Pov Evelyne
Ik ga een selfie van mijn hoofd op insta plaatsen om te laten weten dat ik okay ben. Ik lig op mijn zij en heb het deken over mijn mond en neus. Niet dat ik er goed uit zie ofso, maar okay. Niall komt naast me liggen en ik draai op mijn andere zij. Ik nestel tegen hem aan en zucht. "Alles doet pijn," zucht ik. "Aawh," zegt hij zacht. 'Hi.. I'm okay' typ ik langzaam en nadenkend in het tekstvak en stuur hem de wereld in. Tegelijkertijd zet ik hem op twitter en zet iets op snap. Ik voel twee zachte lippen op mijn voorhoofd. Glimlachend bekijk ik de foto. "Ik ben zo lelijk," mompel ik. "Nee, je bent niet lelijk. Je ben mooi," fluistert hij. "Niet. Kijk naar mijn gezicht, dat is al één. Ik heb een blauw oog, een blauwe kaak, een gescheurde lip plus wenkbrauw, een wondje op mijn voorhoofd." "But still beautiful. Het maakt niks uit of je wondjes op je gezicht hebt, ik blijf je mooi vinden," zegt hij zacht en drukt kusjes op mijn gezicht. Ik bloos. By the way, Gemma is kleding halen.
Ik refresh mijn Instagram account en bekijk de foto. Al meer dan 100.000 likes in twee minuten! Twee minuten! Like.. Heb een leven. Ik ga naar whatsapp en dan naar de groep. Tja.. Ik moet effe laten weten dat ik okay ben. Ik stuur iets simpels en ga naar 'media' om te kijken of ik veel foto's heb gemist. Ja, die zijn het leukst. Als ik verder naar boven scrol, kom ik foto's tegen.. Foto's van mezelf. Ik slik en klik op een filmpje. Het filmpje speelt gelijk af en mijn ogen worden groot. Ik zet het geluid aan en hoor mezelf schreeuwen van de pijn. Hij schopt mijn in mijn buik en lacht. Een eenzame traan rolt over mijn wang terwijl Niall mijn telefoon langzaam uit mijn hand pakt. Hij zet het geluid uit en legt hem weg.
"Baby," fluistert hij en ik druk mijn neus in zijn borst. Mijn snikken worden gedempt door zijn borst en ik knijp in zijn shirt. Hij wrijft over mijn rug en zucht zacht. "Heb jij het ook gezien?" Vraag ik mompelend. Het is even stil. "Ja," fluistert hij. "Harry?" "Ja." "Gemma?" "Ja." "Mama?" "Ja." "Wie allemaal?" Vraag ik fronsend en kijk hem aan. Hij slikt. "De hele wereld," fluistert hij bijna onverstaanbaar. Mijn hart stopt even met kloppen. "Wat?" Fluister ik. "Hij had het op alles gezet. Filmpjes en foto's op Snapchat, Instagram, Twitter en Facebook. Toen we erachter kwamen, hebben we het gelijk verwijderd. Maar we waren te laat, de hele wereld had het al gezien." Ik barst weer in tranen uit. "Waarom?" Huil ik. "Shh babygirl," fluistert hij. "Ik snap het niet." "Ik ook niet. Maar maak je maar geen zorgen dat hij terug komt, hij is dood," sis hij. Ik knik.
Na een tijdje hoor ik iemand de kamer binnenlopen. "Hey," hoor ik Niall zeggen. "Hey, ik heb van alles wat meegenomen. Ik wist niet precies wat je wilde," hoor ik Gemma zeggen. Ik kijk op voordat ik haar aankijk en knik. "Dank je," fluister ik en veeg mijn tranen weg. Ze glimlacht even.
"Mag ik douchen?" Vraag ik zacht. Ik voel me vies, ik heb een maand lang in bed gelegen. "Geen idee, zal ik het vragen?" Vraagt Gemma. Ik knik. Ze loopt de kamer weer uit en ik kijk Niall aan, hij kijkt snel weg omdat hij me al aankeek. Ik glimlach en kruip meer naar boven zodat ik op gelijke hoogte lig. Hij kijkt me aan en bloost. Ik druk een kusje op zijn wang en grinnik zacht als hij in mijn heup knijpt. "Ik heb je zo gemist," fluistert hij en schuift een plukje haar achter mijn oor. "Ik jou ook?" zeg ik twijfelend. "Hoe voelt het om in coma te liggen?" Vraagt hij zacht. "Net of je slaapt, maar dan heb je geen krachten om iets te doen," zeg ik en denk na. Hij knikt langzaam. "En je ziet iedereen in de kamer staan, maar dan vanuit een ander persoon. Ik heb jullie vaak zien huilen en praten. Ik schreeuwde naar jullie toe, maar ik bestond niet. Ik zag me zelf liggen." Ik slik.
"Je mag douchen, niet langer dan tien minuten omdat er dan iets is met je spieren ofso. Er moet iemand bij zijn om je in de gaten te houden aangezien je net uit je coma bent," loopt Gemma de kamer binnen en vertelt alles. Ik knik. "Ik neem aan dat Niall dan meegaat?" Vraagt ze. Ik kijk Niall aan en hij knikt. "En daarna moet je eten aangezien je eigenlijk geen avondeten hebt gehad," zegt ze. "Ik heb geen trek," zucht ik. "Toch moet je eten," zegt ze en Niall staat op. "Maar doe moet het dan met het infuus en alles?" Vraag ik. "Daar kwam ik even voor langs, het mag er even uit. Maar straks heb je het weer nodig," zegt een vrouw die naar me toeloopt. Ze haalt het infuus uit mijn hand en plakt er een pleister op.
Niall tilt mij op. "Ze moet haar linkerbeen gestrekt houden," zegt de vrouw nog. Ik zucht, ik word nu al gek van al die dingen waaraan ik me moet houden. "Gemma, wil jij een setje ondergoed en kleding neerleggen in de badkamer?" Vraagt Niall en loopt naar de badkamer. Hij zet me neer en ik hou hem stevig vast. Het gevoel in mijn benen: yoghurtzakken. Ik zucht en kijk naar mezelf.
Niall trekt voorzichtig het jurkje uit, die lelijke dingen die je aankrijgt. Ik slik als ik hem gebroken naar mijn buik zie kijken. Ik kijk langzaam naar mijn buik: blauw. Ik slik weer en zie een hechting zitten bij mijn rib. Zachtjes ga ik met mijn vingers over mijn buik en hechting. Overal is het blauw of geel, helende blauwe plekken. Ik hoor de douche aangaan. Alles is lelijk aan mijn lichaam.
Na het douchen kleed ik me om in iets comfies. Maar waar ik ook gelijk in kan slapen. Niall trekt een sweater over mijn hoofd en ik trek hem verder aan. Het was fijn om samen te douchen. Ik doe mijn haar ik een knot en Niall kleedt zich zelf ook aan. Hij tilt me weer op en loopt de badkamer uit. Hij loopt naar het bed en legt me voorzichtig op het bed. "Dank je," zeg ik en druk een lange kus op zijn lippen. Hij glimlacht. "Alles voor mijn meisje." Ik bloos en de vrouw komt weer binnenlopen. Ze pakt mijn hand vast en ze prikt weer een naald in mijn hand. Ik schrik even, maar herstel me snel. Ze loopt weer weg en ik zucht. "Ik haat het," brom ik.
Als Gemma bezig is met mijn haar, komt Simon opeens binnenlopen. Ik kijk naar Niall die zenuwachtig glimlacht, naawh. Hij gaat voor mijn bed staan en kijkt me aan. "Je bent wakker," zegt hij. Nee, ik ben dood. Ik knik. "Mooi, eh. We hebben politieagenten ingeschakeld om je kamer in de gaten te houden. Harry belde of ik dat wilde regelen," zegt hij. Waarom moet het zóóó overdreven? Ik knik en kijk weer naar Niall, hij voelt zich zo ongemakkelijk. Het is onze baas maar... "Verder wil ik je bedanken, de dames van Little Mix zijn bij dat je voor hebt gewerkt. Ze hoeven geen zorgen te maken over de dansen." Ik knik. "Ze waren het niet mee eens, maar kijk," zeg ik. Hij grinnikt even en knikt.
•~•
"Eef!" Gilt Harry. Ik schrik wakker en zie Harry de kamer binnenrennen. Niall kreunt geïrriteerd en draait zich om waardoor zijn hoofd in mijn nek ligt. "Ow, jullie sliepen nog," grinnikt Harry en loopt naar me toe. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en knuffelt mij lang, "eindelijk." Ik gaap en knuffel terug. "Ik was zo bang," mompel ik. "Het is goed. Je bent veilig," zegt hij zacht en gaat na de knuffel naast het bed zitten. Ik draai mijn hoofd naar hem toe. Hij glimlacht waardoor ik ook ga glimlachen. "Ik voelde alles," fluistert hij. Ik frons even. "Alles wat hij bij je heeft gedaan. Nu weet ik hoe het komt, twin feelings," zegt hij. "Je voelde het?" Vraag ik. Hij knikt langzaam. "Het was geen fijn gevoel," mompelt hij. "Het deed pijn, de ergste pijn tot nu toe," zeg ik. Hij knikt.
"Lieverd," zegt mama en loopt naar me toe. Ze cupt mijn hoofd in haar handen en kijkt me aan. "Eef," fluistert ze en er ontstaan tranen in haar ogen. "Mama," fluister ik. Ze drukt een kus op mijn voorhoofd en wrijft met haar duimen over mijn wangen. "Hoe gaat het?" Vraagt ze. "Beter, alles doet pijn," zeg ik zacht. Ze knikt en laat me los. Ze gaat naast Harry zitten en ze kijken mij aan.
"Slaapt hij nog?" Vraagt Harry. "Ik denk het. Volgens mij wel," zeg ik en kriebel door zijn haar. Ze knikken. "Mag het wel?" Vraagt mama. "Daar gaan we nu achterkomen," zeg ik en kijk naar dokter Edwards. "Goedemorgen," zegt hij vrolijk. Niall mompelt wat en slaat zijn arm om mijn middel. "Morgen," zeg ik en glimlach. "Waarom slaapt hij half op je?" Vraagt hij. "Omdat het kan?" Komt er meer vragend uit. Hij knikt even. "Dan moet hij wakker worden, we moeten je knie opereren," zegt hij. Mijn hart stopt met kloppen. Opereren?! Gisteren was er niks aan de hand. Ik frons. "Je bent vannacht wakker geworden door een steek in je knie. We hebben het onderzocht en je moet geopereerd worden." "Daar weet ik niks van," zeg ik zacht. "Oh," zegt hij zacht. "Maar de operatie is ingeroosterd." Ik zucht. "Over een kwartiertje komen we je ophalen," zegt hij en loopt weer weg.
Ik lig in het bed die naar de operatiekamer rijdt. "Ik wil niet," zeg ik en er rolt een traan over mijn wang. Wat als ik straks toch dood ben? Wat als er hetzelfde gebeurt als bij Nils? "Ik wil niet," zeg ik en kijk Niall aan. "Baby, het is zo voorbij. Je merkt niks," stelt hij me gerust. "Wat als het fout gaat zoals bij Nils?" Vraag ik zacht. "Gaat het niet, deze mensen weten wat ze doen," zegt mama en knijpt in mijn hand. "Maa-" begin ik. "Shh, het komt goed," zegt Niall en drukt een kus op mijn voorhoofd. "Blijf je op me wachten?" Vraag ik aan hem. Hij knikt en ik kijk mama aan. "Tuurlijk lieverd," zegt ze en het bed stopt. "Jullie mogen niet verder," zegt een zuster. Ik kijk Niall hopeloos aan. "Het komt goed," zegt hij en drukt een lange kus op mijn lippen. "We zijn er als je wakker wordt," zegt hij zacht. Ik knik. "Love you," fluistert hij. "Love you too," fluister ik en ik word de kamer ingereden. Ik slik.
Ik word op de operatietafel gelegd, wat voelt dit hard. Ik krijg een masker op mijn mond en kijk verward rond. "Rustig sweetheart, alles komt goed. Denk aan iets leuks," zegt een vrouw met een rustgevende stem. Niall. Ik sluit mijn ogen en denk aan Niall, zijn schattige, lieve gezicht. Langzaam val ik inslaap terwijl ik aan mijn Nialler denk.
•
Ik open langzaam mijn ogen. Ik knipper een paar keer en ik hoor mensen praten. Niks is duidelijk. Ik adem in en ik zie iemand boven me hangen. Ik kijk in zijn ogen, ik herken ze gelijk. Die van Niall. "Ni," zeg ik zacht en reik mijn hand uit naar zijn wang. Hij glimlacht en drukt zijn lippen op die van mij. Ik glimlach en kus terug. Zijn lippen maken alles beter.
Ik trek terug en kijk hem aan. "Hoe gaat het?" Vraagt hij zacht. "Moe," zucht ik. Hij grinnikt en knikt.