Sophie pov.
Schreeuwend probeer ik van Florian weg te komen. "Nee! Hou op! Raak me niet aan!"
"Nog eventjes, Sophie. Het is zo voorbij en dan voel je je goed."
"Nee! Het doet pijn!"
"Ja, no shit! Er zitten glasscherven in je schouders en rug, natúúrlijk doet het pijn als iemand die eruit trekt maar je weet zelf ook dat zodra ze eruit zijn, je je weer beter voelt dus laat me die fucking glasscherven uit je rug en schouders halen zonder dat je de hele tijd half weg kruipt!" zegt Florian geïrriteerd.
"En wie zijn fout was het ook al weer dat ik glasscherven in mijn rug en schouders heb?" kaats ik chagrijnig terug.
"De mijne maar ik heb mijn excuses er toch al voor aangeboden? Je moet niet zolang boos zijn om zijn klein onbelangrijk detail."
"ONBELANGRIJK?! DUDE! Wacht maar, als Calum hier van hoort ben je dood."
"Tuurlijk, tuurlijk. Whatever." antwoord Florian voor hij me vastgrijpt en me weer met mijn rug naar hem toedraait.
"Geloof je me niet?" antwoord ik geïrriteerd terwijl ik de pijn van de glasscherf waar hij aanloopt te pulken probeer te vergeten.
"Nee, nee. Ik geloof je wel." antwoord Florian afwezig.
"Je gelooft me niet." antwoord ik droog.
"Ik geloof je wel, het probleem is alleen dat hoe vaak je het er ook over hebt dat die Calum van jou je zal komen redden, hij er nog steeds niet is en het is inmiddels al twee weken sinds wij je hebben meegenomen."
Florians woorden dringen tot me door en ik heb er geen antwoord op.
"AUW! Jezus Florian, een keer voorzichtig doen zal me ook geen kwaad doen."
"Joah, joah." mompelt Florian afwezig terwijl zijn vingers opzoek gaan naar de volgende glasscherf.
"Joah, joah is nee." mompel ik zacht.
"Waar heb jij het nu weer over?" vraagt Florian verbaasd.
"Hm?"
"Dat joah, joah is nee gebeuren. Wat bedoel je daar mee?"
"Oh, dat is iets dat ik geleerd heb toen ik nog in Twente woonde."
"Oh.. Waar woonde je eigenlijk precies in Twente?"
"Dat, mijn beste, gaat je geen ene flikker aan."
"Wat?! Hoezo niet?!"
"Misschien omdat je me ontvoerdt hebt en nogal wanhopig opzoek bent om me nog slechter te laten voelen?"
"Waaatt? Dat zou ik nóóit doen!"
"Leugenaar."
"Noh!" zegt Florian beledigt.
"Je weet dat ik gelijk heb, Florian." antwoord ik droog terwijl ik Florian over mijn schouder ijskoud aan kijk.
"Ja, ja.. Maar volgens mij zijn bijna alle glasscherven eruit."
"Betekend dit dat ik eindelijk een normaal shirt aan kan en niet deze belachelijk irritant kleine top zonder mouwen?"
"Oh, ik vind je er wel leuk uit zien zo." antwoord Florian grijnzend en vernietigend kijk ik hem aan.
"Maar ik vind van niet. Nou, waar is mijn shirt?" vraag ik terwijl ik op sta.
"In de prullenbak." antwoord Florian schouderophalend.
"Wát?! Waarom?! Het was een goed shirt!"
"Precies, was. Het zit nu vol gaten en kon niet meer gebruikt worden als een shirt dat goed gekeurd zou worden door de Nederlandse samenleving."
"Is er dan nog ergens in dit verlaten bouwval nog wel een shirt dat zowel door de Nederlandse samenleving als door mij goedgekeurd zal worden én dat ik kan gebruiken?"
"HEY! Noem mijn huis geen verlaten bouwval!" roept Florian beledigt.
"Het ís een verlaten bouwval and you know it. En geef nu antwoord op mijn vraag."
"Ik weet niet of er een passend shirt is gezien het feit dat ik hier alleen woon en ik nooit vrouwen mee naar deze plek."
"Dan pak ik toch gewoon een shirt van jou?"
"Om er dan allemaal bloed op te krijgen? Ben je nou helemaal gek geworden?" zegt Florian direct hoofdschuddend.
"Bloed? Hoezo bloed?"
"Je rug bloedt." zegt Florian droog.
Geschrokken haal ik een hand over mijn rug en schouders en zie dat Florian inderdaad gelijk heeft.
Pissig kijk ik hem aan. "En dat zeg je niet even."
"Ik dacht dat geestenwandelaars ook snel konden genezen." zegt Florian schouderophalend.
"Dat kunnen alleen de geestenwandelaars met een wolf, oelewapper." antwoord ik neidig. "Denk ik.."
"Dénk je? Hoeveel weet je überhaupt van je eigen soort?" zegt Florian gniffelend.
Woest haal ik naar hem uit maar Florian ontwijkt mijn vuist natuurlijk gemakkelijk. "BLIJF STAAN, SCHURK! IK ZAL JE EENS LATEN ZIEN HOE HET IS OM EEN VUIST IN JE GEZICHT TE KRIJGEN!"
"Nee, dankjewel. Dat heb ik al meegemaakt toen we ongeveer halverwege het bos waren."
Ik stop mijn pogingen om hem proberen te slaan en kijk hem verbaasd aan. "Hoe bedoel je?"
Nu is Florian degene die mij verbaasd aankijkt. "Herinner je je het niet meer? Toen we halverwege het bos waren werd je plotseling helemaal gek en heb ik je alleen maar met moeite in bedwang kunnen houden tot we hier waren. Je hebt me in de tijd meerdere keren een ernstige hoofdwond bezorgd en het is je drie keer bijna gelukt om mijn schouder te breken. Oh ja en je hebt mijn nek meerdere keren opengescheurd. Nee, dat was niet zo heel erg grappig. Maar om een bepaalde reden die ik niet weet stopte je plotseling toen er een grote zwarte wolf voor ons sprong."
"Jace." zeg ik direct en ik merk dat mijn zintuigen plotseling een stuk scherper zijn.
"Oh, dus de naam van dat wezen is Jace?"
"Ja. Wat heb je met hem gedaan?"
"Hm? Oh, hij zit opgesloten in de kamer hier onder."
Direct draai ik me om en sprint naar de deur.
"Hey! Waar ga jij heen?!"
"Naar Jace!" schreeuw ik terug terwijl ik de kamer uitren.
Plotseling word ik hard bij mijn nek gegrepen en in de lucht getild. "Wat dacht je ervan dat je dat even niet gaat doen?"
"Wat?! Hoezo niet?! Ik moet naar hem toe! Hij is belangrijk! Hij is mijn wolf!"
"Je zei dat je geen wolf had." merkt Florian scherp op.
"Niet in mijn hoofd, nee. Op de een of andere manier is mijn wolf een eigen persoon geworden maar als we een onbekende langere tijd van elkaar verwijdert zijn, draaien we door en stoppen we pas zodra we elkaar gevonden hebben. Ik moet zien dat hij oké is!"
"Dat moet je niet."
"Dat moet ik wel."
"Nee, dat moet je niet. Je blijft totdat je gevonden wordt in deze kamer." zegt Florian terwijl hij weer terugloopt naar de kamer waar we ons al eerder in bevonden.
"Nee! Ik weiger!"
"Fantastisch dat je weigert maar het heeft geen zin."
"Dat denk je maar."
"Nee, dat wéét ik. En hou nu je kop dicht en wees een lief klein meisje dat alleen maar boeken leest."
"Er zijn hier geeneens boeken." antwoord ik chagrijnig.
Verbaasd kijkt Florian me aan tot het tot hem doordringt wat ik zeg. Vloekend laat hij me los en met een pijnlijke bons val ik op de grond.
"Een zachte landing is wat anders maar ja.." mompel ik mopperend terwijl ik langzaam weer overeind probeer te gaan staan.
"Zo, nu zijn er boeken." klinkt Florians stem plotseling achter me en van schrik glijden mijn handen onder me uit en val ik weer op de grond.
"Jezus, Florian. Hoe vaak moet ik nu nog zeggen dat je niet de hele tijd achter me moet verschijnen." mopper ik terwijl ik rechtop ga staan.
"Iets van dertig keer maar dat boeit niet. Hier zijn je boeken." zegt Florian terwijl hij drie boeken in mijn handen duwt.
"BLOOD OF EDEN!" schreeuw ik enthousiast als ik de titels zie.
Met een zelfvoldane grijns kijkt Florian me aan. "Nou, veel leesplezier en ik kom je straks wel een keer voedsel brengen ofzo."
"Ja..." antwoord ik vaag terwijl ik met een tevreden grijns op het bed ga zitten en het eerste deel open. "MAAR DENK MAAR NIET DAT IK NU OPGEEF OM BIJ JACE TERECHT TE KOMEN!" schreeuw ik achter Florian aan terwijl hij de kamerdeur dicht doet.
"Je doet je best maar. Het zal je toch niet lukken." antwoord hij voor hij de deur op slot doet en ik met een tevreden zucht begin aan het eerste deel van Blood of Eden.
Maaike pov.
"Maaike, ik denk dat ik Jace geurspoor weer te pakken heb." klinkt Calums stem door mijn hoofd en direct begin ik zijn richting op te rennen.
"Heeft Calum iets gevonden?" vraagt Benjamin die op mijn rug zit.
Ik geef een korte grom als antwoord en direct weet Benjamin genoeg.
Ik ben Calum, Seff, Quinten, Michael, Max, Ashton en Ellen tegengekomen toen we onze zoektocht naar Jace begonnen nadat hij plotseling verdween vlak voordat hij zijn maar al bekende aanval zou krijgen. Sindsdien zijn we met zijn allen opzoek naar Jace, in de hoop om Sophie terug te vinden en dan weer terug te gaan naar huis.
Natuurlijk moest ik Benjamin er wel eerst van overtuigen dat dit groepje bovennatuurlijken ongevaarlijk is en dat ze onze kans om Sophie te vinden alleen maar groter zouden maken gezien het feit dat zij óók bovennatuurlijke wezens zijn met super zintuigen. Behalve Seff natuurlijk maar Seff heeft een bepaalde band met Sophie waardoor hij haar kan voelen mocht haar ziel uit haar lichaam ontsnappen.
"Als iemand mij een halfjaar terug had verteld dat ik op de rug van een weerwolf naar mijn nichtje aan het zoeken was, had ik diegene doodgeschoten." mompelt Benjamin grinnikend en ik kan het alleen maar met hem eens zijn.
Weerwolven die met weerwolfjagers samenwerken.. Een schande waar mijn Alpha nooit achter mag komen omdat ik anders écht uit de Roedel wordt getrapt en niet dat ik gedregadeerd word tot Omega zoals die keer dat ik één en bijna twee mensen had vermoord nadat zij mij meerdere keren hadden uitgedaagd tijdens een volle maan.
Dat is echt het domste wat je ooit kunt doen, een weerwolf meerdere tot het randje drijven tijdens een volle maan. Natuurlijk wisten zij niet dat ik een weerwolf ben maar nog steeds. Ik denk dat als iemand ongeveer vijftig keer tegen je zegt dat hij of zij op het punt staat je te vermoorden dat je dan die persoon en zijn of haar vrienden toch wel even met rust moet laten. Wat die twee mensen dus niet deden.
Gelukkig is dat nu dus mooi voorbij en kon de gehele Roedel begrip opbrengen voor mijn situatie, vooral nadat ze hoorden dat deze twee mensen niet alleen mij maar ook Sophie aan het lastig vallen waren. En gelukkig heeft Sophie niet gezien hoe ik die mensen vermoordde want anders zou ik pas echt diep in de shit zitten.
Ik kom Seff en Calum tegen op een soort van open plek die dicht tegen de grens van het bos aan ligt.
"Waar is de rest?" vraag ik aan Calum als ik ook de geuren van de rest van onze groep ruik.
"Die zijn al vooruit, we moeten ons dus haasten willen we ongeveer tegelijkertijd met hen bij Sophie aankomen." antwoord Calum voor hij ervandoor sprint met Seff op zijn rug.
Calum heeft Seff op zijn rug zodat Seff alle belangrijke dingen met Benjamin kan delen omdat wij niet met hem kunnen praten omdat hij geen wolf in zijn hoofd heeft en Seff wel, waardoor we wel met Seff kunnen communiceren.
Ik ga direct achter Calum aan en ik merk dat Benjamin zich steviger vastgrijpt aan mijn vacht. Ik grijns. Inderdaad weerwolfjager, ervaar de kracht van mijn poten en check hoe snel ik kan gaan.
Al snel ren ik vlak achter Calum maar ik weet ook wel dat hij lang niet op zijn allersnelst rent gezien het feit dat hij een Alpha is en daardoor veel sneller, sterker en groter is in wolfvorm. Natuurlijk is hij ook wel sterker en sneller in mensenvorm maar als hij in mensenvorm is, is het net iets makkelijker om met hem te compenseren dan wanneer hij een wolf is.
Plotseling rent Ashton naast me en verbaasd kijk ik hem aan. "Wat doe je hier?"
"We hebben sporen van Sophies bloed gevonden." antwoord Ashton en haast direct voel ik een enorme wolk van woede van Calum afkomen.
"Oi, rustig Calum. Je zult zien dat het lang niet zo erg is als je denkt. Sophie is bovendien ook nog eens sterker dan ze eruit ziet en dan jij denkt." zeg ik tegen Calum terwijl ik van binnen hoop dat hij zijn woede net lang genoeg in bedwang kan houden tot we Sophies ontvoerder hebben gevonden.
Als we diegene hebben gevonden, mag hij wat mij betreft helemaal los om diegene te verpletteren maar hij moet er wel rekening meehouden dat er een kans bestaat dat ik ook gezellig mee doe net als de rest van de bovennatuurlijke wezens van onze groep. Ik zie Benjamin niet echt snel meedoen in een moord waarin het vooral gaat om het kapot maken van ledematen van een persoon.
"Hoelang nog voor we bij die plek zijn?" vraagt Benjamin aan Ashton terwijl hij mijn vacht stevig blijft vasthouden.
"Hm.. In dit tempo niet lang meer. Ik denk nog hooguit een minuut of minder." antwoord Ashton nadenkend.
Mooi, dat is niet ver. Sophie, we komen eraan.
Heeyyyy mensjes!
Jaa, weer eens een update! :) Helaas betekent deze update niet dat ik weer echt vast ga updaten maar ik ga het wel weer proberen op te pakken dus wellicht komen er weer meer updates de komende tijd ;)
Keep dreaming!
Me.