Edited: 4/03/2016
28. Axelle
Een tijdje eerder
Ik werd wakker doordat ik op de grond viel. Mijn hand ging meteen naar mijn rug toe en wreef over de pijnlijke plek. Dan pas drong tot me door dat Logan er niet meer was. Was hij zomaar weggelopen daarstraks? Had hij belangrijkere dingen te doen? Ik stond recht en rekte me langzaam uit. Ik besloot naar beneden te gaan. Zodra ik mijn kamer uitliep botste ik al tegen mijn ouders op. Ze stonden aan mijn kamerdeur, met een plateau in hun handen.
" Je bent wakker " lachte mijn moeder. Een klein blosje ontstond op mijn wangen. Waarschijnlijk had ik me overslapen. Iets wat me anders nooit overkwam. Ik pakte de plateau van hen over en stapte mijn kamer terug binnen. " Ga je straks terug naar de ... Alfa? " Mijn moeder sprak het laatste woord zachtjes uit.
" Ik denk het wel ja. Of misschien komt hij naar hier, ik weet het niet " zei ik eerlijk. Ik wist niet waar Logan naartoe was. Was hij terug naar huis of was hij ergens anders? En wou hij dan wel dat ik naar hem toe ging? Ik nam een hap van een boterham en keek naar mijn ouders. " Jullie doen maar wat jullie het liefste willen hé. Naar ons moeten jullie niet kijken "
Net toen ik wou antwoorden hoorden we de voordeur open slaan. We keken naar mekaar, onzeker wat te doen. Was Logan nu maar hier ... Hij wist wel wat we moesten doen. Er klonken voetstappen op de trap en mijn moeder en ik stapten automatisch wat dichter naar mekaar toe. Mijn ogen gingen naar de schaduw toe die te zien was waar de deur en de vloer mekaar raakten. Een paar seconden later sprong er een wolf naar binnen. Mijn vader werd opzij geduwd, maar hij veranderd in zijn wolvenvorm om ons te beschermen.
Mijn moeder trok me achter zich aan de kamer uit. We liepen zo snel we konden naar beneden. Alleen kwam de wolf nu achter ons aan. Wat was er met mijn vader gebeurd? Mijn moeder duwde me de voordeur uit, voor ik daarover verder kon nadenken. " Ren zo hard je kan lieverd " Ik keek haar nog kort aan voor ik ervandoor ging. Ik wou zo snel mogelijk bij Logan aankomen, zodat hij ons zou kunnen helpen.
Jammer genoeg werd ik al snel op de grond geduwd. De wolf veranderde in zijn mensenvorm en lachte. " Dus jij bent de mate van de Alfa? Je bent nog zwakker dan ik dacht " Hij pakte mijn haren vast en voor ik nog iets kon doen of zeggen sloeg hij mijn hoofd tegen de grond en werd alles zwart.
A/N: Vanaf nu om de 2 dagen een update :)
Vote/Comment/Follow