(Böyle abiyi tut tokatla yemin ediyorum mühşetemmmm😆💜)
Tatil sabahı uyanırkenki o mutlulukla gerilip tavanla bakıştım yataktan çıkıp hala masanın üstünde duran kredi kartına baktım şapşal şapşal gülüyordum ki odamın kapısı 0.01 saniye ile açıldı. Kapıyı açtıktan sonra kapı kolunu bırakıp benimle bakışırken kapı ardına kadar açılmış benim gülüşüm de solmuştu. Aynı suratla birbirimize bakıyorduk. Benim susup ona bakmam tuhaf değildi. Tuhaf olan onun bir şey söylemesi gereken yerde suratıma bakmasıydı.
-Kahvaltıya gel! Dedikten sonra açtığı kapıyı kapatmadan geri gitti. Vücudumun bütünleştiği yataktan çıkıp darmadağın olan saçlarıma bir toka tutturarak üstümde bozulan tişörtü düzeltmeden banyoya gittim elimi yüzümü yıkayıp sofraya geldim.
Babam;
-Oğlum! Rahatsız mısın? Yüzün soluk görünüyor.
-Hayır...yok hasta değilim baba...
-Kredi kartı bugün bende ondandır. Dedim ve çatalı ağzıma koyup şeytani şeytani güldüm.
Annem;
-Huh? Abin kartını mı sana verdi? Doğum gününden doğum gününe vermez miydi? Ne oldu birden bire! Dedi ve güldü.
-Dün yolda yürürken iddaya girdik de kaybetti. Bugün avmye gidecem. Dedim ve anneme baktım. Bana gülümseyip kafasını yan yatırdı. Şeker kadın😊...
Sessiz sakin bir şekilde yemeğimizi yemiştik. Duşumu alıp odama geçince abim de odama dalmıştı.
-Yeri-ah!...
-Hayır! Kartını bu sefer acıyıp sana geri vermeyecem.
-😔...O zaman beraber gidelim! Dediğinde onu biraz süzdüm aklında sinsi bir plan olabilirdi ama yine de basit düşünüp sıkıldığına ve bu yüzden beraber gelmek istediğine inandım.
-Olur! Deyip başımdaki havluyu açtım. O da odasına gitti. Hazırlanıp odasına gittim. Üstü çıplaktı açtığım kapıyı aynı saniye içinde geri kapattım.
-YHAA! KAPIYI ÇALSANA!...MANYAK! Çığırması bitince kapıyı çaldım. Gelmemi belirtince içeri girdim. Boğazlı siyah badi üstüne düğmeleri yarıya kadar kalatılmış beyaz gömlek ve altına siyah jean giymişti. Ben de mevsime uygun bir elbise giymiştim ve altına beyaz sporumu giyinecektim.
-Hazır mısın?
-Hangi parfümü sıksam? Diye parfüm masasıyla bakışırken yanına gidip ben de parfümlerine göz gezdirdim. Siyah camdan olan bu parfümüne bayılıyordum. Onu elime alıp kapağını açtım.
-Boynunu kaldır! Dediğimde kafasını tavana dikip durdu. Parfümünün pıspıs kısmı(pıspıs kısmı??😆) bozulmuştu. Bastım bastım ama olmadı parfümün kafasını sağa sola çevirip tekrar denedim bu sefer bastıramadım. İki parmağımla basınca oldu o sırada ben de dilimi ısırıyordum. Sıkmak kolaylaşınca birkaç kere boynuna ve göğsüne sıktım. Sonra başını indirdi. Boğazımı yaktığı için öksürdüm.
-Şimdi hazır mısın?
-Çıkalım. Dedi ve tekrar aynaya bakıp cüzdanını da alarak çıktı. Ben de çantamı alıp ayakkabımı giydim ve alışveriş turumuz başlamıştı. Arabayla planladığımız avmnin önüne gelince ufaktan ufaktan toparlandım ve park alanına park edip avmye girdik.
-Yeri!
-Efendim?
-Önce benim için bir şeyler bakalım. Programlarım yoğun olduğu için alışverişe pek çıkamıyorum.
-Tamam. Bildiğim bir mağaza var mı?
-Yok😆 dedikten sonra gülmeye başladık. Her zaman plansızdı...
-Bugün bu güzel kardeşin seni yönetecek! Ben bugün senin moda öğretmeninim. Seni...moda terörü olmaktan kurtaracağım.
-Bunu söyleyecek son insan olduğunun farkındasın değil mi? Dediğinde ona göz devirip önden yürüdüm yanıma yetişip bana eşlik etti. Gözüme elit görünen bir mağazaya girdik...bulduğumuz bir kaç parça kıyafeti ve abimi soyunma kabine soktum. Abimi beklerken Kim Tan aklıma geldi. Kakaotalk'a girip ona mesaj attım.
Ben: Tantan!
Selam
Tantan👀: Selam...
Ben: Ne yapıyorsun?
Tantan👀:
Ben: Tantan...sen muhteşem çiziyorsun!
Tantan👀: Teşekkür ederim. Sen ne yapıyorsun?
Ben: Abimle alışverişe çıktık onun giyinmesini bekliyorum!
Tantan👀: Abinle ilgili bir şeyler duydum!
Ben: Ne gibi?
Tantan👀: İdol olduğunu duydum...
Ben: Şeyy...evet doğru. Ben Kim Mingyu'nun kardeşiyim.
Tantan👀: Havalı olmalı😕
Ben: Pek değil. Daha çok bela oluyor😆
Tantan👀: Sen? Sen idol olmayacak mısın?
Ben: Hayır...Öyle bir planım yok.
Sen? Sen güzel sanatlar fakültesine gitmeyecek misin?
Tantan👀: Gideceğim.
Ben resmimi bitireceğim.
Bye bye👋
Ben: Bye bye👋
Mesajıma yine görüldü alınca telefonun ekranını kapatıp elimde tuttum...5 dakika daha bekleyince abim sonunda çıkabilmişti.
-Gelinlik mi denedin?
-Nasıl olmuş?
-Güzel görünüyor. Dedim tekrar gir çık tekrar gir çık derken 2 saat sonra 8 poşetle o mağazadan çıktık. Sıra bana gelmişti. Ama ondan önce acıktığımız için yemek yemeye gittik. Yemeğimizi bitirip tekrar dolaşmaya başladık. Kozmetik dükkanına gidip bir sürü ürün denedikten sonra oradan da 3 poşet ile çıkmıştık. Bitmiştik. Çok yorulmuştuk. Arabaya bindiğimizde abim eve gitmek için çırpınıyordu. Bir veya bir buçuk saat sonra eve varmıştık. Soo bin ile yatağımda görüntülü konuşup kapattıktan sonra ders çalıştım. Akşam saat 9-10 gibi telefonum çaldı.
"Tantan👀"
Arıyor...
Biraz şaşırsam da açmıştım.
Ben: Alo?
Tantan👀: Şey...müsait misin?
Ben: Evet...evet evet müsaitim.
Tantan👀: Buluşabilir miyiz?
Ben: Huh? Şey...sanırım evet.
Tantan👀: Sana konum atayım mı?
Ben: Olur...dedikten sonra telefonu kapattı. Şok içindeydim ama sevinmiştim. Bana güvenmeyi denemişti. Heycandan olmalı ki sesi titriyordu. Hemen abimin odasına koştum yatakta uzanmış telefonuyla oynuyordu.
-Abi! Kim Tan beni aradı. Buluşmak istedş bana konum atacak ve oraya gidecem. Beni biraz idare et lütfen. Dedim. Abimin hırkasını giyinip direk çıkacaktım. Pijamalıydım ama üstüm uygundu. Hırkayı alıp odasından çıkarken konuşuyordum. Kapıya gelince elimde hırkayı düzeltip kapıyı tuttum tam o sırada cümlem bitmiş abim uzandığı yatağından fırlarcasına dikleşmişti.
-Ne? Ne saçmalıyorsun? Bu saatte elin erkeğine mi gideceksin! Yeri!..onun cümlesini dinlerken kapıyı kapatmıştım ve anneme markete gideceğimi aynı zamanda kırtasiyede de işimin olduğunu söyleyip çıkmıştım. Kim Tan'ın attığı konuma gidiyordum. Kalbim sakin kalma eylemini yitirmişti. Neden heyecanlanıyordum bilmiyorum ama sanırım buzlarını kırmasına sevinmiştim.
10 dakikalık yürüyüş sonunda konumun olduğu yere varmıştım. Yürüyüş parkıydı. Onu dikkatli gözlerle arayınca çok geçmeden buldum banka oturmuştu. Gözleri kapalıydı ve lambanın ışığı yüzüne vuruyordu. Hemen ağacın altında olan banktaydı. Önümdeki manzara bile bir diziyi andıran bir sanattı. "Tantan" diye neşeyle seslenip yanına koştum sesimi duyunca gözlerini açıp kafasını bana çevirmiş ve yavaşça ayağa kalkmıştı. Karşını kocaman bir gülümsemeyle gelmiştim ama yüzüm donmuştu. Gözleri kızarmış ve yaşlıydı. Bu sefer ne oldu dercesine "Tantan" diye seslendim. Gözlerimi içine yaklaşık 3-4 saniye baktıktan sonra başını omzuma düşürüp anlını omzuma sabitlemişti. Ağlaması şiddetlenmişti. Ben ise donmuştum.
Karşımda artık onun yüzü değil, az önce oturduğu bank ve bankın arkasında, neredeyse banka yapışık, ağaç vardı. Arkamda duran ve bank da dahil olmak üzere bizi aydınlatan sokak lambasının ışığı sanki benim için sönmüştü...