**
Bir göz yaşı daha aktı içimden. Bir gülümseme daha peyda oldu yüzümde.
Bazı anlar vardır ya hayatımızda, yutkunamadığın. Sevinsen mi? Üzülsen mi? bilemediğin. Hayat, hep beni bu anlarla sınıyor galiba ve bende ne yapacağımı bilemiyorum.
Yaşadığımız olaylar bizi yıpratabilir, yaralayabilir ve hatta bize tutunacak bir dal bile bırakmayabilir.
Sığınacak bir dal arıyorum şimdi. Göz yaşlarımı şefkatle silebilecek, gülümsememi kahkahaya çevirecek bir şans istiyorum.
Çok bir şey istemedim ki aslında, küçükken hep mutlu bir aile olmanın hayalini kurardım. Şimdi ise sadece o hayalimi istiyorum.
Hayat, her zaman bu hayalimin olmazlığını bana, hep daha kırıcı bir şekilde gösterdi.
Tam tutunacak bir dalım olduğunu düşündüğümde, o dalın yarısı kırıldı. Diğer yarısı ise hep bende kaldı. Kırılan yarım hayallerimdi, kalan yarım ise canavarlarım.
Biliyorum, kalan yarım hep benimle kalacak.
Duhan'ın beni özel olarak çağırdığı toplantıya, katılmak için çalan telefonla geleceğimi belirtip toplantı odasına ilerledim.
**
Kapıyı tıklatıp gel sesini duyduktan sonra toplantı salonuna giriş yaptım.
"Otur, lütfen." diyen Duhan ile toplantı salonunun ortasında duran masanın yanına ilerleyip not defterimi koydum. Sandalyeyi çekip otururken bir yandan da odaya göz gezdiriyordum. Odada dikkatimi çeken nokta ise yalnız olmamızdı.
"Bak, Esmeray! Bugün ki toplantı, şirketimiz için çok önemli bir toplantı olacak. Netice de dizi-film sektörünün öncülüğünü biz yapıyoruz. Senden, bugün ki toplantı için şirketimizin kazançlarını göz önünde tutarak en iyi oyunculardan birini seçmemde yardımcı olmanı istiyorum. Birkaç tane oyuncu olacak ve bunların arasından sadece birkaçı, artık bizim kanalımızı temsil edecek. Almanya'nın en iyi avukatlarından biri olarak, burada da başarılı olacağından eminim. Bugün ki toplantıyı hayatının dönüm noktası olarak hayal et ve ona göre bir karar vermemde yardımcı ol lütfen. " gök mavilerini hiç gözlerimden ayırmadan konuştu. Belki sadece ben öyle hissediyorum, belki sadece ben heyecanlanıyorum bilmiyorum ama onun bir cümle de isminin geçmesi bile beni gülümsetiyor.
"Peki! Duhan Bey!"
Masada duran dosyalardan birini elime alıp okumaya başladım.
**
Çalan kapının sesiyle kafamı kaldırdığımda ilk önce Duhan ile göz göze geldim. Yüzündeki küçük gülümsemeyle bana bakıyordu. Duruşunu ve yüz ifadesini düzeltti. Duhan gel dedikten sonra odaya sekreter gelip,oyuncuların geldiğini söyledi. Duhan'ın odadan çıkmasıyla son oyuncuya bakamadan dosyayı kaldırmak zorunda kaldım.
Saate baktığımda ise neredeyse kırk beş dakikadır dosyaları incelediğimin farkına vardım.Bu sırada bir şey daha dikkatimi çekti. Duhan'ın önünde dosya olmadığına göre,bu kadar zamandır beni mi izledi yani?
**
Şirket avukatlarının toplantı salonunda yerini almasıyla odaya ilk önce Duhan, arkasından oyuncular ve avukatları en son olarak ise Duhan'ın asistanı Burcu girdi.
Gülümseyerek oyunculara "Hoşgeldiniz" derken o sırada boğazım kurudu ve konuşamadım. Hariman ile göz göze geldim. Ellerim terlemişti ve elimi çaktırmadan elbiseme sürtüp elimi Hariman'a uzatıp "Hoşgeldiniz!" dedim.
Gülümsememi sabit tutmaya çalışırken Duhan'dan da gözlerimi sakınıyordum. Eğer gök mavileri gözlerime değse, bende ki garipliği anlayacak biliyorum.
Telefonumu sessize alıp toplantıya dönerken ekran görüntüsünden canavarlarıma bakıp onları düşünerek ayakta kalmaya çalıştım.
Yeni dizi çekimleri için yeterli bulunan oyuncular seçilip, anlaşmalar yapıldıktan sonra bazı oyuncuların kaprisleriyle uğraştık. En son ise bu ekiple birlikte güzel bir akşam yemeği için ayarlanan restorana yetişmek için tüm ekip toplantının bitmesi ile birlikte hazırlanmak için dağıldı.
Toplantı odasından çıkıp koridora doğru ilerlerken bir yandan da ev telefonunu aradım.
"Alo! Başak, ben Esmeray. Çocuklar nasıl canım benim? Oh, oh, keyifleri yerinde demek. Teşekkür ediyorum bir tanem. Hayatımıza Hoşgeldin ozaman. Başak ben senden bir şey rica edecektim kuzum. ...ıııh şey ben bugün şirket için bir toplantıya katılacağım. Canavarlar da yalnız kalmasınlar istiyorum. Eğer senin için sorun olmazsa bu akşam canavarlarla kalır mısın? " hayatımıza yeni aldığım bir insana güvenmek ne kadar doğru bilemiyorum ama o kişiyi, hayatımıza İbo dahil etti diye sanırım biraz fazla rahatım.
"Tamam Esmeray Hanım! Benim için sorun olmaz tabiki. Hem ben çok sevdim çocukları, çokta iyi anlaştık."
"Peki, tatlım. Ben eve geliyorum ama yine de haberin olsun diye aramıştım. Hoşçakal." Asansörü çağırırken, bir yandan da hangi elbisemin daha uygun olacağını düşünüyordum.
"İyi günler Esmeray Hanım."
Asansöre binip İpek'e mesaj attım.
Kapı kapanırken bir el kapanmasına engel oldu. Hariman ve Duhan ile asansörde yalnız kalmıştım. Hariman ile birbirimizi tüm toplantı boyunca görmezden geldik. Şimdi bir an da burada karşılaşınca hafif hafif Duhan'ın tepkisinden korkmaya başladım.
"Ooo. Esmer Güzeli, naber? Hiç selam sabah yok mu?" Duhan ineceğimiz kata basarken Hariman'ın bu konuşma tarzına bayağı şaşırmış duruyordu. Benim tepkimi beklediğini ise yüzüme bakarak belli etmişti.
"Selam, Hariman. Nasılsın?" Stresten ne yapacağımı şaşırmıştım ve bu sırada yanıp sönen telefon imdadıma yetişti.
"Esmerim, benim canım, benim ay'ım, toplantıdan da bu davetten de haberim vardı. Yani bende dün öğrendim veeeee merak etme bugün seninle karşılaşınca sana da bir elbise ayarladım. Ha bir de olmazsa olmazımız kuaförde sizin eve gelmek üzere. Çok geç kalma. Bak! Sakın geç kalma! Sakın geç kalma erken gel aaaaaa...Neyse sadede gelelim I love you baby." Yüzümdeki gülümsemeyle telefona bakarken gülümsememi durdurmaya çalışıyordum.
"Hey! Duymuyor musun? İyiyim diyorum! Sen nasılsın? Diyorum! "
Asansörden inerken Hariman'ı unuttuğumu anlayıp geri dönmüştüm.
"Kusura bakma Hariman. Telefona daldım unuttum seni de."
"Neyse önemli değil. .....Esmeray konuşmamız lazım!"
"Şimdi mi?" Duhan'ın yanımızda olduğunun yeni yeni farkına varırken Duhan'ın Hariman'ı nereden tanıdığımı sormaması için dua etmeye başladım.
" Şuan değil, bir akşam yemeğe çıksak derdimi öyle anlatsam olur mu?" Duhan'dan çekinen Hariman elini ensesine atarak gülümsedi.
"Tabii ki olur." Hariman'ın cevap vermesine fırsat tanımayan Duhan konuşmaya başladı.
"Siz! İkiniz! Tanışıyor musunuz?" Parmağıyla Hariman'ı ve beni göstererek soru soran Duhan sinirli olduğunu gayet belli etti.
"Evet, Duhan Bey tanışıyoruz."
"Peki! Nereden tanışıyorsunuz? "
"Bu soruyu cevaplamak zorunda değilim." Hariman'a dönüp devam ettim. "Davette görüşürüz." Onları geride bırakırken her gün bu baba bulma konusunun daha da zorlaşmaya başladığını düşünüyordum.
**
Anahtarı deliğe sokup sola doğru çevirip kapıyı açtım. Koridorda yürüyüp çantamı ve telefonumu salona bıraktım.
"Hoşgeldiniz, Esmeray Hanım."
"Hoşbulduk tatlım ama bana abla der misin?" Mutfak kapısından kafamı uzatıp Başak ile konuşurken evin normalden de düzenli olduğunun farkına vardım.
"Tamam abla. Bu arada yemek hazır, canavarlar da yukarıda boyama ödevlerini yapıyorlardı. İpek abla da yukarıda hazırlanıyor."
"Tamam canım, ben canavarlara bakıp sonra hazırlanmaya başlayacağım."
Merdivenlerden çıkarken Başak'ın sandığı gibi bir durumla karşılaşmadım. Benim canavarların neşeli kahkahaları, misafir odasından koridora kadar yankılanıyordu. Kapının aralığından kafamı uzatıp İpek böceğimin kuaförüne kızışına, oğlumun da kuaföre cins cins baktığını gördüm. Bir başka olay ise Aycan makyaj yapmaya çalışırken Aydan'ın da ona kızması idi. Hem kuaförle kavga edip hem de kızlarımın bu hallerine gülen İpek böceğim sonunda bu kaosa son vererek avazı çıktığı kadar bağırdı.
"Yeter! Yeter ne olursunuz? Anneniz birazdan burada olur. Aycan, sen o makyajı sil! Aydan sen de İlkay'ı al ve oturun şuraya. Sen de çabuk yap işini be!" İpek Böceğim'in dedikleri harfi harfi yerine getirilirken makyajı silerken aynadan Aycan ile göz göze geldim.
**
"Anneciğim, hoşgeldin." tedirgin bir şekilde bana hoşgeldin diyen Aycan ile odada hareket eden kimse olmadı. Herkes pür dikkat kapıya baktı.
İpek tedirgin ve titrek çıkan sesiyle "Hoşgeldin Esmerim. Bende hazırlanıyordum, Aycan'da benden gördü heveslendi işte .... ama merak etme sen, hemen üstünü değiştirip ödevlerine başlayacaklar. "
Onların bana tedirginlikle bakmalarına alışkındım ama bu kadar da korkak olmalarını beklemiyordum.
"Hoşbulduk. Hadi bakalım canavarlar ilk önce odalarınıza hemen o ödevler bitsin sonra yemek yenilsin ben gelmeden uyumuş olun. Tamam mı aşklarım?"
"Tamam anneciğim." diyen canavarlarımın üçü birden beni onaylayıp öpücük atarak kapıya doğru gittiler.
Aycan geri döndü ve kollarını açarak bana sarılmak istediğini belirtti. Aydan ve İlkay da bize doğru gelmeye başladılar. Ben de onların nesafesine eğilip kollarımı kocaman açtım ve sarıldım canavarlarıma.
"Anneciğim bize seni çok özledik." diyen Aycan ile birlikte oğluşum ve kızım da Aycan'a katıldıklarını belli etmek için hep birlikte daha sıkı sarıldılar.
"Bende sizi çok özledim canavarlar. Sadece birkaç gün daha sabredin sonra hep birlikte güzel bir vakit geçirip telafi ederiz olur mu?" üçünün birden saçlarını karıştırken göz kırpmayı da unutmamıştım.
"Tamam ama bu akşam bize masal anlatır mısın? Uzun zamandır anlatmıyorsun!." İlkay'ın hafif sitemli çıkan sesiyle benim aşkım oğlumu bile kırdığımı anladım.
"Tamam hadi bakalım bu kadar canavar sohbeti yeter. Gidip o ödevleri bitirin! Tamam mı?"
"Tamam anneciğim."
"Tamam anneciğim."
"Tamam anneciğim."
Canavarlar kapıdan çıkarken Aydan'ın biraz durgun olduğunu fark ettim.
"İpek! Sen, devam et hazırlanmaya ben hemen geliyorum."
Canavarların peşlerinden odaya gidip Aydan'ı benim odama kucaklayıp götürdüm.
"Bebeğim, ne bu hal? Bir şeye mi üzüldün sen?"
"Aydan kucağıma tırmanıp bana kollarını sararken gözlerinden yaşlar akmaya başladı.Sırtını okşarken sessizce sakinleşmesini bekledim.
"Anneciğim. Abim bugün bize çok uzak davrandı? Bizi önemsemiyor sanırım artık."
"Abin, kim bir tanem?"
"İşte bizim eve gelen var ya babasıyla o. Biz canavarlar ona abi diyoruz. "
"Peki bebeğim. Nasıl anladınız sizi önemsemediğini? "
"Bugün okula yeni biri geldi. Adı da Deniz. Hep onunla oyun oynadı."
saçlarımdan bir bukle alıp oynamaya başlayan miniğim resmen kıskançlıktan ağlamıştı.
"Olabilir böyle şeyler bir tanem. Hem bu Deniz güzel mi bakalım?"
Yüzümü elleri arasına alıp yanaklarımı sıkıştırarak seven Aydan "Ne güzeli anne ya? O bir erkek. Sen de beni dinlemiyor musun? Neyse hadi git yoksa İpek böceği teyze sana kızar." diyerek İpek böceğim gibi davranan Aydan ile şaşkınlıklar içerisinde kaldım.
**
Şaşkınlığımı atlatıp İpek Böceğim'in yanına gidip bende hazırlanmaya başladım.
Göğüs kısmı kumaşla örtülü ve üst kısmın sadece bir tülle kaplı olan elbisenin hem arkasında hem de önünde dekolte vardı. Sol bacağımda derin bir yırtmaç popomu ise sıkı sıkıya sarmıştı.
Saçlarımı ise ensemde topuz yaptırmıştım. Ayakkabılarımı ise bir zamanlar İpek böceğim'in bana zorla aldırdığı ucu açık platform tercih etmiştim.
"Esmerim! Biraz fazla cüretkar değil mi sence de? "
Elbiseyi İpek böceğim seçmiş olmasına rağmen bu tepkisi beni gülümsetti. Ona da biraz abartı gelmişti sanırım.
"Öyle İpek böceğim ama bugün Duhan'a her şeyi anlatmayı planlıyorum. "
"Oha! Şaka yapıyorsun? Ay, sen ciddisin!"
"Ciddiyim kuzum, ciddiyim. Sonunda dananın kuyruğu kopacak."
***
Merhaba arkadaşlar.
Umarım bölümü beğenmiştirsiniz.
Bölüm hakkında yorumlarınızı bekliyorum.
**
Kişisel instagram: gamzedurukann
Tüm kitaplarımın olduğu instagram: gamzzeeli.wattpad
Facebook: Wattpad gamzzeeli
Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Hoşçakalın....