GL Ficton ( OC ) By ( Pone )
တီခ်ယ္က ဆည္းလည္းေလး
အပုိင္း ၃၂
တီခ်ယ္နဲ႔ရန္ကုန္ျပန္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ယုယက တီခ်ယ့္နဲ႔တူတူေနပါသည္။ မိဘေတြကလည္း ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ေလ။ မိဘေတြ မသိေသးတာက တီခ်ယ္နဲ႔ယုယက ဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ေနလဲဆုိတာကုိပင္။
"တီခ်ယ္ ေဆး႐ုံသြားၾကရေအာင္ေနာ္"
"မသြားခ်င္ဘူး သမီးရယ္။"
အျမဲဆုိးလာတဲ့ တီခ်ယ့္ကုိ ယုယ အျမဲအလုိလုိက္ရေသးသည္။ ဘာေနေနသိပ္ခ်စ္တာကုိး။
"လာပါ။ ယုယမွာေငြေတြစုထားတာ႐ွိတယ္။ တီခ်ယ္ေဆးခန္းျပရမယ္။ ေဆး႐ုံေကာင္းေကာင္းေတြမွာ တီခ်ယ့္ကုိထားမယ္။"
ျပံဳးရႊင္လ်က္ေျပာလာတဲ့ ယုယကုိ ျမ ေငးသာၾကည့္မိသည္။ မေျပာင္းမလဲသည့္ ဧည့္ခန္းထဲက က်ြန္းထုိင္ခုံအႀကီးႀကီးေပၚတြင္ ျမေကာ ယုယေကာ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ထုိင္ေနၾကသည္။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဝတ္ထားတဲ့ ျမရဲ႕ ျမန္မာဝမ္းဆက္ အျပာေရာင္တစ္ေထာင္႔ဆစ္လက္ဖုံးကုိ ယုယက လက္အနားစေလးမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ေနသည္။
"ယုယ တီခ်ယ္သိပ္ေပ်ာ္တယ္သိလား။"
မသိ႐ုိးအမွန္နဲ႕ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးမ်ားကေတာက္ေနသည္။ ျမကုိ တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတဲ့ ယုယကုိ ခ်စ္လုိက္ရတာ။
"ဘာကုိေပ်ာ္တာလဲ။"
မသိ႐ုိးအမွန္နဲ႔ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြ။ လြမ္းစရာ။ ဒါေတြက လြမ္းစရာ။
''ယုယ ကေလး တီခ်ယ္သမီးကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနႏုိင္ေအာင္ပ်ဴိးေထာင္ေပးၿပီးၿပီ။ လူ႔ေလာက အလယ္မွာမေၾကာင့္မက်နဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ပညာေတြသင္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီလုိစိတ္ဓာတ္မာေအာင္လည္း တီခ်ယ္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပ်ဴိးေထာင္ၿပီးၿပီလုိ႔ယုံၾကည္တယ္။ ဘဝကုိေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္႐ွင္သန္ႏုိင္ေနၿပီ။"
''ဒါေတြကတီခ်ယ့္ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပါ။"
ခပ္ေရးေရးေလးျပံဳးေနတဲ့ တီခ်ယ့္ကုိ ယုယ မွင္သက္စြာၾကည့္ေနမိသည္။ ယုယ သိတာေပါ့။ ယုယကုိ အျမင့္ကုိေရာက္ေအာင္တြန္းတင္ေပခဲ့တာက တီခ်ယ္ပါ။ ယုယဘဝကုိေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ပညာတက္ႀကီးျဖစ္ေအာင္တီခ်ယ္က လန္ဒန္ထိ ပညာသင္လႊတ္ခဲ့သည္ေလ။ ဒီေက်းဇူးေတြကုိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါ။ တီခ်ယ္က ယုယအတြက္ေတာ့ မိဘလည္းဟုတ္သည္။ အမတစ္ေယာက္လုိလည္းဟုတ္သည္။ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရသူတစ္ေယာက္လည္းဟုတ္ေနျပန္သည္။
"သမီးကကုိေတာ္တာပါ။ တီခ်ယ္မ႐ွိေတာ့ရင္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းေနပါ။ အျမဲလည္းငုိမေနပါနဲ႔။"
တီခ်ယ့္မ်က္ႏွာကုိေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ မငုိပါနဲ႔လုိ႔ေျပာတဲ့ မိန္းမက မ်က္ရည္ေတြသီေနပါေရာလား။ ထုိင္ခုံကေနဆင္းကာ ဒူးတစ္ဖက္ကုိ ေထာက္လုိက္မိသည္။ တီခ်ယ့္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ယုယလက္တုိ႔ျဖင့္ေထြးေပြ႕ဆုပ္ကုိင္လုိက္မိသည္။
''အဲ့လုိေတြမေျပာပါနဲ႔။ ယုယက တီခ်ယ့္ကုိရေအာင္ကုမွာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အဲ့လုိေတြမေျပာနဲ႔ေနာ္။ တီခ်ယ့္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွအဆုံး႐ူံးမခံဘူး။ ယုယဆုိတာ တီခ်ယ္႐ွိမွျဖစ္မွာ။ ယုယက တီခ်ယ့္ရဲ႕ကုိယ္ပြားေလးပဲ။ တီခ်ယ္မ႐ွိရင္ ဒီလူကလည္း မ႐ွိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ခက္ခဲေပမဲ့ ယုယတုိ႔ျဖတ္ေက်ာ္ၾကမယ္ေနာ္။"
စကားအဆုံး ႐ုတ္တရက္ဖက္တြယ္လာတဲ့တီခ်ယ္။ ကုိယ္လုံးေလးက တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္ေနေသးသည္။ တေအာင့္အၾကာဖက္ၿပီးမွ တီခ်ယ့္ကုိ ယုယ ခြာလုိက္မိသည္။
"ထေတာ့ ေဆး႐ုံသြားၾကမယ္။ ယုယမွာကားပါတယ္။"
''ေနဦး ေရႊတိဂုံဘုရားအရင္သြားၾကမယ္။"
အနည္းငယ္ညဳိးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကုိ ယုယေငးခနဲၾကည့္မိသည္။
"သြားခ်င္ရင္လုိက္ပုိ႔မွာေပါ့ အက်ီၤသြားလဲေတာ့ေနာ္။"
ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ တီခ်ယ့္ကုိ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးသာ ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ရန္ကုန္ကုိျပန္လာခဲ့စဥ္က တီခ်ယ့္အိမ္သည္ လူမေနတာေၾကာင့္ ဖုန္ေတြတက္ေနခဲ့သည္ေလ။ ယုယကပဲ ကုိယ္တုိင္သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာခဲ့သည္။ အဲ့ႏွစ္ရက္အေတာတြင္းလည္း တီခ်ယ့္ က်န္းမာေရးသည္ မေကာင္းခဲ့ပါ။ ေဆး႐ုံသြားဖုိ႔ေျပာတုိင္း ေၾကာက္တယ္ဟုဆုိၿပီးျငင္းခဲ့သည္သာ။ ခုေန႔ေတာ့ ဘာစိတ္ကူးေၾကာင့္မသိ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔လုိက္ပါသည္။ ဒါေတာင္ေရႊတိဂုံဘုရား ဝင္ဦးမယ္တဲ့ေလ။
"အဲ့နားမွာပန္းဝယ္ဦးမယ္ေနာ္"
အေ႐ွ႕ဖက္မုဒ္ကုိဝင္လာရင္းကေန ကားပါကင္ထုိးၿပီးေတာ့ ဆင္းလာတဲ့တီခ်ယ္က ၾကာပန္းေရာင္းေနတဲ့အေဒၚႀကီးဆီက ပန္းကုိ လုိခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ ယုယ ပန္ေပးထားတဲ့ သနပ္ခါးပန္းေလးနဲ႔ တီခ်ယ္က လွခ်င္တုိင္းလွေနတာပါပဲ။ ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖဴဝမ္းဆက္ကုိမွ ဝတ္လာတယ္တဲ့ေလ။ ထုိဝမ္းဆက္အျဖဴ လက္႐ွည္ေလးနဲ႔လည္း လွတာပါပဲ။ ၄၀ေက်ာ္ေပမဲ့လည္း အရြယ္တင္ေနတဲ့ တီခ်ယ့္ကုိခုထိေတာ့ စိတ္မခ်လွေသးပါ။
"ယုယ လာေလ "
ၾကာပန္းေတြကုိ လက္ထဲမွာ စုကုိင္ထားရင္း ကားေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ယုယကုိလည္း လွမ္းေခၚေသးသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ရာသီဥတုက သာယာပါသည္။ မပူမေအးနဲ႔ပင္။ အနည္းဆုံးေတာ့ တီခ်ယ္မပင္ပန္းတာေၾကာင့္ ရာသီဥတုအား စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
"ဘုရားအေပၚသြားမယ္။"
ယုယ လက္ေမာင္းတုိ႔ကုိ ခ်ိတ္တြယ္လ်က္ ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ တီခ်ယ္။ ယုယလည္း ဒီေန႔က်မွ ျမန္မာဝမ္းဆက္ အညဳိေရာင္ကုိဝတ္ဆင္ထားသည္ေလ။
"ခုလုိေဘးခ်င္းယွဥ္ေလ်ာက္ေတာ့ ယုယက ပုိအုိသြားသလုိဘဲ။"
"အပုိေတြပါေနာ္။ သူလက္႐ွည္ဝတ္ထားၿပီး တအားကုိလူႀကီးစိတ္ေတြဝင္ေနတာပါ။"
ယုယရဲ႕ အညဳိေရာင္ အက်ီၤလက္႐ွည္ကုိလည္း တီခ်ယ္ကရန္လုိတက္ေသးသည္။ သူေျပာတာေတာ့ အရမ္းလွလုိ႔ သူမ်ားၾကည့္မွာမၾကဳိက္ဖူးတဲ့ေလ။ ခုမ်ားေတာ့ ယုယက တီခ်ယ့္ကုိ ပုိဝန္တုိမိေနသည္။ ေယာက်ာ္းတုိင္းတီခ်ယ့္ကုိ လုိက္ၾကည့္ေနၾကသည္ေလ။ တီခ်ယ္ကလည္း ဆံပင္တင္ပါးအုပ္နဲ႔ ယဥ္ၿပီးက်က္သေရ႐ွိေနတာကုိး။
"ကဲ ဘုရားေပၚေရာက္ၿပီ။ ရင္ျပင္ကုိေရာက္ၿပီဆုိေတာ့ ဘုရားကန္႔ေတာ့ၾကရေအာင္။"
ယုယေျပာတာကုိ ေခါင္းသာတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပသည္။
"ဘယ္မွမသြားနဲ႔ ခနေစာင့္ဦး"
ေရႊတိဂုံဘုရားေစတီေတာ္ႀကီးကုိ တီခ်ယ္က ေသခ်ာစြာေမာ့ၾကည့္သည္။ ခနေနတာ့မွ လူ႐ွင္းေနတဲ့ ရင္ျပင္ေပၚတြင္ထုိင္ခ်ကာ ဘုရားေသခ်ာစြာ ကန္ေတာ့ေနသည္။ ၾကာပန္းမ်ားကုိ ကုိင္ကာ ဘာေတြဆုေတာင္းေနၿပီး ဘာေတြကုိရြတ္ေနမွန္းမသိတဲ့ တီခ်ယ္က ေအးခ်မ္းလြန္းသည္။ နားထဲမွာ ရင္ျပင္က ဆည္းလည္းသံေတြကုိၾကားေနရတယ္။
လက္ထဲပါလာတဲ့ ဖုန္းေသးေသးေလးကုိ ကင္မရာခ်ိန္ကာ တီခ်ယ့္ကုိ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ရန္ ျပင္ရေသးသည္။ အရမ္းလွေတာ့သိမ္းထားခ်င္မိ႐ုံပါ။
"ဟင္"
အမွတ္မထင္ ကင္မရာထဲေပၚလာတဲ့ တီခ်ယ့္လက္ထဲမွာ လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းကုိ ျမင္လုိက္ရသည္မုိ႔ ယုယ အာေမဋိက္သံပင္ထြက္မိသည္။ ယုယကုိ တီခ်ယ္ေပးထားတာနဲ႔တူတူပင္။ ဒါ့ျဖင့္ရင္တီခ်ယ္ကဆင္တူဝယ္ခဲ့တာေပါ့။ ရင္ထဲတြင္အ့ံၾသစိတ္ကေလးနဲ႔ ဝမ္းသာစိတ္ကေလးျဖစ္မိသြားသည္။ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ ႐ုိက္ယူၿပီးမွ တီခ်ယ့္အနားသြားထုိင္ေနရသည္။ ေတာ္ၾကာ သူဘုရား႐ွိခုိးၿပီးလို႔ ယုယကုိမေတြ႕ရင္ ေျပာဆုိလုပ္ေနဦးမည္။
"ယုယ တီခ်ယ့္ကုိခ်စ္လား"
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္မွအဆင္း နား နားသုိ႔ကပ္ကာ ေမးလာတဲ့ထုိစကား။ လူမ်ားအနည္းငယ္က်ပ္ေနသည္။ ေလွကားထစ္ေတြေဘးမွ ဆုိင္ေတြကုိ ယုယေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ေဆး႐ုံမသြားခ်င္လုိ႔ သူေတာ့ညာေနပါၿပီ"
ယုယ စကားေၾကာင့္ တီခ်ယ္က ႏူတ္ခမ္းဆူထားသည္။ ဒီမိန္းမကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ ဆြဲကုိင္ေဆာင့္ပစ္ခ်င္တယ္။
"အဲ့ႏူတ္ခမ္းႀကီးဆူမေနနဲ႔ ခ်စ္တာမွေျပာဖုိ႔လုိေသးလုိ႔လား။ လာ ဒီကုိအ႐ုပ္ဝယ္ေပးမယ္။"
ေအာက္ဆုံးေလွကားထစ္နားထိေလွ်ာက္လာၿပီးမွ ပဝါစမ်ားခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး ဖန္စီလက္ေကာက္ေတြကုိျခင္းေလးေတြထဲထည့္ထားသည့္ဆုိင္ေလးကုိ ယုယေကာ တီခ်ယ္ေကာသြားၾကသည္။
"ေဒၚေဒၚ သတုိ႔သမီးနဲ႔သတုိ႔သားစုံတြဲအ႐ုပ္ကေလး႐ွိလား"
"႐ွိတယ္ကြဲ႔ ခနေစာင့္ေနာ္"
အသက္ငါးဆယ္နားကပ္ေနၿပီဟု ထင္ရသည့္အေဒၚႀကီးက ဆုိင္ရဲ႕ေနာက္ေဖးသုိ႔ ဝင္သြားသည္။ တီခ်ယ္ကေတာ့ ယုယ လက္ေမာင္းေတြကုိ ကုတ္ျခစ္ေနတာပါပဲ။ ခနေနေတာ့မွ ေစာနကေစ်းသည္အေဒၚႀကီးျပန္ထြက္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ သစ္သားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည့္ သတုိ႔သားနဲ႔သတုိ႔သမီးအ႐ုပ္ကေလးမ်ားပါလာသည္။ ေဆးအေရာင္မ်ားျခယ္ထားသည္မုိ႔ အ႐ုပ္ကေလးေတြကအေတာ္လွသည္။ သတုိ႔သမီးက ထီးေလးေတာင္ေစာင္းထားေသးသည္။
"အုိ ခ်စ္စရာ"
တီခ်ယ္ကခ်က္ခ်င္းပဲ ထုိအေဒၚႀကီးဆီမွ အ႐ုပ္မ်ားကုိ လွမ္းကာေတာင္းေတာ့သည္။ တီခ်ယ့္ကုိၾကည့္ရင္း ယုယေပ်ာ္ရပါသည္။
"တစ္႐ုပ္ယူေလ အတြဲလုိ္က္ဆုိေတာ့တစ္တြဲယူ သမီးဝယ္ေပးခ်င္လုိ႔"
''ဒါယူမယ္။"
ထုိစုံတြဲအ႐ုပ္ေလးေပၚ၌ ျမန္မာ (myanmar) ဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ အဂၤလိပ္လုိေရးထုိးထားသည္။ တီခ်ယ္ယူတဲ့အ႐ုပ္ကေလးက ျမန္မာအ႐ုပ္ကေလးသာ။ ေဆးေရာင္သည္လိေမၼာ္ေရာင္ျခယ္ထားတာေၾကာင့္ အလြန္လွသည္။ က်သင့္ေငြကုိ႐ွင္းၿပီး ထုိအ႐ုပ္ကေလးကုိ ယူကာ ယုယတုိ႔လည္း ဘုရားအျပင္သုိ႔ထြက္ရန္ျပင္ရသည္။ တီခ်ယ္ကေတာ့ ထုိအ႐ုပ္ေလးအား လက္ကမခ်ေပ။
"ယုယ ပူလာသလုိပဲ။"
ေနလည္းအဲ့ေလာက္မပူပါနဲ႔ ပူသည္ဟုေျပာသည့္ အမ်ဴိးသမီးေလးကုိ ယုယ လွည့္ၾကည့္မိသည္။
"ဟင္ ေသြးေတြ"
ႏွာေခါင္းမွက်ေနတဲ့ ေသြးစတခ်ဴိ႕တုိ႔ကုိသုတ္ရန္ အိတ္ထဲကေန ပုဝါစေလးအားျမန္ျမန္ထုတ္ရသည္။ တီခ်ယ့္ကုိ ေလွကားထစ္၌ ထုိင္ေစ၍ ေခါင္းေမာ့ခုိင္းရသည္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူတစ္ခ်ဴိ႕ကေတာ့ ယုယတုိ႔ကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္သာ လုပ္ၾကသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ပဝါကုိကုိင္ထားေနာ္ သမီးေရေအးေအးေလးဝယ္ေပးမယ္ပူေနတယ္မလား။"
ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပၿပီး ယုယလက္တုိ႔ကုိ ဆြဲကုိင္ထားတဲ့ တီခ်ယ္။
"မသြားပါနဲ႔ စိတ္ထဲတစ္မ်ဴိးႀကီးျဖစ္ေနတယ္"
''ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေရဝယ္ၿပီးျပန္ခဲ့မယ္။ ဟုိဖက္ ကားလမ္းေဘးမွာ႐ွိတယ္။ ခနေလးပဲ။"
ေျပာလည္းေျပာ တီခ်ယ့္လက္တုိ႔ကုိျဖဳတ္ကာ ကားလမ္းကူးရန္ျပင္လုိက္သည္။ တီခ်ယ့္ကုိလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏွာေခါင္းဆီမွ ေသြးမ်ားမက်ေတာ့ေပ။ တီခ်ယ့္ကုိ လွည့္ကာ ျပံဳးျပမိလုိက္ေသးသည္။ ကားမ်ား႐ွင္းေနသည္မုိ႔ တစ္ဖက္သုိ႔ လမ္းကူးလိုက္စဥ္မွာပဲ နားထဲသုိ႔ ဆည္းလည္းအသံေလးၾကားလုိက္ရသည္။ ဒါ့အျပင္ ကားတစ္စီးဟာလည္း ဘရိတ္ၾကဳိးေပါက္သူလုိ အ႐ွိန္အဟုန္နဲ႔ ယုယဆီသုိ႔ အလုအယက္လာေနသည္။
"ယုယ ကေလး မသြားနဲ႔ဦး"
"ဒုန္း..."
ထုိေအာ္သံနဲ႕အတူတူ ေဆာင့္တြန္းျခင္းခံလုိက္ရသလုိ ကားတုိက္အသံကုိလည္းၾကားလုိက္ရပါသည္။ လြင့္သြားတဲ့ေနရာကေန အလူးအလဲ ထၾကည့္မိသည္။ မ်က္လုံးမ်ားျပာေဝသြားသည္။ တီခ်ယ္က ေလထဲသုိ႔ႏွစ္ပတ္မ်ွ လြင့္သြားလ်က္႐ွိသည္။ ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ေခြျဖင့္ ေအာက္သုိ႔ အ႐ုပ္ကေလးလုိျပန္က်လာတဲ့ တီခ်ယ္။ ေသြးေတြလည္းထြက္လုိ႔ေနသည္။ ေၾကာင္ၾကည့္ေနရာမွ သတိဝင္လာေတာ့ အ႐ူးတစ္ပုိင္းလုိ တီခ်ယ့္ဆီသုိ႔ ယုယ ေျပးသြားမိပါသည္။
"တီခ်ယ္ျမ တီခ်ယ္ ထဦး။ ဟင့္အင္း မျဖစ္ရဘူးေနာ္"
တီခ်ယ့္ရဲ့ေသြးမ်ားေပက်ံေနတဲ့ ပါးျပင္ကုိ လက္ျဖင့္ပုတ္ကာအတင္းႏုိးမိသည္။ ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ပြင့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးေၾကာင့္ ယုယ သည္းစြာငုိမိပါသည္။
"ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သမီးဘာမွမျဖစ္လုိ႔"
ထပ္မံၾကားလုိက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ ယုယပင္ ေသလုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။
"စကားမေျပာနဲ႔ ေဆး႐ုံသြားရမယ္ ေတာင့္ထားေနာ္"
ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ကုိပိ္တ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ မ်က္လုံးမ်ားေၾကာင့္ ယုယေၾကာက္ရြံသြားမိေတာ့သည္။ ထုိ႔နည္းတူလြင့္က်သြားတဲ့ သနပ္ခါးပန္းေလးမွာလည္း ေသြးေတြစုိေနခဲ့သလုိ ျမန္မာဝမ္းဆက္အျဖဴေလးမွာလည္း လူျမင္မေကာင္းေအာင္ေသြးမ်ားေပက်ံေနေလသည္။ တစ္ခုတည္းေသာအရာေလးကေတာ့ တီခ်ယ့္လက္ထဲမွာ ျမဲျမံစြာ႐ွိေနသည္။ ထုိအရာသည္ တျခားမဟုတ္။ ယုယ ဝယ္ေပးထားသည့္ သတုိ႔သမီးနဲ႔သတုိ႔သား အ႐ုပ္ေလးသာ။
Episode 33 ေမ်ွာ္ရန္ 💞🍂
5.3.2022 🦋🌳