76. Axelle [2]
Mijn dutje werd uiteindelijk verstoord door een korte regenbui. Ik was terug naar binnen gegaan en had me daar proberen bezig houden, terwijl ik wachtte tot de zon terug zou schijnen. Veel geduld had ik wel niet en besloot naar mijn ouders te gaan. Ze woonden nog steeds in hetzelfde huis, maar Logan had wel gezorgd voor een soort upgrade. Vooral omdat mijn vader nog steeds moeite had om de trap op en af te gaan. Natuurlijk was ik Logan daar ontzettend dankbaar voor.
Ik had ook nog steeds een sleutel van dit huis, maar het voelde niet goed om die zomaar te gebruiken. Ik woonde hier niet meer en voelde me meer een gast dan echt een bewoner. Daarom klopte ik aan en wachtte geduldig tot open gedaan werd. Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en de voordeur werd open gedaan. Mijn vader glimlachte meteen toen hij me zag. Hij gaf me een knuffel, voor ik naar binnen ging.
Mijn moeder zat in één van de zeteltjes en ik haastte me naar haar toe, zodat ze niet moest rechtstaan. Net zoals mijn vader was mijn moeder ook bijna terug de oude. Ze moest nog steeds veel rusten, maar ze zou er terug helemaal bovenop komen. " Is Logan er niet bij? " Haar ogen gingen van de deur naar mij en ze pakte mijn hand vast. Langzaam ging ik naast haar zitten en legde een extra kussen achter mijn rug. " Hij heeft het druk, zoals gewoonlijk. " grinnikte ik. Het was me nog steeds een raadsel waarom mijn moeder altijd naar hem vroeg als ik alleen kwam. Volgens mij vond ze hem stiekem gewoon super schattig en daar moest ik haar gelijk om geven.
" Zolang hij je maar genoeg in de watten legt, ben ik tevreden " We lachten in koor, net op het moment dat mijn vader me een kopje thee gaf. Ik bedankte hem en hield het kopje in mijn handen. Lekker warm. Het wandelingetje naar hier had ik toch een beetje onderschat. Ik was niet eens meer gewoon om meer dan vijf stappen te zetten. Het werd hoog tijd dat ik nog eens wat ging bewegen, of Logan dat nu leuk vond of niet.
" Hoe is het met mijn grote meid? " Mijn vader keek me met een brede glimlach aan, terwijl hij in de zetel tegenover mij plaats nam. Het leek bijna onmogelijk om iemand te vinden die nog blijer was dan Logan en ik over de zwangerschap en toch had de reactie van mijn ouders alles overtroffen. Ze waren ontzettend blij voor mij en vooral, ze begonnen al plannen te maken. De kindjes zouden rot verwend worden door deze twee, dat stond nu al vast.
" Ik rust veel en ik eet veel, dus alles gaat goed " zei ik. Ik had niet echt last van zwangerschapskwaaltjes, zoals overgeven. Alleen ging ik niet té snel roepen. En natuurlijk hoopte ik ook dat die niet zouden komen, want dan zou Logan me zeker niet alleen laten. " Heb je nu al eens nagedacht over die zwangerschapslessen? " Mijn moeder had al meermaals aangeboden om me daarbij te helpen, maar ik wou het liever zelf allemaal regelen. Ik wou haar niet tot last zijn, ook al vond zij dat het haar plicht was als toekomstige oma om me te helpen.
Ik kreeg niet eens de kans om haar dit uit te leggen, of ze zei: " Ik heb al een paar ideeën. Je kan zelfs aan je vriendinnen vragen om mee te doen " Ze glimlachte breed en ik kreeg het niet over mijn hart om haar opnieuw af te wimpelen. " Oke, je mag het organiseren, maar ik wil wel dat je dat doet uit deze zetel " Ik was er niet van overtuigd dat Emily en de anderen zouden willen meedoen met die oefeningen. Zo konden ze wel al eens oefenen voor later en op dit moment had ik eigenlijk wel zin in wat vrouwelijk contact. Logan hield mij binnen en hield ondertussen de anderen buiten. Het werd tijd dat ik nog eens kon roddelen, kon lachen en dat gecombineerd met zwangerschapslessen zou Logan niet kunnen weigeren. Nu ik er zo over nadacht, werd ik wel enthousiast.
Mijn gedachten werden verstoord door één bezorgde stem. Ik rolde met mijn ogen. Ik was vijf minuten weg en hij zette de boel al op stelten ... Ik ben bij mijn ouders. Binnen vijf minuten ben ik terug thuis. Daarna zette ik de mindlink uit. Ik had geen zin om naar nog een bezorgde uitleg of preek te luisteren. Ik zou hem wel even met mijn puppyoogjes aankijken en dan zou hij wel alweer vergeten waarom hij boos op me was. Ik nam afscheid van mijn ouders en ging daarna terug naar huis.
Logan stond al in de hal te wachten. Hij beende naar me toe en sloeg zijn armen om me heen. Zijn neus begroef hij in mijn nek en hij zuchtte diep. " Laat me nooit nog zo hard schrikken " mompelde hij. Ik wreef even over zijn rug en duwde hem dan een beetje van me weg zodat ik hem kon aankijken. " Ik ben enkel tot bij mijn ouders geweest. Zo ver weg was ik dus niet " zei ik. " Maar nu je hier toch bent, kan je evengoed een boterham voor me maken. We hebben honger " zei ik, met de nadruk op ' wij '. Ik zag Logan's lichaamshouding veranderen en voor ik nog iets kon zeggen, beende hij al naar de keuken. Ik zou dit commanderen wel gewoon kunnen worden.
A/N: Iemand had me gevraagd of het mogelijk was om eens een foto van Logan en Axelle te geven, zodat jullie weten hoe ze eruit zien. Wel, ik heb me altijd voorgenomen om dit niet te doen, omdat het volgens mij leuker is als iedereen zelf zijn eigen Logan en Axelle kan voorstellen. Ik kan wel een paar dingen vertellen haha :p
Axelle is 18 jaar oud, zoals jullie al weten. Misschien wisten jullie nog niet dat Logan 20 is. Axelle heeft een gemiddelde lengte, niet te groot niet te klein dus en Logan is groter dan haar. Een echt Alfa lichaam dus. Haarkleur en dergelijke mogen jullie allemaal zelf beslissen :p
Vote/Comment/Follow