Mina's Pov:
Pangalawang araw ko na 'to sa puder nila Dahyun. Kakakain lang namin nila Dahyun ng lunch nang sabay-sabay.
Masaya akong kasama sila, lalo na si Dahyun. Kaso habang tumatagal, parang nagiging pabigat na ko dito. Sobra-sobra na ang tulong nila para sakin.
Kailangan ko nang makagawa ng paraan kung paano mabubuhay nang hindi bumabalik si mansion.
Kinuha ko na muna ang phone ko. Laking gulat ko nang makitang tadtad ng tawag si Yaya Jihyo. Tadtad din ng text niya siya sakin.
What should I do? Namimiss ko na si Yaya Jihyo. Miss na miss ko na siyang makasama't makausap. Kumusta na kaya siya sa mansion? Kumusta na kaya si Dad? Hinahanap kaya niya ko o hindi? Malamang hindi.
Agad ko nang tinawagan si Yaya Jihyo. Lumabas ako ng bahay ni Momo't naupo sa isang tabi. Agad namang sinagot ni Yaya ang tawag ko.
On The Phone:
"Hello Yaya. Kumusta na? Pasensya na, ngayon lang ako nakatawag."
"Mina~ Ano nang balita sayo? Akala ko napaano ka na. Miss na miss ko na ang alaga ko." Sagot ni Yaya mula sa kabilang linya.
"Yaya. Miss na din naman kita kaso hindi pa ko babalik diyan sa mansion. Baka nga di na ko makabalik diyan dahil malamang 'di naman ako hinahanap ni Dad."
"Hindi niya man aminin. Nararamdaman ko't nakikita sa kilos niyang nag-aalala siya sayo. Bakit di ka na lang bumalik? Delikado sa labas nang walang kasama. Baka mapaano ka pa."
"Yaya. Di pa ko pwedeng bumalik. Gusto ko munang may patunayan kay Dad. Don't worry, I'm safe. Tinulungan ako ng kaibigan ko. Yung kinuwento ko sa iyong nagbigay sakin ng gift sa bar. Ang bait-bait niya sakin. Di niya ko pinababayaan."
"Ganun ba? Mag-iingat ka sa mga di mo kakilala, Mina. Mahirap na. Nag-aalala ko para sayo."
"Kaya ko 'to, Yaya. Sasabihin ko naman sayo kapag kailangan ko ng tulong."
"Sige. Mag-iingat ka ah. May panggastos ka ba diyan? I'll give you some money."
"No need, Yaya. Kaya ko 'to. Nakikitira ako ngayon sa kaibigan na na-meet ko sa bar. They're nice to me. Palagi nila akong pinapakain. Mababait sila."
"Miss na kita, Mina. Miss ko nang yakapin ang alaga ko."
"Miss din naman kita, Yaya. Hayaan mo kapag nakabalik na ko diyan, yakapin mo ko kahit anong oras."
"Gagawin ko talaga, Mina. Come back soon. Fighting!"
"Fighting, Yaya!"
"Kung nabubuhay ang Mom mo ngayon, malamang proud na proud siya sayo."
"Yes, Yaya. Miss ko na rin si Mom. Susubukan kong bisitahin ang puntod niya kapag may time na ko."
"Mabuti pa nga. Pasensya na, Di ako pwedeng umalis ng mansion eh. Ang daming pinagkakaabalahan ng Dad mo. Masyado siyang busy kaya busy rin ang pagtatrabaho namin."
"Kaya mo 'yan, Yaya. Basta sabihin mo lang kapag may problema diyan sa mansion."
"Ingat ka diyan, Mina. Bye na muna ah. Marami pa kasi akong gawain dito."
"Bye, Yaya."
End Call
Napangiti na lang ako matapos kausapin si Yaya. Miss na miss ko na siya. Tumayo na ko't akmang papasok na ulit sa bahay ni Momo nang biglang may tumawag sakin.
"Mina!" Napalingon ako sa kanya't nalaman kong si Dahyun pala.
"Oh, Ikaw pala."
"Miss mo na ang Yaya mo?" Biglang tanong niya. Siguro narinig niya ang usapan namin ni Yaya sa phone.
"Oo naman. Miss na miss na. Miss ko na rin si Mom."
"Gusto mong samahan kita sa mansion niyo?" Tanong niya sakin.
"Nako. Wag na. Ayos lang ako. Wala pa kong balak bumalik sa mansion namin."
"Pero nakakalungkot kapag may namimiss kang mahal mo sa buhay. Diba?"
"Ta--Tama ka. Pero, ayos lang ako."
"Then, samahan na lang kita sa pagbisita sa puntod ng Mom mo." Bigla siyang lumapit sakin.
"Huh?"
"Let's go." Yakag niya sabay hawak sa kamay ko.
"Pero----"
"Tara na." Hindi na ko nakapagsalita pa dahil hinila na niya ko. Wala na kong nagawa kundi sumama sa kanya.
Nang makasakay sa taxi, ako na ang nagsabi ng place kung saan nakalibing si Mom.
Nang dumating kami sa sementeryo, pinuntahan na namin kaagad ang puntod ng Mom ko.
Grabe. Miss na miss ko na rin si Mom.
"Mom, Nandito na ulit ako. Kasama ko ang friend ko. Ngayong nakabisita na ulit ako sayo, masaya na ko." Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan ang puntod ni Mom.
Si Dahyun, nakatayo lang siya sa tabi ko't nakikinig.
"Si Dad, Alam kong ayaw mo ng sinusuway ko siya. Pero, alam ko sa sarili kong tama ang ginawa ko. Gusto kong may patunayan. Gusto kong maging malaya. Gusto kong maging masaya." Bigla na kong nakakaramdam ng sobrang lungkot dahil naaalala ko yung mga panahong nakikita ko na nagsa-suffer si Mom sa 'di magandang ugali ni Dad.
"Mo--Mom, kakayanin ko 'to. Kahit mahirap, gagawin ko. Miss na miss na kita. Miss na miss na kitang yakapin. Miss ko na yung bedtime stories mo sakin. Yung pag-aalaga mo sakin. Yung pagkanta mo sakin para makatulog ako. Miss na miss na kita, Mom~" Tuluyan na kong naluha nang matapos ang sasabihin ko.
"It's okay." Narinig ko si Dahyun. Lumapit siya't tinapik ako nang slight sa likod.
"Pa--Pasensya ka na, Dahyun. Nagda-drama na naman ako. Hindi mo dapat ako nakikitang ganito eh. Ang hina ko." Lumuluhang sabi ko. Nakakahiya kasi. Hindi ko napigilang umiyak sa harapan niya.
"No. You're not weak. You're strong. Trust me. Don't give up. I'm here to support you." Dagdag niya. Nagulat na lang ako nang bigla niya kong yakapin nang mahigpit habang umiiyak ako.
"Sa--Salamat dahil sinamahan mo ko dito, Dahyun."
"Walang anuman. Para maging masaya ka na." Pinunasan niya ang luha ko't ngumiti sakin. Sa mabilis na segundong pagngiti niya sakin, nakaramdam na naman ako ng kiliti sa puso ko.
Nadi-distract ang emotion ko sa magandang ngiti niya. Dahil sa ramdam na ramdam ko ang pagsuporta niya sakin, hindi ko na nagawang pigilan ang sarili kong yakapin din siya nang mahigpit.
"Thanks for everything, Dahyun." Nasabi ko na lang habang kayakap siya.
"You're Welcome, Mina." Nakangiting sabi niya sabay pat sa ulo ko.
"Let's go home." Yakag ko sa kanya.
"Sure. Let's go."
"Mom, Alis na muna kami. I'll be back soon. I love you." Lumakad na kami ni Dahyun nang makapagpaalam na ko kay Mom.
Hindi na naman ako nabigong mapasaya ni Dahyun. Habang naglalakad pabalik sa bahay, nadaanan namin ang stall ni Momo.
"Hey Momo." Bati ni Dahyun kay Momo na mukhang busy kaya nakasimangot. Ngumiti na lang ako kay Momo bilang pagbati.
"Oh, Hi. Kayo pala." Bati ni Momo nang di man lang ngumingiti.
"Bakit mukhang wala ka sa mood?" Biglang lumapit si Dahyun kay Momo sabay pisil sa cheeks ni Momo.
"Ano ba 'to? Suntukin kita diyan." Sabi ni Momo sabay amba kay Dahyun.
"Wow. Ngayon ka lang yata nagsungit sakin nang ganyan. May problema ka ba?" Sabi ni Dahyun sabay kiliti sa tagiliran ni Momo.
"Aish. Ang weird mo ngayon!" Reklamo ni Momo kay Dahyun na agad ding napatawa sa kanya.
"Fine. Di na kita guguluhin. Diyan ka na nga muna." Bumalik na si Dahyun sa tabi ko't nagpatuloy na kami sa paglalakad.
Mukhang close nga silang dalawa. Meron kayang namamagitan sa kanila? May relasyon kaya sila? Nagkarelasyon kaya sila?
Hmmm. Di ko mapigilang mag-isip. Sino ba naman kasing hindi mapo-fall sa tulad ni Dahyun? Mabait. Maalaga. Mabait. Mapagmahal. Matulungin. Mapagbigay. Marami pa siyang katangian na talagang ikinamamangha ko.
Saktong-sakto talaga yung mga katangian niya sa taong gusto kong makasama sa panghabang-buhay. Bigla akong natigilan sa paglalakad nang marealize ko kung anong pinagiisip ko.
Aish. Bakit ba nag-iisip ako nang ganito? Si Dahyun magugustuhan ako? Imposible. Masyado lang akong umaasa. Siguro sadyang ganun lang talaga ang ugali niya sa lahat. Friendly lang siguro talaga siya. Di ko dapat bigyan ng kahulugan 'yung mga ginagawa niya para sakin.
Aish. Myoui Mina. Tama nang kakaisip sa kanya bilang ideal type mo.
"May problema ba?" Biglang tanong ni Dahyun.
"Wa--Wala naman. It's just----masaya lang ako ngayon. Salamat sa tulong mo."
"Malungkot ka kasi kaya dapat kang pasiyahin. Don't be sad. Be happy." Sagot niya kaya napangiti na lang ako.
Nang marating ang bahay ni Momo, pumasok na ko sa loob. Nagpahinga na naman si Dahyun sa bahay nila.
Nabobored ako kaya naman nakinig na muna ako sa music. Kinuha ko ang headphones at mp3 player.
"Minamasdan kita nang 'di mo alam
Pinapangarap kong ikaw ay akin
Mapupulang labi at matingkad mong ngiti
Umaabot hanggang sa langit
Huwag ka lang titingin sakin
At baka matunaw ang puso kong sabik
Sa iyong ngiti, ako'y nahuhumali
At sa tuwing ikaw ay gagalaw ang mundo ko'y tumitigil
Para lang sayo ang awit ng aking puso
Sana'y mapansin mo rin ang lihim kong pagtingin."
Bigla akong nakaramdam ng sobrang pagbilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sakin? Bigla kong naaalala yung magandang ngiti ni Dahyun. Aish. Bakit ba kasi naa-attract ako sa kanya kapag nakikita at naaalala ko ang ngiti niya? Myoui Mina, hindi ka pwedeng magkagusto sa taong alam mo namang gusto ka lang tulungan.
Nagtaklubong na lang ako ng kumot. Aish. Myoui Mina, may misyon ka pa! Wake up. Ano ba 'to? Itutulog ko na lang 'to.
🌺To Be Continued🌺
A/N: Kumusta na kayo, Guys? Hahaha. Sino naglalaro ng mobile legends dito? Lol.
Don't forget to leave some comments.