GL Fiction ( OC ) By ( Pone )
တီခ်ယ္က ဆည္းလည္းေလး
အပုိင္း ၃၁
ေလေအးေအးတုိ႔သည္ ျပတင္းတံခါးမွတစ္ဆင့္ ထုိးေဖာက္ဝင္လာၾကသည္။ လည္ပင္းတြင္ ပတ္ထားသည့္ သုိးေမႊးအညဳိေရာင္မာဖလာကုိ ေအးစက္စက္လက္မ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကုိင္မိသည္။ တကၠသိုလ္အဓိပတိလမ္းမႀကီးထက္မွာ ဝင္တုိက္မိတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကုိ မ်က္လုံးထဲပုံေဖာ္ေနမိသည္။ သူ႔ကုိတကယ္မသိ႐ုိးအမွန္နဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးမေလး။ ငယ္စဥ္ထဲက ခ်စ္လာရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ခုေတာ့လည္းသူ႔ကုိစြန္႔ခြာခဲ့ၿပီတဲ့ေလ။ ဝတ္လႊာရဲ႕ ယုယ။ မ်က္လုံးထဲ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတဲ့ ပုံရိပ္ေလးတစ္ခ်ဴိ႕။ အဲ့ပုံရိပ္ေသးေသးေလးကုိ ဝတ္လႊာခ်စ္လုိက္ရတာ။
"အာ့ "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္ အရမ္းနာသြားေသးလား။"
မ်က္လုံးအဝုိင္းေလးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ကေလးမေလး။ သူ႔ေဘးမွာလည္း စာအုပ္ေတြက ျပန္႔က်ဲေနသည္။ ကခ်င္လြယ္အိတ္အျဖဴေလးက ေျမျပင္ေပၚမွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့တြဲ က်ေနသည္။
''ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္။"
မသက္သာမ်က္ႏွာနဲ႔ဆုိလာတဲ့ သူ႔ကုိၾကည့္ကာ ဝတ္လႊာမွာ စိတ္မေကာင္း။
"ေျခေထာက္က ရရဲ႕လား"
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထေနတဲ့ ကေလးကုိ ဝတ္လႊာတြဲေပးလုိက္ရင္း ေမးမိသည္။ ဝတ္လႊာရဲ႕ ခါးေတြကုိ အားကုိဖြယ္ရာ ဖက္တြယ္လာတဲ့ ယုယေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိကုိယ္ ဂုဏ္ယူမိသည္။
"ရပါတယ္အန္တီ ေလ်ွာက္ႏုိင္ပါတယ္။ "
ဒီေန႕က တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြေဖာင္တင္တဲ့ေန႔ဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လူမ်ားလုိက္လဲ။ လူေတြကေနရာတုိင္းမွာ မဲသဲေန၏ ။
"သမီးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႀကီးျပင္းလာတာပဲ"
ထုိစကားေၾကာင့္ သူမကုိေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ယုယကမ်က္လုံးဝုိင္းဝုိင္းေလးျဖင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။
"သမီးတုိ႔ သိၾကလုိ႔လား အန္တီ "
မသိ႐ုိးအမွန္နဲ႔ေမးလာတဲ့ ယုယကုိၾကည့္ရင္း ဝတ္လႊာမွာအခ်စ္ပုိရေသးသည္။
"မမွတ္မိဘူးလား "
''ဟင့္အင္း "
ေခါင္းကုိတစ္ခ်က္မ်ွခါျပကာ ေျပာလာသည့္ယုယကုိ ေက်ာင္းဝန္းထဲ႐ွိ ခုံတန္းေတြထိေခၚလာရသည္။
"ကဲ ထုိင္ေခ်ဦး။"
အတြဲခုံေတြလုိျဖစ္ေနသည့္ သစ္သားခုံတန္းကေလးေပၚတြင္ ယုယကုိ ဦးစြာထုိင္ခုိင္းလုိက္သည္။
"ေျခေထာက္က ေတာ္ေတာ္နာသလား။ အန္တီလုပ္ေပးမယ္"
ေျပာလည္းေျပာ ယုယ ေျခေထာက္အနားကုိ ငုတ္တုတ္ထုိင္လုိက္တဲ့ ဝတ္လႊာကုိ ထုိကေလးမကအျပဴးအျပဲၾကည့္ကာတားေတာ့သည္။
"မလုပ္ပါနဲ႔ ယုယငရဲႀကီးပါ့မယ္။''
''ဘာမွမျဖစ္ဘူး ႏွိပ္ေပး႐ုံပဲ"
အတင္းေတြထကာ တားေနတဲ့ယုယကုိ ဝတ္လႊာလည္း ခုံေပၚျပန္ထုိင္ေစမိသည္။ ထုိနည္းတူ သူလည္း ယုယေဘးမွာဝင္ထုိင္ခဲ့ပါသည္။
ထုိအတိတ္ေတြကုိ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေတြးေနတဲ့ ဝတ္လႊာ။ ေခါင္းကုိခပ္ျဖည္းျဖည္းခါကာ ထုိအတိတ္ေတြထဲကထြက္လာရသည္။ ပါးျပင္ေပၚမွာလည္းမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြျဖင့္ေပ။ ေလေအးေအးတုိ႔တုိက္ခတ္မူေၾကာင့္ ထုိမ်က္ရည္ေတြက ေျခာက္ကပ္ျမန္သည္။ အရင္ကအတိတ္ေတြက အရိပ္ေတြလုိပါပဲ။ မ်က္လုံးထဲျမင္လာတဲ့ ပုံရိပ္ေသးေသးေလးကုိ လြမ္းလွသား။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး လမ္းခြဲစကားေျပာခဲ့သည့္ ယုယကုိ ခ်စ္ေနတုန္းပင္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ယုယကုိ ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ပါေသးသည္။ တကယ္လုိ႔မ်ားျဖစ္ႏုိင္ခဲ့ရင္ေပါ့။ ခုေတာ့သူမပုိင္တာဆုိလုိ႔ ထုိမေသမသပ္ပုံရိပ္ေလးေတြသာ႐ွိေတာ့ပါသည္။
~
မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မွာေတာ့ ျမ ဦးစြာႏုိးလာမိသည္။ ယုယအတြက္ မနက္စာျပင္ေပးခ်င္သည္ေလ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ယုယကုိ ခပ္ဖြဖြနမ္း႐ူိက္ၿပီးမွ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ျပင္ရသည္။ ျခံဝန္းထဲက ေရကန္ျပင္သုိ႔သြားကာ လမ္းေပၚမွ အေၾကာ္သည္လာမယ့္ အခ်ိန္ကုိေစာင့္ေနရေသးသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လာပါၿပီ အသံစူးစူးနဲ႔ေအာ္လာတဲ့ အေၾကာ္သည္အေဒၚႀကီး။
"ဆရာမေလး ဘာအေၾကာ္ေတြယူမတုန္း"
ထုိအေဒၚသည္ ျမ အေၾကာ္ဝယ္ေနက်မုိ႔ သူ႔ကုိရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္ဆံတက္သည္။
"ဘူးသီးေၾကာ္နဲ႔ဘရာေၾကာ္မ်ွထည့္ေပးေနာ္ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္ေကာ"
အေၾကာ္သည္ ဗန္းထဲမွ မြရြေနတဲ့ အေၾကာ္ပူပူတုိ႔ကုိ အိတ္ထဲထည့္ေနသည့္ အေၾကာ္သည္အေဒၚႀကီး မ်က္ႏွာက ခပ္ျပံဳးျပံဳးပင္။ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ထုိအေဒၚႀကီးက ေအးခ်မ္းလွသည္။
"ဆရာမေလး ဒီမွာ"
ကမ္းေပးလာတဲ့အေၾကာ္အိတ္ကုိ လွမ္းယူကာ က်သင့္ေငြကုိ႐ွင္းေပးခဲ့သည္။ ထုိ္ေနာက္မွာေတာ့ ထုိအေၾကာ္သည္ေကာ ျမေကာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ျပံဳးျပကာ ႏူတ္ဆက္ၾကသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့မွ အေၾကာ္အထုတ္ကုိ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲသုိ႔သြားထားလုိက္သည္။ ေနာက္ေဖးမွာ႐ွိတဲ့ ေရတုိင္ကီထံသုိ႔ ေျခလွမ္းက်ဲမ်ားျဖင့္ သြားလုိက္မိသည္။ ေလးေထာင့္အုတ္တုိ႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ေရတုိင္ကီထဲမွာ ေရေငြ႔မ်ားအနည္းငယ္ပ်ံေနသည္။ မုိးအကုန္ေဆာင္းဝင္ခါနီးမုိ႔ ခုလိုျဖစ္ေနျခင္းသာ။ ေတာရြာေတြက သစ္ပင္ရိပ္ေတြနဲ႔မုိ႔ပုိေအးသည္ေလ။
"ဘုရားေရ "
ေနာက္ေက်ာကုိ သိမ္းဖက္ခံလုိက္ရတဲ့ အသိေၾကာင့္ ျမတစ္ေယာက္လန္႔ကာ အာေမဋိက္သံထြက္မိသြားသည္။
"လန္႔သြားတာလား မရည္ရြယ္ပါဘူး။ "
ခါးကုိဖက္လ်က္ ေျပာလာတဲ့ ကေလး။ ျမရဲ႕ယုယ။ ခါးေပၚမွ သူ႔လက္ေတြကုိ ျမ ဆြဲဆိတ္လုိက္မိသည္။
"ဘာလုိ႔ဆိတ္ေနတာလဲ။"
"ဖယ္ေတာ့ေလ မ်က္ႏွာသစ္ရမယ္။"
သူေျပာတာကုိ အေရးမစုိက္တဲ့အျပင္ ပုိတုိးကာဖက္လာတဲ့ ထုိလက္ေခ်ာင္းမ်ား။
"အင္း သစ္ေလ သမီးကဒီအတုိင္းဖက္ထားမယ္။ "
"အဲ့လုိဖက္ထားလုိ႔ရမလား ေျပာစမ္း"
သြားတုိက္တံကုိ လက္တစ္ဖက္ကကုိင္ကာ ခါးတစ္ဖက္ကုိ ေထာက္ထားလ်က္ ယုယကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့တီခ်ယ္။
"ဘာကုိေျပာရမွာလဲ။"
" ဟုိမွာေနတုန္းက ဘယ္ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ၾကဳိက္လာေသးလဲ။"
မ်က္လုံးမ်ားက်ယ္လ်က္ တီခ်ယ့္ကုိ ေငးၾကည့္မိသည္။ ဒါကမျဖစ္ႏုိင္တာႀကီးမလား။
"မၾကဳိက္ပါဘူးေနာ္ မ်က္ႏွာသစ္မလုိ႔ သြားတုိက္တံပါမလာဘူး။"
''ၾကည့္ ၾကည့္ ဒါကဘာတုန္း စကားလႊဲတာမဟုတ္ဖူးလားေတာ္"
ယုယ ေခါင္းကုိသာ ကုတ္လုိက္မိသည္။ ထုိအမ်ဴိးသမီးရစ္ေနျပန္ၿပီမလား။
"တီခ်ယ္ကလည္း"
မ်က္ႏွာညဳိးလ်က္ တီခ်ယ့္လက္တုိ႔ကုိ တြဲခုိကာ လူပ္ရမ္းမိသည္။ ေခါင္းကုိေတာ့ ေျမျပင္ေပၚကုိသာတြင္တြင္ငုံထားဆဲ။
"ဟင္"
ေအာ္ရယ္သံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ ယုယ တီခ်ယ့္ကုိေမာ့ၾကည့္လုိက္မိသည္။ သူ႔ခါးကုိ ခပ္တင္းတင္းေထာက္ၿပီး ရယ္ေနသည့္ ထုိမိန္းမ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလုိ သနားစဖြယ္။ ဘာေတြပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ တီခ်ယ့္ကုိအျမဲျပံဳးေပ်ာ္ေနတာပဲ ျမင္ခ်င္ပါသည္။
"ေအာ္ အဲ့လိုလား"
ႏူတ္ခမ္းကုိဆူလ်က္ ယုယ ေျပာေတာ့ တီခ်ယ္ကတစ္ခုခုကုိ ေတြးစစျဖင့္လုပ္ေနသည္။
"ႏူတ္ခမ္းႀကီးဆူမေနနဲ႔ တီခ်ယ္ကစတာကုိ"
''သိပါတယ္႐ွင္ သိပါတယ္"
ေျပာလည္းေျပာ တီခ်ယ့္လက္ထဲက သြားတုိက္သပြတ္တံကုိ ယုယ ဆြဲယူလုိ္က္သည္။
"အဲ့ဒါတီခ်ယ့္ဟာေလ"
ေရကန္ထဲက ေရကုိခက္လ်က္ ယုယ ျပံဳးျပလုိက္သည္။
"သမီးတုိက္လုိက္မယ္ တီခ်ယ့္ဖာသာ ေနာက္မွတုိက္"
"ကဲ ၾကည့္"
ႏူတ္ခမ္းတုိ႔ကုိ ခပ္ဖြဖြ ဖိကုိက္ထားသည့္ တီခ်ယ့္ကုိ ယုယ အသဲယားေနတာေၾကာင့္ သြားတုိက္ေနရင္းျပံဳးၾကည့္ေနမိသည္။
"ယုယ ဆံပင္ေတြက လွတယ္ေနာ္"
ျပံဳးသာ ၾကည့္ေနတဲ့ ယုယကုိ တီခ်ယ္ကမနာေအာင္ လက္ေမာင္းကုိ႐ုိက္သည္။
"တီခ်ယ္ သမီးသြားတုိက္တံသြားဝယ္ေပးမယ္ေနာ္ ဆုိင္႐ွိတယ္မလား"
''ဘာလုိ႔တုန္း ဒါပဲတုိက္မယ္ သူက်ေတာ့ သူမ်ားဟာယူတုိက္ၿပီးေတာ့"
ယုယ တစ္ခ်က္သာ ရယ္ၿပီး တီခ်ယ့္ထံသုိ႔ သြားတုိက္တံေလးေပးလုိက္သည္။ ကန္ေရထဲမွ ေရကုိခပ္ကာ တီခ်ယ့္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္သည္။ မ်က္ႏွာေသခ်ာသစ္ေနတဲ့ တီခ်ယ္က လွသည္။ ဒီမ်က္ႏွာကုိ ယုယ ၾကာ႐ွည္စြာေငးၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။
"တီခ်ယ္ျမ"
နာမည္ကုိပါ ေခၚလာတဲ့ ယုယေၾကာင့္ အ့ံၾသကာ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ တီခ်ယ္။ တီခ်ယ့္အနားကုိသြားကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိပုိက္လ်က္ အေ႐ွ႕တည့္တည့္ကလူေတြကုိေငးၾကည့္မိသည္။ ေက်ာက္ေရကန္ကအကာအကြယ္သိပ္မ႐ွိပါ။ ဝါးကပ္ကေလးေတြ ကာထားေပမဲ့လည္း တခ်ဴိ့ေနရာေတြကေပါက္ေနေလသည္။ အဲ့ေပါက္ေနတဲ့ေနရာကုိသာ ယုယ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ တီခ်ယ္ကေတာ့ သူ႔ေဘးနားမွာ ရပ္ကာ သူ္ကုိေငးၾကည့္ေနသည္။
"ေခၚၿပီးေတာ့ ေျပာေလကြယ္"
ေရစက္လက္နဲ႔ မ်က္ႏွာျဖင့္ ယုယကုိ ၾကည့္လာတဲ့တီခ်ယ္။
"အင္း ေျပာမယ္ တီခ်ယ္"
''တီခ်ယ္ ယုယ အရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္ မုိးလင္းသြားၿပီးတစ္ရက္ကုန္သြားမွာကုိလည္းေၾကာက္တယ္။ တီခ်ယ္သမီးဆီကထြက္သြားမွာလည္းေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြယ္"
ျမ မ႐ွိေတာ့တဲ့အခါ ယုယကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္႐ွင္သန္ေစခ်င္သည္။ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနသည့္ ယုယလက္ေတြကုိ အသာကုိင္လုိက္သည္။ ျမေၾကာင့္ ဒီကေလးစိတ္ဆင္းရဲေနမယ္ဆုိ ျမဘယ္စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲ။
"ရန္ကုန္ျပန္လုိက္ခဲ့ပါ။ ဒီမွာက ေဆးခန္းျပဖုိ႔ဆုိျမဳိ့ထဲကုိသြားရေသးတယ္ေနာက္ၿပီးအေဝးႀကီး သမီးစကားကုိဒီတစ္ခါေလးနားေထာင္ပါလု့ိမေျပာခ်င္ဖူး ေတာင္းဆုိေနတာပါတီခ်ယ္ရယ္ မဟုတ္ရင္ယုယ ရင္က်ဴိးလုိက္မယ္။"
မ်က္ရည္မ်ားက်လာတဲ့ ယုယကုိ ၾကည့္ရင္း ျမ ဝမ္းနည္းမိသည္။
"တီခ်ယ္တုိ႔အခုရန္ကုန္ျပန္ၾကမလား"
Episode 32 ေမ်ွာ္ရန္ 💞🍂
27.2.2021 🌳🦋