KEEP SAFE EVERYONE. STAY AT HOME AND PRAY. GOD BLESS US!🙏💞
CHAPTER 9
NAPALINGON ako sa katabi ko habang tahimik itong nagmamaneho. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan akong magsalita dahil sa nakikita kong kaseryosohan sa mukha nito.
Kanina pa kaming tahimik. Pagkatapos ng mga sinabi ko sa binata kanina ay bigla na lang itong nanahimik at kapagkuwan ay inalok akong ihatid sa tinitirhan ko.
Sinabi na rin nito na ito ang may-ari ng BBM na ikinagulat ko. And he wants me to go home to rest and he said that he'll take care of everything.
Nakarating na kami sa harap ng apartment ko nang walang nagsasalita ni isa sa amin. Iniisip ko kung ano ang nasa isip nito. Pagkatapos ng mga sinabi ko ay wala itong reaksyon. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang iniisip nito.
"S-Salamat sa paghatid." Mahinang sambit ko.
Nilingon ako nito at kapagkuwan ay dahan-dahang dumukwang at kinalas ang seat belt ko.
Nagtama ang mga mata namin at bahagya akong napalunok nang makitang mataman itong nakatitig sa mukha ko.
"T-Thank you ulit sa paghatid." Muling sambit ko.
Walang reaksyon mula sa binata. Sa halip ay patuloy lang itong nakatitig sa mukha ko.
Nakaramdam na ako ng pagkailang kaya umiwas ako ng tingin pero kaagad nitong nasapo ang baba ko at muling pinagtagpo ang mga mata namin.
"W-What are you doing?" Hindi ko mapigilang itanong.
"Memorizing your face." He murmured.
"Why are you memorizing my face?" Mahinang tanong ko.
Nakita ko ang bahagyang pagdilim ng mga mata nito at ang pag-igting ng panga nito.
Hindi nakatakas sa paningin ko ang bahagyang pag-angat ng gilid ng labi nito. Bigla akong nakaramdam ng panlalamig at pananayo ng balahibo.
The Ethan in front of me right now is not like Ethan that I used to know. Sa paningin ko ay tila naging misteryoso ito at tila nag-iba ang pagkatao.
Hinawakan nito ang kamay ko.
"Can you do me a favor?" He softly asked.
"What is it?"
Mataman itong tumitig sa mga mata ko.
"Kapag dumating ang araw na magiging iba ang trato ko sa'yo, puwede ko bang hingiin ang tiwala mo?" Napakaunot ang noo ko sa tanong nito.
"Hindi kita maintindihan." Naguguluhang sambit ko.
Umangat ang isang kamay nito at hinaplos ang buhok ko.
"Marami ka pang hindi alam tungkol sa'kin. Kapag dumating ang araw na tratuhin kita na parang hindi tayo magkakilala, sana 'wag kang magagalit. I want you to trust me. Can you do that, baby?" His voice is gentle.
Kahiy naguguluhan ay tumango ako. Ethan smiled and continued carressing my hair down to my cheek.
"I'm sorry. It must be very hard and painful to you." He murmured.
Napatitig ako sa mga mata nito. Hindi ko magawang basahin kung anong emosyon ang nakapaloob sa mga matang iyon.
"Why you're sorry? Yes, it's hard and painful but I survived." Hindi ko naitago ang pait at lungkot sa boses ko.
Napabuntong-hininga ito at sa hindi inaasahan ay hinalikan nito ang gilid ng labi ko.
"I'm here and I won't allow anyone to hurt you." He said when he pulled away from me.
Napakurap ako ng ilang beses. Did he just kiss me? Sa gilid ng labi lang iyon pero hinalikan niya pa rin ako!
"Why did you do that?" Pakiramdam ko ay namumula ang buong mukha ko.
"What?" Medyo natatawang tanong nito.
"Y-You k-kiss me and-" Bahagya akong napaatras sa kinauupuan nang inilapit nito ang mukha sa akin.
Mahina itong natawa dahil sa inakto ko.
"I'm harmless." Anito sa natatawang boses.
Napasimangot ako.
"I know but you're making my heart beats so fast whenever you're..." Hindi ko matuloy ang sasabihin ko sa sobrang hiya.
"Whenever what?" Kitang-kita ko ang pagkaaliw sa mga mata nito.
"I-I don't know....I-I can't breathe whenever you're near and...and...I d-don't know how to explain this." Naikagat ko ang ibabang labi dahil sa matinding pagkautal.
Ethan let out a soft chuckle.
"Whatever you're feeling right now, I think I feel the same. No. Mas doble pa." Makahulugan itong ngumiti.
"'Wag kang masyadong dumikit sa'kin para-"
"And you think I'll do that? No, Hanna. Kailangan ko pang landian ng konti para marinig ko mismo diyan sa bibig mo kung ano nga 'yang nararamdaman mo." Agaw nito sa sasabihin ko at hinaplos ang gilid ng labi ko.
"Marami akong gustong gawin para sa'yo. Hindi ko alam kung anong ginawa mo pero napakarami kong gustong gawin sa'yo. Isa na doon ang matikman 'tong labing 'to. Pero alam kong my oras para diyan. Ayokong takutin ka." Anito habang titig na titig sa labi ko.
Pakiramdam ko ay parang hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa nito. Napakalakas ng tibok ng puso ko.
Napalunok ako at kapagkuwan ay binuksan ang pinto ng kotse nito.
"Papasok na ako sa loob." Kaagad na paalam ko at dali-daling bumaba.
Tinignan ko ito pagkatapos kong isara ang pinto.
"Sorry dahil mukhang naapektuhan ang trabaho ko kanina. Sana may trabaho pa rin ako pagkatapos nito." Nakangiwing sambit ko.
He just smiled at me.
"Of course. Just rest for now." Tugon nito.
"Salamat ulit. Goodnight." Kaagad ko itong tinalikuran at dumiretso sa loob ng apartment ko.
Napakalakas pa rin ng tibok ng puso ko. Wala sa sariling napahawak ako sa ibabang labi. Tila ramdam ko pa ang haplos ni Ethan doon. Pati ang pagdampi ng labi nito sa gilid ng labi ko kanina ay tila ramdam ko rin.
Mahina kong tinapik ang dibdib ko na tila ba makakatulong iyon para bumalik sa normal ang pagtibok ng puso ko.
Kinuha ko mula sa bulsa ang cellphone ko nang marinig na tumunog iyon. Napakunot ang noo ko nang makitang may message ako galing sa unregistered number.
Goodnight, baby.
- Ethan
The message was from Ethan. How did he get my number? Uh, hindi na dapat ako magtaka pa. Kayang-kaya nitong makuha ang number ko sa kahit na anong paraan.
Naikagat ko ang ibabang labi. Baby? He's calling me baby and I don't but it made my heart beast so fast even more.
What I'm gonna do to you, Ethan? Bakit ang lakas-lakas ng tibok ng puso ko pagdating sa'yo?
Muli ay tinapik ko ang dibdib ko. I'm really not sure if my heart will go back ko it's normal beat again. And it's all because of Ethan.
***
IBINABA ko ang hawak na folder sa mesa at pinagkrus ang mga binti ko. Mariin akong pumikit.
"Enzo, huh?" Kusang lumabas ang pangalan na iyon mula sa bibig ko at kapagkuwan ay ngumisi.
Nagmulat ako ng mga mata at nakita si Prince na umupo sa sofa.
"What?" Tinaasan ko ng kilay si Prince nang mapansing mataman itong nakatingin sa'kin.
Sa halip na sagutin ako ay bumaba ang tingin nito sa sigarilyong hawak ko.
May pagtataka sa mga mata nito nang bumalik ang tingin sa akin.
"You're not Ethan. Ethan don't smoke. But David is. So, are you David right now?"
Hindi ko ito sinagot. Dinala ko ang sigarilyo sa bibig ko at bumuga ng napakaraming usok.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Prince.
"Someone's in danger. Oh, how I miss the heartless David." Ngumisi si Prince at napailing.
"Ano ang rason at bakit bumalik si David?" Tanong nito.
Ibinaba ko ang sigarilyo at nilagay iyon sa ashtray.
"Paano mo nalamang inlove ka sa kapatid ko?" Wala sa sariling tanong ko, hindi pinansin ang tanong nito.
Ilang beses itong napakurap, halatang hindi inaasahan ang tanong kong iyon.
"Ethan, are you inlove?" Mataman itong tumitig sa mga mata ko.
Napatingin ako sa kawalan.
"Am I?" Mahinang tanong ko.
Prince chuckled.
"Kapag sa tingin mong parang nawawala ka na sa sarili mo, kapag sa tingin mong namimiss mo siya araw-araw at parang mababaliw ka na hindi siya makita kahit ilang minuto lang at kapag sa tingin mong kaya mong ibigay at gawin ang lahat para sa kanya, then congratulations man, you're inlove. Because that's what I felt towards my baby girl." May pagmamalaki sa boses nito at nangingislap ang mga mata kahit may halo iyong kalungkutan.
This man is really inlove with my sister. Hindi ko pinagsisihan na pinagkatiwalaan ko ito lalong-lalo na pagdating sa kapatid ko. And hopefully, my little sister will wake up soon from her coma. We miss her a lot.
Napabuntong-hininga ako at pumasok sa isip ko si Hanna.
"I already miss her." I murmured.
"Now, I want to meet the girl who steal your heart." Prince said, smiling.
Napangiti ako at kapagkuwan ay napailing.
"She steal my heart from the very beginning, Prince." I said and close my eyes. Tanging mukha nito ang nakikita ko.
And I want to steal her heart as well.
"I have to go to the hospital to check on Arriane." Ani Prince at naabutan ko itong tumayo nang magmulat ako ng mga mata.
Tumango ako at tumayo na rin.
"Thank you for taking good care of my sister, Prince." Sambit ko at tinapik ito sa balikat.
Prince just nodded and left. I know that he's worried and tired and I salute him for not giving up on Arriane. Alam ko sa sarili ko na malalampasan din namin ito. My sister will fight.
Kinuha ko ang cellphone ko sa maliit na mesa nang makitang umiilaw iyon. Napakunot ang noo ko nang makita kung sino ang tumatawag. Kaagad ko iyong sinagot.
"Hanna, what happe-"
"H-Help me. P-Please. Help me!"
Malakas akong napamura at mabilis na kinuha ang susi ng kotse ko at lumabas. Pinaharurot ko ang kotse ko habang sunod-sunod na nagmumura. Binabalot ako ng matinding pag-alalala para sa dalaga.
Fuck!
To be continued...