Vacation
Mina's Pov:
Ngayon ang araw ng pagpunta namin sa probinsya para magbakasyon. Siyempre, para na rin huminging muli ng tawad sa pamilya ni Yaya Jihyo.
Pinanghinaan na talaga ako ng loob pero dahil sa suporta ni Dahyun, muli akong lumaban para subukang makipag-usap nang maayos sa pamilya ni Yaya sa probinsya.
"Kinakabahan ka ba?" Tanong sakin ni Dahyun.
"Oo naman."
"Huwag kang kabahan. Nandito ako sa tabi mo. Kaya natin 'to. Akong bahala sayo." Sagot niya sabay tapik sa balikat ko kaya napangiti na lang ako.
Ano na lang ang gagawin ko kung wala si Dahyun sa tabi ko? Maswerte ako dahil meron akong katulad niya sa buhay ko.
"Parating na yung dalawa. Konting hintay na lang." Sambit ni Dahyun habang naghihintay kami dito sa loob ng kotse ko.
"Mag-enjoy tayo sa bakasyon natin." Sabi ko na lang sa kanya.
"Pwede namang simulan na nating mag-enjoy dito sa kotse." Nakangising suggestion niya.
"Tigil-tigilan mo ko, Kim Dahyun. May lakad tayo!" Inirapan ko na lang siya. Dadali na naman kasi ang loko. Hindi pa nga ko maka-move on sa ginawa niyang kabaliwan sakin sa kusina.
"Wala pa naman sila Somi." Dagdag niya kaya naman napaglare ako sa kanya.
"Baliw! Baka mamaya niyan dumating na yung dalawang 'yun eh."
"Hindi pa 'yan. Trust me, Mina." Sambit niya sabay hawak sa kamay ko. Napatingin na lang ako sa kanya. Unti-unti nang lumalapit ang mukha niya sa mukha ko.
Pero bago tuluyang magdikit ang labi naming dalawa, biglang may kumatok sa salamin ng kotse kaya napaagwat kami kaagad. Shet.
"Bwisit na 'yan!" Sabi ni Dahyun na halatang nabadtrip sa biglaang pagsulpot nila Somi at Irene na kumakaway-kaway sa bintana ng kotse.
Medyo natatawa ako dahil sa reaction ng Dahyun ko. Pero aminado kong medyo naasar din ako, wrong timing eh.
Binuksan na ni Dahyun ang pinto ng kotse kaya naman sumakay na sila Irene at Somi. Mukhang excited sila.
"We're here!" Masayang sabi ni Somi. Nakapwesto na sila sa backseat habang nasa harapan naman kami ni Dahyun. Siyempre, ako yung driver ng kotse. Nasa tabi ko naman si Dahyun.
"Dapat tinagalan niyo pa eh." Nakakunot-noong sabi ni Dahyun.
"Bakit? Nakakahiya naman magpahintay sa inyo eh." Sabi naman ni Irene.
"Nevermind."
"Okay lang 'yan, Dahyun. Itulog mo na lang sa biyahe. Haha." Sabi ko sabay tawa.
"Ang alin?" Extra ni Somi samin. Mukhang hindi kami nakita nila Somi at Irene kanina. Bwahaha. Buti na lang. Wew!
"Wala 'yun. Magready na kayo, Guys. Aalis na tayo. Enjoy sa biyahe, Enjoy sa bakasyon." Sambit ko bago simulang paandarin ang kotse.
Habang nasa biyahe kami, namahinga na muna si Dahyun. Natulog na muna siya sa pwesto niya. Ang cute niya matulog.
Samantalang, abala sa pagkain ng mga chichirya sina Somi at Irene sa pwesto nila sa likod.
"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ni Irene.
"Sa probinsya." Sagot ko habang nagmamaneho.
"Magsu-swimming ba tayo?" Tanong naman ni Somi.
"Sa totoo, pupunta ko dun para na rin mag-apologize sa pagkamatay ng Yaya ko." Pag-amin ko.
"Apologize? Bakit naman?" Tanong ulit nila.
"Mahabang kwento. Let's just say na may nagawang kasalanan ang Dad ko sa pamilya ng Yaya ko na pumanaw na. Apat na taon na ang nakakalipas nang mamatay si Yaya. Hindi parin nila mapatawad ang pamilya ko. Naiintindihan ko 'yun. Handa akong magpabalik-balik sa probinsya para humingi ng tawad. Hindi ko parin kasi mabisita ang puntod ng Yaya ko sa probinsya dahil sa pagbabawal nila sakin. Bilang respeto sa kanila, hindi na ko nagpumilit. Ngayon, babalik ako dun para muling humingi ng tawad." Paliwanag ko sa kanila.
"Ah. Ayos lang kung hindi mo na ikwento ang lahat. Huwag kang mag-alala. Tutulungan ka namin kapag kailangan mo ng tulong namin." Sabi ni Somi.
"Thank you, Guys. Don't worry, magbabakasyon talaga tayo. Sa bukirin nakatira ang pamilya ng Yaya ko. Meron silang malawak na bukiran. May mga bahay bakasyunan sila dun." Dagdag ko.
"Makakalanghap tayo nang sariwang hangin. Yehey!" Sabi ni Somi.
"Guys, Alam niyo---sa probinsya rin ako nakatira nung bata pa ko. Palagi rin akong nasa bukiran ng kababata ko noon." Kwento ni Irene.
"Share mo lang?" Sambit ni Somi kaya pinaghahampas siya sa braso ni Irene.
"Oo! Share ko lang! Bwisit na 'to. Masaya lang naman ako na makakabisita ulit ako sa isang bukiran eh."
Natawa na lang ako sa kanilang dalawa na nagbabangayan. Napalingon ako kay Dahyun na tulog parin. Ipinagpatuloy ko na lang ang pagmamaneho.
Hanggang sa lumipas ang isang oras, nagising na si Dahyun.
"Mina, Baka napapagod ka na. Hinto muna tayo para makapagpahinga ka." Sabi ni Dahyun sakin.
"Ang sweet naman!" Sabi nila Irene at Somi samin.
"Bwisit 'tong dalawang 'to." Sabi ni Dahyun sa kanila.
Nagdesisyon na muna kaming huminto sa isang tabi para makakain rin muna ko ng baon naming pagkain.
"Picture muna tayo, Guys." Sabi ni Irene kaya naman hindi na kami nagpabebe pa. Nakipagpicture-an na kami sa kanila.
Nang makapagpahinga, deretsyo ang biyahe namin. Dahil puno ng katahimikan ang kotse ngayon, naisipan kong magpatugtog.
Napalingon si Dahyun sakin.
"Nakakabingi yung katahimikan eh." Nakangiting sabi ko.
"O m g ! Hindi mabubuo ang bakasyon kapag walang jamming sa roadtrip ! Party Party !" Energetic na pagkakasabi ni Somi.
Maya-maya, nagsimula ang isang kantang maganda na mapapasayaw ka talaga. Yung bagong kanta ng sikat na kpop girl group na Twice.
"You and me in the moonlight AAAAAAAHHHHH~" Saktong sabay-sabay kaming nakisabay sa pagsisimula ng kanta.
Napatawa na lang kami dahil sa ginagawa namin. Di nagtagal, napuno na ng energy ang lahat. Sabay-sabay kaming nagkantahan habang bumibiyahe. Nakakaenjoy talaga kapag ganito.
Tawa kami nang tawa sa kalokohan namin. Hindi ko tuloy nararamdaman yung pagod sa pagmamaneho dahil sa hyper na energy nila.
Lumipas ang mahabang oras ng biyahe, narating rin namin ang lugar nila Yaya. Ihininto ko ang kotse sa isang maayos na lugar.
"Guys, Familiar ang lugar na 'to." Sabi ni Irene.
"Dito nakatira ang pamilya ni Yaya. Let's go. Bitbitin na natin yung mga gamit." Sabi ko sa kanila kaya naman nagsikilos na sila.
Nagsimula na kaming maglakad papasok sa bukiran nila Yaya. Bago pa kami makapasok nang tuluyan, humarang na yung ilan sa pamilya ni Yaya.
"Ikaw? Anong ginagawa mo dito? Diba't sinabihan ka na namin noon!" Seryosong sabi ng lalaking anak ni Yaya.
"Gusto ko po sanang humingi muli ng tawa---" Hindi ko na natapos ang sasabihin nang umextra si Dahyun.
"May bahay bakasyunan kayo dito, Diba?" Extra ni Dahyun.
"Tama. Bakit natanong mo? Sino ka ba?" Nakakunot-noong tanong ng anak ni Yaya kay Dahyun.
"Nandito po kami para magbakasyon." Sagot ni Dahyun.
"Ganun ba? Magkasama ba kayo?!" Tanong niya samin.
"Magkakasama po kaming apat." Sabi ni Somi.
"Talagang dito mo pa naisipang magbakasyon?!" Tanong ng anak ni Yaya sakin.
"Hindi po ko susuko hanggang sa mapatawad niyo ko." Sagot ko. Hinawakan ni Dahyun ang kamay ko.
"MANG JINYOUNG?" Napalingon kami kay Irene na gulat na napalapit sa anak ni Yaya. (A/N: Si JYP 'to hahaha. Imagine-in niyo na lang na nakapangmagsasaka siya.)
"Oh! I--Irene? Ikaw ba 'yan?" Gulat ring tanong ng anak ni Yaya. So, Jin Young pala ang pangalan ng anak ni Yaya.
"Kilala mo siya?" Tanong ko kay Irene.
"Eh tatay siya ng kababata ko eh. Sabi ko na eh. Pamilyar talaga ang lugar na 'to. Dito ko nakatira dati nung bata pa ko. Kaso sa sobrang tagal, medyo nalito na ko." Masayang sabi ni Irene.
"Wow! Ang laki mo na, Irene. Matutuwa ang kaibigan mo kapag nakita kang muli." Napangiti si Mang Jinyoung.
"Kababata mo yung anak ni Mang Jinyoung?" Tanong ko kay Irene.
"Oo! Kababata ko. Mukhang matutulungan kita sa problema mo, Myoui Mina." Bulong ni Irene sakin.
"Kasama ko po sila. Magbabakasyon po kami dito. Meron pa po bang available na bahay kubo?" Sabi ni Irene kay Mang Jinyoung.
"Aba. Oo naman. Ikaw pa? Malakas ka samin eh. Alam mo namang kababata ka ng anak ko. Para ka na rin naming pamilya. Sumunod kayo sakin." Hindi na ko pinansin ni Mang Jinyoung. Hinayaan ko na lang. Ang mahalaga, hindi na niya ko ipinagtatabuyan ngayon.
Sumunod na kami sa kanya papasok sa loob ng bukiran. Ihinatid niya kami sa malawak na bahay kubong titirahan namin. Maganda dito sa lugar na 'to. Makakapagpahinga kami nang maayos. Mahangin. Walang polusyon.
"Salamat po, Mang Jinyoung." Sabi ni Irene.
"Dahil malakas ka samin, libre na kayo. Walang babayaran." Sabi ni Mang Jinyoung. Sa totoo, si Mang Jinyoung na lang at anak niya ang naiiwang pamilya ni Yaya.
Mukhang malakas nga 'tong si Irene sa pamilya ni Yaya ah. Kita mo nga naman. Buti pala kasama namin siya. Kababata pala siya ng apo ni Yaya. O m g ! Nakakagulat.
Naupo na muna ko sa isang tabi sa labas ng bahay-kubo. Tinabihan ako ni Dahyun.
"Are you okay?" Tanong niya.
"Ye--Yes."
"Basta nandito lang ako. Don't worry. Hindi ko hahayaang ipagtabuyan ka na naman nila. Hindi tayo uuwi hangga't hindi kayo nagkakaayos." Sabi niya sabay hawak sa kamay ko.
"Salamat, Dahyun." Inisandal ko na lang ang ulo ko sa balikat ni Dahyun.
Abala naman sina Somi at Irene sa pagseselfie sa gilid namin. Ang lakas ng hangin dito. Sariwa ang simoy ng hangin. Payapa.
Maya-maya, nakita kong muli ang kaisa-isang apo ni Yaya na naglalakad palapit samin. Naiintindihan ko kung bakit galit siya sakin. Mahal na mahal niya si Yaya. Normal lang na magalit siya sakin. Hindi ko nagawang protektahan ng maayos ang lola niya.
"Irene? Ikaw na ba 'yan?" Rinig naming tanong ng apo ni Yaya kay Irene.
"Seu--Seulgi? Ikaw na ba 'yan?" Tanong rin ni Irene sa kanya. (A/N: Imagine-in niyo rin na nakasuot ng pangmagsasaka si Seulgi)
"Ako nga. Totoo nga na nandito ka na ulit. Akala ko nagloloko lang si Papa." Sabi ni Seulgi sabay ngiti kay Irene.
"Ang tagal nating hindi nagkita." Sabi ni Irene sa kanya.
Hinayaan na lang namin sila na makapagkwentuhan nang silang dalawa lang. Napalingon sakin si Seulgi. Ramdam ko na galit parin siya. Pero dahil nasa harapan niya si Irene, hindi na niya ko pinansin. Sumama muna saming maglakad-lakad sa paligid si Somi.
Yaya Jihyo, Hindi po ko susuko. Gagawa ako ng paraan para mabisita na ang puntod niyo. Pangako po.
💖To Be Continued💖
A/N: Guys, Ano na? Hahaha. Sorry sa slow ud ng special chapters. Happy? May pa-extra rin si Seulgi? Hello sa mga Seulrene shippers diyan. Bwahahaha.
Don't forget to leave some comments. Thanks.