Dahyun's Pov:
Nang dumating ako sa bahay ni Tzuyu, sinalubong na naman niya ko ng isang yakap.
"Hands off me."
"Ano nang desisyon mo?" Tanong ng Dad ni Tzuyu sakin.
"Dad! No need to ask that question. Sa itsura palang niya, alam ko na kung anong desisyon niya." Nakangiting sabi ni Tzuyu.
"Masaya ka na?!" Nakakunot noong tanong ko sa kanya.
"Of Course! Sino ba naman kasing hindi sasaya kapag ikaw na naman 'yung pinili?" Nakangising dagdag niya.
"Hindi kita pinili. Pinilit mo ko."
"Aba! Ikaw----" Inis na sabi ni Tzuyu.
"Mabuti naman at nakapagdesisyon ka na. Balak ko pa namang simulan na ang pagbawas sa mga inaalala mong kaibigan kung di ka pa dumating." Sabi ng Dad ni Tzuyu.
"How dare you?!"
"Dad, Pwede ka nang umalis." Sambit ni Tzuyu sa Dad niya.
"Bakit naman ako aalis?"
"Bahay ko kasi 'to." Sagot ni Tzuyu sa Dad niya.
"Bahay ko rin naman 'to."
"Dad! Mag-isa akong nakatira dito. Sa mansion kayo nakatira ni Mom. Please, hayaan mo muna kaming makapagkwentuhan ni Dahyun." Dagdag ni Tzuyu.
"Fine! Umayos ka, Tzuyu. Don't do something na pagsisisihan mo." Bilin ng Dad ni Tzuyu sabay tayo na para umalis kasama ng mga tauhan niya.
Sa bibig pa talaga niya mismo nanggaling ang bilin na 'yun. Sa puntong 'to, hindi pa ba dapat pagsisihan yung ginawa nila? Yung ginawa nilang panggugulo sa buhay namin?
Nakatingin lang ako nang paseryoso kay Tzuyu na masayang ihinatid palabas ang Dad niya't mga tauhan nito.
Nang makaalis na sila, lumapit si Tzuyu sakin para ibaba ang bag ko.
"Simula ngayon, dito ka na titira. Kasama ko." Sabi niya sakin sabay upo sa sofa.
"Mas gusto ko pang tumira sa kalsada kaysa makasama ka!"
"Rude. Okay. Pwede naman pero titira din sa sementeryo ang mga kaibigan mo. Sang-ayon ka ba dun?" Sabi niya kaya naman napatikhom na lang ang kamao ko.
"Umupo ka nga dito. Mangangalay ka diyan." Dagdag niya sabay turo sa tabi niya.
"Mas gusto kong tumayo."
"Nahihiya ka pa. Sige na. Maupo ka na dito sa tabi ko. Don't worry, I don't bite. Pwera na lang kung gusto mo." Nagsmirk siya sakin kaya naman napairap na lang ako sa kanya.
"Gusto ko lang ipaalala sayo na ginawa ko 'to para kay Mina. Hindi para sayo."
"Gusto ko ring malaman mo na wala ka nang magagawa kundi manatili sa tabi ko. Kalimutan mo na si Mina. Kalimutan mo na ang ugnayan mo sa kanya. Huwag kang mag-alala, akong bahala sayo. Lahat ng sakin, pwede ring maging sayo. Hindi ka maghihirap." Dagdag niya sabay tayo't hawak sa braso ko kaya naman lumayo ako sa kanya.
"Hindi ako mukhang pera. Hindi ko gustong makuha kung anong meron ka dahil wala ka naman talagang pag-aaring kahalaga-halaga tulad ng kaibigan o mabuting pamilya." Sagot ko kaya nag-init ang ulo niya.
"Sino ka para sabihin sakin 'yan? Baka nakakalimutan mo, nakasalalay parin sa pakikitungo mo sakin ang buhay ng mga kaibigan mo!" Sagot niya sabay irap sakin. Lumakad na muna siya pataas kaya naman naupo na muna ko sa sofa para magpahinga't mag-isip nang mabuti sa mga nangyayari.
It's happening. Nagsisimula na ang pagsa-suffer ko sa lugar na 'to. Pero kahit ganun, kailangan kong tiisin. Kailangan kong maging matatag para kila Mina. Napatingin na lang ako sa suot kong bracelet.
"Mina, Sana nasa maayos kang kalagayan." Nasabi ko na lang sabay hawak sa ulo kong kanina pa sumasakit sa kakaisip sa problemang 'to.
Makalipas ang ilang oras, bumaba na ulit si Tzuyu. Bago pa ko makalayo sa kanya, naupo siya sa tabi ko't naglinked arms sa braso ko.
"Hands off me."
"Kahit ilang beses mong sabihin 'yan, wala kang magagawa." Proud na sabi niya. Hindi ba marunong masaktan ang taong 'to? Kahit na sinabihan ko siya ng masasakit na salita kanina, parang hindi tumalab sa kanya. Parang kanina, inis siya sakin tapos ngayon ngiting-ngiti na naman siya.
"Bakit ako?" Seryosong tanong ko kaya naman bigla siyang natigil sa paglinked arms sakin.
"Bakit ikaw? Kasi alam kong mahalaga ka kay Mina."
"Ginagamit mo ko para saktan siya? Tama, diba?"
"Parang ganun na nga. Pero sa kabilang banda, gusto ko ring patunayan sayo na mas kamahal-mahal ako kaysa sa kanya."
"Kamahal-mahal? Paano mo nasabing kamahal-mahal ka? Desperada ka nang makuha kung anong meron si----" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang hawakan niya ko sa pisnge't salubungin ng isang halik sa labi.
Natigilan ako sa ginawa niya pero nang matauhan ako, agad ko siyang initulak palayo.
"What the hell are you doing?!"
"From now on, you're mine." Seductive na pagkakasabi niya sabay smirk sakin.
"Don't do that again!" Inis na sabi ko sa kanya.
"You can't stop me. You're not allowed to tell me what to do. You're my toy." Sabi niya sabay lapit ulit sakin nang paseryoso.
"Maaring hindi kami magkasama ni Mina ngayon. Pero mananatiling siya 'yung nasa puso ko."
"Wala akong pakialam. Hindi naman kita gusto. Ginagamit lang kita. Tandaan mo 'yan. Ang tanging gusto ko, masaktan siya nang sobra. Yung tipong iisipin niyang wala talagang nagmamahal sa kanya. Alam ba niyang nandito ka? Sigurado kong hindi pa. Gusto mong malaman niya?" Banta niya sakin.
"Please don't tell her." Nakayukong pakiusap ko sa kanya. Hindi pwedeng malaman ni Mina. Ayokong malaman niya. Masasaktan lang siya.
"Ganun naman pala eh. Then, follow my orders." Dagdag niya kaya naman napatango na lang ako sa kanya nang pwersahan.
"Just don't tell her. Don't hurt her."
"Kiss me." Biglang sabi niya kaya naman napalingon ako sa kanya.
"No." Mahinang pagkakasabi ko.
"Just do it!" Sagot niya kaya naman napatikhom na lang ako ng kamao.
Wala akong ibang choice kundi sundin ang sinabi niya. Ayokong gawin 'to. Pakiramdam ko, pagtataksil 'to kay Mina. Pero ito lang ang paraan para maprotektahan siya.
Dahan-dahan akong lumapit kay Tzuyu. Nagdadalawang isip parin ako kung susundin ko ang sinabi niya. Pero bago pa ko makaatras o makapagsalita, hinawakan na niya ko sa pisnge't hinalikang muli sa labi.
Wala akong nagawa kundi tumugon sa halik niya. I'm sorry, Mina. Kailangan kitang protektahan.
Initulak na ko ni Tzuyu palayo sa kanya sabay hawak sa labi niya seductively.
"That's so sweet." Sambit niya sa harapan ko.
"I don't like you." Sagot ko sa kanya.
"Hindi rin naman kita gusto. Pinapaalala ko lang ah. Baka ma-fall ka kasi sakin. Gusto lang talaga kitang gamitin para pabagsakin si Mina." Proud na pagkakasabi niya.
"Hindi ka magtatagumpay."
"Paano ba 'yan? Nagsisimula na kong magtagumpay eh. Sigurado kong sa mga oras na 'to, halos maiyak na 'yun sa sobrang pagkamiss sayo. Haha" Dagdag niya sabay tawa pa kaya naman naisip ko si Mina.
Naimagine kong umiiyak siya. Maimagine ko palang na nalulungkot siya, ang sakit na. Pero alam niyo kung ano yung mas masakit? Yung nalulungkot siya nang wala ako sa tabi niya. Wala ako dun para patahanin o yakapin siya.
"Tama na munang drama. Sumunod ka sakin. Ituturo ko ang kwarto mo!" Utos niya kaya naman wala na kong nagawa kundi bitbitin ang gamit ko pataas sa hagdan.
Ihinatid na niya ko sa kwartong tutuluyan ko kaya naman pumasok na ko sa loob. Sumunod naman siya.
"Baka naman gusto mo pang magshare tayo." Sabi niya.
"Akala mo lang 'yun." Seryosong sagot ko sa kanya.
"Kumpleto ang gamit sa kwartong 'yan. Meron na ring CR diyan. Kapag nagutom ka, kumuha ka sa ref ng pagkain. Kung gusto mong magswimming, may swimming pool dito. Kapag may iba ka pang kailangan, sabihin mo lang sakin." Paliwanag niya sakin bago tuluyang lumabas ng kwarto.
"Wait a minute!" Pumasok ulit siya.
"Ano na naman 'yun?!"
"Talaga bang ayaw mo kong makasama sa kwarto?" Nakangising tanong niya.
"Ayoko."
"Sabihin mo lang kung gusto mo. Huwag kang mahiya. Hindi ako nangangagat. Pero pwede din naman kung gustuhin mo."
"Ayoko." Muling sagot ko kaya naman lumabas na siya ng kwarto. Nahiga na lang muna ko't napatingin sa kisame.
Mina, Kumusta ka na? Ayos ka lang ba? Bigla kong naalala na may dala akong phone.
Nagulat ako dahil nagtext siya.
"Dahyun, Kumusta ka na? Nakadating ka ba sa pupuntahan mo nang maayos? Kumain ka na ba? Pahinga ka ah. I love you." Text niya sakin.
"Mina, Huwag kang mag-alala. Safe ako dito. Huwag mong pababayaan ang sarili mo diyan ah. I love you too." Reply ko sa kanya.
Bago pa ko makatanggap ng reply mula sa kanya, nalowbat na ang phone ko kaya naman napahawak na lang ako sa ulo ko.
Bakit parang nagsisimula nang kumontra ang lahat samin ni Mina?! Kinuha ko na ang charger ko't nagcharge na ng phone.
Bumalik ako sa higaan at ipinikit na muna ang mata ko dahil sa sobrang pagod.
💖To Be Continued💖
A/N: Guys, Kumusta na kayo? Sarreh. Late Update. Masama kasi pakiramdam ko. Fighting lang.
Don't forget to leave some comments.