#41//: The Break Up
MINHYUN HWANG ON THE UPPER PART.
. . . Chazii POV . . .
"Cha .... okay ka lang ba? Uuwi muna ako.." Paalam ni Sarah saken.
Nakatulala lang ako. Naba-blangko kasi ang utak ko. Nilingon ko si Sarah pero nakatingin lang ako sa kanya. Nagsasalita siya pero parang hindi maintindihan ng utak ko.
"Sarah samahan na kita..." Si Oppa na nag-aalala rin sa kapakanan ni Sarah.
Huminga ako ng malalim saka tumayo at naglakad palabas ng bahay. Pero bumalik rin ako at saka sila hinarap. "Mag-ingat ka baka nasa paligid lang siya..."
"Don't worry kaya ko iyon upakan!" Aniya saka sumipa sa hanngin. "Takot lang nila saken."
Faked! Alam ko naman na kinakabahan rin iyan. Nang makalabas na siya ng bahay ay sinenyasan ko si Oppa na samahan na si Sarah. Tumango naman ito saka sumunod sa lumabas.
Tinignan ko ulit ang message na natanggap ko ngayong umaga lang. Galing sa taong gumugulo sa amin. Hindi ko pa nasasabi kina Oppa ang tungkol dito. May problema pa kasi kami. Si Diane na bigla nalang nawala kagabi. Hindi rin siya makontak at wala rin siya sa condo niya.
Gusto ko isipin na okay lang siya pero hindi ko magawa. Kinakabahan ako dahil natatakot ako na baka nasa kamay na siya ng taong gusto kaming patayin.
I HAVE MORE SURPRISES FOR YOU SILENT QUEEN. AND I'M GOING TO INCLUDE ALL THE IMPORTANT PEOPLE YOU LOVE.
I close my pist ! So that is his plan. Well I'll make sure that it won't happen. I am going to protect them. At kapag nahuli ko lang ang taong to paniguradong mapapatay ko siya.
Muli kong tinignan ang phone ko saka huminga ng malalim. Tama bang gawin ko ang iniisip ko? Para naman ito sa kaligtasan nila. Mas pipiliin ko ang kaligtasan nila kaysa ang kasiyahan ko.
. . . Minhyun POV . . .
Nakaupo lang ako dito sa may couch habang nakatingin sa nakahigang katawan ni Clarisse sa hospital bed. Hindi pa rin siya nagigising. Pero sabi naman ng Doktor ay okay na siya. May mga second degree burn siyang natamo pero aside doon wala ng ibang komplikasyon.
Hindi ko akalain na kaya niyang isakripisyo ang buhay niya para lang saken. Alam niya na bomba ang laman nung kahon na iyon pero inagaw niya pa rin saken. Pina-imbestigahan na ang nangyari pero wala pa ring lead kung sino ang may gawa nun.
"Pards!" Si Baekho na kapapasok lang. Tinapik nito ang balikat ko pagka-upo sa tabi ko. "How's Clarisse?"
"She is far from any complication aside from second degree burn." Sagot ko saka sumandalsa backrest ng couch na inuupuan ko.
"Mabuti naman kung ganun. Her mother is being hysterical in phone call. Maybe she will be here not later in the afternoon." Sabi nito. "Anyway this is address to you." Inabot nito saken ang isang brown envelop na naka-sealed pa.
"What's this?" Nagtataka niyang tanong. Nakapangalan sa kanya pero walang return address na nakasulat.
"Don't know." Kibit-balikat nito. "Anyway Angel told me that your girlfriend is not okay. She seems bothered."
Oo nga pala. Nawala sa isip ko ang Eoreum ko. Na-occupied kasi ako ng mga nangyari kagabi. Naiwan ko pa siya kagabi. Baka natakot rin iyon sa nangyari pero naisawalang bahala ko pa. Argh! Kainis.
"Young Master, Miss Chazii is calling." Sabi ni Butler saka inabot saken ang phone.
Ipinatong ko muna ang envelop na inabot sakin ni Baekho sa table sa tabi ko saka kinuha ang phone kay Butler.
"Hello Eoreum..." Kabado kong bati. Baka kasi galit siya saken sa pang-iiwan ko kagabi sa kanya.
( Punta ka sa Residence Park mamayang 5 pm... hintayin kita..)
Hindi na ako nakasagot kasi binabaan agad ako eh. Binalik ko na ang phone kay Butler saka hinarap si Baekho.
"What should I do? I think she's mad." Kinakabahan na sabi ko.
"Just talk to her and explain things." Tumayo na ito saka nagpaalam.
Tsk. Laking tulong ng advice niya. Umuwi na lang ako at naghanda ng sarili. Galit ba siya? Pero normal lang naman ang boses niya kanina. Baka naman si Eoreum na ang gumawa ng celebration namin. Hindi kasi natuloy kagabi eh. O kaya naman iaabot niya na saken ang regalo niya. Tama magagandang scene nalang ang iisipin ko.
Matapos ko makapag-shower ay makapag-ayos ng sarili ay nagpahatid na ako kay Butler sa Residence Park na nasa loob lang ng village nila Eoreum. Hindi naman ako nahirapan hanapin siya kasi andun lang siya sa bungad nakaupo sa may swing.
Nilapitan ko siya. Mukhang ang lalim ng iniisip niya. Nakatingin lang siya sa mga batang naglalaro ng habulan. Tinignan ko kung may hawak siya pero wala. Mukhang wala naman siyang ibibigay na regalo saken ah. Kung celebration naman para ituloy ang naunsami naming celebration kagabi ay malaborin kasi wala namang naka-set dito sa park.
Bakit kaya ako pinapunta dito ni Eoreum? May surprise kaya siya?
"Eoreum!" Bati ko na kumaway sa harap niya sabay ngiti ng matindi.
Tumayo ito pero hindi naman ako tinignan. "Let's walk =_____=" Aniya na parang ang lamig ng pakikitungo niya saken.
Bahagya akong napangiti. Kasi ang galing umarte ni Eoreum ko. The best! Kaya siguro walang naka-set up dito ay dahil hindi naman dito ang venue namin. Heto na siguro papunta na kami sa surprise niya!
"Eoreum Merry Christmas pala." Bati ko pero hindi man lang ito nag-response. Nagtuloy-tuloy ito sa paglalakad at hindi man lang ako tinitignan. "May problema ba?" Tanong ko sa kanya. Sasakyan ko nalang ang drama ng Eoreum ko para mapaniwala ko siyang sakay-na-sakay ako sa drama niya.
"Oo merun...=______=" Aniya pa saka huminto sa paglalakad pero sa iba pa rin ito nakatingin.
"What is it? Maybe I can help." Sabi ko naman. Pero ewan ko bakit ako biglang kinabahan sa sinabi niya. Ang galing niya umarte. Natatangay ako. Drama lang to di ba?!
Ang tagal nito sumagot. Hindi ko alam bakit ako kinabahan na ng ganito. Ilang beses pa itong huminga bago nagsalita. "Itigil na natin ito. =______="
"What?..." Naguluhan ako sa sinabi niya. Itigil ang ano?
"Ayoko na..=___=" Sabi niya pa at saka tumingin saken. "Nagsasawa na ako."
Hindi ako naka-react. Pakiramdam ko mas matinding bomba ang nalasap ko ngayon kaysa sa bomba kagabi. Nakatingin lang ako sa kanya at hindi ko makuhang magsalita.
Kinuha nito ang kamay ko at may nilagay doon. Ang kwintas na binigay ko nung first monthsary namin. So tinanggal na pala talaga niya bago pa kami magkita ngayon. Bakit? Gusto ko itanong pero hindi ko mahanap kung saan napunta ang boses ko.
"Aalis na ako =_____=" Tumalikod na siya saka nagsimulang maglakad palayo saken.
Doon lang ako parang biglang natauhan. Nang makita ko na lumalayo na siya. Agad ko siyang hinabol at pinigilan umalis. Hinarap ko siya saken saka siya sinigawan.
"Say it! Say that you're just joking here! Say it!"
"Im not joking. Seryoso ako na ayoko na. =_______="
"No! You're just fooling around. We are not going to break up. Stop it now! " Bulyaw ko ulit sa kanya. " It's not funny Chazii Kim!"
Nakaagaw na kami ng atensyon ng mga tao dito. Pero wala akong pakialam. Ang gusto ko lang ngayon marinig na nagbibiro lang siya sa mga sinasabi niya.
"Ano bang sinasabi mong tayo? Walang tayo dahil di naman totoo ang relationship natin. Nagpapanggap lang naman tayo di ba. Kaya pwede bitiwan mo na ako. =______=" Kalmado lang na sabi nito.
"I-iyon ba ang tingin mo sa ginawa natin? Na nagpapanggap lang tayo??" Tanong ko sa kanya. Kasi para sa akin totoo ang lahat ng ginagawa namin.
Hindi ito sumagot. Hindi rin ito tumingin saken. Baka naman naiisip niya na hindi pangpapanggap ang ginagawa namin. Niyakap ko siya. Pero tinulak niya ako palayo.
"Hindi totoo ang lahat ng ginagawa natin. Tumupad lang ako sa napagkasunduan na magpanggap na girlfriend mo.=____=" Parang balewala lang niyang sabi saken.
"Hindi ako naniniwala sayo...!" Mariin kong sabi sa kanya. Naramdaman ko na totoo lahat ng nangyari. Maging ang mga pinapakita niya ay totoo saken iyon.
"Hindi ko na problema iyon =____=" Aniya saka tumalikod na ulit para umalis.
Pero hinabol ko siya ulit saka niyakap siya mula sa likod. "Bakit mo ba ito ginagawa? You told me that you love me. I also feel it. I know it's true. If I did something wrong then I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. Please don't do this. Don't break up with me. I don't want to lose you Eoreum." Binaba ko na ng sobra ang pride ko. Hindi ko kaya. Mahal ko na kasi talaga siya.
Handa kong ipagpalit ang lahat ng merun ako para lang sa kanya dahil ganyan ko si kamahal. Hindi ko kaya kapag nawala siya saken. Pakiramdam ko mamamatay ako. Ito ang unang beses na umibig ako kaya hindi ko alam ano ang gagawin kapag iniwan niya ako.
"Nasabi ko lang na mahal kita dahil..." Narinig kong sabi niya. Huminga ito ng malalim at hindi nadugtungan ang sasabihin niya.
Hinarap ko siya sa akin at tinignan sa mga mata niya. But all I can see is her cold eyes... bakit ba ang hirap niya basahin?
"Nasabi mo lang na mahal mo ako dahil ano?" I asked her.
Nakatingin lang siya saken. Pero iniwas niya ang tingin niya saka tumingin sa may likuran ko. Nakita ko ang pagkunot-noo niya pero saglit lang iyon. Tumingin ulit siya saken saka nagsalita.
"You don't deserve me. =_____=" Mahina niyang sabi.
Napailing nalang ako sa labo ng sagot niya. Napasambunot pa ako sa sarili ko saka ulit lumapit sa kanya at kinulong ang mukha niya sa mga kamay ko.
"Isang tanong... sincere ka ba nung sinabi mo na mahal mo rin ako?" Tanong ko sa kanya.
Lumihis ang tingin nito sa may likuran ko saka sumagot. "Hindi =____="
"Look at me! Look at me and say that you don't love me!" Mariin kong sabi sa kanya.
Tumingin ito sa mga mata ko. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa mga mata niya na sabihin ang mga salitang iyon. Nagkaroon ako ng pag-asa. Mahal niya rin ako. Pero agad nawala ang pag-asang iyon ng bumuka na ang bibig niya.
"Sorry. Hindi talaga kita minahal. =_____=" Sabi niya habang nakatingin na ngayon sa akin.
Pakiramdam ko nanigas buo kong kalamnan. She said it while looking at me. Siguro nga di niya talaga ako minahal. Dahil ganun lang kadali para sa kanya sabihin iyon. Ako lang pala talaga ang tanga na umaasa dito na mahal niya ako! All this time ang iniisip ko na mahal niya ako pero mali pala dahil ang nasa isip niya ay pagpapanggap lang ang ginagawa namin.
Masakit. Sobrang sakit. Kinuyom ko ang kamao ko saka umatras ng ilang hakbang palayo sa kanya.
"Leave." Sabi ko sa kanya gamit rin ang cold voice ko.
Pero nanatili lang itong nakatayo at nakatingin sa kanya.
"Ano pa hinihintay mo?!! UMALIS KA NA!!" Galit na sabi ko sa kanya.
Nag-bow ito sa harap ko saka naglakad na ng tuluyan palayo saken. Naiwan akong wasak na wasak ang pagkatao. F*ck. Ito ang unang beses na naramdaman ko na isa akong talunan. At dahil lang iyon sa babaeng iyon.
. . . Sarah POV . . .
Napabuntong-hininga nalang ako habang nakatingin sa kaibigan ko. Ang gulo na ng mga pangyayari. Pati ang love life ng best ko nawala na. Hindi ko matanggap.
"Kasi naman Cha bakit kailangan umabot sa break up..." Nakanguso kong sabi dito.
"Dahil kailangan. Ayaw ko pati siya madamay =______=" Napaka-casual na sagot nito. Parang wala lang sa kanya kung titignan ang mukha niya pero alam ko hurt na hurt rin iyan.
Hay naku talaga!! Dahil sa pesteng tao na iyon! Nasira ang magandang pagmamahalan ng kaibigan ko at ni Leader. Ako pa naman ang president ng loveteam nila. Pinagkakakitaan ko pa naman iyon. Joke lang.
"Iyong tungkol pala sa regalo na pinadala sa inyo ni Leader, nakausap mo na si Yujae?" Pag-iiba ko ng topic
"Wala siya... di pa umuuwi sa kanila. Out of town daw." Sagot nito habang nakatalikod sa akin.
Hindi na ako nag-comment pa. Kasi naman, sabi ni Cha iyong balot ng regalo na nakita niya nung christmas eve ay tulad sa balot ng regalo na si Yujae lang ang merun noon. Iyon kasi ang klase ng gift wrap na sariling lay-out ni Yujae noon sa Bottom. Hindi ko iyon matandaan kasi hindi ko naman nakita iyon kay Yujae noon. Ginagamit lang daw iyon ni Yujae sa special purpose eh.
. . . Minhyun POV . . .
"Did Oppa bite by those Zombies in walking Dead? He look like them now..." Narinig kong sabi ni Min Ah habang sinasama siya ni Butler palabas ng kwarto ko.
Hindi ko nalang sila pinansin at pinagpatuloy ang pag-inom sa hawak kong beer in can. Ito ang unang beses na uminom ako ng ganito, morning up to evening. Why? It's because I am f*ckin hurt. I am broken. Napangisi nalang ako. F*ck. Ganito pala ang pakiramdam na mabigo. All my life, I live like a king. I get all I want.
Pero ngayon, bakit hindi ko makuha ang puso ng babaeng mahal ko?!
Tumungga ulit ako sa hawak kong beer. Ilang araw na ba akong nagkukulong dito sa kwarto ko sa mansyon? Hindi ko na alam. Wala rin naman akong pakialam. Ang gusto ko lang makalimutan na siya kaya dito na ako sa mansyon umuwi matapos niya akong hiwalayan.
Inisang tungga ko na ang laman ng hawak ko saka iyon binato kung saan ng wala na itong laman. Kumuha ulit ako ng panibagong iinumin. Ito nalang kasi alam ko paraan para mawala sa isip ko ang babaeng iyon. But the hell! Hanggang ngayon hindi man lang ako nalalasing.
Nahihilo lang ako pero hindi talaga nalalasing. Kahit anong pilit ko tanggalin siya sa isip ko, hindi ko magawa! Parang linta lahat ng memories namin na paulit-ulit nagpi-play sa isip ko eh! Argh! Mababaliw na ako!
Tumayo ako saka lumapit sa slambook na ilang beses ko ng binato at dinampot rin. Sumandal ako sa pader saka tinignan ulit ang mga laman ng slambook. Mga larawan niya, namin. Ginawa namin itong slambook ng magkasama. Plano pa namin punuin ito di ba? Pero paano pa mangyayari iyon? Iniwan mo na ako.
Nakatingin lang ako sa mga larawan namin. Hindi ko na nga namalayan na tumulo na pala ang luha ko. This sucks!
. . . Baekho POV . . .
"I'm sorry but young master did not want any visitor right now." Nakayukong sabi ni Butler San ng salubungin kami nito.
"Really? What happened to that punk?" Kunot-noong tanong ni Aron.
"Don't know either." Kibit balikat naman ni JR.
Walang alam ang mga loko. Tinignan ko si Red saka tumango. Naintindihan na niyan ang ibig kong sabihin.
"Excuse us Butler. Don't worry we can handle that brat." Sabi ni Red habang tinatapik-tapik ang balikat ni Butler saka dumiretso na sa hagdan.
Aapila pa sana si Butler pero pumosisyon na sina JR at Aron. Kaya naman wala ng nagawa si Butler kundi hayaan na kaming papasukin sa kwarto ni Leader. Pagbukas ng kwarto ay amoy agad ng alak at sigarilyo ang bumungad sa amin.
Napangiwi ako sa nakita ko. Kwarto pa ba ito? Magulong kama, kalat kalat na bote at lata ng alak pati mga iba pang gamit ay magulo at nakakalat rin. Pumasok na kami. Halos hindi pa namin makilala si Leader na nakaupo sa sulok ng kwarto nito at may hawak na bote ng whisky.
"Holy cow! What the hell are you doing to yourself Minhyun?! " Inagaw ko ang boteng hawak nito.
"You can be zombie look-a-like now." Naiiling na sabi ni Aron habang dinadampot ang mga nagkalat na bote.
"What?!" Asik nito saka tinawag si Butler. "Send them out! I want to be alone!"
"Seriously?! What's wrong with you?" Tanong ni JR dito.
Pero hindi ito sumagot. Tumayo ito at muntik pang matumba kung hindi ko lang naalalayan agad. Pero tinulak lang ako nito saka galit na pinaalis. Uminit na ang ulo ko. Ayoko sana magsalita pero naiinis na ako sa inaakto niya. Para siyang bata ngayon.
"Do you think you will win her back by doing this to yourself?! Hell No! It's been four days since you lock yourself here. Then nilulunod mo pa sarili mo sa alcohol." Kinuwelyuhan ko siya habang patuloy sa pagsesermon sa kanya. "You don't deserve to be a Leader if you continue doing this."
"What do you mean win her back? Are you referring to her girlfriend?" Aron.
"Relationship over?" JR.
Kusa namang tumahimik iyong dalawa ng samaan sila ng tingin ni Red. Wala pa kasi silang alam sa nangyari kay Chazii at Leader. Ako ang unang nakaalam at kahapon ko lang nalaman dahil sinabi saken ni Angelica.
"I don't know how can I move on without her..." Narinig kong sabi ni Leader saka humikbi sa harap namin.
Sa tagal na namin magkakaibigan, ngayon lang namin nakita si Leader na ganito. Dinamayan nalang namin siya. Masakit rin sa amin na nakikita namin siyang nagkakaganito. Mahal niya na talaga ang girlfriend niya. Hindi nga namin maintindihan ano ba ang nagustuhan ni Leader kay Chazii eh. Pero ng makita namin ang pagbabago ni Leader tinanggap nalang namin na in love na nga siya. Nagkasundo pa nga kami na suportado namin ang relationship nila.
Tapos biglang nangyari ito, walang matinong dahilan bakit nakipaghiwalay si Chazii kay Leader. Akala namin sila na talaga ang para sa isa't-isa. Maging si Angelica hindi alam ang dahilan ng kaibigan niya sa pakikipaghiwalay nito kay Leader.
"I want her back..." Basag na boses nitong sabi.
. . . Chazii POV . . .
"Anong ginagawa mo dito?=____=" Tanong ko sa taong bumisita ngayon dito sa bahay.
"I have a favor. Please puntahan mo si Leader. From the day na hiniwalayan mo siya, nagkulong nalang siya sa room niya at walang ibang ginawa kundi ang uminom ng uminom ng alak. He is totally wasted." Sabi ni Mahawk Boy saken habang hawak-hawak ang kanang kamay ko.
"Wala na akong magagawa kung gusto niya iyon. =______=" Ibinaba ko ang tingin ko sa sahig. Ayaw ko kasi mahalata niya na nag-aalala ako kay Gwapo.
"Please Chazii I'm begging you. Ikaw lang ang pinapakinggan ni Leader. Do this kahit man lang sa pinagsamahan ninyo. He badly needs you right now." Pagkasabi niya niyan ay umalis na rin siya.
Pag-alis niya ay sinara ko agad ang pinto. Nainis ako. Ang utak lamok talaga ng lalaking iyon! Bakit niya ba ginagawa iyon? Lalo lang ako nahihirapan sa ginagawa niya. Oo mahal ko talaga siya. Pero ayaw ko mapahamak siya kaya mas pipiliin ko na ang ganito kaysa mawala siya ng tuluyan. Alam ko naman kung gaano niya ako kamahal at kung gaano siya nasasaktan ngayon pero para naman to sa kaligtasan niya. Ayaw ko na maulit ang nangyari dati... na may mahal ako na mapahamak ulit ng dahil sa akin.
"Kim puntahan mo na.." Narinig kong sabi ni Oppa na biglang sumulpot nalang sa may likuran ko.
Umiling ako. "Malaki na siya. Alam na niya ang ginagawa niya. =______=" Papasok na ako ng kwarto ko ng magsalita ulit si Oppa.
"Believe me. Not all tough looking people can handle their first heartbreak."
Huminto ako sa paglalakad. "Ayoko ko lang naman na madamay siya. Lalo na at alam kong nasa paligid lang ang taong nagbabanta sa atin."
"Six days na rin hindi nagpaparamdam ang siraulong iyon. Maybe you can do something para mapuntahan mo si Minhyun." Nakakibit-balikat na sabi nito saka pumasok na sa kusina.
Bigla kong naalala yung nakita kong nakamasid sa amin ni Gwapo nung andun kami sa park. Doon ko lang kasi na-realize na nakasunod sa lahat ng kilos ko ang taong iyon. Kaya naman naging mas harsh ako na nakipaghiwalay kay Minhyun.
"Basta bumalik kalang agad huh... sabay tayong magcelebrate ng new year.." Sigaw pa ni Oppa sa may kusina.
Naalala ko ulit ang sinabi ni Oppa kanina lang na 'Not all tough looking people can handle their first heartbreak'. Alam kong ako ang tinutukoy niya sa mga salitang iyan. At Oo tama si Oppa. Halos ikamatay ko noon ang pagkawala ng magulang ko at pagkawala ng espesyal na kaibigan kong si Joshua.
Namalayan ko nalang na pumasok ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit saka nagsuot ng sumbrero at eyeglass.
-------------------------------------------------------------------------- Chapter 41 ends.
oso ng oT: