"Ang cute mo mag-salita, hulog na hulog na tuloy ako." naka-ngisi kong sabi habang malalim na naka-tingin sa kanya habang naka-pangalumbaba pa sa table, napa-iling nalang siya at tinawag ang bartender para hingin na ang gusto niyang inumin.
"You're making me uncomfortable when say things like that, ilang beses palang tayong nag-kikita pero hulog na hulog ka na kaagad sa akin." hindi niya na magawang maka-tingin sa akin na dahilan para maramdaman ko nga talagang nahihiya siya.
That's cute, Tavi.
"You know what makes me fall for you?" I felt floating again and butterflies are inside my stomach. Even though I'm calm in front of him, inside of me my heart is already racing.
Dumating na ang alak na gusto niya at tumikim kaagad ito, mukhang nanunuyo na ang lalamunan niya dahil sa mga sinasabi ko.
Gosh, I'm in love with you Captain Tavi.
"What makes you fall for me?"
"Your ass,"
"What?!" I chuckled because of his reaction, kaagad niyang sinilip ang pang-upo niya na dahilan para mas lalo akong matawa. Ang cute niya lang talagang asarin, kahit na maraming neon lights dito ay nakikita ko ang pamumula ng tenga niya.
"I'm just kidding, my Tavi..."
I'm comfortable showing affection on him, there's nothing wrong with that.
Suminghap ako at malalim siyang pinag-masdan na para bang kinokonsidira ko na siya bilang parte ng mundo ko, ang sayang pag-masdan ng mukha niya sa personal na parang kulang nalang ay matunaw na siya.
"I'm falling hard on you because it's you,"
"I like a man who is committed to their profession, it makes them sexier if they are talking about their profession, and having the intelligence makes my jaw drop."
"Tss, I thought you preferred my looks--" naka-ngisi niyang sabi na dahilan para mapa-iling ako, alam niya ba kung gaano siya lumiliwanag sa mga mata ko?
"Bonus nalang 'yang kagwapuhan mo, mas gusto ko sa isang lalaki e' yung kalidad hindi ang pag-mumukha."
Mapapakain ba ako ng kagwapuhan niya?
"Ewan ko ba, simula nung nag-katitigan tayo...gusto na kita." diretso kong sabi sa kanya at sa tingin ko ay ako ang unang babaeng nakakapag-paramdam sa kanya ng ganito, ganito akong klaseng babae pero hindi ibig sabihin nun ay magiging desperado na ako.
"I-crush back mo kaya ako para happy ka at ako,"
"Are you lasing?"
"Lasing na lasing dahil sa'yo," ang banat ko na dahilan para mapa-kamot siya sa buhok niya, hindi niya rin kinakaya ang mga banat ko na dahilan para mahina akong matawa. Kakasabi ko lang kanina na mataas ang alcohol tolerance ko pero heto ako, kung ano-ano na ang sinasabi.
"Crush back lang please, add to heart ka na kaagad sa akin kaya ikaw, kailan mo balak i-add ako sa heart mo?"
"Tigil-tigilan mo akong babae ka, panay ka banat." tumikhim siya at uminom nanaman ng alak na para bang gusto niyang padaluyan ito dahil sa tuyong-tuyo na ang lalamunan niya.
"What are you doing here?" he tried to get away on my affection the reason why I smirked, I'm thankful that Tavi is here to drink with me. Gumaan ang pakiramdam ko nung dumating siya at napaka-life saver niya talaga para sa akin.
Kaya gusto kita, Tavi.
"Binuhusan ako ng malamig na tubig ng kapwa ko modelo," iyon lang ang sinabi ko at ramdam ko ang pag-baling niya kaagad ng tingin sa akin, iyon lang naman ang binigay ko pero sa tingin ko ay nakuha niya ang dahilan kung bakit ako umiinom.
"What? She poured you malamig na tubig?" napa-ngisi nanaman ako dahil sa hindi niya maiwasan ang pag-hahalo ng English at Tagalog, ang cute niya namang sundalo, tss.
"Yes, my Tavi...someone poured malamig na tubig on your baby," I pouted while looking at him, kung tutuusin ay mas gusto ko na kaming dalawa lang ang mag-kasama kahit naman alam kong kailangan niya ring umalis.
Ibang epekto ang nagagawa sa akin ng isang Captain Tavi, ewan ko ba pero hulog na hulog na talaga ako.
"Baby?"
"Yes, baby?"
Pareho na kaming nag-kakaasaran at nakita ko ang pag-silay ng ngisi sa kanyang labi, he's enjoying this right?
I can't take my eyes of you my Tavi, what should I do?
"You already gave a nickname on me, hindi naman tayo malapit sa isa't-isa--"
"Oh ayan, close na tayo." ang sabi ko at sinandal sa balikat niya ang ulo ko na dahilan para maamoy ko ang pabango niya, ang bango talaga ng sundalong 'to.
"Hindi ko sinabing isandal mo 'yang ulo sa balikat ko,"
"Are you not aware of put your head on my shoulder?"
"Wala naman akong sinabing ilagay mo diyan 'yang ulo mo," ginamit niya ang hintuturo niya para itulak ang ulo ko na dahilan para mapa-nguso ako. Ang daya, gusto ko lang lumandi pero hindi pa sumama, tss.
"How did you make my nickname?"
Malalim akong nag-isip kung bakit ba Tavi ang tawag ko sa kanya, iyon kaagad ang sumagi sa isipan ko at masasabi kong cute iyon para isang sundalong kagaya niya.
"Maybe I got that on your both names, ang ganda ng Tavi."
"Ako? Wala ba akong nickname sa'yo...puwede mo akong tawagin kahit ano pero mas masaya kapag baby,"
"I'll call you baby?"
Napangisi naman ako dahil sa tono ng boses niya, yung puso ko hindi na kinakaya ang mga pag-papakilig at kahit seryoso ang tingin niya sa akin ay hindi ko pa rin maiwasang kiligin.
"Sana hindi patanong 'yan, tss."
Hindi na nga nag-tagal ay natapos na kaming uminom at nandito ako ngayon sa loob ng kotse niya, ang sabi ko nga ay ihatid niya ako sa bahay pero nung una ay tumanggi pa siya, gusto pa ata akong mag-commute, tss.
His car smells like him and I like it, it makes me turn on if a man has a good smell. Panay lang ang sulyap ko sa kanya habang nag-mamaneho siya, kitang-kita ko ang mga ugat na nasa braso niya habang naka-hawak sa manibela.
I bit my lower lip and trying to stop this smile, tinamaan na talaga at kahit wala siyang gawin ay hindi ko pa rin maiwasang mapa-ngiti.
"Stop looking at me, Avon."
The way he called my name made me gulped all of a sudden, it was a firm call but it made my heart race again. I like him calling me by my name, even though he had this deep voice, I can't help but adore it.
Hindi ko nagawang pigilan ang sarili ko at mas lalo siyang tinitigan na para bang hindi ako mag-sasawang gawin iyon, paano naman ako mag-sasawang tingnan siya kung gusto ko siya?
A masterpiece that I will not get tired looking at.
"Damn! Stop looking at me," he's fuming already and I felt that the car stopped the reason why my forehead creased, nakita ko ang pamumula ng tenga niya na dahilan para tumaas ang kilay ko dito.
Suminghap siya at minasahe ang sentido niya, "You're making me crazy, Avon." ang sabi niya habang naka-pikit pa ang mga mata na dahilan para mapa-ngisi ako, tumigil ang kotse naman dahil hindi niya kinakaya ang tingin ko sa kanya at sa nakikita ko ay namumula na ang tenga niya.
"Hayaan mo nalang akong tingnan ka...baka mamaya 'to nanaman yung huling makikita kita, baka i-ghost mo ako ng isang buwan nanaman." I pouted, alam ko naman na hindi siya laging nandiyan dahil sa sundalo siya at may kailangan rin naman siyang gawin kaya susulitin ko na ang araw na ito.
"How can I make you stop?"
He asked the reason why my forehead stop, how can he ask that on me?
Nag-tama na ang dalawang tingin namin at napalunok ako ng makitang walang bahid na ng tuwa ang kanyang mukha. Pakiramdam ko tuloy ay pinapakita niya na sa akin ang pagiging isang matigas niya, kakayanin ko ba?
"You're making me uncomfortable, I'm not even into you."
Aray naman, hindi naman masakit.
"Tss, do you even need to say that in a aggressive tone?" napa-ngiwi ako at sinandal ang likod ko sa lingkuranan ng naka-nguso, may pagka-bastos rin pala ang isang sundalong 'to.
Narinig ko ang pag-singhap niya, heto kami sa gilid ng isang malawak na lupain at kami lang ang nandito na dahilan para maramdaman ko ang malamig at tahimik na paligid.
"Look at me woman," he said firmly the reason why I gulped and tried my best to look at him as he ordered. When our eyes met, I almost lost my breath on how close he is on me. My lower lip trembled as his eyes are on me as if he's trying to memorize every corner of it.
"Do you think I can't tame you?" he asked with a husky voice the reason why I blinked many times trying to hold myself because on how close he is.
"You're playing at me, right? I can do better than you, woman." sa bawat salita na sinasabi niya habang malapit sa akin ay hindi ko maiwasan ang kabahan, mukhang nasagad ko na ang pasensya niya na dahilan para mapahamak ako.
"I-I'm not even playing--"
"Test me, Avon."
Bumigat ang pag-hinga ko ng napunta ang kanyang tingin sa labi ko, naiyukom ko ang kamao ko dahil hindi naman ako nakikipag-laro sa kanya. Gamay ko ang sarili ko at alam ko kung ano ang nararamdaman ko sa kanya, hindi ako nakikipag-laro.
Suminghap ako at matapang na tumingin sa kanya pero sa loob ko ay kabadong-kabado na ako, I raised a brow on him "Test you? I can do that, your order is my command, Captain" matapang kong sabi sa kanya na dahilan para umigting ang panga niya sa harapan ko.
"Damn, you woman." I was stunned for a second when he pulled my neck and felt his lips into mine, he's aggressively kissing me the reason why I felt butterflies in my stomach.
This warmth that I'm feeling makes me turn on, he caressed my cheeks the reason why I wrapped my arms on his neck. We are kissing all of a sudden, we are kissing under this night and I don't know what to feel anymore.
Napunta ang kanyang kamay sa beywang ko para mas lalo akong idiin sa kanya at hindi ko maiwasan ang maging masaya, siya ang unang gumawa nito at sinusundan ko lang ang bawat pag-galaw niya.
I played his hair while we are kissing, every corner of my lips he want to kiss it and I could say that Captain Tavi is a good kisser. I don't know what to feel anymore because of this sensation feeling my body.
Gosh! He's good and I'm lucky for this night, damn!
All I can hear is our lips being as one, we are doing this kind of affection inside the car and I don't know if I can handle this man who's making me crazy.
I'm falling hard already and the way he's kissing me is like he opened the gates for me.
Pumalibot ang kanyang matipunong mga braso sa beywang ko na dahilan para mas lalo akong malapit sa kanya, ramdam ko ang matipuno niyang katawan sa akin na dahilan para mas lalo akong mag-init.
Ano bang ginagawa namin?
Everything became aggressive and I don't know if I can stop this, if this will be the last then I will be mad. We broke the kiss the reason why we are catching our breaths, I gulped as I saw him giving me a sharp look.
Damn! This man is making me in trouble, how dare you to do that on me Tavi!
"Oh fuck, what's this? Friends with benefits?"