Laila stond op en voelde de pijn trekken in haar lichaam. Ze volgde langzaam haar weg naar de badkamer en deed de Grote wassing.
Vervolgens deed ze haar wijde lange gewaad aan en een witte hoofddoek die ze kreeg van haar oma uit Marokko.
Ze knielde tot Allah swt. en bleef maar knielen. Bij elke bidding die ze verrichtte huilde ze wel eens..
Op het moment dat ze de drie Punten begroette bij de bidding vloog de deur open. Ze voelde hoe haar hoofddoek werd weg getrokken en haar haren kwetsbaar openstonden om aan getrokken te worden. Waarom kan je niet eens normaal doen e ****?Schreeuwde Hadi haar broer.
Laila voelde hoe Hadi aan haar haren trok en zag hoe zijn gezicht rood kleurde.
Laila's mond bleef gesloten omdat ze dit keer niet wou schreeuwen..
Maar dat hield Laila niet vol..
AUWWW Hadi leihdiek NEEE...
Hadi wat doe je riep Laila's vader. Achmet heeft Laila gister gezien..
Hoe bedoel je?
Ze was gister met een jongen in het park. Laila schrok van de woorden en keek ongeloofwaardig haar vader aan. Niet waar Pappa..
Wel waar en er volgde een klap in mijn gezicht...
Dit keer keek haar vader toe en liet alles toe. Laila werd die morgen zwaar mishandeld door haar broer. Iedereen die zich in het huis bevond zag het gebeuren.De straat waar ze in woonden was het wel gewend om dit te horen maar ze wisten nooit wat zich nou werkelijk afspeelde...
Niemand wist wie dat ene meisje was die elke dag wel schreeuwde om de pijn en klappen die ze opving.
Niemand wist wie Laila was. Ze noemde haar de kluizenares nummer 18.
Laila werd bewusteloos achtergelaten op haar kamer en werd dagen alleen gelaten. Zonder eten zonder enige zonlicht in de kamer. Het was tenslotte Zomer...
Laila werd dan wel voorgelezen door haar vader maar was toch 17 jaar oud.
Ze was wat fors maar had toch mooie ogen wat een verhaal vertelde...
Het verhaal dat iedereen niet zou willen meemaken...
Laila werd wakker van de pijn die introk in haar huid...
Het doet zo'n pijn...
Laila stond langzaam wankelend op en volgde haar stappen naar het raam.. Ze opende de gordijnen en keek met kleine gespleten oogjes naar buiten in het scherpe zonlicht.
Ik was helemaal niet gister met Achmet in het park.
De dag van gister...
Shit ik moet opschieten...Khalid wacht op me.
Laila rende de deur uit in een marokkaanse pyama...
Rendend en hijgend rende ze naar het park. Daar zag ze dan Khalid staan. Laila stopte net op tijd en bleef hangen op de toppen van haar tenen.
Khalid hield haar tegen en hield har armen stevig vast.Eindelijke Laila..
Ik wou net gaan..
Laila bleef maar hijgen en hijgen en keek met rode ogen naar Khalid.
Sorry Sorry Khalid.
Khalid keek Laila aan en bleef haar aankijken in die mooie bruine grote ogen.
Hij sloeg een arm om haar heen en liep door maar Laila trok zijn arm weg en Khalid had dat wel verwacht. Zo was Laila nu eenmaal.
Khalid was Laila's beste vriend..
Ze bespraken alles en deden alles samen.Altijd!!
Laila ik moet wat zeggen.
Laila liep naar een bankje en ging zitten. Ze namen plaats en Khalid pakte opeens Laila's hand vast. Laila waag het niet om je hand terug te trekken.
Laila keek hem aan en vervolgens naar hun handen.
Het zag er zo mooi uit. Laila kneep zachtjes in Khalid's hand en Khalid ging verder.
Laila je weet ik geef veel om je en hou erg veel van je...
Jah Khalid dat weet ik. Khalid trok zjn gezicht naar onder en bleef maar naar onze twee handen kijken.
Ik Hou van je Laila snap je dat niet. Ik wil met jou verder dat weet je..
Laila wou aanstalten maken om haar hand terug te trekken maar Khalid hield het stevig vast.
Laila negeer mijn gevoelens nou niet..
Laila keek hem verbaasd aan maar kon het niet aan..
Ik voel niks voor je Khalid in ieder geval niet meer dan vriendschap..
Maar Laila wist dat ze daar de fout in ging omdat het een leugen was wat ze zei.
Ze hield degelijk veel van Khalid..
Khalid trok zijn hand terug en Laila wou opstaan en wegrennen. Totdat ze tegen Achmet opbotste...
Laila viel achterover en keek in de ogen van Achmet...
Hij stak zijn hand uit maar Laila nam het niet aan.
Laila rende snel weg naar huis voordat ze weer heibel zou krijgen...
Thuis aangekomen zeurde haar zus Najima aan har kop om haar haren te stijlen.
Laila keek uit het raam en zag net Hadi het huis verlaten. Hij keek naar mijn raam en liet een ondeugende lach zien.
Op dat moment keek ik op met een raar gevoel.
Laila nam weer plaats in haar stoel maar kon maar niet in slaap vallen. Want haar vader was dit keer niet gekomen om een verhaal voor te lezen. Laila wist dat er wat aan de hand was.
Laila's ochtend verliep anders dan normaal. Iedereen schreeuwde door mekaar,, Mamma waar zijn mijn schoenen. Koffers dit en dat...
Laila stond op en liep naar de deur. Liet het op een kier staan en zag iedereen door elkaar rennen. Wat is er aan de hand?
Laila zag haar zus op haar afkomen en duwde de deur open terwijl Laila achter de deur stond. Laila vloog naar achter terwijl de deur in haar gezicht terecht kwam. Daar had Laila nog een wond te pakken.
Schiet op Pappa en Hadi zijn de auto's aan het laden.
Hoezo stamelde Laila uit haar mond.
Najima zocht naar haar stijltang en zei: We gaan naar Marokko..
Laila keek op en om zich heen...
Marokko?
we zouden pas over een week gaan..?
Laila pakte haar kleren in en zette het in de auto.
Ze keek nog een keer om en ging al in de bus zitten.
Ze dook in har vestje en wachtte op de rest.
Terwijl iedereen in de auto zat reden we al weg opweg naar Marokko.
2 dagen na vertrek kwamen we dan eindelijk aan in Marokko.
Laila wist alleen niet wat haar te wachten stond. Dit was het begin van de ellende en niet wat al in het verleden plaatsvond...