∞
A L E X A N D R O
Vloekend word ik wakker op de vloer van het huis van Razi. Ik gooi een lege bierfles van mijn been en duw daarna de voet van Sarkis uit mijn gezicht, jezus wat een tyfus bende hier. Iedereen ligt op de grond of half op de bank te slapen, ik ruik de zure geur van kots dat in de keuken ligt en verder natuurlijk de geur van drank en wiet wat we allemaal hebben gebruikt gister. Fuck waarom ben ik zolang gebleven? Ik had naar Mia moeten gaan, ondertussen heeft ze Cedro allang gebracht en stond ze er facking helemaal alleen voor. Ik weet hoe erg ze zich had verheugd op deze dagen met mij en mijn broertje en nu fuck ik het compleet op.
Met knallende koppijn door de kaulo kater die ik heb, probeer ik op te staan. Het duurt even voor alles scherp wordt voor mijn ogen en dan loop ik de krakende trap op naar boven, waar ik de deur van de krappe badkamer open. Daar is volgens mij nog nooit schoongemaakt, want de muizenkeutels liggen in alle hoekjes. Ik veeg wat condens van de spiegel af en bekijk mezelf daarna, jezus ik zie er echt facking slecht uit. Zelfs nadat ik wat water in mijn gezicht heb gegooid, lijkt het nog alsof ik net ben overreden door drie auto's achter elkaar aan.
Ik loop de trap weer af waar mijn vrienden nog steeds liggen te slapen, ze zijn echt far gone dus ik maak ze maar niet wakker. Het is niet alsof ze naar school zouden gaan, dus laat ze hun roes maar uitslapen.
Eenmaal buiten stap ik op mijn Vespa om vervolgens richting het huis van Nicolas te rijden. Ik moet echt een manier zoeken om Mia het minst kwaad te maken, al weet ik nog niet hoe. Ik zie wel, misschien is ze ook wel niet heel boos.
Als ik het terrein op rij, slik ik even als ik haar fiets zie liggen in het gras. Kennelijk is ze hier heengegaan, maar waarom? Ze moest toch naar school? Mijn hoofd doet echt teveel pijn door, hoe moet ik nu een normaal gesprek met haar gaan voeren?
Ik zet mijn Vespa in de garage en open daarna voorzichtig de voordeur, waarna ik naar binnen stap. Ik hoor de stemmen van Mia en Nicolas al vanuit de eetkamer en gooi mijn jas op de grond, vervolgens trap ik mijn schoenen uit en loop naar binnen. Misschien kan ik de schade nog een beetje beperken, al staat m'n kop er nu echt niet naar.
"Hey Alex, goedemorgen," zegt Nicolas als hij me ziet. Ik knik en loop naar de keuken, waar ik een glas water pak en een slok neem. Mia kijkt me teleurgesteld aan.
"Heb je gedronken? Was je daarom niet bij ons?" vraagt ze. Haar lichtblauwe ogen kijken echt facking sad en heel even voel ik me schuldig, maar dan alsnog. Hoe graag ik ook bij haar ben, ik wil ook gewoon een keer weer zuipen zoals ik vroeger deed. Ik wil niet m'n hele sociale leven vermoorden omdat ik nu een vriendin heb, die persoon wil ik niet zijn.
"Ja, ik heb gehangen met vrienden. En daar was ook drank en wiet en shit," antwoord ik daarom eerlijk. Ze staat op van haar stoel.
"Prima, wat jij wil. Ik ga naar school," bromt ze dan. Ik hoor dat ze boos is in haar stem, fuck zooi.
"Laat me je brengen, anders kom je te laat," zeg ik, maar ze schudt meteen haar hoofd.
"Hoeft niet, ga jij je roes maar uitslapen." Daarna loopt ze met grote passen naar de deur die ze met een klap achter zich dichtgooit. Zuchtend ga ik op de stoel zitten waar zij net zat, tegenover Nicolas.
"Waarom deed je dat nou, Alex?" vraagt hij.
"Weet ik veel, ze zette me facking klem gister met al het gezeik over kinderen en trouwen. Ik moest daar gewoon weg en weer even zuipen zoals vroeger," brom ik terwijl ik een paracetamol neem en een slok water achter aan gooi.
"Dus je rende weg toen ze daarover begon?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.
"Boeit het? Zij moet ook gewoon accepteren dat ik dat allemaal niet wil, ik ga niet doen alsof," snauw ik. Nicolas zucht.
"Alex, het moment dat ze dat gaat accepteren gaat ze ook zien dat jullie toekomstbeeld totaal anders is. Dan gaat ze bij je weg, man," zegt hij. Even zeg ik niks terwijl de woorden bij doordringen.
Fuck. Die klootzak heeft gelijk. Zodra ze doorheeft dat ik niet van gedachten ga veranderen, gaat ze zien hoe erg ze niet bij mij past en ik niet bij haar. Dan gaat ze me godverdomme verlaten en op zoek naar iemand anders die haar die toekomst wel wil geven.
"Tyfus zooi," vloek ik. Waarom voer ik deze kut gesprekken zo vroeg? "Waarom zou ze nu al bezig zijn met een toekomst? Ze is zestien man."
"Denk jij dat ze een persoon is die date om te trouwen of voor de lol?" vraagt hij. Lang hoef ik daar niet over na te denken, ze date echt niet met mij voor de lol. Als ze alles voor de lol deed, had ze nooit met al mijn shit blijven dealen. Volgens mij dacht ze echt dat we een toekomst zouden hebben. "Dat zegt genoeg, Alex."
"Ze kan niet bij me weggaan, dan ga ik echt dood," klaag ik terwijl ik mijn hoofd op de keukentafel laat vallen.
"Dan moet je haar misschien een keer laten zien dat jij net zo serieus bent over jullie relatie dan zij is," zegt hij. Ik kijk op naar de twintig jaar oudere versie van mij, hoe kan het dat er uit hem zulke shit komt? Hij heeft geen eens een vrouw, de enige persoon waarvan hij heeft gehouden is mijn junk moeder, die nog steeds bij Manuel zit. Niet dat dat nog lang kan duren, hij wordt bijna uitgezet en dan heeft mijn moeder een probleem. Hopelijk kan ik Nicolas overhalen een afkickkliniek voor haar te betalen, anders zit ze straks weer op straat tussen al die klootzakken.
"Hoe moet ik dat doen? Ik ga niet zeggen dat ik met d'r wil trouwen of kinderen wil krijgen. En als ik het haar ga uitleggen kwets ik haar alleen maar," zeg ik.
"Hmm, moeilijk," zegt hij. Even is hij stil. "Wat heb je voor haar voor zondag?"
"Zondag? Hoezo zou ik iets moeten hebben voor zondag?" vraag ik niet begrijpend.
"Zondag is het de veertiende. Van februari," zegt hij.
"Dus?" zodra ik het heb uitgesproken, dringt het opeens tot me door. "Oh nee, vergeet het maar. Ik doe niet aan die Valentijn bullshit. En zij ook niet."
"Kom op, jongen. Als je het goed wil maken met haar, is een Valentijn cadeautje perfect. Je regelt gewoon iets romantisch voor haar, dan leg je uit waarom je naar je vrienden bent gegaan en komt alles weer goed. Doe gewoon een keer je best voor haar, als je d'r niet kwijt wil," zegt Nicolas. Ik zucht.
Het hele Valentijn idee heb ik altijd gehaat. Het is een facking domme feestdag, nog erger dan kerst en alles bij elkaar. Maar misschien heeft Nicolas gelijk en moet ik een keer wat voor haar doen, anders gaat ze echt snel door krijgen dat ik fucked up ben als vriend en verlaat ze me vandaag nog.
"Wat stel je voor?" vraag ik. Even denkt Nicolas na en dan komt er een grote glimlach op zijn gezicht.
"Ik heb een idee," zegt hij. Hij gaat rechtop zijn stoel zitten en kijkt me aan. "Wat nou als je haar meeneemt naar Curaçao?"
"Cura? Wat the fuck? Hoezo?" Alsof ik geld heb voor een vakantie naar Cura, ik spaar nu facking erg voor m'n rijbewijs waar ik bijna mee kan beginnen.
"Ik zou eigenlijk zelf vier dagen naar Curaçao gaan om vrienden te bezoeken die daar wonen, maar door business kan dat niet meer. Dus waarom nemen jullie mijn tickets niet? Het is na volgende week, jullie zouden vertrekken op zaterdag en dan terugkomen op woensdag. Jullie hebben dan vakantie toch?" gaat hij verder met het uitwerken van z'n idee.
"Ik weet het niet, man. Eerlijk ze zou het vast facking vet vinden, maar d'r ouders laten haar nooit alleen met mij naar Cura gaan," mompel ik, waarna ik zucht.
Het idee om samen met Mia vier dagen op een eiland te zitten, is wel echt facking verleidelijk en zou waarschijnlijk veel goed maken. Daar zijn we gewoon even met z'n tweeën, zonder al het gezeik van school en haar vrienden die lopen te stoken. Maar aan de andere kant, ik heb haar ouders niet ontmoet en het zou facking onwaarschijnlijk zijn dat ze hun dochter alleen met een jongen naar een eiland laten gaan, nooit weer dat dat gaat gebeuren.
"Probeer het gewoon man, ik geef je die tickets en dan doe je in die in een leuke kaart ofzo met een bos bloemen erbij. Ook al mag het niet van d'r ouders, dan ziet ze tenminste dat ze je serieus bent over jullie relatie," zegt hij. Ik knik, misschien moet ik het ook gewoon doen. Wat heb ik te verliezen? Ze is toch al facking kwaad op me, het is niet alsof het erger kan worden.
∞
M I A
Snel loop ik naar het klas lokaal, waarvan de deur al dicht zit. Ik open de deur en geef de docent mijn te laat briefje, die even knikt. Daarna ga ik op een lege stoel zitten, met Valerie en Samuel voor me. Zuchtend haal ik mijn boeken uit mijn tas.
"Waarom ben je laat?" vraagt Samuel zacht. Meteen denk ik weer aan Alex, die duidelijk compleet brak aan kwam zetten. Volgens mij heeft hij de hele dag gedronken en hij stonk ook naar wiet. Ik snap gewoon niet waarom hij dat opeens deed, het was toch gezellig? Ik was daarna de hele middag alleen met Cedro en natuurlijk was dat best gezellig, we hebben cupcakes gemaakt en daarna samen gekookt, toch kon ik alleen maar aan Alex denken en waar hij was. Ik snap best dat hij zich niet fijn voelde na zijn therapie sessie, maar moet je dan daarna echt je compleet klem gaan zuipen?
De gedachte dat het kwam doordat ik begon over kinderen en trouwen maakt me misselijk. Als dat zo is, dan stresst hij zo erg als hij denkt aan een toekomst met mij, dat dronken worden de enige oplossing is. Ik snap gewoon niet waarom hij samen met mij wil zijn, als hij uiteindelijk alleen maar in die relatie zit om het later uit te maken.
"Gewoon, gedoe," antwoord ik mompelend. De ochtend alleen met Cedro was verschrikkelijk hectisch, ik moest hem een halfuur fietsen naar zijn basisschool brengen, waar hij weer net op tijd aankwam. Daarna moest ik eigenlijk direct door naar mijn school, maar ik wilde eerst weten hoe het met Alex was. Als ik had geweten dat hij gewoon met z'n vrienden was gaan drinken, had ik dat nooit gedaan. Nu ben ik te laat en compleet teleurgesteld. Ik had gewoon gedacht dat we deze dagen samen zouden doorbrengen.
Ik zucht, misschien maak ik er gewoon teveel drama van. Hij is nog altijd zichzelf en hij vindt het leuk om dat te doen, daar is hij compleet anders in dan mij. Ik zou gewoon willen dat hij eerlijk tegen me is en dan gewoon verteld wat hij van plan is, in plaats van een 'ik kom niet naar jullie vanavond' berichtje ergens random in de middag.
"Kom je mee? We hebben pauze," zegt Valerie dan opeens. Ik kijk op en zie dat de les al bijna voorbij was toen ik binnen kwam lopen. Ik zucht, als ik door ga kan ik na blijven. Daar zit ik echt niet op te wachten.
Snel doe ik mijn boeken weer in mijn tas en loop achter mijn vrienden aan het lokaal uit. Daar zoeken we een plekje in de aula waar we bij een tafeltje gaan zitten.
"Heb je geen honger?" vraagt Samuel, als ik mijn eten niet pak en zij dat wel doen.
"Ik ben mijn eten vergeten in alle haast. Ik was veel te laat opgestaan," mompel ik liegend. Samuel knikt en pakt dan een van zijn boterhammen, om die vervolgens aan mij te geven. "Dank je, Sam."
"Geen probleem, je ziet eruit alsof je niet geslapen hebt," zegt hij dan. "Alles gaat wel goed toch?"
"Ja, het was gewoon druk allemaal. Gelukkig hebben we geen toetsweek voor deze vakantie," verzucht ik. Er zaten te weinig weken tussen beide vakanties om ons nu al een toetsweek te geven, dus komt die later pas. Gelukkig maar, daarvoor leren kan ik er nu echt niet bij hebben.
"Nee, inderdaad. Het is nu al zo druk, kan me niet voorstellen hoe alles wordt wanneer we examen doen," bemoeit Valerie zich dan in het gesprek. Ik knik instemmend, volgend jaar wordt nog drukker met het profielwerkstuk, examen en alles er om heen. En dan te bedenken dat ik nu al stress van alle dingen die we moeten doen. Ik zou liegen als alles met Alex daar niet zijn aandeel in heeft.
"Trouwens, jongens. Gaan jullie wat doen met Valentijn?" vraagt Samuel dan opeens. Ik zie een grote glimlach op zijn gezicht.
"Oh ja, jezus. Dat is zondag of niet?" zegt Valerie dan opeens. "Hugo en ik doen er niet aan denk ik. Hij moet in de ochtend gewoon werken, dus misschien pakken we nog een filmpje." Samuel knikt.
"Jij Mia? Nog plannen?" vraagt hij dan aan mij. Even denk ik na. Ik heb nog nooit Valentijn gevierd, al leek het me altijd wel leuk. Mijn broer heeft me trouwens wel eens wat gegeven toen ik nog klein was, maar na de basisschool vond hij dat ook niet meer nodig, wat ik wel kan snappen. Verder, nu ik ruzie heb met Alex zit het doorbrengen met hem er ook niet in denk ik, al denk ik sowieso niet dat hij een persoon die dat überhaupt zou doen. Voor hem is het veel te cliché allemaal, dus ik denk dat ik gewoon de hele dag in bed ga liggen met een doos chocolade en een slechte film.
"Nee, geen plannen," antwoord ik dan, waardoor mijn vrienden direct verbaasd op kijken.
"Ook niet met Alex?" vragen ze dan eigenlijk bijna tegelijk. Ik herinner me het gesprek met hun van gister nog heel goed, misschien dat ze nu wel denken dat ik het heb uitgemaakt door wat zij zeiden, wat natuurlijk niet zo is. Ik wil ook niet dat ze dat denken, ze hoeven niet eens te weten van de ruzie. Zij gaan me toch geen goed advies geven, sinds ze hem nu beide haten en liever zouden zien dat ik bij hem wegga.
"Nee, hij doet daar niet aan. Ik ook niet echt om eerlijk te zijn," lieg ik daarom. Ze knikken en dan richt Valerie haar aandacht weer op haar bakje fruit.
"Oke, nou als jullie beide geen plannen hebben. Ryan en ik gaan namelijk uit eten in de avond en ik wilde voorstellen of jullie mee willen gaan, zodat jullie hem kunnen ontmoeten," zegt hij dan met een grote glimlach.
"Weet je dat zeker? Je was altijd best wel geheimzinnig over hem," zeg ik dan, maar Sam knikt meteen.
"Het is echt serieus aan het worden, bij mijn familie kan ik het er niet over hebben, maar wel met jullie. Dus ik wil ook graag dat jullie hem ontmoeten," zegt hij dan. Valerie lijkt net zo enthousiast als ik, ik kan niet wachten om de persoon te ontmoeten die mijn beste vriend nu al maanden zo gelukkig maakt. Hij verdiend het echt.
"Lijkt me leuk, mag Hugo dan mee? Dan heb ik ook direct een date met hem," zegt Val. Sam knikt meteen.
"Ja tuurlijk, neem maar mee. Alleen maar meer gezelligheid," zegt hij. Valerie knikt blij. "En jij, Mia. Neem jij Alex mee?" Mijn beide vrienden kijken me weer onderzoekend aan.
De vraag komt behoorlijk onverwacht. Ik had nooit gedacht dat ze hem zouden stellen, dat ze Alex mee willen hebben. Denken ze echt dat Alex normaal gaat doen? Ik niet namelijk. Hij was best wel duidelijk over dat hij geen band hoeft met mijn vrienden en zeker niet nadat ik hem verteld heb waarover het gesprek in de pauze gister ging. Echt niet dat ik hem ga meenemen, dat verpest het alleen maar voor Sam en eerlijk gezegd wil ik ook wel even wat tijd met mijn vrienden alleen, zonder iemand die denkt alles met drank te kunnen oplossen.
"Nee, ik ga gewoon gezellig met jullie alleen," zeg ik dan glimlachend. Mijn vrienden kijken me ergens opgelucht aan. Ben ik blij dat ik geen ja heb gezegd, ze wilden hem helemaal niet mee.
"Oke, goed. We hebben al geserveerd om half zeven in dat restaurant om de hoek. Het is wel een vega restaurant, want Ryan is vegetarisch, maar ik hoop dat jullie dat niet erg vinden," zegt hij.
"Nee hoor, ik vind het prima. Een keertje geen vlees kan ook wel," zeg ik meteen.
"Super, dan zie ik jullie dan wel," zegt Sam glimlachend. Precies op dat moment krijg ik een berichtje op mijn telefoon en even hoop ik dat het van Alex is, dat hij zegt dat hij spijt heeft en het goed wil maken. Toch is dat niet zo, maar de inhoud is ook behoorlijk mooi.
Peter:
Hey! Ik weet het, je zit nog op school. Maar we moeten het je gewoon vertellen zodat Cedro ook het goede nieuws kan horen wanneer hij thuis komt. Onze kleine meid is net geboren! Sinds 10:42 zijn we officieel de trotse ouders, en is Cedro de grote broer, van Lise Donna Marie !
Peter:
*Foto.*
Ik krijg een glimlach van oor tot oor wanneer ik het berichtje lees en daarna de foto bekijk. Daarop is een schattige, kleine baby gezien die een wit pakje draagt met daarop in roze, sierlijke letters 'Lise'. Meteen begin ik terug te typen.
U:
Wauw, wat super goed nieuws! Ik vertel het hem direct wanneer ik hem op ga halen van school en dan komen we wanneer het kan kijken. Echt een super leuke naam en wat een schattig meisje! :)
Peter:
Super! Jullie kunnen direct om drie uur wel komen, wanneer hij uit is. Doe wel voorzichtig in de bus met hem. En dankje! Haar roepnaam is Lise, vernoemd naar mijn moeder.
Ik app nog even verder met Peter over de baby en ook over Cedro en hoe het met hem gaat, tot de bel gaat en we dus weer nar de les moeten. Ik zeg hem gedag en loop daarna snel achter Samuel en Valerie aan, naar de aardrijkskunde les.