Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 51.

Hij stond op en stond trillerig op zijn voeten...
Hij wou stappen zetten maar die kon hij niet zetten want hij was verlamd....
Zijn handen trilden en zijn ogen schenen op het lichaam van Laila die hij nog nooit in zo'n jurk had gezien...
Hij volgde de hals en zo kwam hij bij de ogen van Laila die hem bijna liete rusten in gerusteloosheid...
Laila keek om zich heen..Nabil deze jurk is zo bloot...
Nabil wou antwoorden maar er kwam niks uit zijn mond.
Nabil gaat het...
Laila volgde haar lijnen van haar lichaam en streek met haar handen langs haar lichaam en Nabil hoopte diep in zijn hart dat dat zijn handen waren maar toch voelde hij de streling van haar handen op zijn lichaam..

Laila bleef stil staan en Nabil ook...
Zo keken ze mekaar aan en konden hun ogen niet wijken..
Beiden dezelfde verlangen en lust...
De letters spraken zich af...
Nabil verloor zijn controleerbaarheid en zo liep hij op Laila af. Hij stond voor haar en hij ademde zich sterk uit..
Waardor Laila zijn ademtocht over haar hals voelde komen....
Ze voelde kippenvel op haar handen en zo hief Nabil zijn hand en legde die op Laila's hals waar Laila haar nek naar de andere kant boog...
Hij liet zijn hand langzaam glijden vanuit dat punt en zo liet hij het glijden langs haar borsten die hij zachte bestreelde...
Laila ademde wat zwaarder en legde haar hand op de zijne en drukte het weg vanuit dat punt.. Ze kwam dichterbij en zo drukte ze zich tegen Nabil's lichaam aan verstopte haar gezicht in zijn blouse...

Ze streek haar make up vrije gezicht ertegen en zo rook ze zijn lekkere geur en verlangde naar zijn aanrakingen...
Hij pakte Laila's hand en hielp haar met haar hoofddoek die ze lang over haar jurk deed dragen.. Ze stapte in haar schoenen en Nabil zag de elegantieervan in terug...
Ze bewoog zich sierlijk met de golven die Nabil buiten hoorde vanuit het oogpunt van de zee...
Hij pakte haar hand en liep met haar samen naar de lift en liepen naar buiten waar ze in een limousine stapten opweg naar een restaurant....
Hij opende de deur voor haar en zo pakte hij haar hand en zo volgde elk person hun verstopte liefde die ze beiden niet durfden te vertonen..

Laila werd aangeschoven aan tafel en Nabil volgde haar lippen die breder en breder werden..
Hij bestreelde haar lippen in zijn gedachten en wou dit niet loslaten..
Zij bleef hem verrasen....
Hij volgde haar mond die kauwden op het eten alsof hij bang was dat vandaag de laatste dag was dat ze samen waren...
De muziek speelde en Laila genoot van de zachtte viool die niet vals klonk als het geschreeuw van haar moeder...
Ze sloot haar ogen en voelde de hand van Nabil die over de hare gleed en streelde haar blote handen....
Laila verscheen in paradijs....
werd ze dan uiteindelijk toch beloond voor al de pijn die ze meemaakte...
Al snel stond hij op en draaide zich tot haar en schoof haar stoel weg.

Hij pakte haar hand die elegant omhoog lag en vroeg om verbintenis en zo trok hij aar zacht op en droeg hij haar vliegend op de dansvloer waar Laila zich schaamde en niet wist hoe ze moest dansen....
Hij voerde haar benen mee en zo bewoog ze fluweel over de kale dansvloer die zich verdreef met zielvlakte....
Je voelde de trilling tussen hun door de vioolsnaren die zich trilden in de zaa van de restaurant en zo strelde Nabil haar fantasie die werkelijkheid werd...
Laila nestelde zich in zijn armen en was bang dit kwijt te raken en Nabil nestelde zich tot Laila en was bang dat als hij zijn oen zou sluiten alles weg zou vliegen.....

De muziek stopte maar nog dansten ze over de vloer die geschilderd was in zachtblauw die de ogen streelden van toekomstigheid...
Laila zag het als vliegen tusse de wolken...
Nabil wou dit niet kwijtraken en al snel werd hij gestoord door het getril van de telefoon in zijn broek.Laila werd bang...
Jamila gaat ons leven verpesten. Laila besefte dat ze nu bang werd voor een telefoon en wachtte op het antwoord van Nabil die op het scherm keek...
Hij keek Laila aan en zo las hij de vreesheid van Laila...
Maar hij fluisterde dat het niet Jamila was...
Laila werd rood en wist dat Nabil haar ogen had gelezen....

Had hij de angst dan aangevoeld.....
Al snel nam hij de telefoon aan..
Jah Hallo....
Nabil werd stil en keek gevreesd in Laila's ogen die de vrees kon voelen toen hij de zachtte stem van Mohamed hoorde....
Nabil keek Laila aan en zijn tranen werden zichtbaar...
Laila kon de tranen vertalen en zo werd ze gepasseerd met stappen die ze zette naar achter...
Nabil stak zijn hand uit en wou haar tegenhouden voor de benen die ze zou gebruiken voor vluchtigheid...
Maar Laila werd bang...
Alles trilde in Nabil's ogen..
De woorden uit Mohamed's mond vloeiden met doelnis door zijn grens van trommevlies die niet trilden maar de kilte liet binnenstromen van slecht nieuws....

Hij besefte dat Laila de pijn en gesprek kon voelen....
Zijn woorden raakten hem.....
En zo ook Laila...
Laila's tranen verschenen en zo liet de mascara de weg achter van vresheid en pijn....
Laila's handen verschenen op en trilden op weg naar haar zachte lippen die beefden....
De andere hand voerde zich strelend op haar hart en kneep hard in haar hartkamer...
Haar huid werd rood en verkrampte alsof het geen zuurstof kreeg door de muren die zich hier afsloten in de omgeving van juweelheid...
Hij wou zich naar Laila snellen maar hij trok haar mee en liet de telefoonaa zijn oor..
Laila je gaat mee.

Laila liet haar benen bewegen met tegenzin en zo voelde ze de pijn die dichterbij kwam naar huis...
Het huis waar dit allemaal is ontstaan...
Ik wil niet Nabil maar Nabil negeerde die woorden...
Hij boekte een vlucht eerder en zo kwamen we aan bij de hotel waar we onze spullen pakten..
In de Kamer bleef Laila stil staan terwijl Nabil het niet aan kon..
Hij hoorde mohamed huilen om zijn zusje...
haar vader..
Hoe moet ik dit vertellen....
Hij keek om en zag daar Laila staan....
Ze had vrees....

Haar kleur trok weg en nog zag ze er mooi uit maar die blik...
Haar lippen die hij graag wou strelen met zijn lippen waren bevend aan het verkleunen...
Hij voerde zich naar Laila...
Laila weet je wat Mohamed zei:
Laila keek op en keek in de ogen van Nabil....
Mijn vader...
En Laila's tranen stroomden in zwarte tranen die de muren lieten vallen over onze zicht en zo verborg ik haar gezicht in zijn armen op zijn borst..
Alles werd zo koud op haar lichaam toen hij haar streelde...
Hij pakte de tassen en reden met een taxi naar het vliegveld...
Niet wetend waar het zou ophouden..
Maar Nabil had het verkeerd...
Nu zou het pas beginnen....