Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 111.

Terwijl Laila zich liet voeren keek ze verder met haar ogen open tegen zijn shirt..
Ze dreef een beetje omhoog en keek in zijn ogen.Gaat het liefje? Laila volgde die woorden en wou zich weer in zijn borst schuilen..
Hmm hoorde je uit Laila komen. Laila dreef over zijn borst en wou zich niet wijken van Nabil...
Nabil leunde zich naar achteren en moest weer denken aan die woorden die Laila de vorige avond zei...
Ik hou van je..
Die woorden dreven door zijn hoofd en hij snapte niet waarom zijn lippen op mekaar plakten. Waarom zei ik niks terug. Waarom? Hij streelde Laila's rug en sloot zijn ogen..
De dagen samen met Laila in de verleden tijd waren het waard. Nog was hij gekwetst met de tranen die ze soms liet vallen. Hij wou ze weg kussen...
Hij wou ze verdrijven..
Snel besloot hij haar hoofd te kussen... Hij wiegelde haar even heen en weer en tilde haar op..

Wil je eten mijn lieverd? Laila stond op met slaap in haar ogen en wou zich bereiden op het eten. Ze wou net weglopen toen Nabil haar vasthield.
Laila wat ga je doen?Je wou toch eten..
Ze keek Nabil aan met die kleine oogjes van haar en toen streelde Nabil haar wang...
Ik bedoelde dat ik voor je zou koken...
Laila wou net antwoorden toen plots de telefoon over ging...
Niet wetend dat dit het begin was van de ellende...

Niet terug kunnen gaan naar deze dag...
Het was te laat...
Hier zouden de tranen beginnen en nooit eindigen..
Met de pijn gegraveerd in haar hart..
Niet kunnen weggummen...
Waarom...
Tringgggg Trinnnggg...
Beiden kijkend naar de telefoon...
Neem jij het op Laila dan ga ik de groenten schillen...

Laila die zich beroerd voelde..
Laila die haar stappen zettemaar haar hart die niet wou...
Fluisterend die stem keer op keer terwijl Laila maar drie stappen moest zetten naar de telefoon. Twijfelend maar ongehoorzaam...
Het gerinkel die door het huis klonk deed haar oren pijn..
Ze hoorde geen gerinkel maar gekrijs...
Het gesnik van bekende tranen...
Haar knieeen die trilde en haar hart die zich verkromp....
Ze pakte de telefoon vast...
Ze zag het knipperlicht ervan door haar ogen doordringen. Het deed haar pijn..
Ze knipperde even en wou zich weer richten op het knopje waar ze op moest drukken.

De knop werd ingedrukt en bracht het naar haar oor..
Het gepiep deed haar pijn...
Hallo? Hallo? Halloooooooooooooo...
Laila vatte de vrouwelijke stem in paniek en nam er gehoor aan...
Laila? Jah?
Laila's hart sprak twijfel en angst...
Jou broer...
Mohamed???? Laila's ogen spraken de zinnen die ze hoorde....
De telefoon viel uit haar handen en viel kapot op de grond..
Nabil die snelde zag Laila net op haar knieeen...
Laila?
Laila die zich wou beschermen tegen de tranen...
Kijk me aan LAila..
Nabil die de handen van Laila wou pakken maar steeds wegtrok..
Kijk me aan Laila...

Hij trok haar gezicht recht met zijn beide handen...
Laila's wenkbrauwen die een vorm aantrokken die hem angst deden..
Haar lippen die opelkaar trilden..
Haar handne die ze op zijn borst legden en de trilling lagen doorheen gingen...
Haar wangen die bleek werden en de schaamte voor haar tranen trokken op...
Haar tranen die vergiet werden...
Hij veegde er weg met zijn duim maar er kwamen teveel op zijn vingertoppen af..
Hij hield het niet...
Laila kom op vertel het me..
Er kwam een pijnlijke kreet uit en ze wou praten maar het lukte niet..
Er kwam echter alleen lucht uit zonder de echtelijke stem..
Mo..
Ha...Moha..Wat is er? Vertel het me lieverd...

Rustig Laila tril niet zo... Hij drukte LAila tegen zich aan maar angstig is wat hij werd. Wat was er met Laila?
Laila hou op,, Laila..
Mohamed.... MOhamedddddddddddddd...
Nabil die schrok van de kreet...
Wat,, Wat? HIj bekeek haar ogen maar die waren al gesloten...
Ze duwde haar hoofd naar achter alsof haar hals werd verlamd en niet meer verdroeg om haar hoofd te houden...
Hij trok haar tegen zich aan maar Laila duwde zich van hem af..
Neee... Neeee..

Met diepe halingen naar lucht greep ze naar haar nek en haar hart beiden tegelijk..
Het doet pijn Nabil..
Ze schreeuwde en schreeuwde.....
Ze stond op en pakte haar schoenen... Nabil rende haar achterna.. De deur ging plots open.. Neeeeeeeeeee Laila wacht...
Neeeeeeeeeeeeeeeeeee...
Hij pakte zijn schoenen en sloot de deur en rende op har af..
Hij hield haar niet. Hij zag haar rennen en zonder pauzes...
Laila..
Roepend in de donkere nacht...
Laila...
Lailaaaaaaaaaaaa...
Stopppp...