Lucky 13~
:D
------------
Xyriel's POV
"Mom dito po ba talaga kayo matutulog?" ewan ko lang kung ilang beses na yan tinanong ni Kai sa parents niya.
"Pa-ulit ulit Kaizer?" bara ng mom niya sa kanya.
"Eh kasi naman, aisshh san na matutulog si Xyriel?" tanong ulit ni Kai.
"Eh di sa kwarto mo, tabi kayo." sagot naman ng daddy ni Kai.
"Huh? Hindi pwede!" mabilis na sabi ni Kai.
"Anong hindi pwede eh mag-asawa na kayo, kami ng ng mommy mo tabi matulog eh!" giit ng daddy niya.
"Dad naman..." parang bata na sabi ni Kai.
"Wag ka ng magreklamo, di nga nagrereklamo si Xyriel na siya yung babae." singit ng mommy niya.
"Haist." napasuko din si Kai.
"Sige na at aakyat na kami sa kwarto, magpapahinga na kami ng mommy mo." sabi ng dad ni Kai samin bago sila tuluyang umakyat papunta sa kwarto ko.
"Ugghh." rinig kong sabi ni Kai tsaka siya umupo sa sofa.
"Alam mo kung umasta ka para kang kung sinong Maria Clara." sabi ko tsaka umupo sa tabi niya.
"Sigurado ka bang okay lang talaga sayo na tabi tayo matulog ha? Sa sitwasyon natin ngayon na ni hindi tayo nag-uusap?" frustrated na tanong niya.
"We're talking right now." pilosopong sagot ko.
He frowned.
"Xyriel I'm serious."
"Seryoso din naman ako, bakit nga ba di tayo mag-usap ng maayos?" sabi ko sa kanya.
He sighed.
"I don't know."
"Kai." mahinang tawag ko sa kanya, tinitingnan ko siya ngayon.
"Hmm?" he then looked at me kaya nagtama yung mga tingin namin.
I don't know how long we've been staring at each other pero wala pa ring umiiwas. Ano ba tong ginagawa namin?
Nakita ko na lang na lumunok siya.
He's still staring at me, yung titig niya nakakalunod. I suddenly felt his hand on my left cheek. He gently caress me there.
Alam ko na ang susunod niyang gagawin, kaya napapikit na lang ako.
Hindi pa nga naglalapat yung labi namin eh may narinig na ako ingay dun sa may hagdan kaya agad akong napadilat. Nakita ko rin naman yung mukha ni Kai na natataranta.
Automatiko kaming napa-upo ng maayos at napatingin ng diretso.
"Anong ginagawa niyo? Ba't kayo nakatingin sa tv eh off naman yan?" nagtatakang tanong ng daddy ni Kai.
Bigla bigla namang kinuha ni Kai yung remote tsaka inon yung tv.
"Weird niyo." rinig kong komento ng dad ni Kai.
Napayuko at natawa. Para kaming mga baliw talaga.
Tinignan niya ako bigla and he frowns. "Anong nakakatawa?"
I looked at him with a poker face.
"Seriously you're weird, as if wala ni katiting na sense of humor sa katawan mo."
"What? Sense of humor? Ako. Wala?"
"Yeah wala." sagot ko tsaka tumayo.
Pero bigla niya akong hinila pa-upo kaya napa-upo ako sa kandungan niya.
"Gusto mo bang pakitaan kita ng ibang sense my wife?" bulong niya sa tenga ko.
Goosebumps.
"Huh?" wala sa sarili kong tanong. Our position is starting to get a bit awkward. Kinakabahan pa ako.
"Sense of love, gusto mo?" bulong niya ulit.
"Lo...love?" nauutal na tanong ko.
"Yes wife." he whispers through my ear again.
He gently bit my earlobe. Oh gosh...
"Teka Kai..." my voice was as weak as my will.
"May kwarto kayo, dun niyo yan gawin baka magising bigla si manang at makita pa kayo." agad kong natulak palayo si Kai at tumayo.
Nakakahiya! Nung una mommy ni Kai nakahuli ngayon daddy naman niya. Ano ba!!!
Sobrang pula na ng mukha ko. Hindi na ako makatingin ng diretso kay Kai.
Narinig ko na lang na tumawa siya ng konti.
"Let's sleep wife." sabi niya tsaka bigla akong inakbayan, inoff na rin noya yung tv.
Pilit kong tinatanggal yung kamay niya pero ayaw niya akong payagan. Naririnig ko pa yung pagtawa niya.
"Di ba gusto mong mag-usap tayo?" tumango ako. "Then hayaan mo akong akbayan ka para patawarin kita." ano to blackmail?
"Tssk." I can't help but to let out a tssk
Nang makapasok na kami sa kwarto ay inalis na rin naman niya yung pagkaka-akbay sa akin.
Bigla na lang siyang humiga sa kama tapos nag hand gesture sya na patabihin ako.
I just rolled my eyes, andaming alam na ka-artehan ng lalaking to,
Umupo ako dun sa kabilang side ng kama.
"Kai una sa lahat matagal na kitang gustong kausapin kaya sana naman umayos ka na. Wag ka ng madrama okay?" panimula ko.
"You sound like ako pa ang may mali sating dalawa."
"Ito na naman tayo eh, kaya di tayo nagkakaayos kasi pareho tayong matigas ang ulo." mahinang sabi ko.
"Buti alam mo." rinig kong bulong niya.
"So what do you want to say?" tanong niya sakin.
Yumuko ako.
"Uhmm sorry."
"Sorry kasi?"
"Alam mo na kung bakit."
"I just want to hear it." giit niya.
"Sorry kasi nakalimutan ko ang birthday mo." there I said it.
I heard his sigh.
"Ba't mo nakalimutan?" mahinang tanong niya.
"Kasi nagtatampo ako sayo." sagot ko, yun naman talaga ang totoo.
"Huh? Bakit?" nagtatakang tanong nito.
Humarap ako ng konti sa kanya para makita ko siya.
"It's because of that April." I answered.
"Bakit? May ginawa ba sayo ang babaeng yun?" he frowned.
"Wala." sagot ko. "Naiinis lang ako kasi nagsinungaling ka, sabi mo kasi wag siyang pansinin at wala lang siya sayo pero nung pagbalik ko sa table natin kausap mo na siya. " pagtatapat ko.
"What? She just suddenly sat there and started talking, I am not rude para sabihan siyang umalis." depensa niya.
"Ohh okay." mahinang sabi ko.
"Then san ka nagpunta nung birthday ko?" tanong niya ulit.
"Kasama ko si Denver...."
"Denver na naman?" singit niya.
"Patapusin mo nga muna ako." sabi ko. "Kasama ko si Denver at nanood kami ng basketball game nila Tristan."
"Kanina Denver ngayon Tristan naman, ano mo ba yang dalawang yan?" naiinis na tanong niya.
"Denver is my best friend and Tristan... Uhhh he's my crush." I was unsure if I really need to say it pero gusto ko ng maayos to so I don't want to lie.
"Crush?" disbelief was written all over his face.
Tumango ako.
"Sigurado ka bang crush mo lang siya? Baka mamaya niyan mahulog ka na sa kanya." dagdag pa niya.
"Uhhm honestly I don't know." seryosong sagot ko.
"You can't fall for him Xyriel, not because you're already married but because I won't allow that to happen. Never." seryosong sabi niya sa akin.
"Huh?" naguguluhang tanong ko.
"Halika nga dito." he said with a smile then suddenly pulled me closer to him. Napahiga ako ng walang oras. He then hugged me tightly.
"Ano ba." reklamo ko.
"Sshh di pa kita pinapatawad kaya hayaan mong yakapin kita." sabi niya sakin, inangat ko yung tingin ko; nakapikit na siya.
"Good night Xyriel." rinig ko pang sabi niya and he kissed my forehead.
Yun lang ang natatandaan ko then I drifted to sleep.
*****
"Love birds gising na." dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko nang may marinig akong nagsasalita.
Agad na bumungad sakin yung dibdib ni Kai, nakayakap pa rin siya sa akin at ganun din naman ako. Napaangat ako ng tingin, I think he's still asleep; nakapikit pa rin kasi siya.
"Di pa ba kayo babangon jan? 8 am na oh." dun lang ata ako nagising ng marinig ko ulit ang boses ni manang.
Marahan kong itinulak si Kai para di siya magising. Bumangon na rin ako.
"Manang!" gulat na sigaw ko.
"Maka sigaw ka naman." sabi niya sakin.
"Kala ko kasi nasa labas lang ho kayo."
"Anong nasa labas, kanina pa ako nandito; nakita ko nga na magkayakap kayo ng asawa mo eh." sagot niya ng may ngiti sa labi. "Kayong mga bata kayo ang aarte niyo kagabi kasi ayaw niyong magtabi yun pala magyayakapan lang kayo buong magdamag." tukso niya.
Nakaramdam ako ng hiya.
"Manang ang aga aga eh tinutukso mo na ang asawa ko, alam mo namang mahiyain to eh" sabi bigla ni Kai.
Napatingin ako sa kanya. Akala ko tulog pa siya.
"I thought you're still asleep." sabi ko dito.
"Nagising ako sa ingay niyo." sagot naman niya. "By the way good morning my wife." nakangiting sabi niya sakin.
"Yeeiii bagay talaga kayong dalawa eh, nakakakilig kayong tignan." sabi naman ni manang.
Napailing-iling ako pero di ko rin naman mapigilang di mapangiti.
I'm just happy we're okay now. Okay na nga ba? Di pa niya sinabing pinapatawad na niya ako pero balik na ulit kami sa dati so I think we're fine now.
-----------
VOTE
COMMENT
RECOMMEND
BE A FAN
Never_TheLess