Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 114

Laila Inou..
Kom Nou..
Nabil tilde haar op en wikkelde haar in een handdoek.Laila die de handen van Nabil over haar lichaam voelde.Hij drukte de handdoek rustig op haar lichaam om de druppels op te nemen in de polyester laag. Laila die haar armen probeerde te verbergen achter haar rug voelde zich niet compleet. Hij die haar Armen weer vastnaam en langzaam naar zijn lippen bracht en kuste terwijl hij vanuit onder zijn zwarte dikke wimpers keek. Laila die verlegen raakte...
En zijn blik wou beantwoorden..
Maar...
Auwwwwwwwww Mohamed...
Nee dat doet Pijn..
Nabil die zijn hoofd hief en angstig in Laila's ogen keek. Hij keek om naar de deur en Laila stond stil in stilte...
Haar ogen spraken de woorden vanuit haar hart...
Nee Nabil niet gaan..
Nabil die een stem naar achter zetten...
De ogen die elkaar ontweken en Laila die haar hand uitstak..

Haar lippen die opende...
En haar tranen die haar lippen bestreken...
Haar adem die stokte...
Nabil die de badkamer uitrende en Laila die hem achterna ging..
De handdoek die langzaam afgleed van haar lichaam trok ze snel op..
Ze voelde het bloed weer sijpelen uit haar wonden...
De druppels van het schone watermengden zic met het bloed..
Het trok zich door de witte handdoek...
Ze baarde zich geen zorgen eromheen en rende van de trap af..
Ze voelde het vuil onder haar voetzolen trekken en deinsde snel van de trap af. Zij die de stemmen van Jamila en Mohamed volgde...
Auwwww...
Laila die niet durfde maar toch bij de deurpost stond...
Laila die Nabil zag die de enkel van Jamila betastte...
Laila's ogen die de streling voelde...
Haar hand die over haar naakte hals trok en de lippen van Jamila zag die erin beet met haar tanden. De verlangen was te merken en Mohamed merkte de angst die te lezen was bij Laila...
Alleen hij merkte het..
Hij schrok ervan hoe Nabil de enkel betaste...

Wat is er Jamila?
Laila stootte tegen me aan en ik heb mijn enkel omgeslagen...
Nabil die de ogen van Jamila las in plaats van die van Laila...
Hij die blijkbaar waarheid erin zag..
Hi die net Laila in de douche over haar ontfermde. Hij die net Laila had betast met zijn vingertoppen...
Haar handen grepen zich in de omslag van de handdoek en verstevigde haar greep...
Kon ze niet uitkijken?Jamila die diep in de ogen van Nabil keek...
Mohamed die wou spreken...
Maar Nabil die de kuit van JAmila bestreek maar al snel besefte waarmee hij bezig was...
Hij trok zijn handen terug en stond snel op..
In zijn ooghoeken voelde hij de aanwezigheid...
Kijkend over de vloer..
Het was haar schuld hoor..
Nabil die terug keek en toen weer naar Laila...
Laila die daar stond met slechts een handdoek en dacht dat Nabil naar haar keek met walging...
Zij die stap voor stap naar achter zette en tegen de paal van de trap kwam.De paal die zich prikte in haar ruggenwervel.En een stap naar voren zetten. Nabil die geen enkele stap vooruit zetten. Zijn mond die openviel en weer keken naar de enkel van Jamila die erbij lag in een verdiepte positie..

Maar..Maar..
Laila die haar ogen afwende en de druppels van de gemengde bloedtranen volgde over haar dijbeen naar haar voetzool en gleden tussen haar tenen...
Haar tranen die de kans zagen..
Haar benen verzetten zich naar boven en rende hier van weg..
Tot haar spijt hoorde ze geen voetstappen achter haar aan..
Haar rug leunde tegen de deur en zakte ertegen aan naar onder.Haar tranen die zich loslieten...
Haar handen die zich misvatten om haar oren heen..
Zo zou ze niks horen..
Haar duimen die haar plek achter de oren indrukten en haar hals streelde...
Haar pinken die de tranen probeerde weg te vegen..
Maar niks konden bijhouden..
Haar tranen die stokte..
Overal tussen kruipend...
Ze zocht snel haar kleren...
Trok ze gevoelloos over haar lichaam heen en rook de koffie geur nog...
Niks schelend..

Voorzichtig van de trap af...
Haar ogen op de grond gericht..
Haar stem zo koel klinkend...
Ik wil naar huis..

De zin die zich uithaalde maar erbij nadenkend.Waar was Laila's huis dan?Ze dacht bij Nabil..
Laila die over de vloer zocht naar de voeten..
En haar lange zwarte wimpers die omhoog en omlaag sloegen bij knipperingen. De stem van Jamila die doordrong...
Ga je nu al Laila?Laila die de stem hoorde en liet meevoeren door haar trommelvies. Tranen die zich weer wouden laten vrijspreken. Woorden die ze niet kon uithalen uit haar mond. Maar de tranen die de woorden overnamen. Een hand die zich om haar nek plaatste drong haar op en een piepend geluid dreef erbuiten..
Nabil die opstond en Laila aankeek. Schaamte die hij voelde en zijn handen die hij langs zijn broek veegde...
Denkend dat hij hiermee de huidschilfers kon wegvegen waarmee hij Jamila's enkel had betast..
Niks was opgezwollen geraakt maar de kreun van Jamila dreef hem tot waanzin. Geef ik dan toch om haar...
Schuddend zetten hij al de stappen naar de deur en Mohamed die meeliep...
Ik spreek je snel Laila...
Laila die naar de handen van Mohamed keek en de taal meesprak...
Hij pakte haar hand en nam het stevig in zich..

Moet ik jullie anders brengen...
Laila die nee schudde had liever behoefte aan wat frisse lucht..
Maar hoe verder ze uit de deur liep hoe meer ze de stikte beinvloed kreeg door haar keelnauwte..
Strelend met haar handpalmen over haar keel masseerde ze de luchtwegen door en door maar de vernauwing was te merken aan het piepend geluid ervan...
Nabil die voor Laila liep en Laila die hem achterna liep..
Hij die zijn gezicht neersloeg op de grond en de tegels bestudeede hoeverder hij liep...
Laila die zijn voeten opnam en dicht bij thuis kwam..
Ze liepen het huis in en Nabil hield de deur open en zocht de ogen van Laila op maar die sloeg ze neer...
Rennend vocht ze zich een weg op de trap en zocht naar de douche...
Vechtend met de druppels water vocht ze om de kleur van de vermenging van het bloed en water..
Woorden die haar hart bekruiste..
Ik ben niks waard...
Ik ben lelijk...
Ik verpest de zuiverheid van bloed..
Haar vuisten die tegen de tegels sloegen en de druppels die een boog naar voren schoten vanwege de schok..
De deuren die meebewogen...
Haar lichaam die schokte en wou knielen...

Maar ze durfde niet..
Ze ad het gevoel al dat ze wereldse aarde kwijt raakte..
Beiden benen begaven het van de grond..
Ergens zoekend...
Haar tenen die ze inelkaar trok en haar vingers die zich bekraste in de wortels van haar haren...
Haar mond die opende en wou schreeuwen maar niemand mocht het horen..
Haar ogen vulden zich met roodheid en al het bloed trok in hoeken van de klappen die Laila neersloeg op haar mooie tengere lichaam. Haar haren die zich wikkelde om haar lichaam en van de schrik bleven plakken...
Krabbend over haar getinte huid...
Ogen sluitend...
Oren doofheid geslagen...
Haar hoofd die ondersteuning vroeg...
Haar hoofd die steeds tegen de muur aansloeg met de mooie witte met gebroken witte tegels..
Gesnik...
Betreurd..
Strelend over de tegels met haar vingertoppen...
Een schuilplaats zoekend...