Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 100.

Haar ogen die vast gezet werden met de blik van Nabil..
Na al die dagen maakt hij haar nog steeds zweverig in de voeten. Haar ogen zochten een plek om ergens anders naar te kijken maar ze merkte al snel de rode blosjes op haar wangen.
Nabil keek ook weg en trokken beiden aan de glas thee... Ze lachten even en stonden op..
Paffff..
AUwwww...
Owh sorry Laila ...
Laila wreef over haar voorhoofd en het deed niet eens pijn,, Ze voelde echter wat anders dan pijn. Hij pakte haar dienblad af en wou ermee weglopen maar Laila liep hem toch achterna...

Hij legde het op de aanrecht en vulden vandaag samen de afwasmachine in..
Ze hadden plezier en dat kon je merken aan de mooie lachen van Laila en Nabil...
Iedereen in de woonkamer genoot mee..
Laila pakte daarna het eten van de eettafel en maakte het scoon terwijl de mannen en vrouwen weer bij mekaar zaten..
Laila waste alles af met de hand en ging daarna weer erbij zitten. Ze vroeg of ze even het kindje mocht vasthouden en kreeg haar toegegeven..
Ze nam het kindje in haar handen en speelde met haar ogen..
Het kindje maakte lieve lachjes en de kreten wat uit haar mond kwamen deden haar plezier...
Ze speelde met de vingertjes en iedereen keek vol toezien aan hoe het kindje non-stop lachte...
Laila werd rood en wou graag even buiten in de tuin staan met het kindje...

Nabil's zus liep mee en Laila voelde zich fijn bij de gezelschap.
Het was wel stil maar ze werden beloond met de kleine briesjes en de geur ervan bij de kleurrijke bloemen..
Opeens hoorde Laia de stem van haar schoonzus:
Laila?
Laila keek even toe en werd rood..
Je hoeft niet verlegen bij ons te zijn,, Wij zijn je familie..
Mocht er wat zijn dan ben je welkom bij mij..
EN natuurlijk mijn dochtertje..
Laila kreeg een mooie lach waar je voor de eerste keer kuiltjes kon zien in haar wangen...
Heb jij kuiltjes sprong ineens de vraag op bij Nabil die aan de deur stond...
Laila werd rood en draaide zich om...
Wajouw NAbil plaag haar nou niet zei Hafida...

Ik plaag mijn vrouw niet Hafida...
Laila voelde de vlinders weer opkomen op het moment dat Nabil haar tot zijn vrouw benoemde..
Het kindje speelde met de hoofddoek van Laila en Laila kriebelde haar in het buikje..
Ze nam plaats in de tuinstoel en de rest van de vrouwen volgden erbij..
Het was gezellig...
Laila schonk nog wat in voor de vrouwen en de mannen warne binnen aan het kletsen..
Het was Laila te veel,,Maar ze had plezier...
Plezier die ze niet kon vinden in haar verleden...
Ze stond zo open voor de gesprekken..
Nog nooit had ze gepraat met haar moeder,,Maar haar gedrag en gevoelens werden meer geuit in aanrakingen....

Salima merkte de afwezigheid van Laila en maakte haar wakker..
Gaat het Laila...
Laila keek verschrikt op en keek naar haar schoonmoeder...
Is er wat Dochter?
Laila wou spreken maar schaamde zich..
Je hoeft je mond net dicht te houden Lieverd,,Denk er niet aan..
Vertel het maaar...
Laila keek stiekem in de ogen van haar schoonmoeder...
Mijn moeder en zussen namen mij nooit in een gesprek toe..
Ik was altijd in mijn kamer..
Voor 18 jaar lang...

Het werd stil en er kwamen pijn scheuten in elk persoon die zich in de tuin bevond..
18 jaar? Bedacht de schoonmoeder zich en bekeek haar dochters die ze met liefde had opgevoed..
Haar hand legde ze neer op Laila's hand die zich legde op het hartje van het meisje..
Jou stem is geen vervloeking...
Jou stem is een gift van Allah swt.
Je lippen hebben een betekenis...
EN je stem dient toe in deze Doenya...
Laila's lippen trilde..
Ze wou spreken...
Ze wou zo graag spreken...
Mijn moeder deed me pijn..
Ze dacht even na bij de vatting van '' Moeder ''...
En ze stond stil..

Behoorde Laila's moeder wel de waarde van moeder te verkrijgen...
Een dochter in je familie is een gift..
Een nakomeling is elk ieder waard..
En elk blik waard om trots op te zijn..
Mocht je moeder niet trots zijn dan is ZIJ het niet waard..
Maar LIeverd...
Ik ben wel trots op je..
Laila keek abrupt op en de tranen kwamen op in wazigheid...
Ze wou spreken maar haar lippen en mond werden gevuld door de tranen die hun weg vondne in haar openstaandemond...
Nog ..Noooit...
Heb Ik..
Dat gehoord..
Ze bekeek beschaamd weg en er viel een traantje op het kindje..
Laila keek beschaamd naar Hafida..
Owh sorry....

Laia veegde het weg en werd gepakt door de hand van Hafida...
Elke traan heeft een betekenis Laila..
En bied niet je excuses aan...
Een traan afkomstig van een vrou in leed behoort tot geluk...
Leren zul je er wel van..
Hopend op vermindering..
Met dochtertje mag blij zijn met zo'n tante als jou..
Laat die traan rusten opmijn dochter...
Laila keek in de mooie ogen van Hafida en weer naar Salima en haar schoonmoeder...
Bedan...Bedankt...
Kwam er stotterend uit...
Iedereen was stil...
Je hoort nu bij ons...
Dit is je thuis..
Hun handen zochten mijn hand op en voordat Laila het wist zag ze een hoop van handen op die ene hand van haar...
Haar glimlach werd groter en breder....
Mijn thuis...
Het klonk zo goedin Laila's oren...

Hoe bevalt het huwelijk mijn zoon?Nabil keek naar zijn vader en merkte zijn mooie zachte ogen op..
Hij glimlachte even en keek weer naar zijn ringvinger.. Hij raakte zachtjes met zijn ringvinger de glans die schitterde over de gouden ring..
Zijn lach reflecteerde in zijn ring en het enigste wat hij zag was zijn vrouw's lach...
Aarde naar Nabil.. Schreeuwde Hamid onderhand. Nabil schrij even op en keek toe naar zijn broer.Hij zag enkel alleen zijn lippen bewegen...
Mijn Laila...
Hij schrok even op door de aanraking van Souhaila...
Hij tilde haar op en speelde met de neus van Nabil...
Tante Laila lief...

Zij heeeel lief.. Kijk Kijk Nabil zo veel lief is zij,, En Souhaila beeldde het uit met haar handjes zo ver mogelijk uit elkaar. Nabil moest even lachen en nam haar stevig in zijn armen. Hij kuste haar hoofd en hij voelde wat haartjes op zijn lippen.Souhaila wou zich losmaken en haar vader vroeg aar ze naartoe ging..
Ik naar tante Laila..
Zij heeft nog cadeautje voor mij..
Haar vader lachte even mee en zijn baard bewoog mee..
De mooie witte baard om zijn ondergezicht sierde zijn hart..
Het was een zachtaardige man...
Yek..En wij zijn niet lief zei Hamid. Souhaila rende op haar broer af en omhelsde hem onhandig maar krachtig.. Haar armpjes haalden zijn hele sterke lichaam niet en zei:
Jullie ook lief..
Ze rende snel weg en struikelde bijna..