Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 59.

Nabil wist niet of hij het moest zeggen. Hij schaamde zich ervoor.
Hij liet zijn vriend los en keek hem schaamteloos aan.
Ik..Ik Was Bij Bij...
Jamila kwam er uit Khalid's mond.
Nabil keek hem geschrokken aan...
Met zijn open mond wist hij niks te zeggen. Nu moet je luisteren Nabil....
Of je vergeet Jamila of je scheid van Laila..
Laila verdiend het al zeker niet om vanaf nu elke dag overspel mee te maken...
Wollah Nabil ik zeg het je,, Ze verdiend het niet...
Je weet wat Jamila heeft gedaan,, Je zag het zelf.
Waarom doe je dit en Khalid stond boos op...

Nabil voelde zich schuldiger en schuldiger ook nadat hij haar haren had gestreeld. Als hij nu terug dacht aan Jamila was het puur vergif,,Wat in het verleden wel lekker smaakte over zijn lippen en lichaam maar nu het zo ligt walgde hij van zichzelf....
Wie kies je Nabil zeg het me!!
NU!!!

Laila...
Schreeuwde het hartje van Nabil uit...
Nabil opende zijn mond en keek in de ogen van Khalid die angst uitstraalde. Bang voor de naam die over zijn tong zou rollen...
Laila...
Kwam er schor en zelfverzekerd uit de mond van Nabil rollen...
Hij sloeg zijn ogenneer en keek naar zijn vingers. Hij spotte de trouwring en draaide eraan mee.
Hij stond op en liep met Khalid naar buiten.Khalid die zijn aandacht er gedwongen bij moest houden,,kon het niet vatten. Hij kan toch niet houden van een getrouwde vrouw.
Hij luisterde naar Nabil's hartgeklop en Khalid hield verder zijn mond.
Bij Nabil thuis aangekomen merkten ze de stilte die rustte in het huis.
Nabil weerklonk in zijn stappen en alles weergalmde tegen de kale muren die kaal waren bestreken met een witte kleur...

Nabil streek even met zijn handen langs de muur en voelde de droevenis en pijn eruit trekken,, Overvloeien naar zijn vingers.
Hij liet de muur los en liep de woonkamer in waar hij Salima vond.
Salima vloog om de nek van haar broer en haar gesnik werd weer hoorbaar...
Waar is Laila zei Nabil..
Salima bleef stil om Nabil's nek hangen en zei niks.
Hij liet haar op de bank liggen en ging naast de bank zitten op de grond.
Hij pakte haar hand vast en wou de woorden uit Salima's mond horen. Maar Salima hield zich stil.
Aub Salima gaat het beter met haar...
Wat verwacht je nou.,,Nabil.Ze is er niet zo snel overheen. Ik weet heus wel dat je bij Jamila bent geweest. Dat kan je zo merken aan je gezicht.
Je voelt je schuldig he...
Te laat broer.

Nabil ko het niet en liep de woonkamer uit de gang uit en hoorde vanuit de trap onder al het gehuil van Laila die weer vanaf het begin weer klonk.
Khalid zag Nabil die weer vluchtte en Nabil keek hem nog even aan..
Hij liet zijn mond bewegen maar er kwam geen geluid uit...
Ik kan het niet.. Klonk er van zijn lippen af.
Hij opende de voordeur en liep de straat uit naar zijn plekje...

Khalid keek naar het lichaam van Salima die zich liet verslappen in een diepe slaap.
Hij wou Laila zien..
Het moest...
Hij bekeek de trap vanaf zijn hoekpunt en liep ernaar toe...
Hij liep de trap geruisloos op en hoorde het gehuil luider en luider...
Bij de deur aangekomen klopte zijn hart zo snel en de muren konden het vertalen in pijnlijke liefde...
Hij opende de deur en het gehuil deed hem pijn...
Hij zag niks anders dan donkere kleuren in de kamer..
Het gesnik weerklonk vanuit een hoek waar hij Laila had achtergelaten.
Zijn lichaam verslapte..
Hij zette stap bij stap en Laila's gehuil stopte onmiddelijk...
Ze werd stil..

Ze werd bang want dat weerklonk wel in de trilling die zich liet kruipen over de muren...
Hij liet zijn hand rusten op haar geboge hoofd en sloot zijn ogen...
Het komt goed Laila...
Al snel verplaatste Laila zich snel....
Aub ga weg...
Jullie snappen het niet...
Fluisterde Laila met een kleine miezerige stem...
Khalid die schrok van de bloed die zich liet plaatsten en vestigen op de grond waar ze al een paar uur school.
Het bloed kon hij niet plaatsten bij Laila....
Het was wel zo mooi donker en zuiver..
Maar bloed was ter betekenis van pijn lijden...

Hij sloeg op hol netzoals Nabil en probeerde de vluchtigheid van Nabil te snappen...
Buiten de deur liet hij zich via de muur naar beneden glijden en hield hij zijn hand op zijn hart....
Waarom kan ik haar niet hebben?

Terwijl Khalid verdronk in zijn tranen zette hij zich schrap. Het was 9 uur 's morgens en het was muisstil in het huis.
Hij opende zijn ogen die wat zwaarder voelden dan vorige avond en keek stilletjes om zich heen.
Hij stond op en liep zachtjes naar de badkamer en wastte zijn gezicht. Hij keek even in de spiegel voor zich en er gleden snel wat tranen naar onder.Hij veegde ze snel weg en negeerde ze..
Het is gewoon fantasie dat mijn tranen zich laten kerven op mijn gezicht.
Hij liep naar onder en zag Salima nog zachtjes slapen. Hij bleef even bij de deuropening staan en keek wat verder...

Daar zag hij dan Nabil liggen op de bank.
Hij leunde tegen de deur en keek even toe. Nabil hoorde bij Laila in bed te liggen....
Hij draaide zich om en besloot wat ontbijt te maken....
Hij dekte stilletjes de tafel en Nabil werd al snel wakker..
Hij zag de stille droevige blik van Nabil en keek hem doordringend aan.
Hij nam plaats en Salima stond ook op.Ze wreef even slaperig door haar ogen heen en keek het raam uit...
Het was stil en de klok werd alleen geluid.
Salima liep naar het raam en wikkelde haar deken om haar lichaam heen en drukte het dicht. Ze keek het raam uit en bleef maar kijken.
Salima kom je ontbijten? Vroeg Nabil...
Salima reageerde niet en liep weg.Ze wou naar Laila toe...
Ze liep rustig de gang op en zo de trap op.Het zachtte gekraak klonk door het huis heen en Khalid en Nabil luisterde mee met de zachte stappen van Salima.