Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 6.

Haar moeder zette de stappen tegenover haar en stond nu pal voor haar.
Mijn dochter? Laila keek haar aan en zag gen verschil in de blik waarmee ze Laila altijd mee sloeg.
Haar moeder omarmde haar en snel volgde haar zussen en broers.
Laila werd warm verwelkomd maar toch nog in een kille ruimte. Het deed haar pijn vastgehouden te worden door mensen die haar sloegen en niet hielpen.
Laila verstigde zich echter op een mooie vrouw net zittend in de woonkamer.

Ze keek haar aan en liet snel een traantje los. Laila bewoog haar lippen en ving de vochtige snelle traan snel op en slikte het in. Niemand mag mijn verdriet meer zien. Allah swt. heeft me een geraamte van een skelet gegeven om me te beschermen tegen standvastigheid en een huid om alles op te vangen en te kluizenen.
De mooie vrouw stond op en Laila volgde haar voetstappen.
Laila wist nu waarom iedereen zo warm was! Alleen omdat de vreemde mooie vrouw erwas.
Laila was dan wel gelukkig dat ze er was. Want zolang zij er was zouden er geen klappen komen.
Laila werd los gelaten en liepen de woonkamer in. Laila ging zitten op 1 van de banken en keek naar haar handpalmen.En toen werd de stilte verbroken:
Dus dit is Laila?

Laila keek op naar de vrouw en keek haar vlug aan.
Haar vader antwoorde bevestigend en keek zijn dochter aan.
Zou ik alleen met harmogen praten Hadj!?
Iedereen verliet de kamer en Laila en de onbekende vrouw bleven achter.
De vrouw bewoog haar voeten richting Laila en ging naast haar zitten. Laila keek nog steeds verlegen naar haar handen en durfde de vrouwniet aan te kijken..
De vrouw legde haar handen op de handen van Laila en kneep erin. Laila?
Weet je wie ik ben?
Laila wist dat ze vandaag nog niet had gesproken tegen iemand.
Maar op dat moment werd haar stem geopend. Haar stem vond een weg en baande zich naar haar lippen.Ze eerste woorden vielen!

Nee Dame! De vrouw liet een glimlach zien op haar mooie zachte witte huid en keek Laila aardig aan.
Ik ben je schoonzus. Laila keek haar aan en bleef even zo kijken. Laila liet zonder te merken een traan en op dat moemnt veegde de vrouw het weg maar snapte niet waarom ze het wegveegde..
Gaat het Laila? Laila keek haar aan en schudde jah.
Nou Laila wat ben ik onbeleefd zeg. Ik heet Salima...
Ze stak haar hand uit en Laila nam het aan.
Laila toverde een glimlach en gaf haar een kus op de wang.
Geen zorgen Laila,, Mijn broer zal goed voor je zorgen. Laila keek haar aan en besefte dat ze over een week zou trouwen met een onbekende heer die ze nog nooit had gezien.
Laila was echter niet blij en verdrietig.
Ze was wel blij om dit huis te verlaten,,maar ze vormde een soort haat tegenover haar aanstaande mannetje.
Iets waar nergens voor nodig was...

Laila keek Salima aan en voelde zich wel op haar plek. Maar de glimlach op Laila's gezicht verdween toen Salima aankondigde dat ze nu naar huis moest gaan. Laila stond perplex op en vroeg of ze nog wat langer wil blijven. Maar helaas. Nee lieve Laila ik moet helaas naar huis.Ik kom morgen langs om wat zaakjes over de bruiloft te bespreken. Salima omarmde Laila en verliet het huis.Laila keek om zich heen en was aan het wachtten op de mensen. Laila zag de deur al opvliegen en zag haar moeder.

Laila wou weglopen zodat ze naar haar kamer kon gaan. Maar nee dat ging niet. Laila kan je eten maken de jongens hebben honger.
Laila keek naar haar schoenen en wou geen antwoord geven. Laila?Hief haar moeder's stem.
Ben je je tong verloren?
Haar moeder pakte haar kin vast en duwde haar gezicht omhoog.
Laila wist haar tranen niet in te houden en wou haar ogen ontwijken. Laila trok har gezicht weg en deed een stap naar achter.
Haar moeder keek haar ongeloofwaardig aan; Hebben ze je dan niks in Marokko geleerd. Laila liep nog een paar stappen weg toen haar moeder op haar af liep.

Laila viel op de grond en haar rechterslipper viel uit. Laila wou net haar slippen pakken totdat haar vlakke hand werd geraakt door de voet van haar moeder. Laila keek omhoog en zag de woede en onbegrip in haar moeders ogen.
Haar moeder trapte harder op haar hand maar tegen zo'n zet kon ze nog wel. Haar moeder bukte en pakte de slipper. Hief haar hand en met een aanloop schoot de slipper langs Laila's gezicht. Laila's gezicht vloog over de grond en haar mond was bezeerd met de rand van de slipper.

De vloer werd bespat met wat kleine bloedspattingen en Laila durfde niet te bewegen. Nou sta op en maak eten klaar...
Laila bewoog haar benen snel en liep de keuken in. Stootte zichzelf tegen Mohamed aan en keek hem pijnvol aan, het bloed maakte zich een baan vrij langs de volle roze lippen van Laila en kleurde zich puur rood.
Mohamed wou net zijn hand heffen om het bloed weg te vegen,maar Laila schoot naar achter en school zichzelf in haar handen. AUB Mohamed ik wil niet nog meer klappen ontvangen vandaag. Aub?
Moahmed keek medelijvol naar de verborgen gezicht van Laila en was teleurgesteld. Hij wou haar niet slaan. Nooit zou hij haar zusje slaan.

NOOIT!!
Laila maakte het eten klaar voor de mensen en diende het op.Haar vader kwam het huis binnen net vandaan van het moskee.
Laila sloop rustig naar boven en opende de deur van haar vroegere kamer.
Ze bekeek de kale muren en sloop langs de muur heen met haar zachte vingertoppen. Haar huid was zelfvoldaan warm met de lichaamstemperatuur maar op het moment dat ze de muren aanraakte met haar vingertoppen voelde ze de kilte in haar vingertoppen trekken.
Ze trok ze niet erug. Ze liep met kleine stappen verder langs de vier muren waar ze altijd werd opgevangen als ze klappen ontving. Ze voelde hoe de muren spraken via de aanraking en ze voelde de kilte in elke opening van haar wonden helen.
Ik liep langs het raam en ving een straal van de sterke zonlicht op midden in het puntje van mijn ogen.
Laila hield van de zon.

Het was niet hetzelfde als Marokko maar het voelde toch goed. Laila keek uit het raam en zag de mensen vertrekken.Iedereen was getrouwd of had een eigen huis.
Alleen Laila bleef met de angst zitten om gebroken te worden.
Laila sloot haar ogen en voelde de kilte langzaam over haar rug kruipen. Op dat moment werd ze ruw naar achter getrokken. Haar hoofddoek schoof af en daar lag ze dan met een harde klap op de grond. Te kijken in de ogen van...