A/n: ito muna ang pagtutuunan ko ng pansin bago 'yong ibang story ko. Hehe! Baka kasi mawala ako dito, pero kung may nagbabasa man ng ibang story ko ay sana makapaghintay kayo kagaya din ng paghihintay niyo sa UD nito. Salamat! ^__^
************************************************************************************************
Danica's POV
Ano na ang gagawin ko ngayon?!
Hindi ko mapigilang mapalunok ng laway sa sinabi niya.
No! Kailangan kong gumawa ng paraan, kundi.. mananagot kami ni kambal nito.
"A-ahahahahahah! b-bro naman! B-bakit mo naman n-nasabing h-hindi ako si dani? N-nagpapatawa ka ba? Ha-hahaha!" Pinipilit ko na lang matawa kahit sa kaloob looban ko.. kaba ang nararamdaman ko.
Ngumiti lang siya matapos ko siyang pagtawanan, tsaka niya ininom ang choco coffee niya.
Huminto ako sa pagtawa tsaka ko siya nginitian. Ayokong mapansin niyang kinakabahan ako ngayon sa sinabi niya. Dahil baka mahalata niya ako..
Konting katahimikan ang namumutawi saming dalawa..
Matapos niyang uminom tsaka niya ako tiningnan at ngumiti ulit.
Mas lalo ata akong kinakabahan sa mga ngiting ipinupukol niya sakin ngayon..
"Hindi ko akalaing magsisinungaling ka pa sakin, ngayong alam ko na ang totoo." Sabi niya sakin habang titig na titig pa ito sakin.
Grabe! Nakakatakot talaga siya! >____<
Relax ka lang danica! Magdeny ka lang ng magdeny sa kanya!
Enhale.exhale.enhale. exhale!
"Bro naman! H-hindi naman ako nagsisinungaling.. ano ba naman ang panagsasabi m—"
"Yang mga ngiti mo..." pinutol niya na ang sasabihin ko.
Huh? Ngiti? Anong problema sa mga ngiti ko?
"A-anong ibig mong sabihin bro?" Ngiti kong tanong sa kanya.
" ang mga dimples mo sa magkabilang pisngi.... walang ganyan si dani." Ngiti muli niyang sagot sakin at halos gusto ko na lang umalis rito sa harapan niya at tumakbo papalayo.
Kung ganun... n-napansin niya pala? O___O
Unti unti namang naglaho ang mga ngiti sa labi ko.
Dapat ko na bang tanggapin na nabuking na ako? Dapat na ba akong umamin sa kanya? Hanggang dito na lang ba ang pagpapanggap ko? Kasi.. sa mga ngiti niya sakin ngayon, alam kong madami pa siyang napansin saking mali.
Hindi ko mapigilang mapayuko na lamang.. wala na akong magagawa kundi ang sabihin ang totoo..
Hindi ko na pala alam na may nakapansin na pala sa mga ngiti kong ito..
Pero Paano nato? Eto na ba ang katapusan ng pagpapanggap kong ito?
"Hindi talaga ako makapaniwalang tinuloy ni dani ang pagpunta niya ng singgapore."
Sa sinabing iyon ni kiko ay agad kong inangat ang ulo ko at nagtatakang tiningnan siya.
Alam niyang nasa singgapore si dani ngayon? Pero bakit? Bakit niya alam?
'B-bakit mo—"
Hindi ko na naituloy ang pagtatanong ko ng magsalita muli siya.
"Alam ko, dahil ako lang ang sinabihan niya sa lahat ng tropa namin." Muli niyang sabi.
Hindi naman ako makapagsalita matapos kong marinig iyon. Napanganga na lamang ako habang nakatitig sa kanya.
"Pero.. hindi talaga ako makapaniwalang nagawa niyang utusan ang kambal niyang kapatid na isang babae para lang magpanggap na maging siya... alam niyo bang delikado iyang ginagawa niyo?" Tuloy tuloy niyang sabi sakin.
Muli na naman akong napayuko sa narinig kong sinabi niya.
Alam ko namang delikado itong ginagawa namin ni kambal.. ang ginagawa kong pangdidisguise. Pero.... ayoko namang ilayo si kambal sa pangarap niyang maging isang sikat na vocalist ng banda.
Pangarap niya iyon.. at sa totoo lang, hindi lang naman sa sports car at condo kung bakit ako pumayag nong araw na nakiusap siya sakin eh. Dahil iyon sa nakikita ko sa mga mata niya.. na gustong gusto niyang pumuntang singgapore para lang sa contest na iyon at ayoko namang ipag kait sa kanya ang bagay na gustong gusto niya. Syempre! Mahal ko si kambal kaya ko din 'to ginagawa.
Pero siguro.. hanggang dito na lang talaga ang pagpapanggap kong ito.. dahil may nakaalam na sa bagay na ito.
At iyon ay ang lalaking nasa harapan ko at seryosong nakatingin sakin.
Si kiko....
Huminga ako ng malalim bago ko siya tiningnan ulit.
"Kung gusto mong sabihin sa lahat ang katotohanan.. sige, sabihin mo ng hindi ako si dani. Pero.. isa lang ang masasabi ko, ginagawa ko ito para sa kambal ko. Para kay dani..." sabi ko na lang sa kanya sa totoong boses ko.
Total alam na naman niya ang totoo.. dapat sigurong pambabae na ang boses ko di ba?
Ilang segundo din kaming nagkakatitigan ng mapansin kong bumuntong hininga siya tsaka niya ininom ang natitirang choco coffee sa tasa niya.
"Sino bang may sabing ... sasabihin ko sa lahat ang pagpapanggap mong ito?"
At dahil sa sinabi niyang iyon, di mapigilang manlaki ang mga mata ko. O____O
Anong ibig niyang sabihin doon?
"H-ha?" ayon na lang ang nasabi ko sa kanya dahil sa pagtataka at gulat.
"You heard me right? Hindi ko sasabihin ang katotohanan sa lahat. Ipagpatuloy mo lang 'yan.. gusto mo, tulungan pa kita." Ngiti niyang sagot sakin.
"B-bakit? B-bakit mo ako tutulungan?" Taka kong tanong sa kanya.
"Sa lahat ng tropa, si dani ang pinakaclose ko. Syempre... kaibigan ko din siya, at alam kong pangarap din yang maging sikat na vocalist. Kaya ayoko namang sirain iyon." Sagot muli niya sakin na may kasamang matamis na ngiti.
Sa sagot niyang iyon.. parang pakiramdam ko ay nawala ang kabang naramdaman ko at nakahinga ako ng maluwag. Parang gusto kong yakapin itong si kiko ngayon pero nagpipigil lang ako.
Sinuklian ko na lang din siya ng matamis na ngiti.
Hindi ko talaga akalaing sasabihin niyang tutulungan niya ako sa pagpapanggap kong ito. Mas mabuti na sigurong matulungan niya din ako, para hindi ako mahirapan.
Napatitig naman ako sa kaliwang kamay niya ng inilahad niya ito sakin.
"Ano? Payag ka na bang tulungan din kita... danica?" Ngiti niyang tanong habang nakalahad pa din ang kaliwa niyang kamay.
Walang pag alinlangang kinuha ko ito at nakipagshake hands sa kanya.
" sge.. payag din ako ...kiko." ngiting sagot ko din sa kanya.
—
" ang hilig mo talagang mag obserba ng isang tao kiko noh!" Ngiting sabi ko sa kanya. Andito pa rin kami sa Coffeetea.
Maayos na din ang lahat lahat.. at nawala na rin yong kabang naramdaman ko kanina lang.
"Hindi naman sa mahilig.. napansin ko lang kasi 'yong ibang mga kilos mo.. dapat kasi, nag iingat ka din. Tsaka, 'yong katawan mo din kasi ibang iba sa katawan ni dani eh. Ang laki kaya ng katawan ng isang yon kesa sayo." ngiti niyang sagot sakin.
Napatingin naman ako sa katawan ko.
Oo nga noh! Pambabae talaga katawan ko. Pero bakit kaya yong ibang tropa nila, hindi nila napansin iyon?
"Eh bakit yong ibang tropa niyo, hindi man lang nila napansin?" Tanong ko sa kanya habang nkapout ako.
Tumawa naman ito tsaka ito nagsalita.
" eh mga tanga yong mga 'yon eh! Ibahin mo ako sa kanila danica! Hahaha. Pero ayos din 'yang disguise mo ha, talagang hindi mo mahahalata pag hindi mo ito inoobserbahang mabuti." Natatawang sabi niya sakin.
Napangiti naman ako sa sinabi niya. But wait..
"Teka lang kiko.. bakit mo nga pala ako kilala? I mean.. bakit alam mo pangalan ko?" Taka kong tanong sa kanya.
Napansin ko lang kasi na binanggit niya yong pangalan ko. Eh hindi naman kami nagkakilala noon..
Ngumiti na naman siya sakin tsaka niya inayos ang suot niyang salamin.
"Nakilala kita dahil binanggit ka sakin noon ni dani... na may kambal siya pero sa new york nag aaral at sinabi din niya yong pangalan mo na hindi ko nalimutan." Sagot niya sakin.
Ah kaya pala eh!
"ah! ganun ba!?" napatango tango naman ako sa sagot niyang iyon. Kinuha ko naman ang tasang naglalaman ng choco coffee ko at iinumin ko na sana ito ng may maalala ako na siyang nakapagpahinto sakin.
'Yong Favor pala ni mommy sakin at bukas na pala iyon! >____<
"Ah.. kiko, may sasabihin sana ako sayo eh.." sabi ko sa kanya.
"Hm? Ano yon?" Sagot din niya.
—
Kinabukasan..
(SUNDAY)
"GoodMorning po ma'am!" Bati sakin ng manager rito sa restaurant namin. Ang ne'saranghaeyo foods Restaurant.
Isa ito sa pinakasikat na restaurant dito sa pilinas dahil na din sa masasarap na korean food.
"Goodmorning din manager Han.kamusta na po ang restaurant?" Ngiti kong sagot-tanong dito.
"Ok pa din po. Wala pong pinagbago." Sagot niya rin sakin.
Inilibot ko ang paningin ko sa buong paligid. Tama, wala pa rin pa lang pinagbago.. marami pa ring mga costumers na kumakain rito. 'Yong ibang nakikita ko ay mga sikat na celebrities at yong iba naman ay mayayamang tao.
"Ah. Ma'am danica, nasaan na po pala si sir dani?" biglang tanong nito.
"ahm. M-may lakad siya ngayon eh.. kaya hindi siya nakasama sakin ngayon" sagot ko na lang sa kanya.
Syanga pala, nakasuot pala ako ng red dress above the knee at naka red heels din ako ngayon..ibig sabihin babae ako sa araw na'to..
"Pero di ba po,.. may imemeet kayo ni sir dani ngayon? Yon po yong sabi ng parents niyo po eh." Tanong muli nito sakin.
At oo! Sinabihan na din ni mommy ang manager dito na may imemeet kaming person ngayon.. at yon yong favor na hiningi ni mommy sakin. Dahil hindi pa silang dalawa ni daddy makakauwi dito sa pilipinas, para imeet ang person na iyon.. kaya humingi ng favor si mommy sakin na imeet namin ni dani ang taong ito.
At kung sino ang taong ito?... malalaman niyo na ito mamaya.
"Ah. Yeah, ako na lang ang kakausap sa taong yon. Handa na ba ang room?" Tanong ko sa kanya.
"Yes po ma'am. Dalhin na po kita doon?" Sagot niya sakin.
"Sge.." sabi ko sa kanya.
"This way po.." itinuro naman niya kung saan at pinapasok niya na din ako.
At syanga pala, may mga rooms din dito sa restaurant , kung gusto ng mga taong kumain ng walang istorbo.
"Mamaya mo na lang iserve ang mga pagkain pagdating niya." Sabi ko dito.
"Masusunod po ma'am." Yuko nitong sabi tsaka ito lumabas at naiwan akong mag isa dito.
Bumuntong hininga naman ako.
Grabe! sa totoo lang.. kanina pa kumakabog ang dibdib ko sa kaba.
**
Ilang minuto din akong nakaupo ng bumukas ang pintoan at iniluwa nito si manager.
"Ma'am danica. Andito na po siya, si Mr........ Jose Del Rio."
Nang marinig ko ang pangalan na iyon ay agad akong napatayo.
He's here..
tama kayo! Siya nga.. walang iba kundi si Jose Del Rio. Siya nga imemeet namin ni dani ngayon at yong favor na hiningi ni mommy sakin.
At kung bakit din ako kinakabahan ng ganito?
"Kasama din po pala nito ang anak niya ma'am danica." Patuloy nitong sabi sakin.
Yeah! Kaya ako kinakabahan dahil kasama kong imemeet ang anak niya. Walang iba kundi si del rio, si cassandra del rio. Ang Bruhang iyon.
Naalala ko pa 'yong sinabi sakin ni kiko kahapon ng sabihin ko sa kanya ang favor ni mommy sakin.
(Flashback)
"Ah.. kiko, may sasabihin sana ako sayo eh.." sabi ko sa kanya.
"Hm? Ano yon?" Sagot din niya.
"Ahm.. ganito kasi 'yon.. may favor na hiningi ang mommy ko sakin." Sabi ko ulit sa kanya.
"Oh? Tapos? Anong favor iyon?"
"Imemeet daw namin ni dani ang kaibigan nila... si mr. Jose Del Rio."
Nang sabihin ko iyon sa kanya ay napansin kong napahinto siya at tiningnan ako.
"You mean, Jose Del Rio.. ang nagmamay ari ng Jose Del Rio University? At ama ni Cassandra Del Rio?" Kunot noong tanong ulit niya.
"Yeah. Siya nga kiko." Sagot ko rin sa kanya.
"Whoa! Hindi ko alam na kaibigan pala ng parents mo ang taong iyon..pero teka, bakit mo naman sinasabi ito sakin?"
Bumuntong hininga ako at tiningnan ulit siya.
"Gusto ko kasing humingi ng tulong sayo. Kaming dalawa ni kambal ang haharap sa kanya, pero wala si kambal dito eh! Nasa singgapore siya..alangan namang magpapalit palit ako ng personality.. ang hirap kaya ng ganun. At isa pa.... kasama niya ang anak niya. Si cassandra. Natatakot akong mahalata o mapansin niya ako." Tuloy tuloy kong sabi.
Posible din kasing mahalata niya ako... at ayokong mangyari iyon.
Nakita ko namang napangiti ito sakin at parang wala lang sa kanya yong sinabi ko.
"Bakit mo ba pinoproblema ang bagay na iyan? Pwede ka namang pumili sa dalawa kung sino ang ihaharap mo sa kanila . Kung si dani ba o si danica. Pumili ka kung saan ka komportable." Sagot niya sakin.
"Pero paano kung hanapin niya yong isa sa amin?.. sabi kasi ni mommy, dapat kaming dalawa ni dani ang haharap sa kanila."
"Humanap ka ng palusot danica.. sabihin mong may importanteng lakad ang isa sa inyo." simpleng sagot na naman niya.
Napatigil naman ako matapos kong marinig iyon.
Oo nga noh! Bakit kaya hindi ko naisip iyon?
"Pero ang tanong.. sino sa dalawa ang ihaharap mo sa kanila? Si dani o si danica?" Ngiti nitong tanong sakin.
Tinitigan ko na lamang siya sa mga mata nito habang iniisip kung sino ang ihaharap ko sa kanila ...
(End of flashback)
At ayon nga nangyari.. mas pinili ko na lang na maging totoong ako at hindi maging si kambal. Ayoko din kasing pahirapan ang sarili ko.
Sabi nga ni kiko.. piliin ko kung saan sa dalawa ang komportable ako... at yon ay ang totoong ako.
Pero dapat din akong mag ingat sa mga kilos ko.. dahil baka makahalata o baka magtaka naman si cassandra sakin.
Bumuntong hininga ulit ako..
"Papasukin niyo na po sila." Sabi ko kay manager.
Lumabas naman ito sandali at ilang segundo din ay bumukas ulit ang pinto at iniluwa nito ang isang di katandaang lalaking nakatuxedo.
Mukhang siya na nga si Jose Del Rio..
"Goodmorning po sir.." bati ko agad sa kanya. Ngumiti naman ito sakin..
"Goodmorning din iha.." bati din niya sakin. Ngumiti ako sa kanya at napansin kong may tao naman sa likod nito.
At doon.. nakita ko kung sino ito.
Si del rio..
Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko siya... pero ibang iba ito sa naramdaman ko kanina. Hindi kaba ang nararamdan ko ngayon.. at hindi ko maipaliwanag sa sarili ko kung ano itong nararamdaman ko.
Gosh.. ano ba tong pakiramdam na ito?! >______<
To be continued...
A/n: ano kayang mangyayari ngayong magkaharap na ang totoong danica at ssi cassandra? Hahaha! Abangan!
Ps. unedited!
- YourNotMyType14 -
Next chap? Haahaha! Secret muna ^__^