Στα μάτια τους, στο καθαρό και ξάστερο βλέμμα όλων των δικών μου ανθρώπων έβλεπα ειλικρίνια, χαρά κι αγάπη, απέραντη αγάπη και καλοσύνη κάθε φορά που με κοιτούσαν.
Τα δικά του μάτια με τρομάζουν... Τόσο αινιγματικά! Όταν τον κοιτάζω βλέπω κάτι σκοτεινό, βλέπω τόσες σκέψεις να κρύβονται πίσω από το ψεύτικο, λαμπερό, χαμόγελό του, τόσα μυστικά! Το βλέπω! Υπάρχει πόνος... Πόνος, μίσος και κακία... Κι όλη αυτή η ξαφνική επιστροφή του από το πουθενά, το ενδιαφέρον χωρίς κανένα λόγο; Τόσα χρόνια απών και μία μέρα μας θυμάται χωρίς καμία προειδοποίηση... Τι μπορεί να θέλει από εμάς; Αν και τις τελευταίες στιγμές με έκανε να πιστεύω πως στόχος του είναι η Μελίνα... Ένα άτομο που αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο και που καταλαβαίνω πως την έχει πονέσει πολύ... Και κάτι μου λέει πως θα το κάνει ξανά...
Όσο ασχολείται με τον αδερφό μου εγώ χαζεύω στο κινητό. Τυπικά κάθησα εδώ πέρα για να μην παρεξηγηθεί, δεν σκοπεύω να ανοίξω κουβέντα μαζί του... Αυτό που κάνω για να σκοτώσω την ώρα μου είναι αυτό που κάνω κάθε φορά που ανοίγω το ίντερνετ στο κινητό μου τους τελευταίους μήνες... Χαζεύω τον Αλέξη... Εξαιτάζω προσεκτικά την κάθε φωτογραφία που έχει ανεβάσει στο προφίλ του. Από την πιο γλυκιά αγουροξυπνημένη σέλφι για καλημέρα, φωτογραφίες με την ομάδα, με τους φίλους ως την πιο σέξι φωτογραφία με τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς και τα μπράτσα... Κι αυτό που νιώθω πάντα είναι μία γλυκιά αναστάτωση μέσα μου που πάντα καταλήγει σε μελαγχωλία μόλις κλείνω την οθόνη του κινητού... Τότε απλά επιστρέφω πίσω στην γη και συνειδητοποιώ πως ποτέ δεν θα τον έχω! Ποτέ δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει γιατί είμαι το πιο άσχημο κορίτσι στον κόσμο και δεν βρίσκω ούτε ένα χαρακτηριστικό μου που να είναι εντάξει!
"Είσαι καλά;" γυρνώ και τον κοιτώ με το πιο χαμένο ύφος μέσα στην αφηρημάδα μου. Μου πήρε αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβω τι με ρώτησε.
"Ναι.. Μια χαρά!" απαντώ συνοπτικά. Ελπίζω να το πιστέψει και να μην προχωρήσει σε περαιτέρω ερωτήσεις. Χωρίς όμως να το καταλάβω μου έχει αρπάξει το κινητό από τα χέρια και το ψάχνει! Τον πούστη!
Νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου σε δευτερόλεπτα! Με πιο δικαίωμα το κάνει αυτό ο αδιάκριτος, βλάκας, κουτσομπόλης, καράβλαχος! Νιώθω τόση ντροπή... Κοιτάζει τις φωτογραφίες του Αλέξη!
"Ποιος είναι αυτός;" με ρωτάει με αυστηρό τόνο.
"Τι σε νοιάζει; Πατέρας μου είσαι; Και φέρε τώρα εδώ το κινητό μου! Δεν έχεις δικαίωμα να μου το παίρνεις και να το ψάχνεις!" είναι γεγονός ότι μπορώ να αραδιάσω κατεβατά σε δευτερόλεπτα όταν είμαι θυμωμένη...
"Δεν το έκανα για να σε ελέγξω ή να σε μαλώσω... Απλά στο είπα για πλάκα... Και συγγνώμη που σου πήρα το κινητό απλά ενδιαφέρθηκα για το τι σε στεναχωρεί έτσι κι αν θες να το συζητήσουμε..." τόσο... Υποκριτής! Μου εξηγείται σαν να πρόκειται για δικό μου λάθος!
"Ποιος σου έδωσε τόσο θάρρος ώστε να νομίζεις ότι θα κάτσω και θα ανοίξω κουβεντούλα μαζί σου για τα προβλήματά μου;"
"Κανείς... Απλά πιστεύω μπορώ αν θες να σου δώσω συμβουλές όσον αφορά τα αγόρια και τον όμορφο νεαρό..." συμβουλές από αυτόν; Δεν πιστεύω το θράσος του! Ούτε καν καλά καλά με γνωρίζει και νομίζει ότι θα λέμε για αγόρια σαν να είμαστε κολλητές;
"Δεν θέλω! Παράτα με!" φωνάζω και σηκώνομαι να φύγω από αυτό το μέρος... Πολύ κακή ιδέα τελικά το να κάτσω μαζί του για να μην τον προσβάλω. Σε κάτι τέτοιους δεν είναι να φέρεσαι με λεπτότητα.
"Περίμενε!" τον ακούω πίσω μου και με προφταίνει στον διάδρομο " ομορφιά μου γιατί είσαι έτσι απότομη μαζί μου; Σε έχω πειράξει;" παρόλο που η φωνή του είναι απαλή το χέρι του τυλίγει σφιχτά τον καρπό μου.
Δεν ξέρω τι να του απαντήσω... Απλα μένω να τον κοιτάζω. Δεν μου βγαίνει λέξη! Πραγματικά δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο λόγο ή επιχείρημα απλά έτσι το αισθάνομαι... Ίσως είναι το ένστικτο που λέμε. Βέβαια μοιάζει ανόητο στην εποχή που όλα διέπονται από τη λογική κάποιος να εμπιστεύεται απλά το ένστικτό του... Όμως κι ο έρωτας στο κάτω κάτω ένα ένστικτο είναι, από τα πιο πρωτόγονα και ακόμα ο άνθρωπος δεν έπαψε να το ακολουθεί.
"Θέλω να ξέρεις πως εγώ σε αγαπάω και θα είμαι πάντα εδώ για σένα! Να το θυμάσαι!" συνεχίζει... Μου χαϊδεύει το κεφάλι και φεύγει από κοντά μου. Σαν να διέκρινα μία μικρή απογοήτευση στο βλέμμα του... Όμως όχι, δεν νομίζω να στεναχωρήθηκε στα αλήθεια.
Μου είναι τόσο δύσκολο να τον πιστέψω!
.................................................................................................
Έχω σχεδόν αποκοιμηθεί στο δωμάτιό μου. Βγαίνω σιγά σιγά από την μισοκοιμησμένη κατάσταση και συνειδητοποιώ πως το κεφάλι μου βρίσκεται πάνω σε παλιές φωτογραφίες των γονιών μου. Αυτό όμως δεν είναι το παράξενο. Το παράξενο είναι ο ήχος που με ξύπνησε...
Αυτό που ακούω είναι ήχος από ρούφηγμα... Συγκεκριμένα όμως ρούφηγμα φιλιού ενώ διακρίνω κάποιον να βαριανασαίνει. Για να ακούγεται ως εδώ τόσο δυνατά μάλλον προέρχεται από την ξεχασμένη ανοιχτή τηλεόραση.
Αρχικά κάνω την κίνηση να σηκωθώ και να πάω να την κλείσω. Δεν είναι μόνο ότι με ενοχλεί αλλά πιθανότατα λόγω της προχωρημένης ώρας θα έχει βάλει κανένα ακατάλληλο πρόγραμμα και δεν θα ήταν καλό να σηκωθεί ο Ορφέας την νύχτα και να πέσει πάνω σε αυτό.
Τις κοφτές ανάσες όμως έρχονται να συμπληρώσουν σιγανές ομιλίες... Από φωνές που δεν μου είναι και τόσο άγνωστες... Η περιέργειά μου με οδηγεί εκεί από όπου προέρχονται οι φωνές, έξω από την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου.
Γιατί είσαι ψυχρός μαζί μου Βαγγέλη; Αυτό ήταν; Έκανες το γούστο σου; Γέλασες; Φανέρωσα χωρίς να θέλω τα αισθήματά μου κι αυτό ήταν! Να υποθέσω θα το διασκέδασες πολύ που ήσουν ο ένας και μοναδικός για μένα..." ακούω πλέον καθαρά την θεία μου ταραγμένη. Δεν είμαι σίγουρη όμως μου φάνηκε πως έχει ένα λιγμό στην φωνή της... Κλαίει;
Όχι, όχι! Δεν ειμαι τόσο μαλάκας Μελίνα! Απλά φοβάμαι γαμώτο! Αυτός είναι ο Βαγγέλης...
Τί φοβάσαι;
Τα πάντα! Φοβάμαι ότι θα με κάνεις να νιώσω όλα αυτα που ένιωσες εσύ για μένα... Και δεν θέλω! Εμείς δεν κάνουμε μαζί!
Αφού τα πάντα μας φέρνουν κοντά, δεν μπορείς να το αμφισβητήσεις αυτό! Εσύ πρώτος ήρθες κοντά μου! Σε έδιωξα! Έπρεπε να είχες φύγει πριν πάρει ξανά φωτιά μέσα μου ο έρωτας... Μην με αφήσεις να καώ ξανά! Η θεία μου παρακαλάει και ακούγεται ξανά ο ήχος από τα χείλη που παίζουν το ένα με το άλλο.
Μου φαίνεται πως έχουν περάσει λίγα λεπτά για να ακουστούν ξανά οι ανάσες τους... Τι σκατά γίνεται εκεί μέσα; Ο αδερφός της μαμάς μου με την αδερφή του μπαμπά μου και... Υποτίθεται πως είμαστε οικογένεια και κοίτα πως έχουμε μπερδευτεί! Δεν ξέρω αν μπορώ να χονέψω όλα όσα ακούω...
Το ξέρω! Αυτό είναι το σωστό! Να σε αφήσω στον Στράτο! Λέει ο Βαγγέλης και μία σιωπή απλώνεται. Μόνο ένα μικρό αναφηλητό ξεφεύγει από το στόμα της θείας.
Όμως δεν μπορώ να το κάνω! Γιατί όσο ακατάλληλοι κι αν είμαστε ο ένας για τον άλλο νιώθω μία έλξη τόσο δυνατή που δεν μπορώ να καταπολεμήσω... Το χαμόγελό σου, η αφέλειά σου... Κάθε μέρα που περνάει γίνονται σαν μικροί μαγνήτες μέσα στο μυαλό μου και... Είναι απλά μία φωνή μέσα μου που με προστάζει να σε πω τίποτα άλλο παρά μωρό μου! Τίποτα άλλο δεν μου βγαίνει... Ίσως είναι αυτό που λέμε το ένστικτο, το ένστικτο του έρωτα και... Θέλω απλά να ζήσουμε αυτό που νιώθουμε, τον έρωτα γιατί όσο λάθος κι αν είναι αυτό τόσο πιο χαρούμενοι θα είμαστε. Θέλεις να προσπαθήσουμε από την αρχή;
Δεν ξέρω τι να πω! Μόλις άκουσα τον Βαγγέλη να κάνει ερωτική εξομολόγηση στην Μελίνα και ήδη δεν νιώθω καλά... Λίγο αέρα, λόγο νερό, μία σοκολάτα γιατί μου έπεσε το ζάχαρο!
Θέλω λοιπόν! Θέλω να μην αφήσουμε αυτή την φλόγα να χαθεί ξανά! Ακούω την Μελίνα... Και έπειτα φιλιά κι αναστάτωση κι ένα φερμουάρ να κατεβαίνει... Μία τάση λιποθυμίας μου έρχεται αλλά σύντομα το τοπίο ξεμαυρίζει γύρω μου! Όχι! Δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό! Μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, στο κρεβάτι των γονιών μου, ανάμεσα σε αυτούς τους δύο! Αυτό είναι η μεγαλύτερη έλλειψη σεβασμού που έχω αντιμετωπίσει!
Δεν κατάλαβα για πότε τράβηξα αυτό το πόμολο. Σοκαρισμένη, βρίσκομαι αντιμέτωπη με το κατεβασμένο παντελόνι του Βαγγέλη και το ξεκουμπωτο πουκάμισο της θείας μου... Αισθάνομαι όση ντροπή δεν έχω αισθανθεί όλες τις φορές μαζεμένες στην ζωή μου.
..........................................................................
Hey!😉
Έκπληξη! Τελικά ανέβασα! Ειλικρινά σόρυ που σας έχω γράψει εντελώς αυτή την εβδομάδα αλλά είχα τρεξίματα και επίσης δεν είχα και έμπνευση όσον αφορά το κεφάλαιο αυτό.
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το ξεκάρφωτο pov της κόρης του Τζίμη.
Αυτά...
Καληνύχτα και να ξέρετε
I 💗 u all!