Bana korkuyla bakan Arya' ya;
"Tamam, bak sen sadece sakin ol ve düşünmemeye çalış. Yalnız değilsin Arya ben varım "dedim. Arya bir süre öylece yüzüme baktı. Nefes alışverişleri düzelmişti. Sonra gülümsedi ve "Sen varsın. Evet" diyerek tekrar bana sarıldı. Hadi ama o kollar benim boynumdayken buradan çıkış planları yapamazdım.
Bir süre ikimizde hareketsizce kaldık. Arya bana sarılmayı bırakıp etrafa korku dolu gözlerle baktı. Artık buradan çıkmalıydık. Çünkü Arya hiç iyi görünmüyordu. Kapıya gidip vurmaya başladım. Hadi ama biri bizi duymalıydı. Cebime baktım telefonum yoktu. En son çantama koymuştum ve çantamı buraya gelirken Cem'e vermiştim.
-Arya telefonunu ver bizimkilerden birini arayalım da haber versinler görevliye gelip bizi buradan çıkarsınlar.
-Benim telefonum yanımda değil. O olaydan sonra hiçbir şey almayarak eve gitmiştim telefonumda burada kaldı. Ecem veya Güneş'te olmalı.
-Kaldık yani. Neyse bizimkiler veya sizinkiler fark eder herhalde ortada olmadığımıza gelip bizi bulup çıkarırlar. Sen iyi misin?
-Evet iyiyim.
- Hadi gel yerde oturma sandalyelerden birine geç.
Dediğimi ikiletmeden kalktı ve sandalyelerden birine oturdu. Normalde bu kızın benim dediklerimin tersini yapması gerekirdi. Yani bu birkaç haftadır konu ben olduğumda öyle yapıyordu. Bende yanındaki sandalyeye geçip oturdum. Öylece pencereden dışarı bakıyordum. İkimiz de sessizdik. Sonunda bu sessizliği Arya bozdu.
-Teşekkür ederim.
-Neden?
- Hem ödevi yapıp ikimiz adına verdiğin için hem beni sakinleştirdiğin için.
-Aslında ödevi ben yapmadım Cem'e yaptırdım. Seni sakinleştirmeye gelince pek bir şey yapmadım sadece konuştum işte.
- Olsun ben yine de teşekkür ederim. Bir şey sormak istiyorum.
- Sor.
- Seni kütüphanede ilk defa görüyorum. Aslında daha önce de görmüştüm ama o zamanda tartışmıştık. Neyse. Normalde hiç gelmiyorsun. Neden geldin ve beni nasıl buldun?
- Cem bir kitap almış onu geri vermeye geldim kendini pek iyi hissetmiyor. İçeride kimsenin olmadığını fark edince çıkacaktım ki sen garip sesler çıkardın.
- Kötü bir rüyaydı.
Anladım dercesine kafa salladım. Yine sessizliğe bürünmüştük. Arya kalkıp bir kitap aldı. Onu okumaya başladı. Kitaplarla pek ilgilenmediğimden ben dışarıyı izlemeye devam ettim. İnsan hiç arkadaşını merak etmez mi ya 1 saattir buradayız. Gösteririm ben o Cem'e. Kafamı Arya'ya çevirdiğimde bana bakıyordu.
-Ne oldu?
-Aaa, şey... Ben özür dilerim.
-Neden?
- Geçen gün Güneş'in söyledikleri yüzünden özür dilerim. Bak ben gerçekten üzgünüm. Onun söylediklerini dikkate alma. Benim için üzüldüğünden saçmaladı.
-Sakin ol Arya. Merak etme dikkate almıyorum o gıcık arkadaşını. Çenesi gerçekten fazla düşük ve sinirlendiğinde ne söylediğini bilmiyor.
-Dikkate almadığına sevindim. Güneş iyi bir kız ama işte bazen saçmalayabiliyor.
-Ben acıktım ya burada yiyecek bir şeyler yok mudur?
-Saçmalama Doruk. Kafeteryada değiliz, kütüphanedeyiz.
- Offfff, çantanda bir şeyler yok mu?
-Hayır, maalesef.
- Bizi buradan çıkarana kadar açız yani.
-Öyle oluyor... Doruk?
-Efendim
-Neden farklısınız? Neden sizinle arkadaşlık kurmak isteyenlere yaklaşmıyorsunuz? Neden sessizsiniz? Neden gizemli bir havadasınız? Neden konuşmuyorsunuz?
Arya'nın bu sorusu karşısında gerildim. Bu kız neden bu kadar meraklı?
-Seni ilgilendirmeyen şeyleri soruyorsun Arya.
-Bunu sadece ben merak etmiyorum. Bunu tüm okul merak ediyor. Belki farkında değilsin ama tüm okul size yaklaşmaktan korkuyor.
-Korksunlar bizim işimize geliyor. Ya sen Arya... Sen korkuyor musun? Benden ve diğerlerinden korkuyor musun? Şuan benimle burada tek olmak seni korkutuyor mu?
-Ben... Senden...
-Evet, sen benden
-Immm...
- Sen benden korkuyorsun Arya tıpkı diğerleri gibi...
-Ne! Saçmalama senden korkacak değilim. Senden korkan senin gibi olsun bay ukala!
-O zaman neden düşündün? Neden cevap vermedin hemen?
- Neden senden korkup korkmadığımı soruyorsun?
-Konuyu değiştirme Arya. Neden cevap vermedin?
- Senden korkmamı mı isterdin?
-Benim sorumun cevabı bu değil Arya.
-Sorunun cevabını vermemi istiyorsan sorumun cevabını ver Doruk!
-Aaa her neyse seninle laf dalaşına giremeyeceğim.
-Bay ukala yine konuştu.
Ne ukalalığımı gördü ki böyle konuşuyor. Ben sadece kendimden emin konuşuyorum öyle takılıyorum. Sessizce yerimizde oturmaya devam ettik. Bir süre sonra kapının kolunda hareketlenme oldu. Koşarak kapıya gittim.
-Arya! Burada mısın?
-Hey! Burada kilitli kaldık. Kapıyı üzerimize kilitlemişler.
-Tamam, kardeşim şimdi görevliyi arıyorum.
-Arayın artık çıkmak istiyorum buradan Demir.
-Tamam, tamam arıyorum.
Arya'nın yanına gittiğimde ellerini birbirine vurarak "Sonunda kurtuluyoruz" dedi ve kahkaha attı. Bazen kafa yaşıyla beden yaşının bir olmadığını düşünüyorum. Fazla çocuk değil mi?
-Neden hala kapıyı açmadılar ve sesleri gelmiyor.
-Görevliyi almaya gitmişlerdir. Sakin ol.
-Tamam sakinim.
Oturmaya devam ettiğimizde havanın karardığını fark ettim. İçeriyi artık ayın ışığı aydınlatıyordu. Romantik erkekler gibi olsaydım eğer bu hoş bir ortam olurdu. Fakat romantiklik kanımda yok. Ayrıca romantik olmamı sağlayacak bir kız da yok.
İkimiz de sessizdik. Sonra birden bir ses geldi. Dönüp pencereye baktığımda bir gölge gördüm. Arya 'da fark etmiş olacak ki gözlerini kocaman açıp pencereye baktı. Takırtı sesleri daha çok yükseldiğinde...
-Doruk ben... Korkuyorum!
-Arya sakin olur musun? Dal falan çarpıyordur.
-Gölge gördüm Doruk. Orada biri var.
-Arya sa...
Cümlemin devamını getiremeden büyük bir ses daha geldi. Arya yerinden sıçrayarak kollarını boynuma doladı. Sarılışına karşılık verirken az önce o sesten kendimin de korktuğunu anladım. Ürkmüştüm. Gerçeği söylemek gerekirse Arya' ya sarılmak hiç olmadığı kadar iyi geliyordu.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Güneş'in ağzından
Arya okula gelmişti. Açıkçası yaptığım aptallığın ne kadar büyük boyutta olduğunu birkaç dakika sonrasında idrak edebilmiştim. Ama ben o an sadece Arya'ya üzüldüğüm ve Doruk'a o laflarını yedirebilmek için öyle konuşmuştum. Sinirliydim ve cümlelerimi toparlayamıyordum. Ben tam anlamıyla koca bir APTALIM.
Bir de o sinirle Doruk'un abisi olduğunu öğrendiğim Talha'ya kızmıştım. O da bana karşılık verince işler daha kötü olmuştu. Arya sonunda onunla birlikte gidince Doruk'un yanına gidip abisinin numarasını istedim başta tersle de Arya'ya ulaşmak için istediğime inanınca numarayı verdi. Sanırım ona göre abisine asılacaktım. Yok, daha neler ben ve o büyük adam. O yakışıklı olmayan adam. Tamam, abartmayayım biraz yakışıklı olabilir. Of tamam çok yakışıklıydı. Başka şartlar altında tanışsaydık daha güzel şeyler olabilirdi. Numarayı alır almaz aradığımda Arya'nın konuşmak istemediğini falan söyledi. Sonrasında ise telefonu kapattı. Tekrar aradığımda telefonu komple kapattığını anladım. Ne beklersin işte hayvan!
Daha sonra tekrar aradığımda bana Arya'yı eve bıraktığını ve onu aramam gerektiğini söyledi. Bunu söyleyerek yeni bir tartışmaya zemin hazırlayacağını bilmeyerek. Telefonda bunu söylediği için onunla tartışmıştım. O ne mi yapmıştı? Tabiki de telefonu kapatmıştı. Hayvan! Ertesi gün bir kez daha aramıştım aslında bu sefer amacım geçen gün ettiğim laflardan dolayı özür dilemekti. İlk önce Arya'yı sorduğumda bana " Oradan çocuk bakıcısına benziyorum. Arya'nın ne yaptığını nereden bilebilirim. Bu gibi saçma nedenlerle beni arayıp toplantımı bölme" demişti ve her zamanki gibi telefonu kapatmıştı. Aslında ona kızabilirdim ama takıldığım bir nokta vardı. Benim aradığımı görünce toplantısını bırakıp aramama mı cevap vermişti? Evet, tam olarak bunu yapmıştı.