When He Told Me That

27

Pov Niall

Nadat Eef vanmiddag heeft verteld dat ze gevoelens voor me heeft, werd ze onzeker en durfde niks meer. Ik hou van haar, dus het was best moeilijk om haar zo te zien. Ze is nu thuis, als het goed is. Ze wilde even alleen zijn en de was doen en alles. Maar ik heb gezegd dat ik vanavond blijf eten. Ik wil het haar vanavond vragen, alleen ben ik niet zo'n romanticus. Ik weet niet hoe ik het zou moeten vragen. Normaal gesproken zou ik naar Harry gaan, maar het gaat nu over zijn zusje en misschien keurt hij het af. Hij is echt beschermend over haar, wat ik ook wel snap. Volgens mij heeft hij haar net terug na achttien jaar.

Ik zucht, wat moet ik doen? Het moet niet zo groot zijn, ze houdt niet van in het middelpunt staan. Dus dan wordt het iets kleins en intiems, denk ik? En dan gaat mijn telefoon af, goed moment, denk ik? Ik neem op en merk dat het Harry is.

N: "hey lad" zeg ik.

H: "hey mate, hoe gaat het?"

N: "goed, met jou?"

H: "ook goed, thanks. Maar ik heb een vraagje: is Eef bij jou?". Ik krijg gelijk een glimlach op mijn lippen.

N: "eh, nee. Ze is net een uurtje weg"

H: "ah okay. Dan is het goed, ze nam haar telefoon niet op. Dus ik dacht dat ze misschien bij jou was"

N: "als het goed is, is ze thuis. Ik denk dat haar telefoon uit staat of op stil of ze doet iets waardoor ze hem niet hoort"

H: "waarschijnlijk wel. Ze doet niet echt veel dingen op haar telefoon."

We praten nog een beetje over koetjes en kalfjes voordat hij ophangt. Eef haar hele gezin is in Amerika. Gemma is dit keer ook mee. Volgens mij weet Evelyne het ook, maar dat weet ik niet zeker. Ulgh de tijd gaat zo langzaaam. Ik wil naar haar toe.

•

Ik sta voor de deur van Harry, dus waar Evelyne is als het goed is. Ik voel me zenuwachtig, maar toch ook weer niet. Gewoon al aan haar denken doet al veel met me. Ik druk op de bel, ik heb de sleutel. Maar het is nu wel zo netjes om aan te bellen. De deur gaat snel open en ik zie Evelyne glimlachend voor me staan, die kuiltjes. Dat maakt haar zo schattig.

"Hey" zegt ze. "Hey babe" zeg ik. Ze glimlacht erger en laat me binnen. Ik druk een kusje op haar wang en kijk haar aan. "Ik wilde eerst een stukje lopen, ga je mee?" Vraag ik zacht. "Ja tuurlijk" zegt ze en pakt haar jas. Ze trekt hem aan en pakt haar spullen. We lopen het huis uit en ze trekt de deur achter haar dicht. Ze loopt naar me toe en pakt mijn hand voorzichtig vast. Ik glimlach en zet mijn pet en zonnebril op. We lopen het terrein af en ik glimlach nog breder. Ze heeft mijn sweater nog aan, alleen heeft ze het korte broekje omgewisseld voor een zwarte broek. "Heb je al boodschappen gedaan of moeten we dat nog doen?" Vraag ik, goede zin om de stilte te verbreken Niall! "Ik heb al eten gehaald" zegt ze. Ik knik. "Wat gaan we eten?" Vraag ik. "Pasta" zegt ze. Ik knik.

We lopen het parkje binnen en ik knijp zacht in haar hand. "Wat is er?" Vraagt ze. "Niks" zeg ik zacht en we gaan op een bankje zitten. Ze komt tegen me aanzitten. "Eef" zeg ik zacht. "Ja" zegt ze. My gosh.. Het voelt zo ongemakkelijk na vanochtend. "Ik ken je al een paar maanden en in die paar maanden heb ik gevoelens voor je ontwikkeld. Wil je mijn princess zijn?" Vraag ik en kijk haar onzeker aan. Alle mogelijke antwoorden vliegen door mijn hoofd. Ja. Nee. Ze kan me uitlachen. Ik vermijd oogcontact en wacht totdat ze iets gaat zeggen. "Ja" zegt ze en ik kijk haar gelijk aan. Ze glimlacht en knikt. Ik druk mijn lippen zachtjes op die van haar en het boeit me nu echt niet of we in het parkje zitten met mensen om me heen. Ze glimlacht en kust terug.

Ze trekt zich terug en kijkt me aan. Ik glimlach en ze kijkt verlegen weg. Ze bijt zachtjes op haar onderlip en begint te glimlachen. Ze kijkt me weer aan. "Hey boyfriend" zegt ze. "Hey girlfriend" zeg ik. Ze slaat haar armen om me heen en verbergt haar hoofd in mijn nek. Ik sla mijn armen ook om haar heen en geniet. Ik druk een kusje op haar wang.