Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 65.

Ze werd al snel neer gezet en werd gedwongen door de hemelse stem dat ze haar ogen moest openen....
Ze wou niet..Neee Nabil ik kan het niet...
Niet doen aub...
De licht prikkelde in haar ogen en ze was toch nieuwsgierig voor het beeld dat ze zou zien....
Waar zou ze zijn..?
Al snel opende ze haar zware oogleden en keek ze neer naar haar voete die zich wit kleurde...
Ze ontkeek zich en voelde een hand zich plaatsen onder haar kin die haar streelde van de warmte...
Haar hoofd werd opgeheven en al snel keek ze in een spiegel....
Ze durfde het niet na het eerste beeld.
Ze keek even weg maar werd weer gedwongen...
Ik kan dit niet Nabil aub?

Haar liet haar toch weer terug kijken en keek toch verder dan haar beeld.ze voelde een paar handne op haar lichaam trekken en duwde haar hoofd opzij en voelde zijn warme ademhaling over haar nek trekken en ze wou meer...
Haar haren schoven zich over haar ogen en verblindde haar even van de spiegel waar ze voorstond.
Zijn hand duwde haar terug naar het beeld en zo zag ze iets....
Hij hield haar vast en zij keek alleen naar hem..
En hij keek alleen naar haar....
Maar al snel kwamen er tranen....
Haar handen plaatste zich weer op hun gebruikelijke plek..
Ik ben Lelijk Nabil...
Je wilt me niet...
Laila liep weg met Nabil achterlatend....
Wezenloos...
Gekwetst..

Laila krabbelde terug in bed en kroop onder de warme dekens die haar deden smachten naar de armen van Nabil.
Ze moest weer even denken aan Griekenland en werd verdoezeld. Waarom kan ik geen normaal leventje krijgen.
Laila verschool haar gezicht in de kussen en haar handpalmen verspreed ze ernaast.
Ze drukte haar nagels in de kussen en zo hard dat ze de pijn weer voelde stekken.
Haar tranen liepen over haar ooglijnen en absorbeerde door de katoenen lagen van de kussen.
Ze was bang. Bang dat de tranen een kleur zouden achterlaten in de witte kussens.
Maar het hield haar niet tegen om verder te huilen.De tranen bleven maar komen en hoorde kleine zachte briesjes.
Briesjes die haar weer deden hunkeren naar buitenlucht.
Ze ademde zachtjes maar toch wild in en uit in de witte kussen.
Het ging moeilijk het ademhalen...
Al snel hief ze haar hoofd op en keek naar de kussen die onder haar lag.
Je zag het spoot van de tranen en Laila volgde haar vingertoppen erlangs.
Ze duwde even in die lijnen en voelde de nattigheid nog steeds.
Ze rolde verder op haar zij en liet haar rechterhand eronder glijden.Ze ruste er even op en sloot haar ogen niet...

Ze wou geen afscheid nemen van de zon die recht in haar ogen schenen...
Laila's lichaam warmde zich op en toch miste ze wat....
Nabil echter liet zijn handen langs zijn lichaam glijden en streek er toen over op zijn gezicht.
Het komt wel goed fluisterde hij nog in de badkamer terwijl hij in de spiegel keek.
Insha'Allah sprak hij er nog achter en vervolgde zijn stappen naar de slaapkamer,,
Hij keek even naar de lichaamscontouren van Laila die door de deken te zien was en sloeg zijn ogen erover heen.

Hij liet ze wegglijden van haar tenen en keek naar de deur.
Hij zette de stappen voorzichtig in de hoop dat Laila hem terug zou roepen.
Maar tevergeefs...
Toen hij de eerste stap al buiten had gezet volgde hij de trap af...
Hij beloofde geen moed te verliezen...
In de keuken rook hij de lekkere geur van Ne3 Ne3 thee en zag daar zijn moeder staan....
Hij keek even naar haar huiselijke jurk die ze had gekregen van Laila uit Marokko...
Zijn moeder rook de aftershave van haar zoon en draaide zich om...
Nabil nam plaats aan de tafel waar ook Salima zich bevond met Souhaila op har schoot.

Hij keek even naar het bord met koekjes en wou er eentje pakken toen hij eenmaal het handje van Souhaila zag.Hier Nabil..Ik voor jou heb bewaard..
Nabil keek even naar het onschuldige kleine handje en zag geen enkele litteken of dergelijke..
Zo schoon en onschuldig...
Hij beelde zich weer in hoe de huid van Laila eruit zag,,Maar toonde geen akeligheid erin. Nee hij toonde begrip en geduld.
In zijn ogen was Laila ook mooi...
Heel mooi....
Hij pakte het handje en het koekje brandde nog van de warmheid en versheid...
Hij merkte niet de warmte maar het handje dat zich klein en schuil hield in Nabil's grote handen...
Hij keek ernaar en wreef over haar vingers...
Hij liet het los en zag het gebroken koekje....
Misvormd..

En gebroken...
Hij zag de kruimels uit Souhaila's hand vallen en volgde de gebroken stukken...
Mijn Laila is gebroken....
Hij keek zijn moeder aan en voor hij het wist verliet zich een traan...
Een traan die zijn moeder weg veegde en haar hand op zijn wang liet rusten.
Blijf geloven in jullie..
Allah swt. zal jullie helpen Insha'Allah.....
Hij sloot zijn ogen met die woorden.
In de hoop dat het Insha'Alah zou uitkomen...

Hadi hoorde de voetstappen in de kamer en negeerde ze.Hij keek niet eens opzij en zag de lust in Laila's lichaam.
Hij besefte echter wel dat het zijn zusje was.
Hij volgde zijn handen op haar lichaam die smaakte naar meer.Hij negeerde haar worsteling.
Zijn handen omvatten haar dijbenen en zo kneep hij zich in haar huid die zo strak was gevormd om haar tengere lichaam die vroeger zoveel vet bevatten.
Zijn handne omsloten zich om haar borsten en voor hij het wist verlieten zijn handen haar lichaam.Hij ving een stoot op en viel tegen het raam op die zijn forse lichaam tegenhield van gebroken scherven.

Zijn hoofd stootte zich tegen het raam aan en viel op het been van Laila.Hij keek opzij en zag enkel zijn zusje die smeekte om hulp...
Het gekrijs van Nabil's moeder doofde zijn oren en hij greep naar zijn oren en werd strak opgetrokken door twee sterke handen.
Die hem richting het plafon duwen en hij ontmoette het gezicht.
Het gezicht van Laila's man die vuur spuwde...