56. Logan
Ik had Axelle de rest van de namiddag met rust gelaten. Volgens mij had ze wel genoeg om over na te denken en ik wou haar ook niet het gevoel geven alsof ze meteen moest beslissen. Als ze erover wou praten zou ze wel naar me toekomen. Het koste me wel veel moeite om haar uit mijn eigen gedachten te bannen. Ik bleef maar aan haar denken. Hopelijk kon ik dankzij mijn werk even mijn gedachten verzetten.
Nadat ik gekeken had hoe Jack de tieners van de roedel aan het trainen was had ik zelf ook wat getraind. Het leek wel een eeuwigheid geleden dat ik nog eens in mijn wolven vorm geweest was. Het was dan ook al donker toen ik eindelijk terug was van mijn grote ronde. Mijn wolf leek er niet genoeg van te krijgen. Misschien was het eens een leuk idee om samen met Axelle te gaan lopen. Het was bij haar nog langer geleden dan bij mij.
Ik kwam net uit de badkamer, na een heerlijk lange douche, toen ik tot mijn eigen verbazing Oliver uit onze slaapkamer zag komen. Ik had niet verwacht om hem zo dicht bij Axelle in de buurt te zien. Hij had nooit zijn gedachten voor me kunnen verstoppen, dus ik wist dat hij zich af en toe nog wel eens irriteerde aan haar gedrag. Zoals iedereen moest hij er ook nog aan wennen. Daarom gaf ik hem ook gewoon tijd. Binnen een aantal weken zou hij haar wel erkennen als zijn Luna. Nu had hij, net zoals de meesten, nog wat twijfels of ze de positie wel zou aankunnen.
Heel even dacht ik eraan om achter hem aan te lopen. Om hem te vragen wat hij bij Axelle deed, maar het overgrote deel van me wou zo snel mogelijk terug naar Axelle. Het was moeilijk geweest om zo lang van haar weg te zijn en ik wou het niet nog moeilijker maken voor mezelf. Ik stapte dan ook naar onze slaapkamer toe en opende langzaam de deur.
Ze zat op het bed. Een notitieboekje lag op haar schoot en ze was druk aan het noteren. Ze stopte even om haar stylo in haar mond te steken en erop te bijten. Ze was duidelijk diep in gedachten verzonken. Het gaf me wat tijd om haar goed te bekijken. Ze was best schattig op deze manier.
Ze merkte eindelijk dat ik in de deuropening stond en keek langzaam naar me op. Een glimlach ontstond op haar gezicht. " Jij bent lang weggeweest " zei ze. Ik ging naar haar toe en gaf haar een kus, voor ik me op het bed liet neervallen. Het notitieboekje belandde op het nachtkastje. " Ben je weer iets aan het organiseren? " vroeg ik haar. De vorige keer dat dat notitieboekje gebruikt werd was voor de kermis. En toen was ze ook al zo druk aan het schrijven.
Ze schudde lachend haar hoofd. " Ik ben gewoon wat dingetjes aan het opschrijven" zei ze. Ik trok een wenkbrauw op en keek haar niet-begrijpend aan. Deze kant van haar had ik nog niet echt gezien. Ze zag de verwarring op mijn gezicht. " Ik heb daarstraks even met Oliver gepraat en hij heeft me wat aan het denken gezet. " Ik grinnikte. Dat had ik inderdaad al gezien dat ze me Oliver gepraat had. " Ik wist niet dat Oliver zo een grote indruk op je kon maken " zei ik tegen haar. Ze haalde haar schouders op. " Hij heeft het één en ander uitgelegd en ik heb zijn woorden opgeschreven. Dus als ik nog eens aan iets twijfel dan kan ik dat lezen en weet ik weer dat ik mezelf leugens wijsmaak " De trotsheid was duidelijk te lezen in haar ogen. Ze fonkelden een beetje.
" Maar nu is het mijn beurt om te douchen. " Ze drukte een kus op mijn wang en rende daarna de slaapkamer uit. Ik zag mijn kans om het notitieboekje vast te nemen. Op de eerste paar bladzijden ging het vooral over de kermis. Zoals ik al had verwacht. Meer naar achteren zat de echte verrassing. Lief en sterk. stond er. Gevolgd door sterker dan je denkt. Verder stond er nog innerlijk belangrijker. En helemaal onderaan stond er zijn perfecte Axelle. De ' zijn ' had ze zelf een paar keer onderlijnd, dus het ging duidelijk over mij. Dat was zeker.
Had Oliver haar uitgelegd hoeveel ze voor me betekende? Was ze aan zichzelf aan het twijfelen? Dacht ze dat ze niet goed genoeg was voor mij? Ik legde het notitieboekje terug en wachtte tot ze terug kwam. Dan wou ik weten waar dit allemaal over ging, want ik wou niet dat ze ongelukkig was. Mijn wolf begon al te panikeren bij het idee alleen al, dus hoe zou het dan wel niet voor Axelle zelf moeten zijn.
A/N: Axelle is zich helemaal aan het herpakken haha :p Mentaal begint ze eindelijk ook sterker te worden :)
Vote/Comment/Follow