Edited = 8/04/2016
42. Julian
Mijn ogen gingen over Luca's dode lichaam. Hij lag voor me in het bed. Enkel zijn hoofd was zichtbaar. Als vader zou je je nu verdrietig moeten voelen. Schuldig omdat ik hem heb neergeschoten, maar niets daarvan was waar. Ik voelde alleen maar haat.
Iedereen wist dat Luca een fout geweest was, maar toch had ik geprobeerd om hem het best mogelijke leven te geven. Veel andere mannen zouden hem laten vallen hebben als een baksteen. Ik zorgde voor hem en hield van hem, ook al was hij niet de zoon van mijn eigen mate.
Waarom ik haat voelde? Omdat hij me de rug toegekeerd heeft. Logan was de rechtmatige Alfa van de roedel. Luca wist dat ook, maar toch moest hij die positie, met geweld, verkrijgen. Hij had bijna zijn eigen broer gedood. Als dat gebeurd was zou de hele roedel uit mekaar gevallen zijn. Luca was geen wolf die een roedel kon leiden. Hij zou alleen nog meer macht willen en uiteindelijk zou iemand anders hem afzetten.
Naast haat voel ik ook teleurstelling. In mijn beide zoons. In Luca omdat hij mijn bevelen heeft genegeerd en in Logan omdat hij me niets heeft laten weten. Ik moest van zijn beta horen dat Luca de nieuwe Alfa was. Dat er een gevecht ging komen om de Alfa positie. En alle details over hoe het kwam dat Luca de Alfa geworden was. Blijkbaar had hij Logans mate ontvoerd. Ook iets dat ik van iemand anders moest horen. Sinds wanneer had Logan een mate?
Oliver had me alles uitgelegd. Wie dat meisje was. Axelle heette ze. Ik had ze ondertussen al een paar keer ontmoet. De bezorgdheid om Logan was in haar ogen te lezen. Natuurlijk was ik niet blij toen ik hoorde dat ze een omega was, maar ik was blij voor Logan. Alleen moest ze zich nog wel bewijzen.
Mijn vrouw en ik waren zo snel mogelijk naar de roedel gegaan. Zoals altijd had ik een jachtgeweer in mijn auto liggen. Waarom zouden weerwolven niet op jacht mogen gaan? Ik was eigenlijk van plan om gewoon in de lucht te schieten en zo hun aandacht op mij te vestigen, maar zodra ik het tafereel voor me zag wist ik dat het te laat was. Luca stond op het punt om Logan te doden en op zo een moment moest je keuzes maken.
Moest ik kiezen voor mijn echte zoon. De rechtmatige Alfa die altijd de goede zoon geweest was. Diegene op wie ik altijd kon rekenen. Of moest ik kiezen voor mijn buitenechtelijke zoon. Diegene die altijd de problemen opzocht. Als ik hem nu zou redden zou hij weer in de problemen komen én de roedel zou uiteen vallen.
Ik besloot voor het eerste te kiezen. Ik koos met mijn hart. Luca had me al teveel keer om hulp geroepen om me daarna weer te laten vallen. Deze keer zou hij andersom zijn. Ik schoot op hem en zag hoe hij op de grond belandde. Ik was naar hem toegestapt en had gezegd: " Ik ben beschaamd dat ik je ooit mijn zoon genoemd heb "
Natuurlijk zouden er momenten zijn waarop ik spijt zou hebben van die beslissing. Nu was ik vooral blij dat ik één zoon had kunnen redden. Ze, Logan en Axelle, zouden zich wel nog moeten bewijzen. Als ik ook maar één keer het gevoel zou hebben dat Axelle het niet aankon dan zou ik misschien wel op zoek gaan naar een andere Alfa. Ik hoopte maar dat Logan dat ook besefte.
Ik legde het deken over Luca's hoofd en zuchtte voor ik de kamer verlaatte. Hij zou in stilte begraven worden. Op het familiekerkhof. Het was het laatste dat ik, als vader, nog voor hem kon doen.
A/N: Waarschijnlijk iedereen bij het zien van die titel: huh, wie is Julian? Haha :p Julian is dus Logans vader.
Aangezien iemand het idee gegeven had om te tonen hoe Logans vader zich voelde tijdens het doodschieten van zijn zoon: voila, hier is dat dus :p
Merry christmas trouwens :) - ook al is dat eigenlijk pas morgen -
Vote/Comment/Follow