73. Logan [1]
Het was pas toen we terug naar de roedel gingen, dat ik zag hoeveel roedelleden naar hier gekomen waren om Axelle en mij te helpen. Het deed me goed om te weten dat ze dit voor ons wouden doen. Dat ze hun eigen leven voor ons wouden geven. Hetzelfde gold voor mij ook. Ik zou vechten voor onze roedel. En voor Axelle ook natuurlijk. Ik had de laatste tijd niets anders gedaan dan dat. Waar was de tijd naartoe dat alles nog rustig was en niemand mij dood wou hebben? Het leek al een eeuwigheid geleden.
Mijn been lag op een stoeltje voor me en Axelle was de dokter op de vingers aan het kijken. Ze wou duidelijk weten of hij zijn werk goed zou doen. Normaal zou ik gelachen hebben en gezegd hebben dat ze ermee moest stoppen, maar door de omstandigheden leek het me beter om niets te zeggen. We waren mekaar bijna verloren en op dit moment waren er belangrijkere zaken. Het was heel normaal dat ze niet zomaar iedereen meer vertrouwde.
Ze had me verteld hoe ze haar gevangen genomen hadden, nadat ik mijn deel van het verhaal verteld had. Ondertussen had ik ook al de andere mannen gezien waarmee ik op pad geweest was. Gelukkig bleek met hen alles goed te gaan. Dat was weer een zorg minder.
Ik pakte Axelle's hand vast en trok haar naar me toe. Ze belandde op mijn schoot en wiebelde even om zich te bevrijden. " Je been! " zei ze. " Straks doe ik je nog pijn " Ik sloeg mijn andere arm om haar heen en drukte een kus in haar nek. " Mijn been is nu echt wel het minste van mijn zorgen. Ik maak me veel meer zorgen om jou. " Ze draaide haar hoofd naar me toe. Ze zag er echt uit alsof ze elk moment kon instorten. Ik moest er alles aan doen om dat niet te laten gebeuren.
" Het gaat wel. Ik ... Ik ben blij dat het allemaal voorbij is en dat we hopelijk deze keer eindelijk geen tegenslag meer hebben " Ik legde mijn hoofd tegen haar schouder en keek voor me uit. " Ik blijf alleen denken aan dat ' goed nieuws ' dat we zullen krijgen. Is dit het goede nieuws? Dat alle ellende voorbij is? " dacht ze hardop. " Misschien betekende het dat alles goed zou komen met ons? " vulde ik haar gedachten aan. Ik zag een denkrimpel op haar voorhoofd en wreef erover. " Denk er maar niet teveel over na. We zullen nooit echt weten wat het was. Of het moet echt wel heel goed nieuws zijn " lachte ik.
We bleven een tijdje zwijgend zitten, tot er opeens veel geroep klonk. Axelle stond recht, zodat ik dat ook kon doen en dan gingen we samen kijken wat er aan de hand was. Oliver kwam naar me toegelopen. " We hebben iedereen gedood. Bij onze weg terug hebben we nog iemand gevonden. Een vrouw. We weten niet zeker wie het is. Wat wil je dat we doen? " vroeg hij me. " Heeft die vrouw er iets mee te maken? " vroeg ik hem. Op die vraag wou ik eerst een antwoord, voor ik zelf antwoordde.
" Volgens mij wel. We hebben ze binnen gevonden en ze liep weg zodra ze ons zag " Dat was een duidelijk antwoord. En mijn beslissing was ook duidelijk. Oliver wou waarschijnlijk ook alleen maar een bevestiging van me. " Dood haar maar. Iedereen die hier iets mee te maken had, verdiend geen tweede kans " zei ik en trok Axelle al achter me aan. " Logan? Kunnen we niet eerst met haar praten en dan ... " Ik draaide mijn hoofd en keek haar aan. Natuurlijk wou ze niet dat ik iemand vermoordde, maar het was de enige oplossing. Zij hadden ons ook niet geholpen. "Nee " bromde ik en liep alweer verder, maar Axelle bleef staan.
Haar ogen waren gericht op een vrouw. Ze werd vastgehouden door enkele wachters. Ze werd weggebracht, voor ze haar lot zou zien. " Logan! Zij heeft me geholpen! " zei ze. Ze draaide zich terug naar me om. " Dus zij is Luca's mate? Leuk dat ik haar toch nog gezien heb " zei ik en haalde mijn schouders op. " Kunnen we dan nu onze koffers pakken en naar huis gaan? " Ik stak mijn andere hand in mijn broekzak en keek zo naar haar.
" Naar huis gaan?! " schreeuwde ze bijna. Ze liet mijn hand abrupt los. " Zij heeft me geholpen! Ik laat haar nu niet vermoorden door jouw bezorgdheid om mij! " Ze wist dus duidelijk dat ik het deed zodat ik me geen zorgen meer moest maken. Zodat ik zeker wist dat al onze vijanden, of toch zoveel mogelijk, dood waren. Voor ik iets kon zeggen liep ze naar de vrouw toe. Ik kon niet anders dan haar volgen.
" Laat haar nu los! " zei ze. De wachters keken van haar naar mij. Ze wisten duidelijk niet naar wie ze moesten luisteren. Naar hun Alfa of naar hun Luna. Ze kreunde toen ze zag dat ze aan het twijfelen waren. " Logan " begon ze en draaide zich terug naar me toe. " Ze heeft me geholpen. Zonder haar zou ik je nooit geholpen hebben. Dan was je nu dood en had ik je nooit meer gezien. Verdiend ze dan geen tweede kans? " vroeg ze. " Ze heeft haar mate verloren door ons en toch wou ze ons helpen. " Ze pakte mijn shirt vast met haar handen en keek me met grote ogen aan. Ogen die zeiden dat ik de verkeerde beslissing aan het nemen was.
Misschien moest ik haar wel een tweede kans geven? En ervoor zorgen dat ik haar dan goed in de gaten hield. Gewoon voor het geval dat. Ik zou Axelle er ook een plezier mee doen. En ergens had ze ook wel gelijk. Ze had ons geholpen, ook al hadden we Luca vermoord. Ik zuchtte diep, voor ik knikte. " Laat haar los " zei ik opnieuw. De wachters deden meteen wat ik ze beval. Axelle drukte een kus op mijn lippen en liep daarna naar de vrouw toe. Ze pakte haar handen vast en zei iets tegen haar. Mijn aandacht was gevestigd op Oliver die naast me stond.
" Zal ik alles klaarmaken om terug te gaan? " vroeg hij me. " Hoe sneller we terug zijn, hoe liever ik het heb " zei ik en grinnikte, voor ik me terug naar Axelle draaide. Het zoveelste avontuur dat we samen doorstaan hadden. Hopelijk konden we nu eindelijk nog eens goede momenten bleven samen.
A/N: Het nieuwe hoofdstuk :D Veel van jullie vroegen zich af wat er gebeurd was met luca's mate en voila, dit gebeurde er dus haha :p Het was een detail dat ik heel even uit het oog verloren was in het vorige hoofdstuk. Ik had me wat teveel geconcentreerd op het weerzien van Logan en Axelle.
Het volgende hoofdstuk komt niet op zondag. Mijn mama is jarig en daardoor zal ik geen tijd hebben om iets te plaatsen. Misschien dat ik wel maandag tijd vind om een nieuw hoofdstuk te plaatsen. De volgende paar weken zijn heel druk voor mij. Eerst heb ik een paar presentaties en toetsen in de volgende 2 weken en daarna moet ik beginnen leren voor de examens. Ik hoop genoeg tijd te vinden om zeker 1x per week iets te plaatsen. Laat ons hopen dat het leren vlot gaat haha :p
65 votes? Voor dit schattige en tot wel belangrijke hoofdstuk, want er is een nieuw roedellid :D Haar naam komt in het volgende hoofdstuk haha :p
Vote/Comment/Follow