Als eerbetoon aan Christina Grimmie, plaats ik een liedje/cover van haar dat bij het hoofdstuk past. Zo kunnen we allemaal even stil staan bij wat een geweldige stem onze aarde verlaten heeft.
75. Logan [3]
Iedereen reageerde verbaasd toen ik hen vertelde dat het een tweeling zou worden. ' Waarom wisten jullie dat niet toen jullie de eerste baby aankondigen? ' , ' Zijn jullie wel zeker dat het er twee zijn en niet drie? ' en gelach, waren de meeste reactie's die ik kreeg. Iedereen was natuurlijk blij dat er niet één, maar twee kindjes kwamen. Toch hadden ze, net als ik, wel gehoopt om het geslacht te weten van die verrassingsbaby, zoals hij/zij nu werd genoemd. Jammer genoeg had die verrassingsbaby geen zin meer in verrassingen en had hij/zij zijn of haar rug naar ons toegedraaid waardoor we alleen maar konden genieten van een mooi achterwerk in plaats van te weten of we nu twee jongens of één jongen en een meisje kregen. Geloof me, mijn gedachten maakten overuren.
Axelle moest het nog steeds rustig aan doen. Ze had zich samen met Emily en Grace in de tuin gezet. Ze waren met z'n drieën aan het brainstormen voor de kinderkamer. Het maakte me blij om te zien hoe gelukkig Axelle wel niet was. Ze glimlachte breed en liet haar hand af en toe naar haar buik gaan. Ik zou naast haar willen zitten en haar gewoon de hele tijd kunnen aankijken. Alleen moest nog iemand de boel hier draaiende houden.
Nadat ik even door de roedel gelopen was, om te zien of alles was zoals het hoorde, was ik naar mijn bureau gegaan. Daar probeerde ik de dringende zaken af te halen, terwijl Oliver en Jack zich bezig hielden met de rest. Iedereen probeerde zijn steentje bij te dragen en ze begrepen ook dat ik er natuurlijk zo veel en zo vaak mogelijk wou zijn voor Axelle.
Axelle hield zich verbazingwekkend sterk. Ze had heel even getwijfeld of ze wel een tweeling zou aankunnen. Of ze daar wel klaar voor was. Nu leek het alsof ze al helemaal klaar was om mama te worden. Alsof ze niet kon wachten tot ze voor hen kon zorgen. Ze wou zo snel mogelijk werk maken van die zwangerschapslessen en dergelijke. Ik keek er een beetje tegenop, omdat het niet van de gewoonte was dat een Alfa koppel dit deed, maar als Axelle het een goed idee vond dan zou ik wel even op mijn tanden bijten.
Voor dat ik haar bij Grace en Emily achter liet had ze me gevraagd om even met zowel Jack als Oliver te praten. Zeker een kwartier had ze me uitgelegd waarom en natuurlijk wat ik moest zeggen. Blijkbaar was ze ontevreden over hen allebei. Vond ze dat ze te veel met haar bezig waren in plaats van met hun mates. Ze vond het een goed idee dat Jack en Grace een toekomst te plannen, terwijl Oliver en Emily van haar eindelijk het mating proces mochten voltooien. Het waren twee onderwerpen waar ik het echt niet over wou hebben met mijn twee beste vrienden. Veel keuze had ik wel niet. Ze zou het sowieso merken als ik het er niet met hen had over gehad.
Met een klein hartje ging ik op zoek naar Jack. Dit zou nog het makkelijkste gesprek van de twee worden. Zonder lang te zoeken had ik hem al gevonden. Hij was bezig met een training en keek vanaf de zijlijn toe hoe een paar mannen aan het oefenen waren. Ik ging naast hem staan, keek naar de training en praatte ondertussen wat over koetjes en kalfjes, tot ik het tijd vond om het gevoelige onderwerp aan te snijden. Natuurlijk had hij meteen door dat Axelle de boodschapper was.
" Ik wist niet dat iedereen zo snel kindjes van Grace en mij wou " lachte hij. Ik kon toch ook een grinnik niet onderdrukken. " Grace had het blijkbaar even ter sprake gebracht. En natuurlijk kan Axelle niet wachten om haar ervaringen dan te delen met haar beste vriendinnen " zei ik. Ik draaide me wat naar hem toe. " En natuurlijk gaan Emily en Grace ook zin krijgen in kindjes zodra ze die van Axelle en mij zien " Ik porde hem even met mijn elleboog en we barstten beiden in lachen uit. " Ik heb ook al zo een gevoel. Zodra ze die kindjes zal zien, zal ze niet anders willen dan ook mama worden. Misschien is het beter als ik me al voorbereidt "
Jack ging verder met de training en ik ging terug naar huis. Ik was van plan om naar Axelle te gaan, toen ik Oliver tegenkwam. Hij stond in de keuken. " En welke boodschap heeft Axelle voor mij? " vroeg hij, terwijl hij met zijn hoofd in de koelkast stond. Had Jack hem nu echt gewaarschuwd? Of had Axelle misschien al gepolst of ik er iets van gezegd had?
" Emily zul je bedoelen " zei ik. " Zij is diegene die Axelle alles verteld " Hij pakte iets uit de koelkast en draaide zich daarna om, zodat ik hem kon aankijken. " Hoezo? Kan Emily dat dan niet tegen mij zeggen? Ik wist niet dat we problemen hadden " zei hij, het laatste deel vooral tegen zichzelf. " Je hoeft je geen zorgen te maken. Grace vraagt ze gewoon af waarom het zo lang duurde voor jullie ... je weet wel " lachte ik. Oliver's gezicht was echt grappig. Hij leek zich echt van geen kwaad bewust. " Ik dacht dat vrouwen liever hadden dat we daar mee wachten? Bij Axelle en jou heeft het toch ook lang geduurd. Ik wou haar gewoon wat tijd geven om aan onze relatie te wennen "
Hij friemelde even aan het cola flesje. " Als ik jou eens een goede raad mag geven, dan denk ik dat het een goed idee is dat Emily en jij hier eens over gaan praten. Het liefst wel zo ver mogelijk hier vandaan, voor het geval dat " Hij hield zijn hoofd wat schuin en keek me wat geïrriteerd aan. Hij was duidelijk niet blij met mijn opmerking. " Veel succes " lachte ik, voor ik wegrende en naar Axelle toeging. Stel je voor dat hier binnenkort vier of meer kindjes zouden rondlopen. Ik mocht er niet aan denken ...
A/N: Titanium beschrijft zo goed de relatie van Axelle en Logan. Ze hebben samen al zo veel meegemaakt, maar toch komen ze er altijd sterker uit.
Laat zeker weten wat jullie van het hoofdstuk vonden :)
Vote/Comment/Follow