∞
A L E X A N D R O
Gefrustreerd gooi ik mijn telefoon aan de andere kant van het bed. Weer dat fucking ene vinkje voor de zoveelste keer de afgelopen week. En niet alleen op WhatsApp, op elke kaulo app waarmee ik met haar kan praten; Snap, Insta zelfs op TikTok heeft ze me geblokkeerd terwijl ik die app alleen maar heb zodat zij op mijn telefoon TikToks kon kijken wanneer haar telefoon leeg was.
Echt het moment dat ik thuis kwam, blokkeerde ze me. En dat heeft ze nog nooit eerder gedaan, niet op alles waarmee ik contact kan zoeken. Ik heb haar wel honderd keer probeert te bellen de afgelopen week, maar elke keer lukt het niet. Hetzelfde met alle berichten die ik heb gestuurd. Ze is al klaar met me voor ik de kans heb gehad om het uit te leggen.
Ik leun even met mijn hoofd op mijn handen, terwijl ik me besef hoe leeg en zinloos het leven is zonder haar. Ik mis letterlijk facking alles, van haar lach tot aan haar irritante gewoonte om me te laten schrikken die ze de laatste tijd had ontwikkeld. Ik mis haar geur, haar warmte. Vooral tijdens het slapen, wat ik amper nog doe nu zij er niet meer is. Het is zo anders als je opeens alleen moet slapen nadat je daarvoor maandenlang de hele tijd met iemand anders hebt geslapen, ik mis die warmte van haar gewoon zo. Ik mis haar zo kaulo erg, en het wordt met de dag erger.
Weet je? Fuck it. Ik weet dat het het laatste is wat ze wil, maar ik moet het haar gewoon uitleggen. De hele week heb ik mezelf tegen gehouden om haar op te zoeken, hoe moeilijk dat ook was. Maar nu niet meer, het is een facking week geleden en ik wil en moet het haar nu gaan uitleggen, daarna maakt ze maar de keuze wat ze nu wil. Ik kan hier niet gaan zitten met allemaal zelfmedelijden terwijl ik niet eens alles heb geprobeerd om haar terug te krijgen.
Ik pak mijn telefoon weer en loop naar beneden, waar ik mijn jas van de kapstok pak. Vervolgens doe ik mijn schoenen aan en maak snel een veter in mijn linkerschoen die natuurlijk weer los moet zijn.
"Ga je naar Mia?" vraagt Nicolas die in de deuropening staat. Hij heeft zijn handen in zijn broekzakken en een domme glimlach op zijn gezicht.
"Ja," zeg ik eerlijk.
"Ik weet niet wat je hebt gedaan waardoor jullie ruzie hebben, maar raak haar niet kwijt, oke? Jullie zijn voor elkaar gemaakt, dat zie je meteen," zegt hij dan. Ik sta op en kijk even naar hem, waarna ik knik. "Kijk maar of je nog thuis komt vanavond."
"Is goed." Ik open de voordeur en ga daarna naar de garage om mijn Vespa eruit te halen. Even later stap ik op en rij richting Mia haar huis.
Veel tijd om na te denken over die keuze die ik heb gemaakt en wat voor gigantische facking ruzie dit kan veroorzaken, zet ik mijn scooter op de oprit en loop zo naar binnen, de deur zit niet eens op slot.
Beneden is helemaal niemand, het is compleet leeg. Haar moeder is er niet, zij niet en haar broer ook niet. Ik heb ook geen idee hoe het nu met ze gaat, misschien zijn ze wel bij iemand anders ingetrokken om alle shit even te vergeten, dat kan ik best snappen. Haar moeder was ook niet in staat om iets in het huishouden te doen, laat staan Mia.
Toch geef ik nog niet op en loop de trap op naar boven. Ook daar is helemaal facking niemand, de deur van haar kamer staat wel gewoon open. Zonder dat ik echt door heb, loop ik naar binnen.
Meteen zie ik alle herinneringen weer voor me en voel ik mezelf misselijk worden. Ik zie haar bureaustoel waar ik opzat terwijl we leerden en ik voel gewoon haar hoofd weer op zijn schouder, terwijl ze in mijn oor blies om me te irriteren. Als ik haar bed zie voel ik weer hoe ze in mijn armen lag met haar warme lichaam tegen me aan, fuck.
Dat misselijke gevoel wordt alleen maar erger als de foto die normaal altijd op dezelfde plek op haar nachtkastje er niet meer staat. Ik weet hoeveel die foto voor haar betekende, het was een die we hadden gemaakt op Cura. Ze vroeg zelfs zo'n random andere toerist om hem te maken.
Dan zie ik datzelfde lijstje op haar bureau staan, maar dan met de fotokant naar de muur toe. Ik pak hem eraf en bekijk de foto even, terwijl ik met mijn duim over haar toen nog lachende gezicht beweeg. Shit man, wat mis ik die lach.
"Wat the fuck doe jij hier?" vraagt een stem dan opeens. Meteen zet ik de foto neer en kijk op, daar staat wel de laatste persoon waar ik nu op zat te wachten, Quinten.
"Is Mia er?" vraag ik hem, zijn vraag negerende sinds het helemaal geen fuck met hem te maken heeft.
"Nee, en als ze dat wel zo is zou ze niet met jou willen praten," snauwt hij. "Je bent echt een gore klootzak, weet je dat? Wat was dat voor tyfus domme actie? Heb je enig idee hoe erg je Mia d'r hart heb gebroken? Ik zou echt al je tanden uit je mond moeten slaan. Niet alleen voor Mia, maar ook voor mij. Het idee dat jij op mijn bank zat terwijl je al die tijd wist wat die klootzak deed? Serieus man, val dood."
"Ja, dat weet ik allemaal, geloof me. Maar ik moet het haar gewoon uitleggen, ik kan d'r alleen nergens vinden en ze heeft me overal op geblokkeerd, dus weet je waar ze is?" zeg ik dan, maar hij schudt kwaad zijn hoofd.
"Ja, maar dat ga ik jou niet vertellen," sist hij. "Het is klaar, Alex. Zij is klaar met je en ze verdiend zo fucking veel beter dan jij met je toxic gedrag. Je hebt haar al zo vaak gebroken en pijn gedaan terwijl zij alles voor je over zou hebben. Ze zou waarschijnlijk nog doodgaan voor je, ze koos jou boven iedereen, zelfs boven haar vrienden van wie ze tering veel houdt, omdat ze jou niet goedkeurden, snap je dat wel? Ze zou jou boven elk ander persoon kiezen, jij was haar hele wereld. Je hebt echt geen idee wat voor macht je over haar hebt, met een paar woorden of domme actie kan je haar hele hart breken en dat heb je dit keer ook echt gedaan. Dus laat haar gewoon met rust, alsjeblieft man."
"Ik kan haar niet met rust laten, man. Ik moet het haar eerst uitleggen, ik hou van haar," zeg ik dan.
"Nee, dat doe je niet want dan zou je je fucking ook zo gedragen. Dan zou je haar kiezen boven al het geld van de wereld en ervoor zorgen dat ze geen nacht haar zelf in slaap moet janken zoals ze nu wel doet, door jou. Dus ik zoek wel iemand voor haar die haar wel gaat behandelen als de prinses die ze is, niet iemand zoals jij," bijt hij me toe.
"Kijk, als zij klaar met me is, dan laat ik haar met rust, hoe kut ik dat ook vind, ik zal het proberen. Maar ik wil gewoon dat ze weet waarom ik het heb gedaan, niet voor mezelf of voor John of zelfs voor haar, ik wil het d'r gewoon uitleggen. That's it," zeg ik. Met samengeknepen ogen kijkt hij me aan.
"Leg het mij maar uit. Dan bepaal ik wel of die reden het waard is om tegen Mia te zeggen, of het juist niet alles erger maakt. Als je het echt goed wil praten en laten zien dat je van haar houdt, leg je het mij maar uit, vertel je maar eens wat er zo belangrijk kan zijn dat het waard is om mijn zusjes hart te breken," zegt hij dan. Hij lijkt echt standvastig over zijn voorstel, dus ik geloof het maar. Hij gaat me dus echt niet zeggen waar ze is. Ik zucht even en mijn gedachten razen door mijn hoofd, natuurlijk wil ik niet dat hij van Cedro of mijn shit weet, maar misschien is dit de enige keus. Maar aan de andere kant, wat als hij het doorlult? Ik vertrouw deze fucker voor geen centimeter. "Dat dacht ik al." Hij werpt een laatste afkeurende en hoofdschuddende blik op me en wil zich daarna omdraaien om weg te lopen.
"Ik heb een broertje," zeg ik dan opeens. Hij draait zich weer terug naar me en kijkt me verbaasd aan. "Hij is vijf jaar oud en woont bij adoptieouders, niet bij mij. Het huis waarin hij met zijn adoptieouders en paar maanden oude adoptie zusje woont, is verwoest door een facking brand. Daarna kwamen zijn adoptieouders met het nieuws dat ze geen goede verzekering hebben door hun gokschulden. Ik wist dat ik geld moest verdienen om hem van de straat te houden, dat is altijd mijn belangrijkste doel geweest, ik doe alles voor hem. Jullie vader had me een tijdje daarvoor aangeboden om voor hem te gaan werken, maar toen zei ik nee omdat ik het Mia niet ging aan doen en het geld niet nodig had. Maar na die brand had ik dat dus wel en ben ik voor hem gaan werken, gewoon tot ik genoeg geld had om het huis weer te laten opbouwen of een nieuw huis te huren, wat ze maar willen. Daarna zou ik ermee kappen. Ik deed het voor m'n broertje, niet voor mezelf en al helemaal niet voor John."
"Die had ik niet zien aankomen," zegt hij dan en even is het stil. "Waarom heb je Mia niks verteld dat onze vader het je had aangeboden?"
"Ik ken de business, en ik wilde gewoon niet dat ze gevaar zou lopen. Plus ik vond niet dat het aan mij was om jullie familie op te fokken, John mocht dat mooi zelf doen. En hij heeft me ook nog eens bedreigd dat als ik het zou zeggen, dat het hem niks kon schelen dat ik de vriend van zijn dochter was," leg ik hem uit.
"Wat een lul," beseft hij zich dan. "Toch kan je niet alle shit op hem schuiven, het is echt een kut streek, ook van jou. Niet alleen van hem."
"Weet ik, dat doe ik ook niet. Ik wil gewoon dat zij weet waarom ik het heb gedaan," zeg ik dan en hij knikt. "Ga je het haar vertellen?"
"Ja, ze verdiend het om de waarheid te kennen. Maar ik ga haar niet aanmoedigen om naar je terug te gaan. Jij en je leven zijn toxic voor haar en ze verdiend zoveel beter," zegt hij. Ik knik begrijpelijk. "Maar het blijft haar eigen keus. Dus als zij vindt dat dat een goed genoege verklaring is voor je shit, dan is dat haar eigen keus. Niet de mijne."
"Thanks," bedank ik hem dan. "Vertel niemand over mijn broertje." Het klinkt iets dreigender dan ik zou willen, maar daar kan ik weinig aan doen.
"Doe ik niet, maak je geen zorgen. Ik vind je nog steeds een gore klootzak, maar ik weet wel dat ik hetzelfde voor haar zou doen als wat jij voor je broertje deed, dus ik zeg niks," reageert hij meteen. "Maar het is beter als je nu oprot voor ze thuis komt, als je zelf met haar gaat praten maak je het alleen maar erger."
"Ja, dat is misschien wel zo," mompel ik. Zonder echt nog veel te zeggen, loop ik de trap af naar beneden en vervolgens door de deur weer naar buiten. Het enige wat ik nu kan doen is wachten en hopen dat ze het begrijpt, wat ik echt facking erg doe. Het leven zonder haar is zo leeg, het enige wat ik wil is haar terug. En ik hoop echt dat zij hetzelfde voor mij voelt.
∞
M I A
Ik open de voordeur van ons huis en ga snel naar boven. Ik heb niet zoveel tijd tot Valerie, Samuel, Ryan en Hugo me komen ophalen dus ik moet even opschieten.
De afgelopen weken waren verschrikkelijk. Het begon met dat mijn vader werd opgepakt, nog nooit voelde ik me zo verraadden en dom. Hoe hij dat al die tijd voor ons verborgen heeft kunnen houden, hoe hij zo egoïstisch kon zijn om die keuzes kon maken.
En net toen ik dacht dat het niet erger kon, verraadde Alex me nog tien keer zo hard. Toen ik hem betrapte met dat geld in zijn handen, het voelde als een dolk in mijn rug. Het was diezelfde jongen die me zo vaak zei dat hij van me hield, die ik vertrouwde met mijn lichaam, de jongen in wiens armen in huilde 's avonds door mijn vader, diezelfde jongen zat er al die tijd mee in. En dat verraad was nog erger dan dat van mijn vader. Ik was in een klap mijn vader en mijn vriend kwijt.
Mijn moeder is er echt kapot van, ze heeft besloten dat het voor haar beter is als ze tijdelijk bij oma gaat wonen. Eigenlijk wilde ze ons mee hebben, maar de afstand van oma haar huis en onze scholen was te ver, dus zijn wij hier gebleven. Natuurlijk heb ik haar verteld wat Alex heeft gedaan, Quinten ook. Iedereen mag weten wat voor egoïstische klootzak het is, ik heb geen zin meer om hem te verdedigen. Ik had zelf gewoon een groot bord voor mijn kop van verliefdheid dat ik niks door had, maar dat is nu voorbij. Ik ben klaar met hem, meer dan klaar. En nu kan ik alleen maar hopen dat die pijn die ik voel wanneer ik aan hem denk, snel weggaat.
Ik loop naar boven om daar mijn kledingkast te openen. Voor de eerste keer in maanden ga ik weer naar een feestje, vooral Valerie heeft me erin gepraat. Ze zei dat het een goed idee was als ik wat afleiding zocht van alles, gewoon weer even vrij kon zijn. En daar had ze gelijk in. Zeker nu Samuel zijn ouders ook gewoon negeert en bij Ryan is gaan wonen, zodat hij alles kan doen wat hij wil en dus ook meegaat, heb ik echt weer zin in een feestje.
"Hey," zegt Quinten dan opeens. Ik draai me om en zie mijn broer met zijn handen in zijn broekzakken in de deuropening staan, leunende tegen de deurpost.
Hij is direct naar huis gekomen nadat ik hem huilend heb verteld wat Alex had geflikt. Daarna heeft hij beloofd nooit meer mij alleen te laten zitten met mijn problemen en nu gaat het weer een stuk beter tussen ons.
"Hoi," zeg ik dan, terwijl ik het perfecte jurkje uit mijn kast haal. "Wat is er?"
"Kan ik even met je praten?" vraagt hij. Even kijk ik hem met samen geknepen ogen aan, waar zou dit over gaan? Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik nog iets meer dan tien minuten heb voor ze me komen ophalen.
"Ja hoor, maar ik word wel zo opgehaald voor een feestje, dus heb niet heel veel tijd," zeg ik dan.
"Een feestje, ga je daar naar toe?" vraagt hij verbaasd. Ik knik.
"Ja, maar niet tegen mama zeggen alsjeblieft, ze heeft al zoveel stress en ik wil het niet erger maken voor haar. Ik beloof dat ik op tijd terug ben en zo," reageer ik.
"Heb je dan zin om naar een feestje te gaan? Met alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is en zo?" vraagt hij. Ik knik instemmend.
"Ja, jij en ook mijn vrienden hadden gelijk. Ik zie nu eindelijk na al die maanden in wat voor egoïstische klootzak Alex is en hoe klaar ik met hem ben. Het wordt tijd dat ik mijn leven ga oppakken zonder hem, zoals ik eerder ook deed. En daar ga ik vanavond mee beginnen, gewoon naar een feestje zonder rekening te hoeven houden met zijn jaloerse gevoelens. En voor het gedoe met papa is het een goede afleiding denk ik," antwoord ik standvastig. Dat is precies hoe ik er nu over denk. Het tijdperk Alex is voorbij, ik wil hem er niet meer bij hebben, daar heb ik het veel te druk voor. Mijn broer knikt even, maar zegt verder niks. "Maar waar wilde je over praten dan?"
"Oh ja," zegt hij en daarna is hij even stil. Hij kijkt naar mij, daarna naar het jurkje dat ik op het bed heb gelegd en als laatste naar het fotolijstje op mijn bureau. Verbaasd kijk ik ernaar, sinds wanneer is die weer omgedraaid? Ik wil die foto van ons niet eens meer zien. Met een simpele beweging gooi ik het met lijst en al in de prullenbak, ik ben er helemaal klaar mee. "Weet je, laat maar. Zo belangrijk is het niet."
"Weet je het zeker?" vraag ik aan Quin, die knikt en me daarna glimlachend aankijkt.
"Ja, veel plezier op het feestje. Doe je wel voorzichtig en zo?" reageert hij. Ik knik. "Mooi zo, tot later dan." Daarna loopt hij naar zijn eigen slaapkamer en ga ik verder met het klaar maken voor het feestje.
Precies op tijd heb ik mijn jurkje aan met de perfecte schoenen erbij en mijn make up gedaan. Dan krijg ik het berichtje van Valerie dat ze buiten staat te wachten met de rest en loop ik snel met een klein tasje naar buiten waar mijn telefoon in kan.
Eenmaal buiten zie ik de auto al staan en open de deur van de achterbank. Daar zitten Valerie en Hugo allebei, Sam en Ryan zitten voorin.
"Hey, meid," zegt Valerie. Ik ga snel in de auto zitten en doe de deur weer dicht.
"Hoi," begroet ik iedereen. Ze zien er allemaal super leuk uit, dit is ook direct de eerste keer dat Sam mee gaat naar een feestje, dus ik heb hem nog nooit zo gezien. Het staat hem wel echt leuk. Toch voel ik even een kleine steek in mijn buik wanneer ik de hand van Ryan op Samuels been zie, meteen denk ik weer aan Alex.
"Gaat het?" vraagt Valerie me dan, die het kennelijk meteen door heeft.
"Ja, prima," glimlach ik. Ik moet hiermee kappen, het is klaar. Ik ben klaar met hem. Ik moet hem gewoon loslaten en door met mijn leven, daarom ben ik meegegaan naar dit feestje. Dus geen domme gedachten meer, helemaal niks meer van hem. Het is klaar, deze keer echt.