2 - Logan
Ik zat al van 's morgens vroeg in mijn kantoor. Wat papierwerk afwerken. Ik kon niet wachten tot het af was en ik naar buiten kon gaan om te kijken of iedereen wel aan het werk was. Mijn bèta, Oliver, kwam de kamer in toen ik net klaar was. "Iedereen is al op het veld." zei hij, waarna we beide naar buiten gingen.
Overal waren er omega's aan het werk. Een paar op het veld, sommige waren bezig met eten rond te brengen en anderen waren bezig met de was. Ik ging bij iedereen langs. Hun werk van commentaar voorzien. Bij de vrouwen die de was aan het doen waren bleef ik wat langer stilstaan. Het rook er anders dan normaal. En mijn nieuwsgierige kant wilde daar graag de reden voor weten.
Ik grabbelde in de manden en probeerde de geur te vinden. Het duurde niet lang voor ik een t-shirt gevonden had met de bewuste geur. Ik snoof er lang aan, op zoek naar de reden waarom ik ernaar op zoek was gegaan.
Het was uiteindelijk mijn wolf die met het antwoord naar voor kwam.
Mate. Hij gromde vol trots. Ik daarentegen stond even aan de grond genageld. Mijn mate was hier in de roedel?!
"Van wie zijn deze kleren?" vroeg ik aan de dichtsbijzijnde omega. Ze keek me angstig aan en schudde haar hoofd. Ze wist het niet. Normaal gezien zou ik kwaad geworden zijn omdat ze me geen antwoord kon geven, maar nu had ik belangrijkere zaken aan mijn hoofd.
Er lagen zoveel kleren bij elkaar, het was moeilijk om te onthouden wat van wie was. Daarom besloot ik de geur in mijn neus te prenten en ernaar op zoek te gaan. De geur hing nog in de lucht. De kleren waren nog maar net naar hier gebracht. Toch wist ik niet of ik blij was met de plek waar het me naartoe bracht. De kerkers. Ik slikte even, voor ik de deur opende en naar beneden ging.
Was ze een rogue? Een omega? Ik ging het lijstje met gevangenen meteen af en probeerde me voor te stellen wie het was. Ik hoopte alleen maar dat het één van de vrouwelijke wachters was.
Mijn wolf gromde boos tegen me. Het maakt niet uit wie ze is. Ze zal perfect zijn. Ik wilde mijn wolf graag gelijk geven, maar dat ging ik pas doen zodra ik haar gezien had.
De trap daalde ik zo snel mogelijk af. Een paar wachters keken me met een vreemde blik aan toen ik binnen stormde. Normaal kwam ik hier nooit. "Ik zoek een vrouw. 18 jaar of ouder." bromde ik tegen hen.
De geur was hier al verdwenen. Ik moest hopen dat ik haar hier ergens zou vinden. Niemand wist wie er precies in welke cel zaten. Daarom deden ze elke cel open.
Pas bij één van de laatste cellen bleef ik treuzelen aan de deur. Hier was ze. Ik voelde en rook het. Na een diepe zucht gooide ik de deur open. Mijn ogen zochten meteen naar haar.
Ze zat in een hoekje. Brood in haar handen en haar haar voor haar gezicht.
Langzaam liep ik dichterbij. Ze bleef naar beneden kijken en onderweg naar haar dacht ik na of ik haar kende. Ze was geen rogue, daar was ik van overtuigd. Was ze dan iemand uit de roedel? Een omega?
Ik knielde bij haar neer en toen keek ze eindelijk omhoog. Haar gezicht kwam me bekend voor, maar ik kon er niet meteen een naam op plakken.
Ze schoof nog wat naar achter en begon terug op haar brood te knabbelen. Ze zag er slecht uit. Overal blauwe plekken. Het deed me pijn om te weten dat dit door mij kwam.Ik stond recht en stak mijn hand naar haar uit. "Kom, dan breng ik je hier weg." Mijn excuses aanbieden nu was te laat. Het enige dat ik kon proberen was haar vertrouwen te winnen. En dat moest ik doen met daden.
Haar ogen keken me angstig aan. Ze verwachtte iets, daar was ik van overtuigd. Ze keek naar mijn hand en wachtte op een beweging. Toen die niet kwam pakte ze toch mijn hand vast.
A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt!
Vote/Comment/Follow
Edited = 2/05/2020