ភាគ45
_________________
*មន្ទីរពេទ្យ
ថ្ងៃដែលអួលអាប់កន្លងផុតទៅចូលដល់ថ្ងៃថ្មីម្ដងទៀតក៏សង្ឃឹមថារឿងល្អនឹងចូលមកដល់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរស់នៅលើភពផែនដី។ជាពិសេសគឺក្មេងម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយលើគ្រែអ្នកជំងឺធ្វើមុខជូរៗតាមសម្លឹងមើលសកម្មភាពរបស់មនុស្សមាឌធំដែលកំពុងរៀបចំអាហារអោយគេ ពេលរួចរាល់ក៏ទាញតុអាហារសម្រាប់អ្នកជំងឺមកសូកចូលពាក់កណ្ដាលគ្រែចំមុខរបស់កាយតូច
« ជុងគុក,គេទៅណា?? »ជីមីនសួរឡើងព្រមទាំងលើកដៃដែលគ្មានសេរ៉ូមទៅកាន់ស្លាបព្រា គឺថាគេដឹងខ្លួនជាងមួយម៉ោងហើយទម្រាំងូតទឹកដុសធ្មេញផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់រួចរាល់។ដឹងខ្លួនដំបូងក៏រាងភ្លេចភ្លាំងមិនដឹងខ្យល់អ្វីតែក្រោយមកក៏សឹងតែស្រែកយំពេលនឹកឃើញដល់កូនក្នុងផ្ទៃតែពេលលឺថាKentaប្រាប់ថាកូនមានសុវិត្ថភាពក៏ធូរដូចគេដកបន្លាចេញពីទ្រូង
« នៅApartments!! »Kentaតបមកវិញ ធ្វើអោយអ្នកដែលលឺហើយងើយសម្លឹងមើលមុខគេភ្លឹសៗហាក់ដូចជាកំពុងតែឆ្ងល់និងរឿងអ្វីម្យា៉ង
« គេមិនមកមើលខ្ញុំទេឬ? »សម្លេងតូចបន្លឺឡើងសឹងក្លាយជាខ្សឹបធ្វើអោយនាយកម្លោះស្ដាប់មិនចង់បានតែយ៉ាងណាក៏យល់ពីអ្វីដែលជីមីននិយាយ
សម្លេងបែបនេះទឹកមុខបែបនេះប្រាកដណាស់ថាកំពុងតែអន់ចិត្តនឹងរឿងអ្វីម្យា៉ង
« គាត់ទើបតែទៅមុនអ្នកប្រុសភ្ញាក់បន្ដិចហ្នឹងឯង,បន្ដិចទៀតអាចនឹងមកវិញហើយ!! »នាយបន្លឺឡើងហើយក៏ញញឹមស្រាលពេលឃើញទឹកមុខអន់ចិត្តរបស់ជីមីនអម្បាញ់មិញរសាយបាត់អស់ខ្លះ
« អញ្ចឹងយប់មិញគេគេងនៅទីនេះមែនទេ? »
« បាទ!!!... »ជីមីនងក់ក្បាលផ្នក់ៗនឹងសម្ដីKentaមុននឹងបែរមកចាប់អារម្មណ៍ជាមួយបបរខ្លួនវិញ អម្បាញ់មិញក៏អន់ចិត្តគិតថាជុងគុកមិនមកមើលថែគេពេលដឹងហើយក៏មានអារម្មណ៍ថាសប្បាយចិត្តយ៉ាងណាគេនិងកូនក៏នៅសល់ចំណែកសំខាន់ខ្លះសម្រាប់ជុងគុកដែរ។តែការគិតក៏ត្រូវកាត់ផ្ដាច់់ដៃដែលកាន់ស្លាបព្រាក៏ទម្លាប់ចុះមួយទំហឹងរហូតធ្វើឲKentaដែលទៅអង្គុយអម្បាញ់មិញភ្ញាក់ក្រញ៉ាង
« អ្នកប្រុសកើតអីមែនទេ? »នាយដាក់Ipadនិងដៃចុះមុននឹងរហ័សងើបមកសួរជីមីនវិញដោយការព្រួយបារម្ហ
« Kenta,ជុង-គុកដឹងឬអត់ថាខ្ញុំមានកូន?? »
កែវភ្នែកកូនឆ្មាបែរមកសម្លឹងមុខសង្ហារបស់អង្គរក្សខ្លួនភ្លឹសៗរួចក៏សួរឡើងដោយរដាក់រដុក
« បាទ,ដឹងហើយ!! »
« ដឹងហើយហ៎េស?? »
« ពិតមែនហើយ,យ៉ាងណាអាថ៌កំបាំងគ្មានលើលោកស្រាប់ហើយ!! »
« huhh!!គេមានថាអ្វីទេ? »
« អត់ទេ,គាត់សប្បាយចិត្តច្រើនជាងព្រោះឃើញតែគាត់ដើរទៅដើរមកអង្អែលពោះរបស់អ្នកប្រុសរហូត!! »លឺបែបនេះហើយជីមីនក៏ទម្លាប់ក្រសែភ្នែកមកមើលពោះរាបស្មើររបស់ខ្លួនមុននឹងលើកដៃអង្អែលថ្នមៗទាំងលួចញញឹមម្នាក់ឯង ធ្វើអោយkentaឈរក្រវីក្បាលហួសចិត្តតែក៏សប្បាយចិត្តពេលឃើញបែបនេះ
« ខ្ញុំឆ្អែតហើយ!! »ជីមីនងើបមុខមកវិញមុននឹងបន្លឺឡើងទាំងស្នាមញញឹមមិនរសាយពីផ្ទៃមុខតូចច្រមិច
« តែអ្នកប្រុសទើបតែញាំបានប៉ុន្មានម៉ាត់ហ្នឹង? »
« កុំចេះតែនិយាយខ្ញុំញាំអស់កន្លះចាន
ហើយណា!! »
« បើចឹងញាំអោយអស់តែម្ដងទៅ? »
« អត់ទេខ្ញុំឆ្អែតហើយ,យកចេញទៅ!! »
« ក៏បាន!! »ដោយអស់ជម្រើសនឹងប្រកែកkentaក៏ព្រមរៀបចំតុនោះចេញពីគ្រែអ្នកជំងឺវិញ ព្រោះដឹងថាគេប្រកែកមិនឈ្នះក្មេងម្នាក់នេះស្រាប់ហើយ...
« ពេលណាទើបខ្ញុំចេញពីទីនេះបានទៅ? »
« ដុកទ័រថាពេលដែលអស់សេរ៉ូម!! »នាយបន្លឺឡើងធ្វើអោយជីមីនធ្លាក់ទឹកមុខដោយអស់សង្ឃឹមសម្លឹងមើលទៅសេរ៉ូមដែលសល់កន្លះទៀតឯណោះ ចំណែកទឹកសេរ៉ូមទម្រាំធ្លាក់មួយដំណក់ៗចង់ក្លាយជាផ្ទាំងថ្មសិលា
« ចេញពេលនេះមិនបានទេឬ?? »
« អត់ទេ,គាត់ថានៅតាមដានសុខភាពអ្នកប្រុសសិនព្រោះពេលនេះទាំងសុខភាពអ្នកប្រុសនឹងកូនក្នុងផ្ទៃខ្សោយខ្លាំងណាស់!! »
« ត្រូវហើយ,តែគ្មានថ្នាំអោយខ្ញុំលេបទេឬ?? »
« ថ្នាំចាំខ្ញុំទៅសួរដុកទ័រនៅខាងក្រោមសិន!! »នាយឈរគិតបន្ដិចមុននឹងងក់ក្បាលហើយក៏បង្វែលកែងស្បែកជើងបម្រុងចេញទៅតែក៏ត្រូវទច់ពេលលឺសម្ដីរាងតូចជីមីន
« កុំអា៎ល,ខ្ជីipadលោកលេងបន្ដិចសិន
បានទេ?! »
« បាទ!!! »ស្របសម្ដីkentaក៏ដើរទៅយកipadគេនៅលើសាឡុងមកហុចអោយជីមីនដែលញញឹមញញែមដាក់គេធ្វើដូចសប្បាយចិត្តណាស់ចឹង
« Clear Historyរឿងលោកមើលយប់មិញអស់ហើយឬនៅ?? »ពេលបានipadដល់ដៃហើយជីមីនក៏មិនភ្លេចពាក្យសួរញោះគេដែលធ្វើអោយkentaមុខស្អុយ
« ??អស់ហើយ..មិនបាច់បារម្ភទេ.. »ចិញ្ចើមក្រាសលើកឡើងលើមិនយល់តែសម្ដីរាងតូចតែបន្ដិចក្រោយក៏កាត់ន័យយល់ពីអ្វីដែលជីមីនកំពុងតែសួរ
« ហាហា..មកពីខ្ញុំខ្លាចត្រូវស្អុយភ្នែកដូចថ្ងៃមុនហ្នឹងណា!! »
« បើខ្លាចស្អុយភ្នែកមិនបាច់មើលទេ,អោយមកវិញមក!! »ស្របសម្ដីនាយបម្រុងនិងទាញយកipadមកវិញតែក៏ត្រូវជីមីនដឹងខ្លួនមុនយកមកលាក់ក្រោយខ្នង
« អត់ទេ,មិនអោយវិញទេ!! »
« ព្រោះថាលោកបានClearវាអស់ហើយ
ពិតទេ?? »បបូរមាត់ស្ទីកពេបចូលគ្នាបន្ដិចក្រវីក្បាលញាប់ស្អេកបញ្ជក់ថាមិនព្រមអោយមកវិញដាច់ខាតតែម្ដង
« នៅទេមិនទាន់បានClearសូម្បីមួយរឿង!! »
« ចឹងចាំខ្ញុំClearអោយក៏បាន!! »
« ប្រយ័ត្នស្អុយភ្នែកទៅ!! »
« ស្អុយក៏ស្អុយទៅ!! »
« យ៉ាប់!!!!!..... » មុខសង្ហាសម្លឹងមើលមុខតូចទាំងអស់និយាយក៏មានអារម្មណ៍ថាខ្មាសក្មេងម្នាក់នេះដែលយករឿងអាម៉ាស់របស់គេយកមកញោះជាការលេងសើច តែវាក៏ជាកំហុសគេមើលpornហើយអត់ចេះClear historyអោយក្មេងចាប់បានយកមកញោះលេង´༎ຶٹ༎ຶ។ បន្ទាប់ពីនោះនាយក៏ដើរចេញមកខ្ជិលមើលមុខក្មេងនេះយូរ
*ក្រាក
« អូ....អ្នកប្រុសchiku »ទ្វារបើកឡើងធ្វើអោយkentaភ្ញាក់បន្ដិចពេលឃើញរាងកាយតូចច្រឡឹងកំពុងឈរញញឹមដាក់គេ មិនដឹងថាមកឈរតាំងពីពេលណាមិនដឹង
« សួស្ដីលោកKenta!! »ឈីគូបន្លឺឡើងទាំងញញឹមស្រស់ដាក់មនុស្សមាឌធំចំពោះមុខខ្លួន
« មកមើលអ្នកប្រុសជីមីនមែនទេ? »kentaងក់ក្បាលតិចៗមុននឹងសួរឡើង
« បាទ,ពិតមែនហើយ!! »
« គាត់កំពុងនៅខាងក្នុង!! »
« លោកទៅណាឬ?? »
« ទៅខាងក្រោមរកដុកទ័រដើម្បីមកពិនិត្យអាការៈអ្នកប្រុសជីមីន!! »
« អូរ.... »
« អញ្ចឹង...ខ្ញុំសូមផ្ញើរអ្នកប្រុសអោយជួយមើលអ្នកប្រុសជីមីនផងណា!! »
« មិនអីទេ!! »
« លាសិនហើយ!! »
« បាទ!!! »នាយញញឹមដាក់ឈីគូជាលើកចុងក្រោយមុននឹងដើរចេញទៅក្រោមក្រសែភ្នែកស្មើររបស់ឈីគូ
« ហុឹម!!! »ឈីគូដកដង្ហើមធំបន្ដិចរួចក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់អ្នកជំងឺដែលមានជីមីនកំពុងនៅអង្គុយចុចipadនៅខាងក្នុងដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ដល់វត្តមានរបស់គេ
« សួរស្ដី?ជីមីន.... »ជំហានជើងខ្លឺបញ្ឈប់ត្រឹមចុងគ្រែរបស់អ្នកជំងឺមុននឹងសម្លេងតូចស្រទន់បន្លឺឡើងដាស់អារម្មណ៍អោយជីមីនរហ័សងើបមុខមកមើល
« បងឈីគូ?មកដល់យូរហើយឬ?? »ជីមីនភ្ញាក់ដូចជាខ្មោចលងពេលឃើញឈីគូឈរញញឹមដាក់គេ នេះឈីមកតាំងពីពេលណាហេតុអីគេមិនដឹងសោះចឹង??
« អម្បាញ់មិញនេះឯង!! »ស្នាមញញឹមស្រាលបង្ហាញលើផ្ទៃមុខតូចច្រមិចមុននឹងគេទាញកៅអីទៅអង្គុយក្បែរគ្រែរបស់ជីមីន
« ធូរស្រាលខ្លះហើយឬ?? »ឈីគូសួរបន្ដនៅពេលដែលដាក់ខ្លួនអង្គុយហើយ
« បាទ,ធូរច្រើនហើយ!! »រាងតូចជីមីនងក់ក្បាលតិចៗបញ្ជក់ថាគេអស់អីហើយទាំងមានអារម្មណ៍ថារអៀសចិត្តដែលឈីគូមកសួរទុក្ខសុខដល់មន្ទីរពេទ្យទាំងដែលខ្លួនជាសង្សាររបស់ប្ដីគេ។
« ចុះកូន??... »
« ....... »ជីមីនគាំងជាលើកទីពីរពេលលឺសំនួររបស់ឈីគូហើយកែវភ្នែកកូនឆ្មាព្រិចភ្នែកមួយៗ មិននឹកស្មានថាដំណឹងមួយនេះលេចលឺដល់ឈីគូ គេដឹងហើយគេគ្មានអារម្មណ៍អ្វីទេឬ??
« គឺក៏ដូចគ្នា!!! »ក្រោយពេលគាំងអណ្ដាតហើយជីមីនក៏ខំប្រឹងនិយាយឡើងទាំងរដាក់រដុបញញឹមមិនសូវសម បែបនេះគេរិតតែមានអារម្មណ៍ថាខុសចំពោះឈីគូ...
« ល្អហើយអញ្ចឹង,ដឹងទេម្សិលមិញបងជុងខឹងហើយក៏បារម្ហពីជីមីនខ្លាំងណាស់!! »កាយតូចឈីគូងក់ក្បាលតិចៗហើយក៏និយាយឡើងជាមួយស្នាមញញឹមគ្មានជាតិរបស់ខ្លួន មិនដឹងថាញញឹមក្នុងន័យបែបណា!!
« បែបហ្នឹងផងឬ?? »
« ត្រូវហើយ,ថែមទាំងទៅរករឿងអ្នកម៉ាក់ថែមទៀតផង!!.. »កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងមើលមុខជីមីនឥតព្រិចជាមួយស្នាមញញឹមស្រាលរបស់ខ្លួនដដែលធ្វើអោយជីមីនមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលចិត្ត
« លោកស្រីគីរ៉ាឬ?? »ជីមីនសួរទាំងជ្រួញចិញ្ចើមមិនយល់ហេតុអ្វីត្រូវទៅរករឿងគាត់វិញ
« ពិតមែនហើយ!! »
« ហេតុអ្វី?? »
« ព្រោះគាត់នៅពីក្រោយខ្នងរឿងចាប់ចំរិតរបស់ជីមីននោះអី!! »
« ពិត-ពិតមែនឬ?? »ជីមីនបើកភ្នែកធំៗសឹងមិនជឿនឹងត្រចៀករបស់ខ្លួន
« ហុឹម,ពេលនេះបងជុងក៏ត្រូវអ្នកម៉ាក់កាត់ការគាត់ចោលដែលព្រោះតែគាត់ការពារជីមីន.. »
« ហេតុអីមានរឿងបែបនេះទៅវិញ!! »
« ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នាតែដឹងត្រឹមម្យា៉ងតាំងពីពេលដែលលេចវត្តមានរបស់ជីមីនមករឿងរ៉ាវគ្រប់យ៉ាងក៏ផ្លាស់ប្ដូរក៏ភាពរញេរញៃក៏កាន់តែកើនឡើង!! »
ឈីគូអស់សំណើចក្នុងបំពង់កព្រមទាំងមិនដកក្រសែភ្នែកមាំចេញពីការសម្លឹងមើលជីមីន
« ចង់មានន័យបែបណា?? »ចិញ្ចើមតូចប្រែជាជ្រួញចោតសួរទៅឈីគូដែលមិនយល់
« គិតមើលពីសម្ដីខ្ញុំខ្លួនឯងទៅ!! »
« ចង់និយាយថារឿងគ្រប់យ៉ាងមកពីខ្ញុំមែនទេ?? »
« ឯងមិនល្ងង់ទេ!! »
« បន្ទោសខ្ញុំតែម្នាក់ក៏មិនបានដែរ!! »
« បើមិនមកពីឯងមកពីអ្នកទៀត,បើគ្មានឯងពេលនេះខ្ញុំនឹងហើយបងជុងប្រហែលជាសាងគ្រួសារជាមួយគ្នាយ៉ាងមានសុភមង្គលបាត់ទៅហើយ!!តែឯងៗជាមាជ្រែកចូលមកដណ្ដើមបងជុង ដណ្ដើមស្វាមីពីខ្ញុំ. ឯងជាបញ្ញើក្អែក..»ឈីគូក្រោកឡើងដោយការអស់កំណត់ក៏ចាប់ផ្ដើមស្រែកកំហគតាមអារម្មណ៍របស់ខ្លួនជាមួយទឹកភ្នែករលីងរលោងដែលខំទប់មិនអោយស្រក់ចុះមក ពេលនេះគេឈឺៗដូចជាគេវាយ100ដំបងចំកណ្ដាលទ្រូងខាងឆ្វេងដែលកំពុងគ្រាំស្ទើស្លាប់។
ចំណែកជីមីនស្ដាប់លឺសម្ដីរបស់ឈីគូហើយបានតែអង្គុយស្ងៀមទាំងដៃខ្ញាំភួយណែនទ្រូងក៏ផឺតផតដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នា ឈាមដូចជាជ្រាលដំណើរការមិនស្មើរគ្នាពាក្យសម្ដីឈីគូត្រូវសឹងតែ100%ដល់ថ្នាក់គេគាំងអណ្ដាតមិនដឹងថាគួរតែតបបែបណាទើបសម ព្រោះរាល់ថ្ងៃគេក៏ដឹងថាខ្លួនជាមាជ្រែកជាជនទីបីរបស់ស្នេហារវាងជុងគុកនិងឈីគូដូចគ្នា(:
*តុក តុក
បរិយាកាសអួរអាប់ក្នុងបន្ទប់ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់នៅពេលសម្លេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងមុននឹងលោកគ្រូពេទ្យម្នាក់រុញរទះសម្ភារះពិនិត្យជំងឺចូលមកទាំងពាក់ម៉ាសពាក់ជិត
« ខ្ញុំមកពិនិត្យមើលអាការះរបស់អ្នកជំងឺ!! »លោកគ្រូពេទ្យបន្លឺឡើង ឈីគូក៏ឈានជើងមកក្រោយបន្ដិចអោយលោកគ្រូពេទ្យចូល ជីមីនក៏សម្រួលអារម្មណ៍អោយល្អវិញរួចក៏ដាក់ខ្លួនដេកលើគ្រែអោយលោកគ្រូពេទ្យពិនិត្យអាការះរបស់ខ្លួន
ចំណែកឈីគូលេបទឹកមាត់ចូលបំពង់កយ៉ាងលំបាកគេក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសចំពោះពាក្យសម្ដីរបស់ខ្លួន មុននឹងកែវភ្នែកស្រស់ស្អាតប្រទះឃើញថ្នាំពីរបីមុខនៅលើរទៈរុញគេងាកទៅសម្លឹងមើលផែនខ្នងរបស់លោកគ្រូពេទ្យជាមួយថ្នាំឆ្លាស់គ្នាហើយក៏ដើរចេញមកទាំងមិនគិតថានឹងលាជីមីន
.................
« អ្នកប្រុសឈីគូទៅវិញហើយឬ?? »បន្ទាប់ពីបើកទ្វារចេញមកឈីគូក៏ទទួលបានសំណួរភ្លាមពីនាយkentaដែលបម្រុងចូលទៅខាងក្នុង
« អ្ហឹម,លាសិនហើយ!!.. »រាងតូចងក់ក្បាលជាមួយស្នាមញញឹមស្រាលមុននឹងដើរជៀសkentaចេញទៅ ទុកអោយគេនតាតាមសម្លឹងមើលផែនខ្នងគេដើរចេញទៅទាំងជ្រួញចិញ្ចើមម្នាក់ឯង។
« កើតអី? »សញ្ញាសួរបិទពេញថ្ងាសរបស់នាយមុននឹងត្រូវភ្ញាក់មកវិញពេលលោកគ្រូពេទ្យរុញរទៈចេញមកវិញនាយក៏ញញឹមស្រាលដាក់គាត់ហើយក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុង
« អ្នកប្រុសកំពុងធ្វើអី?? »kentaបន្លឺឡើងហើយក៏រហ័សដើរទៅរកជីមីនដែលដូចជាកំពុងចង់ចុះពីលើគ្រែ
« ខ្ញុំចង់ទៅបន្ទប់ទឹក!! »
« ចាំបន្ដិច!! »ស្របសម្ដីkentaក៏ជួយលើកជីមីនអោយចុះពីលើគ្រែព្រមទាំងដាក់សេរ៉ូមភ្ជួរជាមួយបង្គោលភ្ជួរសេរ៉ូមដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការដើរទៅណា
« អូខេទេ?... »ពេលរួចរាល់នាយក៏សួរឡើង
« អូខេហើយបាទ.. »ជីមីនញញឹមស្ញេញដាក់គេនតាមុននឹងរុញដែកនោះដើរទៅរកបន្ទប់ទឹកដើម្បីដោះធុរៈផ្ទាល់ខ្លួនដោយខ្លួនឯង ព្រោះមិនចង់រំខានkentaច្រើន....
ចំណែកkentaនៅតាមសម្លឹងមើលរហូតដល់
ជីមីនដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់រហ័សដើរទៅយកipadរបស់គេទុកស្រួលបួលវិញនឹងរៀបចំភួយអោយមានរបៀបរៀបរយទើបដើរទៅអង្គុយលើសាឡុងដើម្បីអានពត៍មានជាតិៗខ្លះប៉ុន្ដែ...
*ក្ដាំង...ប្រាវ...
« លោកKenta...ជួយខ្ញុំផង..ហុឹក..ហុិក »សម្លេងដួលលាន់ពេញបន្ទប់ទឹកស្របជាមួយសម្លេងស្រែកដង្ហើយហៅរបស់ជីមីនធ្វើអោយkentaស្លេកមុខភ្លាមៗមុននឹងរហ័សរត់ទៅបន្ទប់ទឹក
*ក្រាក
នាយបើកទ្វារបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿនអ្វីដែលនាយប្រទះឃើញនោះគឺរាងកាយតូចជីមីនដេកអោបពោះលើការ៉ូបន្ទប់ទឹកជាមួយបង្គោលដែកដែលដួលរបូតម្ជុលសេរ៉ូមរហូតជ្រាបឈាមស្រស់ចេញមកយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធរដូចជាទឹកភ្លៀងទឹកមុខតូចច្រមិចក៏ចាប់ផ្ដើមស្លេកទៅៗដូចជាZombie មាត់ក៏នៅតែបង្ហើបសម្លេងល្វើយៗហៅគេអោយជួយ ព្រមទាំងមួយប្រយោគទៀតគឺ « ចុកពោះខ្លាំងណាស់!! »
នោះៗbttកើតអីទៀតហើយ><
To be Continue
សទោសសម្រាប់អក្ខរាវិរុទ្ធនិងកន្លែងខុសឆ្គង✨🤍
ចង់បានហឿងថ្មីអានអត់??🤣