Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 11

Laila? Gaat het met je?
Laila keek haar snel aan en sloeg haar ogen neer. Salima hief haar hoofd op en zag een traan.
Wat is er Laila?
Laila opende opeens haar armen en sloot ze onverwachts om Salima heen. Vertel het me Laila?
Ik ben bang Salima? Voor mij? Nee schudde Laila..
Toch niet voor mijn broer?
Nee schudde ze weer...
Er kwamen een aantal woordjes uit Laila mond die Salima lieten schrikken en na lieten denken.
Ik ben bang om naar huis te gaan...
Salima liet haar niet los en besefte dat er wat aan de hand was.
Ik ben er voor je Laila.
Laila liet haar los en toverde een kus op Salima's voorhoofd,, Je bent een engel Salima.
Salima pakte Laila's hand stevig vast en liep met haar mee naar huis.
Salima voelde echter wel een kille sfeer aankomen richting haar huis en moest helaas afscheid nemen.
Laila zwaaide haar uit en Salima zag het angstige gezicht.

Salima zag de deur dicht gaan en wou net omdraaien.
Maar ze hoorde een harde klap!bZe draaide zich om keek naar het huis en dacht dat ze zich aan het inbeelden was.
Ze liep snel door..
Ze wist wel dat er wat was,, Maar niet wat!

Waar was jij? vroeg Hadi opeens die uit de keuken kwam lopen.
Ik mocht van Mamma met Salima naar het centrum zei Laila op een onschuldige toon toen ze haar ogen neersloeg.
Het werd stil en Laila dacht dat het over was. Totdat haar moeder zich erbij sloot.
Je vuile H*er...
Je veraangenaamde wel je schoonmoeder en niet mij...
Wat ben jij voor een dochter?
Ze zag haar de trap neerdalen en Liep met kleine langzame stappen op me af.

Hoe bedoel je Mamma?
Haar moeder deed een onverwachtse zet en pakte het zijtafeltje die langs de voordeur stond. Hief het tafeltje omhoog en klapte het tegen Laila's zij lichaam aan terwijl Laila zich afweerde...
Het brak waardoor Laila net wou weglopen maar Hadi haar tegenhield. Hij pate haar armen stevig vast en de zakken vielen op de grond.
Hij keek haar aan terwijl zij beefde van de angst. Al het bloed in haar aderen schoot weg en het zuurstof werd Minimum.
Ze probeerde te happen naar lucht maar merkte niks van het zuurstof hoeveelheid.vHij liet haar los en ze viel op de grond. Trok aan haar hoofddoek en zei:
Zelfs Allah swt. zal je nooit beschermen! Laila keek op en keek angstig naar haar broer. Trok aan har gebonden knotje en haar lange haar liet zich losvallen op haar rug. Hij trok eraan en trok haar richting de keuken.

Hij liet haar los en Laila nam zich voor om niet teleurgesteld te worden want ze had het idee dat ze geen meer hadden had nadat getrek aan haar haar.
Ze lag met haar rechterwang op de grond geplakt en hoopte dat ze nu zou wegsmelten of onzichtbaar werd voor leven...
Maar nee ze voelde een enorme klap op haar rug. Het leek alsof haar ribben ook werden geraakt en alles brak. Ze schreeuwde het uit en zag een stok richting haar weer afkomen.
Ze rolde weg maar werd tegengehouden door de stoel.

Op dat moment sloeg haar moeder weer met een stok van het bijzettafeltje. Laila bleef maar schreeuwen totdat ze hoorde: STOPPPPP!
Haar moeder keek op en zag daar Mohamed staan samen met zijn vader.
Mohamed rende op me af en schuilde me neer. Al mijn kleren waren gescheurd en alles lag met bloed verspreid op de vloer.
Hij dekte zijn jas toe en hield me op maar Laila kreunde van de pijn. Hou op waar zijn jullie mee bezig hoorde Lailahaar vader schreeuwen. Hij liep op zijn vrouw af en trok de stok uit haar handen en zag tot zijn schrik wat bloed eraan kleven. Hij werd duizelig en krimpte zijn ledematen bij mekaar.
Hij liet de stok uit zijn handen vallen en kek Laila toe. Zijn tranen kwamen tevoorschijn en Laila werd verblind door de pijn die hij nu zag.

Hadi liep het huis uit naar zijn gezin en haar moeder liep naar boven. Laila's vader liep naar het moskee en Laila lag daar dan op de grond met Mohamed naast haar.
Bismilliah Irahman Irrahim... En zo ging Laila door met een doe'a die ze vloeiend uit haar mond sprak. Mohamed liet haar los en wist dat ze alleen gelaten wou worden.Laila krabbelde op en beefde van de pijn.Bismillah ging er door haar heen...
Hamdoelilah..
Ik leef nog!! Laila liep met de verwondingen naar haar kamer en liet zich daat zelf behandelen.
De dagen vlogen voorbij en niemand sprak met Laila...

Laila vond wat rust...
Maar of het hier ophield?
NEE!