Edited: 17/02/2016
22. Axelle
Iedereen werd naar het packhuis geroepen. Niemand wist waarom. Eigenlijk wou ik niet gaan, omdat ik Alfa Logan misschien terug zou zien. Alleen was hij het niet die op het podium stond, maar de bèta en de derde in lijn. Bèta Oliver ging naar de microfoon toe en zei op een monotone stem, zonder emotie: " Onze Alfa heeft besloten om een punt te zetten achter zijn leven. Verschillende gebeurtenissen in zijn leven hebben gezorgd voor deze beslissing. Hij heeft mij aangesteld als jullie nieuwe Alfa. Binnenkort gaan we dan ook op zoek naar een nieuwe derde in lijn. "
De rest van zijn uitleg ging door me heen. Alfa Logan ging dood? Zelfmoord? Een stemmetje in mijn hoofd zei dat dit mijn fout was. Verschillende gebeurtenissen in zijn leven. Het kon niet anders dan over mij gaan. Ik had hem afgewezen en was van hem weggelopen. Ik moest hem tegen houden! Ik wurmde me tussen de mensen door en stormde het huis in. " Alfa Logan! " schreeuwde ik. Ik kreeg geen antwoord en hoopte maar dat ik op tijd was.
Jack kwam achter me aan en pakte mijn arm vast. " De Alfa heeft zijn besluit gemaakt. Je kan er niets meer aan veranderen " Ik probeerde mijn arm los te maken uit zijn greep. " Ik wil met hem praten. Alsjeblieft, een paar minuten " smeekte ik. Hij bleef even staan, zonder iets te zeggen of te doen. Heel even dacht ik dat hij me terug naar buiten zou brengen, maar hij liet mijn arm los. " Hij is buiten " zei hij zacht, voor hij me weg liet gaan. Hij was inderdaad buiten, midden in het gras.
" Logan! " schreeuwde ik naar hem. Hij draaide zich naar me om nadat ik zijn naam geschreeuwde had. Langzaam liep ik naar hem toe. " Is het waar dat je dood wilt? " vroeg ik hem. Ik wou zo kalm mogelijk klinken, maar mijn stem klonk vol angst. "Axelle ... Ik heb je al uitgelegd dat er voor mij niets te beginnen valt op deze wereld zonder jou. Ik ben niet van plan om zomaar iemand uit te kiezen waar ik nooit gelukkig mee zal zijn. Dan is mijn leven ook een hel. Dit is de enige oplossing "
Dit was helemaal niet de enige oplossing, wou ik tegen hem schreeuwen. Hij had zich al omgedraaid voor ik kon antwoorden. Voorzichtig sloeg ik mijn armen om hem heen en drukte mijn hoofd tegen zijn rug. De tranen begonnen over mijn gezicht te stromen. Ik had mijn eigen mate tot zelfmoord aangezet. Wat voor een mate was ik nu! Ik had hem niet eens een kans gegeven om alles uit te leggen. In plaats daarvan was ik weggelopen en stonden we nu hier.
" Doe het niet, alsjeblieft. Je maakt mijn leven dan ook tot een hel. " smeekte ik hem snikkend. Hij schudde alleen maar zijn hoofd. . " Het is beter voor jou " Hij maakte mijn armen van zich los en liet ze langs mijn lichaam vallen. " Nu zou ik liever alleen willen zijn "
" Denk er nog eens over na, Logan. Alsjeblieft. " Ik ging voor hem staan en wachtte op een reactie die er maar niet kwam. Het had geen zin. Hij had zijn standpunt gemaakt, dat zag ik in zijn ogen. Ik veegde een paar tranen van mijn wangen. " Weet dat ik je nog een kans wou geven. Ik wou er nog eens over praten toen ik je vanmorgen in mijn bed lag liggen. Maar ik zal je keuze respecteren. " zei ik zacht.
Ik ging op mijn tippen staan en drukte langzaam en zacht een kus op zijn lippen. Waar deze moed opeens vandaan kwam wist ik niet. Misschien omdat ik heel even het gevoel wou hebben hoe het zou kunnen geweest zijn, zonder deze beslissing. Zonder het feit dat ik zijn en ook mijn eigen leven kapot gemaakt had.
A/N: :(
Vote/Comment/Follow