Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

hoofdstuk 27

Ga niet weg Mohamed je bent de eneige die me begreep..
HIj zette met tranen in zijn ogen nog een stap en Laila wou de raam uit springen van de auto...
Ze wist dat het niet kon...
Ze smeekte waar Nabil bij stond en Salima en Khalid.
Mohamed nee Leihdiek..
Kom mee...
Ze keek in zijn ogen en de tranen hielden niet op..
Leihdiek Mohamed kwam er stotterend keer na keer uit...
Nabil begreep het niet..
Hoe konden haar broers en zussen niet mee gaan..
Bekommeren ze zich dan niet om haar...

Hij keek in de ogen van Mohamed en zag tranen voor de eerste keer bij een jongen in openbaar langs zijn wangen glijden. Hij kek naar de voordeur en zag daar haar broers en zussen en moeder en vader staan...
Niet eens een traan. Haar vader die net weg liep en niemand die een tran liet dan haar broer.
Hij deed iets onverwachts bij de mooie verdrietige schoonheid en nam haar hand...

Laila rustig maar..
Ze kon het niet laten en de tranen bleven vallen en lieten sporen achter van de mascara die waterproof bleek te zijn...
Mooi dus niet!
Ze zag hoe hij verdween achter de deur en de auto begon te rijden.Ze plaatste haar handpalm op de raam en smeekte met dovende taal om zijn terug keer...
Haar tranen verdoezelde haar zicht en ze zag niks meer van haar raam, Niks meer van haar deur, Niks meer van haar Huis en ze zag niks meer van haar straat...

Ze wendde zich tot haar handen maar zag schone witte handschoenen.Ze keek vooruit en zag het betreurde niet begrijpende gezicht van Salima..
Ze keek in de auto spiegel en zah het gezicht van Khalid...
Ze keek opzij en voelde de zachte hand van Nabil die over haar handpalm streek. Het spijt me kwam er uit Laila's mond. Nabil keek op van die woorden en volgde haar lippend die bewogen.
Waarom Laila...

Ik ben niet mooi,ik ben waardeloos..
Ze keek weg uit zijn zicht en keek naar buiten..
Ik ben niet de vrouw die je wou...
Nabil wist niet wat hij hoorde en wendde zich naar Salima..
Salima zei:
Laila komt het door die blauwe plekken..
Laila schrok van die woorden en schaamde zich daarvoor...
Ze sloeg haar ogne neer en kneep ze dicht.

WAT?! Welke blauwe plekken zei Nabil verbaasd.
Salima wees naar Laila en Nabil snapte het nog steeds niet...
Hij pakte zijn hand hief het op en plaatste het onder Laila's kin. Hij schoof het naar haar toe en keek haar gezicht na.Hij zocht oneevenheden in haar gezicht maar hij vond niks anders dan schoonheid....
Hij betreurde het want zo ging hij Laila leuker vinden..
HIj was juist bang om van haar te houden..

Want hij hield van Jamila...
Hij zag haar dichtgeknepen ogen en hij schoof er langzaam overheen met zijn vingers...
Open je ogen Laila...
Wij zijn er voor je...
Het leek alsof Laila werd gevoerd met liefde waar ze niet over beschikte...
Wat overkwam haar nu zo erg...
Ze opende haar ogen langzaam en pakte zijn ahdn vast die langzaam voor haar ogen verscheen.Ze kneep erin en hij ook...
Ze keken mekaar aan en sloten hun ogen niet..
Bang wat het volgende zou zijn...
Ze werden gewekt door het luidde getoeter en ze waren bijna aangekomen bij de zaal waar het feest zou eindigen...