VERENA'S POV
Pagkatapos naming kumain dun ay kaagad din kaming dinala ni Gab sa isang bahay, o sabihin na nating isang mansyon.
Kahit hindi pa ako lumalabas ng sasakyan ay damang-dama ko na kung gaano kayaman ang may-ari nito.
Parang nakakahiya namang itapak yung paa kong galing sa lupa.
d~_~b
"Ay tae ng baboy!" napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat ng biglang may kumatok sa bintana.
Si Gab pala na sinesenyasan akong lumabas na ng sasakyan, kaya palihim ko naman siyang inismiran.
Paglabas ko ay doon ko nadama ang lamig ng klima dito sa bansa, mabuti nalang at nakasuot ako ng sweatshirt, para kahit papano may panangga pa ako sa lamig.
Sandali kong pinagmasdan yung bahay, at sa tingin ko ay pwede ng tumira dito ang buong baryo namin sa Isabela sa laki nito.
Hehe, biro lang. Tama lang naman yung laki.
d^.^b
"Andiamo dentro." nakangiting sambit ni Gab na ngayon ay buhat buhat na ang maleta ko.
( Let's go inside. )
"H-hoy! Saan mo dadalhin yang gamit ko? Amin na nga!" inis kong wika at akmang kukunin yung gamit sa kanya pero pinigilan na ako ni Kuya.
Napatingin ako kay Gab na ngayon ay gulat na gulat ang mukha habang nakatingin saken.
"Mi dispiace Gab, era semplicemente sorpresa perché tu avevi il suo bagaglio." sabi ni Kuya sabay hila saken palayo ng konti dun sa kinaroroonan nung lalake.
( I'm sorry Gab, she was just surprised because you was carrying her luggage. )
"Ano ba Verena? Sa tingin mo naiintindihan niya yung sinasabi mo?" gigil na tanong saken ni Kuya.
"Bakit Kuya? Sa tingin mo naiintindihan ko rin yung mga pinagsasasabi niyong dalawa?" nakangusong sabi ko saka lumayo sa kanya.
"Aish, masasanay ka rin. Kaya parang awa mo na bunso, wag kang umasta ng ganun sa harapan niya. Lalo na sa Tita niya kase sila yung tanging tutulong sayo." seryosong wika niya.
"Earl! Che stai facendo li? Andiamo dentro." dinig naming sabi ni Gab kaya napatingin naman ako kay Kuya.
( Earl! What are you doing there? Let's go inside. )
Hinila niya ako palapit dun saka sabay na pumasok sa loob.
Dumiretso kami sa may sala ng bahay kung saan tanaw na tanaw yung malawak na garden.
"Resta qui, chiamerò solo zia Martina." hindi ko naman naintindihan ang sinabi niya kaya pinagmasdan ko nalang ulit yung loob ng bahay.
( Stay here, I'll just call Aunt Martina. )
"Vai avanti," sagot naman ni Kuya sabay upo dun sa isang malawak na sofa na agad ko namang sinundan.
( Go ahead. )
Buong buhay ko ay ngayon lang ako nakakita ng ganitong kalaking bahay, palibhasa ay nasanay ako sa probinsya.
Siguro, kung may ganitong klase ng bahay samin, baka araw-araw ng nandun yung mga kapitbahay niyo.
Yung sahig ay pwede ng gawing salamin sa sobrang kintab, may chandelier na katapat ng isang mesa.
Napatakip naman ako sa bibig ko ng masilayan ko ang isang malaking picture na nakadisplay sa likod ng inuupuan naming sofa.
Sobrang ganda ng kuha at paniguradong professional na photographer ang kumuha nito.
Ang kalahati nung litrato ay parang kinuhanan sa isang probinsya, samantalang yung kabila ay kuha sa isang siyudad.
Pero sa gitna ay dun mo makikita kung paano nagsama ang dalawang lugar na yun.
Sana balang araw, makakuha at makagawa rin ako ng isang litrato tular niyan.
"Magandang tanghali!" napatalon ako sa gulat ng makarinig ako ng isang boses ng babae.
Agad na hinanap ng mga mata ko kung sino yung nagsalita at kusang nalaglag ang panga ko ng makita ko ang isang Ginang na dahan-dahan na bumababa sa mahabang hagdan.
Sabay kaming napatayo ni Kuya habang inaantay ang paglapit niya samin.
Nanlaki pa ang mga mata ko ng parehas kaming yakapin nung babae pagdating niya sa kinaroroonan namin.
"Zia questo è Earl e Verena loro sono fratelli e loro sono da Filippine," wika ni Gab.
( Aunt this is Earl and Verena they are siblings and they from the Philippines. )
"Ohh...So, welcome Earl and Verena to my house!" sabi niya sabay halakhak.
Hala! Ang saya naman niya.
"Maraming salamat po sa pagpapatuloy samin ng kapatid ko." panimula ni Kuya.
"Hay nako Hijo, wala pa sa talampakan niyo yung tulong ko sa inyo ngayon. Marami pa akong itutulong sa inyo, lalo na sa kapatid mo." nakangiting sabi nung Ginang sabay tingin saken.
Mabuti nalang at nagsasalita siya ng Tagalog. Hindi tulad ng isa diyan, pinadudugo yung ilong ko.
"Verena right? Come with me Hija, I will take you to your room. And you Earl, come with Gab, siya yung magdadala sayo sa magiging kwarto mo." saad niya sabay hawak sa pulsuhan ko at sinamahan ako paakyat sa may hagdan.
Hanggang sa makarating kami sa tapat ng isang malaking pinto, binuksan niya yun at bumungad saken ang malawak na kwarto.
dO___ob
Buong bahay na yata namin ito, tapos magiging kwarto ko lang?!
Parang ayaw ko ilapat ang talampakan ko kasi baka madumihan.
"Come in Hija, wag kang mahiya. Sayo naman ito," sabi niya saka ako hinila ng tuluyan papasok ng kwarto.
Wala naman akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto niya, siya may-ari eh.
d- -b
Pinaupo niya ako sa malawak at malambot na sofa dito sa kwarto saka siya nagtungo sa may labas.
"Sandali lang Hija, may kukunin lang ako," sabi niya hanggang sa nawala na siya saking paningin.
Napahinga nalang ako ng malalim saka pinagmasdan ang kabuuan ng kwartong ito.
Maganda ang disensyo nito, siguro kung nandito kaming lahat nila Ina, kasyang-kasya na kami dito dahil sa laki at lawak ng kwarto.
Sa parteng kanan ko, ay tanaw na tanaw ang labas ng bahay dahil sa malaking salamin dito na may kurtina na umaabot sa sahig.
Sa sahig naman ay may nakalagay na fluffy rug na kulay gray. May dalawang malaking kabinet na pwedeng magkasya ang isang tao sa loob.
Hinanap agad ng mga mata ko kung saan nilagay nung lalaking yun ang maleta ko at nakita ko yun sa tabi ng mesa.
Kinuha ko yun at nilapag sa may kama para maayos ko na yung mga damit ko sa loob ng kabinet.
"I'm here!"
"Ay, si Theron!" sa gulat ko ay hindi ko na alam kung bakit yun ang lumabas sa bibig ko.
"Nagulat ba kita? Pasensya na, excited lang kasi akong ibigay sayo ito." sabi ni Tita Martina sabay abot saken ng isang kahon.
"Ano po ito?" tanong ko habang nakatingin dun sa hawak ko.
"Just open it," simpleng sagot niya kaya naupo naman ako sa kama saka maingat na binuksan yung kahon.
Nalaglag naman ang panga ko sa nakita kong binigay niya saken.
"CAMERA?!"
"Bakit Hija? Hindi mo ba nagustuhan?" may halong pagkadismaya sa boses niya.
"Ah, hindi po Tita. Hindi lang po kase ako makapaniwalang bibigyan niyo ako ng ganitong klase ng gamit kahit na kakakilala ko palang sa inyo,"
"Actually, that was may first camera na ginamit ko sa mga shoots," gulat akong napatingin sa kanya ng marinig ko yung sinabi niya.
"Po?! Ibig sabihin, photograper kayo?!" tanong ko na agad niya namang inilingan.
"I have my own modelling company here at Italy, then may mga branches na siya sa iba't ibang bansa. Lalong-lalo na sa Pilipinas."
"Eh?"
"Nung college days lang ako nahilig sa pagkuha ng mga litrato, at nung time na yun unang nangyari ang first shooting ko sa isang modelling company. Hanggang sa unti-unti ng natabunan ang pagkahilig ko sa photography and I choose to make my own company na naging dahilan ng pagpunta ko dito sa Italy." napatango naman ako sa sinabi niya.
"Bakit niyo po sakin binigay ito?"
"Naikwento kasi sakin ni Gab na mahilig ka sa mga ganyan, kaya hindi na ako nagdalawang isip na ibigay sayo yan. And also, ako na ang magpapaaral sayo dito para matapos mo na yung kursong kinukuha mo," hindi ako makapaniwalang naririnig ko ang mga ito sa isang babaeng tulad niya.
"At kapag nakapagtapos ka na, ikaw ang gagawin kong photographer sa mga models ko. Bibigyan din kita ng mga projects sa iba't ibang bansa, kasama na dun ang Pilipinas, para habang nagtatrabaho ka pwede kang makauwi sa inyo," mahihimatay na yata ako sa sinabi niya.
"Grabe naman po yata itong tintulong niyo sakin,"
"Nako Hija, wag kang mag-alala kasi wala naman akong ibang pinagkaka-abalahan kundi ang company ko lang saka kayo nila Gab,"
"Bakit po? Wala po ba kayong sariling pamilya?" pagkasabi ko nun ay awtomatikong natigilan siya.
Hala ka! Bakit ko ba kasi naitanong yun?!
d>>__<<b
"A-ah, p-pasensya—-"
"Hindi nila ako kailangan," pagpuputol niya sa sasabihin ko.
Hah? Pwede ba yun? Sino bang asawa at anak dito sa mundo ang hindi kailangan ang aruga ng isang Ina?
Grabe naman yung pamilya niya!
"I'm sorry, masyado akong madrama," sabi niya sabay tayo at pumunta may pinto. "Just call Gab kung may kailangan ka hah? Nasa dulo lang ang kwarto ng pamangkin ko, wag kang mahiya." nakangiting dagdag niya hanggang sa tuluyang magsara ang pinto.
Nasapo ko naman ang noo ko dahil sa nangyare. Nilapag ko ng maayos yung binigay niya saka pabagsak na humiga ng kama.
Sa totoo lang, gustung-gusto ko ng magpahinga kasi kakagaling lang namin sa biyahe at hindi ko din yata kakayanin yung mga nangyari pagkadating ko dito.
Hindi ko inaasahan ang lahat ng ito. Siguro, magmula ngayong araw, dito na magbabago ang lahat.
Dito ko na makakalimutan ang mga masaklap na nangyare sa buhay ko, at hinahanda ko na ang sarili ko para dito.
#_#_#_#_#_#
⚠️FACTS:
Tumagal lang ang relasyon ni Verena at Theron ng ilang linggo. Wala naman kasing nag-istay, lahat umaalis, lahat iiwan ka.😏
( Akala niyo nagtagal sila noh? SYEMPRE HINDI! 🤣 Madami lang kasi akong ginawang eksena, kaya pakiramdam niyo tumagal sila ng isang taon, kahit na hindi naman.🤣 BITTER KASI AKO! )
⚠️A/N:
Mula Kabanata 59, ay gagawa na ako ng dalawang POV. Isasabay ko na kasi yung POV ni Earl at Theron nung gabing nangyari ang kababalaghan, para naman maipaglaban ni Theron yung sarili niya diba? Kawawa naman kase siya.🤣
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
THERON'S POV
Napaiyak nalang ako pagpasok ko ng banyo dahil sa sinasabing dahilan ni Verena sa tuwing nahahalata kong umiiyak siya.
Bakit ba kasi palagi nalang niyang tinatago ang tunay niyang nararamdaman?! Hindi niya ba alam na nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang nagkakaganyan dahil saken?!
Hindi niya ba alam na gustung-gusto ko ng saktan ang sarili ko dahil nararamdaman kong nasasaktan ang isang babaeng tulad niya dahil saken?!
d>>_<<b
Huminga ako ng malalim saka pinahid ang luha ko at naghilamos.
Pinagmasdan ko pa ang repleksyon ko sa salamin bago ko napagdesisyunang lumabas ng banyo.
dO_Ob
Nasaan na si Verena? Iniwan ko lang siya dito kanina ah?
Sumilip pa ako sa labas pero wala akong nakita kahit na anino niya.
Inayos ko ang sarili ko bago ako lumabas ng kwarto at nagtungo sa may sala, kung saan nandun si Earl.
"Earl, nakita mo si Verena?" tanong ko habang tumitingin-tingin sa labas.
"Nasa kwarto ko, nagpapahinga." nagtaka naman ako sa sinagot ni Earl saken.
"Hah? Eh, diba dapat sa kwarto ko siya nagpapahinga?"
"Malay ko sayo Theron, puntahan mo nalang sa taas. Nahalata ko pa ngang kagagaling niya lang sa iyak, ayaw ko naman siyang tanungin kung bakit kasi paniguradong hindi niya sasabihin ang tunay na dahilan." sabi niya saka ako iniwan sa sala.
Sabi ko na nga ba eh!
d>||||||<b
Patakbo akong bumalik sa taas saka marahang naglakad papunta sa tapat ng pinto ng kwarto ni Earl.
Kakatok sana ako ng maalala kong tulog nga pala siya, kaya binuksan ko nalang agad yung pinto.
Natagpuan ko agad siyang mahimbing na natutulog habang kayakap ang isang unan.
Napangiti naman ako sa itsura niya ngayon, ang cute niya kasing pagmasdan.
Marahan kong sinara ang pinto saka ko siya dinaluhan.
"I know, you're mad at me. I know, you were crying because of me. I'm sorry babe, sana mapatawad mo ako." wika ko sabay halik sa kanyang noo.
Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto saka tumakbo palabas para puntahan sina Russ, may iuutos kasi ako sa kanila.
Hanggang sa natagpuan ko sila sa may tabing dagat at kumakain sa may mahabang mesa.
Napatigil lang sila ng makita nila ako.
"Oww, hi dude! Long time no see, my baby." sabi ni Russ sabay kindat saken.
Napangiwi naman ako sa sinabi niya.
"Congrats Theron! Kailan kasal niyo?" tanong ni Neal.
"Tss, ewan ko sa inyo. Nandito ako para humingi ng pabor," sabi ko saka lumapit kay Timothy na ngayon ay sarap na sarap sa kinakain niyang adobong manok.
"What can I do for you boss?" tanong niya sabay inom ng tubig.
"Bilhan niyo ako ng isang bouquet ng rosas, saka pautang na din ng pera. Babayaran ko kapag nagkapera na ako," naibuga ni Timothy ang iniinom niyang tubig.
"What?! Seryoso ka diyan Theron?"
"Yes, kaya bilisan niyo na. Bilhan niyo na ako ng rosas at papel saka niyo ipagpatuloy ang pagkain niyo," utos ko sa kanila.
Sabay-sabay naman silang napailang saka ako inabutan ng ten thousand ni Timothy.
"Bayaran mo yan hah, kundi nanakawin namin yung lamborghini mo sa Manila pambayad ng utang mo." banta niya.
"Aish, bilisan niyo na lang!" inis kong sabi saka hinintay ang pagbabalik nung tatlo.
Halos isang oras pa ang lumipas bago sila tuluyang nakabalik.
Pagkabalik ko sa loob ay hindi parin nag-iiba ang posisyon ni Verena mula ng iniwan ko siya kanina.
Naghanap ako ng ballpen sa loob ng kwarto ni Earl saka sinulatan yung papel.
Nilapag ko yung one bouquet of roses sa paanan ni Verena at nakaipit dun yung maliit na papel na sinulatan ko.
Tinitigan ko siya ng matagal saka walang pag-aalinlangang hinalikan siya sa kanyang labi.
Her lips taste so good, lalo na pag bahagya pang nakaawang ang labi niya at walang kamalay-malay na hinalikan ko siya.
Nakangiti akong lumabas ng kwarto saka bumalik sa labas.
Sana makita mo yung rosas, pagkagising mo.