CHAPTER 49
"Marriage isn't always cupcakes and rainbows."
It was the most painful question that I've asked. Nalaglag ang panga ni Damon nang marinig ang tanong ko. Marahil ay hindi niya inaasahan na masasabi ko iyon.
"Damon, are you cheating on me? With Marie?"
"No!" Frustrated niyang sagot. Ginulo niya ang kanyang buhok.
"Then, why the hell, is she here with you? Bakit kayo magkayakap?"
"Bhie, calm down, please. Sa bahay tayo mag-usap."
"No!" Sigaw ko. "Ano? Para makapag-isip ka ng alibi mo habang nasa biyahe tayo? Tell me now!"
"God, no! Gibrielle, cheating never crossed my mind. I'm just worried about you. I'm worried about our baby."
Napahawak ako sa tiyan ko. Sumabay ang pagsakit nito nang marinig ko iyon. Hindi na ako sigurado kung malikot lang ba si baby sa loob ng tiyan ko o gusto na niyang lumabas.
"Uuwi ako mag-isa." Sabi ko. Almost a whisper.
"What? No, no. Gibrielle, no. Let's go." Nagmamakaawa na ang kanyang boses.
Dahan dahan siyang lumapit sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko. And with his touch, bigla akong nanlambot. Nagpatianod ako sa kanya hanggang sa maisakay niya ako sa sasakyan. I didn't look back. Ayoko nang makita pa si Marie. Naiinis ako sa babaeng iyon! Naiinis ako sa asawa ko.
Tahimik lang ako buong biyahe. Alam ko rin na magkasalubong ang kilay ko at nakabusangot ako. I'm still furious. Palagi ang sulyap ni Damon sa direksyon ko pero hindi ko siya pinapansin. Para lang siyang hangin sa tabi ko.
Nang makarating kami ng bahay, nagulat ako nang gising pa rin si Manang Inay. Nag-aalala siyang lumapit sa akin. Bakas pa rin siguro sa itsura ko ang pag-iyak pero alam kong galit pa rin ang mukha ko.
"Nagpumilit siyang pupuntahan ka dahil namiss ka raw niya." Sabi ni Manang kay Damon dahil nilagpasan ko lang siya.
Biglang tinurok ang puso ko sa ginawa ko. She doesn't deserve my cold treatment pero hindi ko maiwasan.
"It's okay po. Magpahinga na kayo." Iyon na ang huli kong narinig bago ko pa sila maiwan.
Pumasok na ako ng kwarto. Kinuha ko ang unan na gamit ni Damon. Pagkapasok niya, hinagis ko iyon agad sa kanya. Pero syempre nasalo niya agad iyon. Sinara niya ang pintuan ang worried pa rin ang itsura.
"Huwag kang matutulog dito. Ayoko kitang katabi!"
"Alright... I understand, bhie. But please let me explain."
"Walang dapat i-explain. It was so damn clear! You're cheating on me!"
"No! I would never do that to you! Ikaw lang ang mahal ko. Ikaw ang pinakasalan ko. Ikaw ang magiging ina ng anak ko."
Gusto kong malusaw sa sinabi niya. Gusto ko na lang siyang yakapin at halikan. Gusto kong marinig ang paliwanag niya at paniwalaan iyon. Pero mas matimbang ang galit ko ngayon. I hate this!
"Kung ayaw mong lumabas, ako na lang ang matutulog sa guest room!" Akma ko ng kukunin ang unan ko pero mabilis na nakalapit si Damon sa akin.
Nagulat ako. He was now hugging me... still in a careful way dahil ayaw niyang maipit ang tiyan ko. Bumuhos na naman ang mga luha ko. Binugbog ko siya sa braso pero hinahayaan lang niya ako.
"How dare you do this to me!" Hagulhol ko. "Sana siya na lang ang pinili mo! Sana siya na lang ang pinakasalan mo!"
"Ssshh... I will never do that. Ulitin man ang lahat, baligtarin man ang mundo, ikaw pa rin ang pipiliin ko. Ikaw lang ang mahal ko."
"Say that to her!" Asik ko.
"Just please calm down. If you don't want me to explain now, just calm down. I want you to rest."
Humahagulhol pa rin ako na parang bata. Hindi mawala-wala sa isip ko iyong yakapan nilang dalawa. At marahil ay sa pagod at iyak, hindi ko na napansin na nakatulog na ako. Naalimpungatan nalang ako at dahan dahan na umupo sa kama. Nakasindi ang lamp shade at nakita ko si Damon na natutulog sa couch. Sinunod niya ako na huwag siyang matulog sa tabi ko pero mas pinili niyang matulog sa couch dito pa rin sa loob ng kwarto namin para sa akin. Alam ko iyon. Alam kong ako pa rin ang iniisip niya.
At nakakainis dahil nagpatianod na naman ako sa inis at galit ko. Alam ko naman na kahit kailan ay hindi ako ipagpapalit ni Damon. Ako lang ang mahal niya.
Tumayo ako at lumapit sa kanya. He's still sleeping pero alam kong mabilis pa rin siyang magigising. He still has that extra-ordinary qualities of a frat guy.
Umupo ako sa nakahiga niyang katawan at hinalikan siya sa noo. Nagmulat naman siya agad ng mata at umupo. He hugged me.
"I'm sorry." Sabi ko.
"I'm supposed to say that. I hurt your feelings."
Umiling ako. "Alam ko naman na hinding-hindi mo ako ipagpapalit ang sasaktan."
Humiwalay na siya sa yakap ang kinulong ng palad ang mukha ko. Hinalikan niya ako sa noo. "Ikaw lang ang mahal ko."
Tumango ako. "I love you too." I smiled. "Balik ka na sa kama."
He chuckled. "Are you sure? I can still sleep here."
"Ayaw mo ba akong katabi?" Nagtaas ako ng kilay.
"I just thought na baka galit ka pa rin."
"Bakit muna kayo magkayakap ng babaeng iyon? Siya ba ang lagi mong kasama kapag late ka umuuwi? Alibi niyo lang ba ang project niyo dati para lagi kayong magkasama? Project which was already finished months ago?" Kung dati ay palagi ko na lang kinikimkim ang mga tanong ko, ngayon ay naisasatinig ko na. Dahil siguro sa pagbubuntis ko.
"First, I will never cheat on you... with anyone. Second, I was also surprised to see her last night. We last saw each other when we finished the project. Third, Brix is not around that's why I had to take care of his tasks. Fourth, Marie was hurt by her boyfriend, na hindi ko kilala, and I don't know their whole story."
Nabigla ako sa mga sinabi niya. "Wait, where's Brix?"
"I don't know. Bigla na lang siya nag-leave without us knowing except for my secretary. Hindi rin alam ni Therese kung saan siya."
Bakit umalis si Brix? May nangyari ba sa kanila ni Therese?
"Bakit sa dinami-rami ng lalapitan ni Marie, ikaw pa? Na ex niya? Na may asawa na?"
"I don't know. Sabi niya inatake ulit siya ng depression niya and you know that she's been telling the whole world that I can tame her. But I have already told her many times that I can't be with her. I swear, nabigla ako sa pagdating niya kagabi."
Napairap na lang ako. Ayoko ng isipin pa iyon. Tumayo na ako at bumalik sa kama. Nagtataka naman ako dahil nakaupo pa rin sa couch si Damon.
"Can I sleep with you now?"
I smiled genuinely. "Yes."
Ngumiti rin siya at sunod nang humiga sa tabi ko. Palagi na akong naka-side sa pagtulog dahil sa tiyan ko. At kapag sa left side ako natulog, left side pa rin ako gigising.
"I love you so much, bhie. Please never doubt that. And always be careful. Malapit ka na manganak. If you want to see me or go to my office, let me know para mapasundo kita or masundo kita."
Tumango na lang ako. Hinalikan niya ulit ako sa ulo. Pumikit na ako at hinintay na makatulog ulit.
Nagising ako na nasa tabi ko pa rin si Damon. Ginising ko siya by gently caressing his cheek. Hindi ba siya papasok sa trabaho ngayon?
"Aren't you going to office?" Tanong ko.
"I got a call from Michael earlier. No need to go to office today but we'll have to go to Brix later."
"Bumalik na siya?"
"Yes. I don't know much about what happened that's why we'll have to screw him later." He gently hold my head at nilagay sa kanyang dibdib. "For now, let's just cuddle here. I want more sleep, bhie."
"Hindi ka ba nakatulog ng maayos sa couch?"
"You know I'm comfortable sleeping anywhere but it most comfortable with you and if we're okay."
"You always get me with your words."
"Those were nonsensical words."
"I know."
Niyakap ko siya. Naririnig ko ang tibok ng kanyang puso. Kahit pa napatawad ko na siya ay hindi pa rin maalis sa akin ang inis na magkayakap sila ni Marie. Bakit kailangan pa niyang puntahan ang asawa ko ng gabi porke nagkaaway sila ng boyrfriend niya? Lalong hindi magiging maayos ang relasyon nila. And first of all, hinding hindi magiging tama na lapitan pa niya ang asawa ko.
"Damon," tawag ko. Akala ko ay nakatulog na ulit siya pero sumagot pa rin siya sa tawag ko. "I'm being selfish and too childish but if in case you'll have another project anything in connection with Marie or Casper, don't take it, If you take it, it's okay. Just give it to another person, or one of your clients. or whatever do you call it. Ayoko siyang makita sa paligid."
I heard him chuckle. "I like it when you're being selfish and too childish."
Napangiti na lang din ako. You know that change is really inevitable. We sometimes don't notice that we're already changing even though we hate the idea of it.
Hindi ko namalayan na nakatulog kami ulit ni Damon. Nagising kami ng magtatanghalian na. Naka-kilos na agad si Manang Inay at nakahanda na ang kakainin.
Nag-sorry ako sa inasta ko kagabi. Tinawanan na lang ako ng matanda. Aniya'y ilang beses at mas grabe pa raw ang awayan nina Mommy Debby at Daddy Anthony noon.
Sa tuwing kakain ay kasabay namin si Manang Inay. It was just so rude to just let her eat with herself gayong tatlo na lang nga kami dito sa bahay.
Nang matapos kaming mananghalian, nakipag-videocall na lang kami kay Avee. Marunong na siyang magbilang, kumanta, at kabisado na niya ang alphabets and colors. For a very young age, she already knew those basics. And I want my baby Savi to do the same thing.
Pagkatapos naming kausapin si Avee ay naligo na si Damon. Nasa kama lang ako nakahiga nang mag-ring ang kanyang phone. Sinagot ko ito dahil si Michael ang tumatawag.
"Bro, can you please get here faster? Brix is a monster right now."
Nabigla ako sa sinabi ni Michael. What exactly is happening with Brix now? Hindi ba sila okay ni Therese?
"Michael, it's Gibrielle."
"Oh, sorry. Did I disturb your unending honeymoon?"
Medyo nairita ako sa pagka-playful ni Michael. "He's at the shower."
"I see. Pakisabi na lang na bilisan niya pumunta dito. We need him."
"Pwede ko bang malaman kung anong nangyari kay Brix?"
"Nothing serious, Gib. Nakipag-bugbugan lang naman siya kay Lexus with his Sigma gang."
Nalaglag ang panga ko. "Did he do that? Kasama ba si Reige?" I don't know but I had to know if Reige was there.
"Are you curious if he's gone bad again?"
Again, naiirita ako sa pagiging iritable ni Michael. "Of course, he's my friend."
"With that being said, and I don't really trust him though, but if he really treats you as a friend, and doesn't want to hurt your feelings, he will be the first one to stop his gang taking advantage of a poor fight with one versus many."
"Ang daldal mo!" Hindi ko mapigilan maibulalas sa kanya. Blame my moodswings.
Tumawa lang siya ng malakas. "I know. And I'm cool."
I rolled my eyes. "Just take care of Brix." And I ended the call.
I breathe in and out. Pinapakalma ko ang sarili ko. Nakakainis si Michael! He's a playboy and so talkative.
Na-divert naman ang inis ko nang makita ang recent call logs ni Damon sa phone. Natulala ako doon. Marie tried to call Damon at 3:38 am but my husband did not answer. That's when I decided to check his messages. I saw Marie's name on the list. Binuksan ko iyon.
The recent message was from Marie: I'm sorry, Damon. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Please. I need you. I badly need you.
That was a reply from Damon's message. Ni-replyan lang ni Damon ang unang message ni Marie na 'answer my call, please'. I read Damon's text: This will be the last time that I'll be telling you this. Stop. You have to stop, Marie. It won't do you any good if you keep on making or believing that I'm your comfort. I understand your position. But I will never do anything to hurt my wife. I love her. Gibrielle's my world. Masaktan ka, I don't really care anymore. I can hurt your feelings or others, but I can never hurt my wife. Don't ever call me again or show to my face again.
It was indeed a long message but enough for me to understand Damon's side. Ayaw niyang sa personal pa sabihin kay Marie iyon dahil alam kong mas masakit. At naiintindihan ko na si Marie ang kusang lapit-lapit ng asawa ko. I really hate her now. Hindi niya pwedeng idahilan sa akin na depress siya. I will never underestimate depression or I have anything against it. But as I can see with her, masyado na lang niyang pinipilit ang sarili niya kay Damon kahit alam niyang ayaw sa kanya nito. That's why she's having emotional attacks or pain. She hurts herself by pushing that luck and belief that Damon will choose her.
Kinopya ko ang number ni Marie sa phone ko. Pagkatapos ay binalik ko na sa side table ang phone ni Damon. Sakto naman na lumabas na ng shower room si Damon.
"Michael called. Bilisan mo raw makarating doon dahil masyado nang nagwawala si Brix."
Kumunot ang noo niya. "What the hell did he do?" He asked, almost to himself.
Habang nagbibihis siya ay nagtipa na ako ng mensahe kay Marie.
Let's meet. 4pm. Starbucks near SMU. -Gibrielle
Alam kong malayo ang biyahe pero iyon na yata ang pinaka-malapit na pwede naming pagkitaan. And I know this is an impulsive decision given my situation but I just wanted this to stop. I wanted her to stop dreaming. I want her to realize that her relationship with Damon already ended a long time ago, or should I say it never really started at all.