**
This chapter is dedicated to those who still remember their childhood crush/es!
Enjoy!
EUNICE GRACE TAN
"Kelan ka pa dumating?" I asked Eugene, before I put the fries inside my mouth.
"I just arrived. Actually, I came from the airport but I'm starving so I went here. And then I saw you back there at the restaurant. Now I'm here!" Napangiti ako when he did the pogi sign.
Eugene, seemed to be the same after all these years. Una, ginagawa niya pa rin yung pogi sign, tapos ngayon naman ganun pa rin siya kung sumagot--ang haba! Isa lang tanong ko pero ang haba ng sagot niya.
Ganyan siya, dati pa.
"What brings you here? Akala ko for good ka na sa Canada?" That's what he told me before leaving.
"Why, ayaw mo ba ako dito sa Pinas? Nabili mo na ba 'to at bawal na ba ako dito?" Tinaasan niya ako ng kilay habang nakaturo sa 'kin ang fries na hawak niya.
Ow, nagtatagalog pa rin siya! Buti naman. Akala ko sa tagal niya doon sa ibang bansa eh hindi na siya marunong magtagalog.
"Baliw." Inirapan ko nalang siya.
We were 7 years old back then when he and his family migrated to Canada. Na-promote kasi ang daddy niya, ang kaso doon na-assign so lumipad sila papunta dun. After that, we lost communication.
Kaya naman medyo natagalan ako bago ko siya nakilala kanina. Ang layo na ng itsura niya ngayon kesa nung bata siya! Yung iba kasi, lumaki lang eh. Pero siya, talagang nagbago!
"Done checking me?" Nabilaukan ako ng kinakain kong fries dahil sa tanong niya.
Ano ba? Did I just stare at him for that long?
Inabot niya sa akin yung coke float ko, at agad naman akong uminom. Nagiging hobby ko na ang pagiging wala sa sarili. This is not a good thing!
"I see that you've grown into a stunning lady." Seryoso niyang sabi sabay ngiti. Natameme ako sa sinabi niya, pero mabilis kong naramdaman yung pag-init ng mga pisngi ko.
Am I blushing?
Hearing him compliment me felt nostalgic. He loved to praise me and compliment me when we were young. Tandang-tanda ko pa nga kung gaano siya ka-proud sa akin nung natakasan namin yung aso na humabol sa amin nung 5 years old kami.
"Thank you. Ikaw din...ang...gwapo mo."
He's grown, and matured. But still, some features of him remained. He still got that thick eyebrows that made him manly and suited him well. Mas bagay na ito ngayon sakanya. Aside from that, proud na proud pa rin talaga ang ilong niya na present sa kanilang magkakaptid. His nose came from the genes of his British. And course, the lips. The ever sexy and seductive lips.
Talo pa ang lips ng mga babae!
Eugene doesn't have this strong jawline. But rather, a not so pointy chin and enough jaw which I think made him look manly.
In short, he's still that handsome kid that deserved to be called as boy next door. But this time, he has turned into a handsome man, a sure head turner.
"So ano nga, what made you come back here? Are you on vacation?" Most probably.
Pero kasi simula nung umalis sila for Canada, ni minsan hindi siya bumalik dito. Hindis iya umuwi. Kaya bakit ngayon, nandito siya?
"I'll be staying here for good." Napanganga ako sa dineklara niya.
For good? Here? Mukhang nakita niya sa mukha ko ang pagkabigla kaya naman tumango-tango pa siya.
"Eh pano studies mo?" Di ko na pinansin amg pagkain na nasa harapan ko. Mas gusto kong usisain itong lalaki na nasa tapat ko at busy sa paglantak sa fries niya.
"I'll be transferring here. San ka nag-aaral? Dun nalang din ako." Mas lalo akong napanganga. Sigurado ako makakapasok na ang langaw sa bibig ko ngayon!
Sa school ko? Ang daming school ba't sa school ko pa? Baliw na ata 'tong isang 'to eh!
Sasagot pa sana ako kaso biglang nag-vibrate yung lamesa dahil sa phone ko. Natawag si mommy!
"My!" Gosh, I forgot about them! Nakalimutan kong i-text kung nasaan ako.
"Sige punta na ako dyan." I ended the call.
Tapos na daw sila kumain. Nakaalis na rin daw ang mga Villafuerte kaya pwede na akong pumunta dun. Okay! Makakapag-take out ako ng sushi nito!
Tumayo na ako at sinukbit ang maliit na sling bag na dala ko.
"You're leaving?" Nakatingala siya para tignan ako.
"Yep. Tapos na sila mommy. Pupuntahan ko na sila. So, it was nice seeing you again Eugene." I gave him my most sincere smile.
"I'll go with you. I want to see tito Ric and tita Liza." Tumayo siya at pinagpagan ang kamay niya.
Nagpagapag lang siya ng kamay pero bakit ganun? Ang gwapo niya! Kainis!
Nauna na akong lumabas tapos siya nakabuntot naman sa akin. When I glanced at him, I saw that he was busy with his phone. Mukhang may ka-text ang kuya mo.
Nagulat ako nung bigla kaming magpantay at inakbayan niya ako.
"Mas matangkad pa rin ako sayo." Sabi niya sabay gulo sa buhok ko, pero binalik niya rin yung braso niya sa pagkaka-akbay sa akin.
Matangkad naman talag siya at ang buong pamilya niya eh!
Actually, Eugene have siblings. Siya ang youngest sa kanilang tatlo, tapos yung pinaka-panganay ay lalaki, si kuya Elmo tapos sunod si ate Eumie. Close ako sakanilang tatlo, pero pinaka-close kami ni Eugene since 1-year lang yung age gap namin.
"Tito Ric! Tita Liza!" Kung makasigaw naman 'tong isang to akala mo nasa bundok kami! Haler? Nasa mall kami!
Nagtinginan yung mga tao sakanya, pero deadma lang siya. Wala siyang pakialam. Samantalang yung mga magulang ko, gulat na gulat kasi may biglang tumawag sakanila.
Nauna si Eugene na lumapit at yumakap sa mga magulang ko. At yung dalawa naman, ayun gulat na gulat pa rin. Most probably, hindi nila alam o napansin na si Eugene ang yumakap sakanila.
"And...who are you?" Dad asked. Nakakunot pareho ang noo nila ni mommy.
"It's me, Eugene!" At ayun nanaman siya sa pa-pogi sign niya.
"Oh my! Eugene as in Eunice's Eugene?" Nagulantang ako sa ginawang pagde-describe ni mommy. Aba at talagang ako pa?!
Kung maka Eunice's Eugene siya! Nakalimutan niya ata na hindi ako nag-confess kay Eugene ng feelings ko! Wala na, sinabi na niya!
At na-gets agad ni Eugene ang sinabi ng mommy ko. Tumingin siya sa akin at naka-grin. I don't like the way he's looking at me. It's like he learned something fishy.
I just rolled my eyes.
"You've grown, young man." Dad tapped his shoulder.
*
Eugene and I went inside to order sushi because I'm really craving for it. Si dad at mom naman, may titignan daw kaya kinuha na namin yung mga pinamili kanina para wala silang dala.
"So you still like sushi huh?" Tanong niya matapos akong akbayan. Nasa kabilang kamay niya yung mga pinamili namin.
We're waiting for my order to be served.
Aba-aba. Nakakadalawa na 'tong mokong na 'to ah! Pero okay lang wala namang malisya eh. We're friends!
Tumango nalang ako.
It was him who introduced this food to me. Bumili yung mommy niya tapos sakto nandun ako sa bahay nila, so pinakain niya ako. At nagustuhan ko na simula noon. Ang tanong, alam niya pa kaya na siya ang unang nagpa-kain sa akin ng suhi? I bet hindi na.
It's been ages already!
"Ginaya mo lang ako eh. Ako unang nagpatikim niyan sayo eh." I was surprised. He still remember it!
Ngumiti lang ako. Masaya ako dahil kahit papaano, may naalala pa pala siya tungkol sa mga childhood memories namin. Ibig sabihin, hindi niya ako nakalimutan kahit matagal kaming hindi nagkita.
"So, I'm yours pala?" He said while grinning at me.
And I swear, I want to disappear right here, right now!