Mina's Pov:
Dumilim na pero hindi parin lumalabas ng kwarto si Dahyun. Kanina pa kinakatok ni Momo ang pinto ng kwarto niya para dalhan siya ng pagkain pero hindi parin siya kumikibo o sumasagot.
"Hindi pa siya kumakain. Malamang nagugutom na siya." Sabi ni Momo.
"Siguro mas gusto muna niyang mapag-isa." Sabi naman ni Jeongyeon.
"Hindi natin alam kung ano na bang ginagawa ni Dahyun sa loob. Guys, himdi nga kumikibo eh." Sabi naman ni Chaeyoung.
"Di kaya---- Guys, baka may nangyari nang masama sa kanya sa loob." Nasabi ko na lang sabay tingin kila Jeongyeon.
"Kailangan nating malaman kung ano ba talagang nangyayari sa kanya sa loob." Sabi naman ni Nayeon na hindi parin umaalis hanggang ngayon.
"Guys, ganyan din si Dahyun noong maghiwalay sila ni Sana. Hindi kumikibo. Hindi lumalabas ng kwarto pero hindi naman siya yung tipo na magpapakamatay. Kilala namin ang kaibigan namin. Sa oras na kumalma na siya, kusa siyang lalabas." Sabi ni Jeongyeon.
Alam naming sila Jeongyeon nga ang higit na nakakakilala kay Dahyun pero hindi ko maiwasang mag-alala. Kasalanan ko na naman 'to. Kung hindi ako nagdrama sa harapan niya at kung hindi ko sinabi sa kanyang hindi niya alam ang nararamdaman ko, malamang hindi niya maaalala kung gaano kasakit ang nangyari sa kanya sa nakaraan. It's all my fault.
"Eh, Ano nang gagawin natin ngayon?" Tanong ni Momo.
"Hayaan na muna natin siyang mapag-isa. Magtiwala kayo, hindi siya magpapakamatay." Sabi ni Jeongyeon.
Wala naman kaming nagawa kundi hayaan na lamang si Dahyun. Lumalalim na ang gabi. Alam kong pagod na rin ang lahat.
"Mabuti pa magpahinga na muna tayong lahat." Sabi ni Jeongyeon.
"Aalis na muna ko. Sasama ka ba sakin, Mina? Pwede kang tumuloy muna sa bahay ko" Tanong ni Nayeon sakin.
"Nayeon, Pwede bang dito na muna matulog si Mina?" Tanong ni Momo kay Nayeon.
"Why? Mas makakabuti kung magkaka-agwat muna sila ni Dahyun para pareho silang makapag-isip." Sabi ni Nayeon kay Momo.
"Kailangan ko siyang kausapin." Sabi ni Momo sabay tingin sakin.
"Sige. As long as ayos lang sa kaibigan ko." Sagot ni Nayeon kaya napatango na lang si Momo.
"Ayos lang ako dito, Nayeon. Ingat ka pauwi."
"Are you sure? Just tell me kapag kailangan mo ng tulong." Sagot niya bago sumakay sa kotse niya.
"Thank you."
"Babe, Ako sasama sayo." Extra ni Chaeyoung.
"Gague! Maiwan ka diyan. Landi nito. Bye na, Guys." Sabi ni Nayeon sabay alis na.
"Si Babe naman. Iniwanan ako." Naka-pout na sabi ni Chaeyoung kaya binatukan siya ng slight ni Jeongyeon.
"Chaeyoung! Nagagawa mo pang makipaglandian ngayong nagkakagulo na." Sabi ni Jeongyeon sabay pamewang pa sa harapan ni Chaeyoung.
"Kasi ang seseryoso niyo. Chill lang. Smile lang. Dapat ganun." Sagot ni Chaeyoung sabay kamot sa ulo.
"Matulog na nga tayo." Dagdag ni Jeongyeon.
"Guys, kayo na muna ang bahala kay Dahyun. Sa bahay ko na matutulog si Mina. Doon na muna ulit siya tutuloy. May kailangan kaming pag-usapan." Sabi ni Momo kaya tumango na lang sila Jeongyeon.
Hinila ko na ang maleta ko papunta sa bahay ni Momo. Inilagay ko na sa kabilang kwarto yung mga gamit ko. Nandito na naman ako sa bahay niya.
Ano kayang paguusapan namin? Bakit kaya dito niya ko pinatuloy. Eh, alam ko naman na hindi niya ko gustong maging kaibigan.
"Come here." Tawag sakin ni Momo sa living room. May miryenda sa table. Naupo na ko sa kabilang sofa at napatingin sa kanya.
"A--Anong meron?"
"Meron tayong pag-uusapan na mahalagang bagay kaya nagready na rin ako ng pagkain." Sagot niya sakin kaya tumango na lang ako.
"Salamat sa pagkain. Tungkol ba saan?"
"Tungkol kay Dahyun. Tungkol sayo. Tungkol sakin." Seryosong sagot niya.
"A--Anong meron satin?"
"Sa totoo, ayoko talagang lumalapit ka kay Dahyun. Bakit? Kasi pakiramdam ko napapahamak siya sa tuwing nandiyan ka."
"Yun din ang alam ko. I'm sorry. Gagawin ko ang best ko para hindi na siya masaktan ulit nang dahil sakin. Lalayo na ko."
"Yun nga eh, kahit na lumalayo ka na. Nakakagawa parin siya ng paraan para mahanap at matunton ka. Nakakainis 'yun." Dagdag niya.
"What do you want me to do? I'll do it." Gagawin ko ang kahit na anong way para mapalayo kay Dahyun para hindi na siya nadadamay sa kamalasan ko.
"Stay." Sagot niya kaya napatingin ako sa kanya.
"Stay? Akala ko ba ayaw mong lumalapit ako kay Dahyun?"
"Stay for Dahyun." Dagdag niya. Hindi ko siya maintindihan.
"What do you mean?"
"Noon pa man, gusto ko na si Dahyun. Ilang beses na kong nagpapansin at nagparamdam ng feelings ko para sa kanya pero hindi parin niya ko magawang mapansin. Mahal niya ko, pero bilang kaibigan lang." Pag-amin ni Momo ng nararamdaman niya.
Omg. May gusto pala siya kay Dahyun. Kaya pala todo ang pag-aalala niya at pag-aalaga dito.
"Hi--Hindi ko alam na may gusto ka pala sa kanya. Sorry, lalayuan ko na siya para hindi ako makagulo sa inyo." Extra naman pala ko sa love story nila.
"Wag ka nang lumayo sa kanya. Hindi naman niya ko gusto. May iba siyang gusto. Kahit di niya aminin, alam kong gusto niya ang taong 'yun." Sagot niya sabay yuko.
"Sino?"
"You." Sagot niya sabay lingon sakin. Ako? Bakit naman magkakagusto sakin si Dahyun? Eh, stranger nga lang ako para sa kanya.
"Why me?"
"Hindi ko rin alam kung bakit ikaw, samantalang nandito naman ako para sa kanya. Ang unfair para sakin diba? Pero wala na kong magagawa eh. Nararamdaman namin na ikaw yung gusto niya."
"Baka naman nagkakamali lang kayo. Malay mo gusto ka rin niya."
"Mina, Please stay for Dahyun."
"Huh? Eh, pabigat lang ako sa buhay niya. Mapapahamak lang siya kapag nanatili pa ko sa tabi niya. Malas lang ako sa mga taong nakapaligid sakin."
"Mina, I'll ask you something important."
"Ano yun?"
"Gusto mo ba si Dahyun?" Natigilan ako sa tanong niya. Si Dahyun? Napaisip ako sa tanong niya. Gusto ko ba si Dahyun? May nararamdaman ba ko para sa kanya?
"Isipin mong mabuti." Dagdag ni Momo kaya mas napaisip ako.
Ano nga ba ang nararamdaman ko para kay Dahyun? Stranger lang din nga ba siya sakin?
💖To Be Continued💖
A/N: Guys, Sorry sa slow update ko. May mga inaasikaso kasi akong importante ngayon kaya medyo busy. Fighting. Think Positive. Sa mga papasok na sa school, Goodluck sa inyo.
Sa tingin niyo, anong isasagot ni Mina? Abangan.
Dont forget to leave some comments.