74. Axelle [3]
Uiteindelijk hadden ze er maar een paar uur voor nodig om het tegengif te maken. Harper bleek er meer over te weten dan eerst gedacht en tot ieders verbazing voelde ik me na de eerste dosis, die vooral als test gebruikt werd, al veel beter. Logan week niet meer van mijn zijde. Elke beweging die de dokters maakten had hij gezien. Volgens mij vertrouwde hij ze niet honderd procent. Laat staan het tegengif dat ze me gegeven hebben. Hij was de enige die ertegen was dat ze het op mij uittesten. Na wat overtuigen, had hij zich er toch bij neergelegd. Ik was diegene die ziek was én ik mocht dus kiezen hoe ze me gingen behandelen. Gelukkig was hij al snel bijgedraaid toen hij wist dat ik me beter voelde.
Het was wel nog afwachten of de baby gezond was. Of het tegengif geen negatieve gevolgen had voor de baby. Zodra ik mijn laatste dosis gekregen had, zouden ze een paar test doen. Stiekem kon ik niet wachten op de eerste echografie. Ik kon niet wachten om ons baby'tje eindelijk te zien. Om echt bewijs te hebben van het leven in mijn buik. En hopelijk konden we ook al een geslacht weten.
In die paar uur hadden Logan en ik wat gepraat over de toekomst. Welke kamer gingen we inrichten als kinderkamer? Welke namen zouden we kiezen? Er waren zoveel zaken die op ons afkwamen en de roedel wist nog niet eens het goede nieuws. Volgens mij hadden ze wel al iets door. Het nieuws dat ik in het ziekenhuis lag had zich als een lopend vuurtje verspreidt.
Jack, Oliver, Emily en Grace waren ook al op bezoek geweest. Hun reactie's hadden ervoor gezorgd dat we voorbereidt waren op die van de roedel. Eén enthousiaste bende. Ik kreeg niet eens de kans om iets te zeggen, of de volgende was al weer aan het ratelen over hoe leuk ze het wel niet vonden. Ook al was er goed nieuws voor ons, ik was absoluut niet vergeten waarover we gepraat hadden voor ik flauwviel. Misschien kon Logan eens met Oliver gaan praten. Ze waren alles al veel te lang aan het uitstellen.
En dan waren er nog Grace en Jack. Zij wouden ook graag aan kindjes beginnen. Hoewel ik nu het idee kreeg dat ze er nog even mee gingen wachten. Misschien wouden ze eerst met ons kindje oefenen? Eerst tante en nonkel zijn, voor ze mama en papa werden? De eerste paar maanden zou het vechten worden om babysit te kunnen zijn. Iedereen had al voorgesteld om ons te helpen. Dat was natuurlijk heel lief van hen, maar langs de andere kant wou ik liefst zelf zo veel mogelijk voor ons kindje zorgen.
Ik was even in slaap gevallen, toen er zachtjes op de deur geklopt werd. Alle test waren gedaan en we waren enkel nog aan het wachten op de uitslag. En blijkbaar was die er. Logan wreef in zijn oog. Hij was duidelijk ook even in slaap gevallen. " Ik zal jullie niet te lang in spanning houden. De test hebben aangetoond dat al het gif uit uw bloed is. Het baby'tje is ook kerngezond. " zei de dokter met een brede glimlach. Die glimlach vormde zich ook meteen op onze gezichten.
" Als u wilt kunnen we een echografie maken. Ik denk dat jullie niet kunnen wachten om hem of haar te zien " Volgens mij waren wij niet de enige. Het leek alsof de dokter ook zelf nieuwsgierig en enthousiast was. Zodra ik terug naar huis mocht, zouden we de roedel bij mekaar brengen en hen het goede nieuws vertellen. Het zou het eerste zijn dat ik deed.
We moesten nog een tiental minuten wachten, voor we eindelijk ons kindje zagen op het scherm. De hartslag was goed te horen en de verpleegster wees ons aan waar we ons kindje konden zien. Mijn hand had die van Logan stevig vast. Ik keek even naar hem op, en zag dat het moeite had om een traan binnen te houden. Hij zou echt een geweldige papa zijn, daar was ik van overtuigd. Hij zag ons kindje nu al graag, net als ik.
" Als u wil kan ik u het geslacht vertellen. U bent net ver genoeg " zei ze. Ze haalde haar ogen even van het scherm af en keek naar ons. Eigenlijk wou ik het niet weten. Het maakte me ook echt niet uit, maar langs de andere kant wou ik weten of het een hem of een haar zou worden. Zonder verder te twijfelen, knikte ik. " Jullie eerste kindje wordt een ... " Ze draaide haar hoofd opnieuw naar het scherm en zei met een glimlach: " Een jongetje, proficiat "
A/N: Geen super groot hoofdstuk, maar ik vond het wel goed om hier te stoppen :) En jullie hebben jullie verrassing gekregen haha :p Het wordt dus een jongetje. Alleen is mijn verrassingsdoos nog niet leeg ;)
In hoofdstuk 85. Logan volgt er een nog grotere verrassing. In welk deel van dat hoofdstuk weet ik nog niet haha :p Ik ben wel van plan om dat hoofdstuk aan iemand op te dragen - zoals ik al eens bij een ander hoofdstuk gedaan heb -. Wat moet je daarvoor doen? Heel simpel eigenlijk. Plaats op dit hoofdstuk, of één van 85. Logan waarom ik hem aan jou zou moeten opdragen of wat je van het boek vindt. Dan kies ik de leuke comment en voila ... zo simpel is het :)
Laat zeker ook weten welke namen jullie in gedachten hebben :) Misschien verander ik die van mij nog haha :p Moest er een hele mooi tussen zitten ;)
65 votes voor dit leuke hoofdstuk? Dat moet wel lukken hé ;)
Vote/Comment/Follow