*Park House
ជីមីនដើរតាមបងប្រុសចូលមកក្នុងផ្ទះ
ត្រុកៗដូចជាកូនទាដើរតាមមេដើរបណ្ដើរខួរក្បាលក៏គិតពីមនុស្សប្រុសដែលនៅខុនដូរខ្លួនបណ្ដើររហូតដ៏មិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាថេយ៉ុងឈប់ទើបជ្រុលទៅបុកខ្នងមាំរបស់គេមួយទំហឹងសឹងផ្ងារក្រោយ...
« អួយ,ឈប់ក៏មិនប្រាប់ដែល!! »ក្មេងល្អិតត្អួញត្អែទាំងមិនមុខរីកម្រាមដៃតូចក៏លើកអង្អែលថ្ងាសរបស់ខ្លួនតិចៗ
« ភ្នែករវល់មើលអីទើបមិនដឹងថាបង
ឈប់? »ថេយ៉ុងសួរបញ្ឈឺមុននឹងដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងក្បែរយូមី,ជីមីនក៏ពេបមាត់ពេបកចូលទៅដាក់ខ្លួនអង្គុយអោបបងស្រីដែលកំពុងសើចញឹមៗនឹងខ្លួន
« ហេតុអ្វីធ្វើមុខបែបហ្នឹងហុឹម? »យូមីសួរដោយស្នាមញញឹមព្រមទាំងលើកដៃទៅឆ្បិតថ្ពាល់ក្រពុំលេងតិចៗ
« មកពីហ៊្យុងមីនខំទៅដេកដល់ខុនដូរហើយនៅតាមទៅយាយីហៅត្រឡប់មកផ្ទះវិញ
ទៀត!! »ក្មេងល្អិតបូញមាត់រអ៊ូប្រាប់បងស្រីទាំងលួចដៀងភ្នែកសម្លក់បងប្រុសដែលអង្គុយធ្វើមុខស្មើរដាក់ខ្លួន
« មកពីគាត់បារម្ហពីមីន!!! »យូមីពន្យល់ថាកាលការដែលថេយ៉ុងធ្វើបែបនេះក៏ព្រោះតែគេបារម្ហពីជីមីន
« គ្មានទេ!! »ក្មេងល្អិតរអ៊ូទាំងពេបមាត់ពេបកមិនជឿព្រោះតែថេយ៉ុងហាមឃាត់ខ្លួនលើសពីពាក្យថាបារម្ហទៅទៀត,បែបនេះវាចូលលក្ខណៈជាឃាំងឃាត់ហួសព្រំដែនទៅហើយ
« ហើយចុះចង់ដេកនៅទីនោះធ្វើអី?ដេកនៅផ្ទះវិញវាមិនល្អជាង? »ថេយ៉ុងបន្លឺឡើង
« តែមីនចង់ដេកទីនោះ!! »ជីមីនប្រកែកតមាត់យ៉ាងលឿន
« ដេកនៅផ្ទះបានមើលថែលោកពូផងវាល្អជាងទេហ៎េស? »ថេយ៉ុង
« មីនគេងតែមួយយប់ណាមួយក៏ទុកខុនដូរចោលយូរហើយ!! »ជីមីន
« មិនមែនព្រោះចង់នៅជាមួយអាម្សៀនោះទេហ៎េស? »ថេយ៉ុងបន្លឺឡើងទាំងញោចចុងមាត់ញញឹមខណៈពេលឃើញជីមីនព្រិចភ្នែកមួយៗដូចជាកំពុងភាំងនិងសម្ដីគេ
« បងនិយាយអី? »ជីមីនសួរទាំងក្រឡេកក្រឡាប់ភ្នែកចុះឡើង
« ឯងគិតថាបងជាក្របីដែលល្ងង់មិនដឹងខ្យល់អី
មែនទេ? »ថេយ៉ុងសួរទាំងអស់សំណើចដែលជីមីនគិតថាគេល្ងង់មិនបានដឹងរឿងអ្វីតែផ្ទុយខុសពីនេះគេដឹងៗទាំងអស់ថាជីមីនលាក់ជុងគុកនៅខុនដូររបស់គេ
« បងនិយាយពីអ្វីមីនមិនយល់ទេ?? »ជីមីននៅតែប្រកាន់គោលចំហររបស់ខ្លួនធ្វើដូចជាមិនដឹងរឿងអ្វី ព្រោះពេលនេះគេមិនទាន់យល់ពីពាក្យសម្ដីថេយ៉ុងមួយរយភាគរយទេថាគេសម្ដៅទៅលើអ្វី។
« ឬចង់អោយបងបកស្រាយលម្អិតថាឯងគេចទៅនៅខុនដូរព្រោះតែអាជុងគុកម្នាក់នោះ? »
« .....គឺ.... »ពាក្យសម្ដីរបស់ថេយ៉ុងធ្វើអោយជីមីនភាំងក្រលាស់អណ្ដាតប្រកែកតវ៉ាជាមួយថេយ៉ុងបន្ដមិនកើត
« ស្រលាញ់វាណាស់ទៅមែនទេ?វាធ្វើបាបជិតស្លាប់ជិតរស់ដ៏ថ្នាក់នេះហើយនៅតែទៅលួចទាក់ទងជាមួយវាទៀត? »មនុស្សមាឌធំសួរដោយការមួរម៉ៅនិងហួសចិត្តក្នុងពេលតែមួយដែលប្អូនប្រុសរបស់គេចិត្តទន់ដ៏ថ្នាក់នេះ,អាម្សៀនោះនិយាយស្អីខ្លះបានជាប្អូនគេជឿស្លុបព្រមអោយចូលជិតបានយ៉ាងងាយបែបនេះ?
« ខ្ញុំមិនបានទៅលួចទាក់ទងជាមួយគេទេ!! »
ជីមីនប្រកែកតែក៏ដូចជាការពិតព្រោះគេនៅមិនទាន់ស្រស់ស្រួលត្រូវរូវជាមួយជុងគុកនៅឡើយទេ
« មិនលួចទាក់ទងក៏អោយវាទៅនៅខុនដូរជាមួយ,មីនគិតថាបងជាអាងោះមិនដឹងខ្យល់អីបន្ដិចសោះមែនទេ? »ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមតម្លើងសមកលេងដាក់ជីមីននៅពេលដែលឃើញជីមីនប្រកែកតវ៉ាទាំងដែលគេឃើញជុងគុកនៅខុនដូរជីមីនផ្ទាល់នឹងភ្នែក
« គេជាអ្នកលួចចូលទៅដោយខ្លួនឯងខ្ញុំមិនបានអោយគេចូលឯណា!! »
« វាលួចចូលហើយក៏អោយវានៅតែម្ដង,មិនដឹងថាមួយកំណាត់ថ្ងៃនៅជាមួយវាៗបានធ្វើស្អីមីនឬអត់ផង!! »
« គេមិនបានប៉ះពាល់ខ្ញុំទេហ៊្យុងកុំចេះតែនិយាយពេក! »
« ការពារណាស់ណ៎?នៅស្រណោះវាណាស់មែនទេចង់ត្រូវរូវជាមួយវាវិញហើយត្រូវទេបានជាខំលើកជើងតម្កើនថាវាល្អបែបនេះ? »
ពេលដែលឃើញជីមីនប្រកែកតវ៉ាជាមួយគេព្រមទាំងកាន់ជើងជុងគុកមករហូតថេយ៉ុងក៏ចាប់ផ្ដើមមួរម៉ៅទៅៗសម្លេងក៏កាន់តែតម្លើងតាមអារម្មណ៍ខឹង
« បើមែនវាយ៉ាងម៉េច,បើខ្ញុំចង់ត្រូវគ្នាជាមួយគេវិញហ៊្យុងចង់ធ្វើស្អីខ្ញុំ?សម្លាប់ឬក៏ឃុំខ្ញុំដូចជាអ្នកទោស? »ពេលនេះជីមីនក៏មិនបានស្ងាត់បានតែស្រែកតបតវិញខ្លាំងៗដូចដែលថេយ៉ុងស្រែកដាក់ខ្លួនដែរ
« វាធ្វើបាបជិតឆ្គួតបែបនេះហើយនៅចង់អភ័យទោសអោយវាទៀតមែនទេ?វាល្អអ្វីណាស់ណាទៅបានជាងប់ងល់ជាមួយវាងើបក្បាលលែងរួចបែបនេះតិចថាវាធ្វើបាបទៀតរត់មករកបង,ឆឹសកុំសង្ឃឹមថាបងខ្វល់ជាមួយឯង? »និយាយយូរទៅកាន់តែយូរទៅលែងចុះសម្រុងគ្នាមានតែក្ដៅចិត្តមួរម៉ៅស្រែកកំហគលែងគិតថាសម្ដីខ្លួនលែងត្រូវឬខុសតទៅទៀត
« មិនខ្វល់ក៏អត់ទៅខ្ញុំក៏មិនបានទៅអង្វរបងដែរ,សំខាន់ពេលនេះខ្ញុំមានកូនជាមួយគេខ្ញុំត្រូវទទួលយកគេវិញមកធ្វើជាឳពុករបស់កូនខ្ញុំ!! »
ចិត្តជីមីនក៏កាន់តែខឹងស្រែកកំហកដាក់បងប្រុសវិញតាមអារម្មណឆែវឆាវរហូតធ្លោចមាត់និយាយរឿងដែលគេគិតថាចង់លាក់ទុកចេញមក
« ឯងនិយាយអីជីមីន?មានកូន?ឯងកំពុងលេងសើចមែនទេ? »ពាក្យសម្ដីជីមីនដូចជាគេយកទឹកមួយធុងទៅជៈចំកណ្ដាលមុខថេយ៉ុងអោយភ្ញាក់ក្រញ៉ាងព្រមទាំងចោទសួរជីមីនទាំងភ្លិតភ្លាំង
« ខ្ញុំមិនបានលេងសើចខ្ញុំមានកូនជាមួយគេខ្ញុំនៅតែស្រលាញ់គេខ្ញុំនិងលើកលែងទោសអោយគេ!! »មកដល់ពេលនេះចង់លាក់ទៀតក៏លាក់មិនចេញទើបនិយាយចេញមកអោយអស់តែម្ដងតាមចិត្តដែលខ្លួនបានគិត
« មិនបាច់ៗលើកលែងទោសអោយវាដាច់ខាតបើខ្លាចកូនអត់ប៉ាហៅដូចជាគេយកបងទៅយកបងធ្វើជាប៉ារបស់គេទៅ!! »ថេយ៉ុងស្ទុះងើបឈរស្រែកប្រកែកមិនអោយជីមីនលើកលែងទោសអោយជុងគុកបើខ្លាចថាកូនគ្មានប៉ាហៅអោយហៅគេថាប៉ាក៏បាន...
« គ្មាននោះថ្ងៃទេខ្ញុំមិនព្រម!! »ជីមីនស្ទុះក្រោកស្រែកប្រកែកវិញយ៉ាងដាច់អលង្កា ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏គេមិនព្រម
« ស្រលាញ់វាណាស់មែនទេ?រស់នៅខ្វះវាមិនបានមែនទេ?បានជាងប់ងល់លែងជឿសម្ដីបងប្រុសរបស់ខ្លួនអស់បែបនេះ? »
« ចរិកវាជាឆ្គែទោះបីវាដឹងកំហុសខុសប៉ុណ្ណាក៏វានៅតែជាឆ្គែកែមិនឡើងដែរ,ខំទៅស្រលាញ់វាទៅបន្ដិចទៀតវាយកទៅធ្វើបាបបន្ដទឹកភ្នែកជោគក្បាលជង្គង់ទៀតមិនខានទេ,ពេលនោះកុំសង្ឃឹមថាបងទៅខ្វល់ខ្វាយនោះ!! »
« ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេផ្លូវខ្ញុំអ្នកជ្រើសខ្ញុំនឹងទទួលយកវាទោះបីវាវេទនាបែបណាក៏ដោយ,ហើយបងគិតតែពីជីវិតបងអោយល្អប្រសើរទៅមិនបាច់មកចេះលូកដៃនឹងរឿងរបស់ខ្ញុំទេ!! »
« មីនចង់បានបែបហ្នឹងមែនទេ?បានតា៎សបងបំពេញអោយចាប់ពីពេលនេះវិនាទីនេះមីនចង់ធ្វើបែបណាធ្វើទៅស្រាច់តែចិត្តបងលែងចេះដឹងលែងហាមឃាត់តទៅទៀតហើយ,តាមសប្បាយចុះបងជាលាហើយ!! »ពាក្យសម្ដីជីមីនធ្វើអោយថេយ៉ុងអស់សំណើចក្នុងបំពង់កយ៉ាងហួសចិត្តជាខ្លាំងហើយក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយមុននឹងដើរចេញទៅទាំងទឹកមុខសោកស្ដាយនៅអ្វីដែលគេខំធ្វើដើម្បីជីមីននិងគ្រួសារមួយនេះ,ស្រលាញ់ណាស់បារម្ហណាស់ទើបចេះតែហាមឃាត់តែមើលអ្វីដែលជីមីនតបស្នងមកគេវិញចុះ,ឈឺទេ?ខកបំណងទេ?គេរាល់ថ្ងៃមិនបានស្រលាញ់ជីមីនលើសពីពាក្យថាបងប្អូននោះទេ,ប៉ុន្ដែក្ដីស្រលាញ់រវាងបងប្អូននេះវាធំធេងខ្លាំងណាស់ទាំងបារម្ហទាំងមើលថែដ៏ថ្នាក់គេក្លាយជាមនុស្សអាក្រក់បែបនេះ។
« ថេយ៍Oppa!! »យូមីដែលអង្គុយស្ងៀមស្ដាប់ពាក្យសម្ដីប្រកែកតវ៉ាគ្នាយ៉ាងត្រហឹងអម្បាញ់មិញប្រញាប់ស្រែកហៅបងប្រុសរបស់ខ្លួនពេលដែលគេចាកចេញទៅ
« ហុឺ .... ហឹកៗៗ »គ្រាន់តែថេយ៉ុងចេញទៅបាត់ជីមីនក៏ចាប់ផ្ដើមអោនមុខចុះយំចេញមកទាំងញ័រស្មាសស្រាក់ គេខឹងៗថាគេខុសដែលនិយាយពាក្យមួយប្រយោគនោះទៅកាន់បងប្រុស...
« មីន!!! »យូមីហៅប្អូនប្រុសខ្លួនតិចៗទាំងមិនសប្បាយចិត្ត
« ហុឺ បងស្រីៗ... បងថេយ៍ខឹងមីនហើយមែនទេ? »ជីមីនដាក់ខ្លួនអង្គុយអោបបងស្រីវិញទាំងយំសស្រាក់រៀបរាប់ទាំងសម្លេងក្ងួរៗ
« មិនអីទេមីន,បន្ដិចទៀតគាត់នឹងបាត់ខឹងដោយឯកឯងហើយ!! »បាតដៃស្រលូនអង្អែលខ្នងក្មេងល្អិតថ្នមៗដោយការលួងលោម
« មីនមិនចង់ទេ,តែហឹកៗ មីនទប់មិនបានវាជ្រុលមាត់មីននិយាយហួសហេតុពេលនេះបងប្រុសខឹងមីនហើយ ហុឹកៗ »
« មីនអីទេៗសង្ងប់អារម្មណ៍ណា!! »
« ហុឺ ហុឹកៗ.... »
« ប៉ុន្ដែមីនរឿងកូន?រឿងអភ័យទោសអោយគេមីននិយាយការពិតមែនទេ? »
« បាទ,បងស្រីមីននិយាយការពិតមីននឹងលើកលែងទោសអោយគេព្រោះពេលនេះមីនមានកូនហើយជាកូនរបស់គេ.. ហុឺ ហឹក មីនធ្វើត្រូវទេបងយូ? »
« ត្រូវហើយវាជាជម្រើសជីមីន,មីនអាចសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសវាដោយខ្លួនឯងបងគ្មានសិទ្ធហាមឃាត់ទេអោយតែមីនធ្វើហើយសប្បាយចិត្តបងក៏សប្បាយដូចគ្នា! »
« ហឺ ហឹក បងស្រី!! »
*រំលង
ចំណាយពេលរៀនប្រហែលជាបួនម៉ោងជីមីនក៏ដល់ពេលត្រឡប់មកផ្ទះ,ដោយខណៈពេលនេះក្មេងល្អិតកំពុងតែឈររងចាំឡានមកទទួលមុខសាលាទាំងមុខស្អុយៗមិនរីកព្រោះតែនៅនឹករឿងកាលពីយប់មិញដែលឈ្លោះគ្នាជាមួយបងប្រុសមួយមេធំពេលនេះថេយ៉ុងក៏ឈប់ទាក់ទងមកឬក៏មកលេងផ្ទះគេឬទទួលគេដូចមុនអាចថាម្ដងនេះបងប្រុសខ្លួនក៏ថាបាន
*ងុឺត
ស្របពេលជាមួយគ្នានេះផងដែរស្រាប់តែមានម៉ូតូធំមួយបើកមកចតមុខជីមីនធ្វើអោយក្មេងល្អិតងើបមុខមើលយ៉ាងលឿនហើយក៏បើកភ្នែកព្រិចៗពេលប្រទះឃើញមុខសង្ហារបស់ជុងគុកកំពុងញញឹមដាក់គេយ៉ាងស្រស់,និយាយអញ្ចឹងគេខានឃើញប្រុសម្នាក់នេះជិះម៉ូតូមួយនេះពាក់អាវធំធ្វើខ្លួនដូចជាអ្នកលេងបែបនេះយូរហើយពេលនេះក៏បានឃើញវិញសង្ហាក៏សង្ហាដូចអ្នកលេងក៏ដូច,កោតតែប្រុសម្នាក់នេះក្លាយជារាជអាជ្ញាទៅកើត....
« ចាំអ្នកមកទទួលមែនទេ?ឡើងមកបងជូនទៅក៏បាន!! »ជុងគុកញញឹមបញ្ចេញមុនស្នេហ៍ខ្លួនចេញមកទៅកាន់មនុស្សមាឌតូច
« ទេ!! »ជីមីនបដិសេដទាំងបែរមុខចេញពីមុខសង្ហារបស់ជុងគុក
« ហេតុអ្វីហុឹម?ឈរយូរវាមិនល្អទេមីន!! »
« រឿងខ្ញុំកុំមកចេះ!! »
« ក្មេងក្បាលរឹងហេតុអ្វីក្បាលរឹងបែបនេះ
ហុឹម?ឬក៏ចង់ដើរទៅវិញ? »ជុងគុកសួរបញ្ឈឺ
« ដើរក៏បានធ្វើអោយសរសៃវាយឺតខ្លះ!! »ស្របសម្ដីជីមីនក៏អោបដៃដើរចេញទៅទាំងមិនខ្វល់ខ្វាយច្រើន
« មីន,ឈប់ភ្លាមក្មេងក្បាលរឹង!! »ជុងគុកស្រែកហៅព្រមទាំងប្រញាប់មូលហ្គែម៉ូតូតិចៗតាមពីក្រោយជីមីនដែលកំពុងដើរ
« ខ្ញុំថាអត់គឺអត់ហើយកមកសាំច្រើនពេក!! »
ជីមីនតបទាំងទឹកមុខធុញថប់
« ឬចង់អោយបងចុះទៅចាប់ហុឹម? »
« សាកទៅខ្ញុំនឹងខឹងលោកមួយជីវិតមិនបានទេ!! »
« ចុះចង់អោយបងធ្វើយ៉ាងម៉េចទើបអូនព្រមឡើង?កុំដើរបែបនេះអីវាមិនល្អទេមីន!! »សម្ដីរបស់ជុងគុកធ្វើអោយជីមីនឈប់មួយកន្លែងអង្អែលចង្កាតិចៗដូចជាកំពុងគិតអ្វីម្យ៉ាងមុននឹងបន្លឺឡើងទាំងញញឹមស្រស់
« ឥលូវលោកនាំខ្ញុំទៅញាំសាច់អាំងទៅ? »
« អូខេ,បងជូនទៅពេលនេះឡើងម៉ូតូបានហើយមែនទេ? »
« ហុឹម,តែចេះយឺតៗតែហ៊ានជិះលឿនខ្ញុំមួលចង្គេះលោកអោយដាច់សាច់មិនខានទេ!! »ក្មេងល្អិតងក់ក្បាលព្រមទាំងឡើងទៅអង្គុយលើម៉ូតូក្រោយជុងគុក
« ទទួលបញ្ជាលោកម្ចាស់..... »ជុងគុកធ្វើជានិយាយដូចជានិយាយជាមួយម្ចាស់តូចរបស់ខ្លួនហើយក៏បង្អូសម្លេងយ៉ាងវែង
« ហុឹស!!! »
« បងទៅហើយណា? »ជុងគុកសួរហើយក៏ចាប់ផ្ដើមម៉ូលហ្គែម៉ូតូបើកចេញទៅក្នុងល្បឿនយឺតមិនមែនលឿនៗដូចមុននោះទេ
« អោបចង្កេះបងទៅប្រយ័ត្នធ្លាក់!!! »ស្របសម្ដីដៃមាំក៏ចាប់ក្រសោបដៃតូចដែលអង្គុយក្រោយខ្លួនអោយអោបចង្គេះខ្លួនព្រមទាំងងាកមកញញឹមយ៉ាងស្រស់សង្ហាធ្វើអោយក្មេងល្អិតងាកមុខចេញថែមទាំងលួចញញឹមម្នាក់ឯងស្ងាត់ៗ។
ចំណាយពេលប្រហែលជាមួយម៉ោងជុងគុកក៏បានជួនជីមីនត្រឡប់មកផ្ទះវិញក្រោយញាំសាច់អាំងរួចរាល់។
« អរគុណ!! »ជីមីនចុះពីលើម៉ូតូមុននឹងបន្លឺពាក្យអរគុណយ៉ាងសោះអង្គើយទៅកាន់ជុងគុក
« តែប៉ុណ្នឹងទេ? »ជុងគុកចុះមកតាមព្រមទាំងសួរឡើងស្របពេលលូកទៅចាប់ក្រសោបដៃតូចមកកាន់
« ហើយលោកចង់បានប៉ុណ្ណាទៀត? »
« មិនគិតហៅបងអោយចូលទៅលេងផ្ទះអូនមួយសន្ទុះសិនទេហ៎េស? »
« ផ្ទះខ្ញុំមិនមែនសួនកម្សាន្តទេ!! »
« អូនចិត្តដាច់យ៉ាងនេះឬ? »
« បានហើយឆាប់ទៅវិញទៅកុំនៅយូរពេក!! »
« ហេតុអ្វីនៅយូរមិនបាន?ក៏ដោយសារតែបងនឹកអូនមិនចង់ឃ្លាតឆ្ញាយពីអូននោះអី!! »
« ប្រញាប់ទៅវិញទៅប្រយ័ត្នខ្ញុំខឹងលែងនិយាយរក!! »
« គម្រាម? »
« អាចបែបនឹងក៏ត្រូវតែបើលោកមិនជឿសាកមើលទៅ!! »
« អត់ទេបងទៅក៏បាន,ស្អែកជួបគ្នា- »ជុងគុករហ័សប្រកែកព្រោះខ្លាចជីមីនខឹងមែនតែនិយាយមិនទាន់ចប់ផងសម្លេងស្រួយស្រឹបស្រាប់តែបន្លឺឡើងធ្វើអោយមនុស្សពិរនាក់ដែលឈរទល់មុខគ្នាបែរមើលយ៉ាងរហ័ស
« ជីមីន!! »យូមី
« បងស្រី!! »ជីមីនហៅបងស្រីព្រមទាំងរហ័សកន្រ្ដាក់ដៃចេញពីការចាប់របស់ជុងគុកវិញ,ឈរធ្វើទឹកមុខឡេឡង់ៗដូចជាខ្លាចបងស្រីស្ដីបន្ទោស
« សួស្ដីបងស្រី!! »ជុងគុកញញឹមអោនគោរពយូមីយ៉ាងគួរសម
« អូ, ជុងគុកជួនជីមីនមកមែនទេ? »
« បាទបងស្រី!! »
« ហើយគិតទៅវិញហើយមែនទេ?មិនឈាងចូលលេងខាងក្នុងសិនទេហ៎េស? »
« បងស្រី... »ជីមីនហៅបងស្រីទាំងសម្លេងមិនពេញចិត្ត
« ក៏ចង់ចូលដែរប៉ុន្ដែអ្នកខ្លះហាមមិនអោយចូល!! »ជុងគុកធ្វើជានិយាយចោលនិងងាកទៅសម្លឹងមុខជីមីនដែលក្រម៉ក់ក្រម៉ូវ
« មិនអីទេចូលសិនមកកុំខ្លាចចិត្តអី!! »
« បងស្រី........... »ជីមីន
« បាទបងស្រី,អរគុណណាស់!! »ជុងគុគអរគុណយូមីទាំងញញឹមបិទមាត់មិនជិតហើយទាំងបីនាក់ក៏បណ្ដើរគ្នាចូលទៅខាងក្នុងដោយមានអ្នកបម្រើជាអ្នករុញរទះយូមី
« ចូលសិនមក,អ្នកបម្រើយកទឹកមកបម្រើភ្ញៀវបន្ដិចមក!! »យូមីហៅជុងគុកអោយអង្គុយព្រមទាំងស្រែកប្រាប់ទៅអ្នកបម្រើ
« នេះទឹកចា៎ស!! »មួយភ្លែតអ្នកបម្រើក៏លើកទឹកចូលមក
« អរគុណច្រើន!! »ជុងគុករហ័សអរគុណយ៉ាងគួរសម
« ខ្ញុំទៅផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់សិនហើយបងស្រី!!!! »ស្របសម្ដីជីមីនក៏ដើរអោបដៃចេញទៅបាត់
« ហុឹម.... »
« គឺ...អឺ.... »ជុងគុកឯណេះវិញចាប់ផ្ដើមអង្គុយមិនជាប់កៅអីខណៈពេលឃើញជីមីនចេញទៅចិត្តមួយចង់ចូលទៅតាមតែចិត្តមួយទៀតខ្លាចចិត្តយូមី
« ទៅតាមចុះខ្ញុំមិនថាអ្វីនោះទេ!! »ដោយយល់ពីសភាពជុងគុកយូមីក៏បន្លឺឡើងទាំងមិនស្ទាក់ស្ទើរ
« អ្នកនាងមិនខឹងខ្ញុំទេឬ? »ជុងគុកសួរទាំងចំលែកចិត្តព្រោះតែយូមីអនុញ្ញាតអោយខ្លួនឡើងទៅតាមជីមីនស្រួលៗបែបនេះ
« ទោះបីជាខឹងក៏ខ្ញុំគ្មានប្រយោជន៍ដែរព្រោះទោះបីជាយ៉ាងណាលោកនៅតែជាចំណែកមួយក្នុងគ្រួសារនេះដដែលហ្នឹង!! »
« បាទ? »
« ឆាប់ទៅតាមជីមីនចុះខ្លាចថាជីមីនអាចនឹងប្ដូរចិត្តដេញលោកចេញវិញ!! »
« បាទ,លាសិនហើយបងថ្លៃ!! »មនុស្សមាឌធំញញឹមស្ងេញព្រមទាំងរហ័សឡើងទៅខាងលើចូលរកបន្ទប់របស់ជីមីន
« មីន!!! »
« អ្នកណាអោយលោកចូលមក? »ជីមីនសួរទាំងមិនពេញចិត្តពេលឃើញជុងគុកដើរចូល
បន្ទប់់ខ្លួនយ៉ាងស្រួល
« បងចូលមកដោយខ្លួនឯង!! »
« អ្នកណាអនុញ្ញាតអោយចូល? »
« បងប្រាប់ហើយថាបងចូលមកដោយខ្លួនឯង!!!! »
« វាជាបន្ទប់របស់ខ្ញុំបើគ្មានការអនុញ្ញាតពីខ្ញុំផងហេតុអ្វីក៏ចូលមក?? »
« តែបងស្រីអូនអោយបងចូល!! »ជុងគុកញាក់ស្មាតិចៗព្រមទាំងដាក់ខ្លួនអង្គុយលើពូកថែមទាំងលើកតុក្កតាធំជីមីនមកអោបថែមទៀត
« ងើប!!ហេតុអ្វីលោកហ៊ានដ៏ថ្នាក់នេះមកប៉ះពាល់របស់ខ្ញុំធ្វើអី? »ជីមីនស្រែកទាំងមិនពេញចិត្តទាំងដៃជុងគុកអោយងើបវិញ
« មីន,កំណាញ់ម្លេះមុននឹងក្រោយបងគង់តែបានប៉ះដដែលសង្ស័យប៉ះបានលើសនឹងទៀតក៏ថាបាន!! »
« លោកកំពុងតែធ្វើអោយខ្ញុំខឹងលោកហើយ,ឆាប់ឡើងមកវិញភ្លាម!! »អស់ជម្រើសជីមីនក៏ជ្រែកចង្គេះនិយាយម៉ាត់ៗទាំងមុខមាំហើយក៏បានផលជុងគុករហ័សងើបឈរយ៉ាងច្រើនទាំងមុខក្រម៉ូវ
« ចេញទៅ!! »ពេលឃើញជុងគុកក្រោកហើយក្មេងល្អិតក៏បានចិត្តលើកដៃចង្អុលដេញគេអោយចេញ
« មីន,បងសុំអង្វរបានទេបងសំពៈក៏បានកុំដេញបងចេញអីបងមិនចង់ឃ្លាតឆ្ញាយពីអូនទេ!! »ជុងគុកជ្រួញមុខទាំងសោកសៅអង្វរទៅកាន់ក្មេងល្អិតទាំងចង់យំ
« អញ្ចឹងលោកនឹងធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមសម្ដី
ខ្ញុំទេ? »
« បាទ!!! »
« ល្អ,នៅស្ងៀមហាមមាត់ហាមមករញេរញៃខ្ញុំ!!! »ក្មេងល្អិតប្រាប់ហើយក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើពូកទាញទូរស័ព្ទមកលេងយ៉ាងរំភើយ
« ឬអូនចង់អោយបងឈរបែបនេះរហូត?? »
ជុងគុកឈរខ្ជឹបមាត់ចូលគ្នាសួរជីមីនខ្សឹបៗដូចជាកូនទន្សាយមួយក្បាល
« ប្រហែលទេដឹង? »
« បងសូមអង្គុយក្បែរអូនបានទេ? »
« ហាមរញេរញៃ!! »
« បាទ!!! »
« តែបងសូមទៅបន្ទប់ទឹកសិនបានទេ? »
« អ្នកណាចងជើងលោក? »
« គ្មានទេ!!! »
« ប្រុសម្នាក់នេះពិតជាយ៉ាប់មែន!! »ជីមីនក្រវីក្បាលតិចៗសម្លឹងមើលផែនខ្នងជុងគុកដើរចូលបន្ទប់ទឹកទាំងហួសចិត្ត,ធ្វើខ្លួនដូចជាកូនក្មេង។
« អេ៎?????..... »ក្រោយពេលលាងសម្អាតដៃសម្អាតមុខមាត់ស្រួលបួលហើយជុងគុកក៏រៀបចេញមកវិញតែក្រសែភ្នែកឈ្លាសវៃក៏ប្រទះឃើញរបស់មួយនៅក្នុងបំពង់ជាមួយច្រាសដុះធ្មេញទើបដើរមកទៅយកមកមើលវិញមុននឹងបើកភ្នែកធំៗទាំងភ្នែកផ្អើលព្រោះវាជាឧបករណ៍វាស់ទឹកនោមហើយពេលនេះវាឡើងដល់ពីរកាំបញ្ជក់ថាមានផ្ទៃពោះ?
« ជីមីន!!!!!!! »
To be Continue
ម្ដងនេះគេដឹងមែនទែនហើយ😭តែថាខ្ញុំភ្លេចសាច់រឿងចង់អស់ហើយចេះតែសរសេរទៅៗ 😭