"ေတြ႔လိုက္ရင္ သားငယ္ေလးက ျပန္ေနေကာင္းမွာလား"
"ခုအိပ္ရာထဲလဲေနတ့ဲအေျခအေနထက္ေတာ့ ပိုေကာင္းလာမွာပါ အမေမမီလင္း"
"ေကာင္းၿပီေလ ေတြ႔ေပးၾကည့္တာေပါ့ တကယ္လို႔ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတ့ဲအတိုင္း မျဖစ္ရင္ ဒီေန႔ကိစၥအတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာင္းပန္ရမယ္"
"တကယ္လို႔ ျဖစ္ခ့ဲရင္ေရာ ဦးၿဖိဳးေတဇ သားတို႔ကိုလက္ခံေပးမွာလား ကြၽန္ေတာ္တို႔က သားကိုအဆံုး႐ွံဳးမခံႏိုင္ဘူး"
"အဲဒါကေတာ့အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီးဆံုးျဖတ္ၾကတာေပါ့ ဦးစဝ္သိခၤါ"
"ေမာင္ႀကိဳင္ ေမာင္ႀကိဳင္ မင္း သခင္ေလးကိုေခၚလာခ့ဲ"
ေဒၚျမတ္မာလာႏြယ္ အသံအဆံုးမွာ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္လံုးမ်က္ခံုး ေကာင္းေကာင္း ေယာက္က်ားပီသတ့ဲမ်က္ႏွာမ်ိဳးပိုင္ဆိုင္ထားတ့ဲ ေကာင္ေလးတေယာက္က ဝွီးခ်ဲေပၚမွာပါလာတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတ့ဲႏႈတ္ခမ္းေတြက ေနမေကာင္းမွန္းသိသာပင္မယ့္ လူငယ္ေလးရဲ႕ေခ်ာေမာ ခန္ညားမႈကို ေလ်ာ့မသြားဘူးလို႔ ေမမီလင္းမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္
"သားကလည္း သားငယ္ေလးၿဖိဳးဆုလာဒ္လို႔ပဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ 5ရက္ေလာက္႐ွိၿပီ သားကငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကြၽန္မတို႔မ်ိဳးႏြယ္ရ႕ဲစိတ္က်င့္စဥ္ေတြေၾကာင့္ သတိေမ့တာမ်ိဳးေတြခုခ်ိန္ထိ မျဖစ္ေသးတာ"
"ဒီကအန္တီန႔ဲ အန္ကယ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ တကယ္ဆို ညီက ကြၽန္ေတာ္ကိုကယ္ရင္း မေတာ္တဆ ဒီက်ိန္စာမွာပါဝင္ပက္သက္ၿပီး အခုလိုခံစားေနရတာပါ အဲဒီအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကို အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ျဖစ္ျပီးမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ သားနာမည္ကစဝ္မင္းမာန္ခေနာ္"
"ဟုတ္က့ဲပါအန္ကယ္ ဟြတ္ ဟြတ္"
"သား"
"ရတယ္ မယ္မယ္"
ေခ်ာင္းဆိုးရင္း ေသြးပါအန္လာတာကိုၾကည့္ ရင္း ေမမီလင္း သက္ျပင္းကို သာခ်လိုက္မိေတာ့တယ္ ဘယ္လိုက်ိန္စာမ်ိဳးမလိုအဲေလာက္ေတာင္ ကေလး2ေယာက္ေပၚ ျပင္းထန္ေနရတာပါလိမ့္
"အဲဒါဆို ကေလး2ေယာက္ကိုေတြ႔ေပးရေအာင္ သားငယ္ေလးအခန္းသာေခၚခဲံလိုက္ေတာ့ ေမမီ"
"ဟုတ္က့ဲအစ္ကို "
အိပ္ရာျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ ျဖဴေဖ်ာ့စြာ သတိေမ့ေနတ့ဲ ကေလးကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္လိုက္မိတယ္ တကယ္ဆို ကေလးကကိုယ့္အသက္ကိုကယ္ရင္း ဒီလိုခံစားေနရတာမလား
"သား "
"မယ္မယ္"
"သားငယ္ေလးကိုေပြ႔ဖက္ၿပီး ရင္ေငြ႕ေပးမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္ မယ္မယ္က အဲေလာက္ထိျဖစ္သြားမယ္ မထင္ထားဘူး "
"ဟုတ္မယ္မယ္ သားကိုကူညီေပးပါ"
"ဦးၿဖိဳးေတဇ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္က မေတြ႕ရတ့ဲ ရက္ကၾကာသြားေတာ့ တေယာက္ရ႕ဲကိုယ္ေငြ႔ကို တေယာက္ရေအာင္ သူတို႔2ေယာက္ကို..."
ဦးၿဖိဳးေတဇက သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး
"လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေတာ့ဗ်ာ "
စဝ္မင္းမာန္ခတေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာ႐ွိတ့ဲျဖဴေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္ေနတ့ဲကေလးကို အသာေလးေထြးေပြ႔ထားလိုက္တယ္
သူ႔သားကိုလာေတာင္းတ့ဲ ေယာကၡမေ႐ွ႕မွာ သူ႔သားေလးကို officially ေပြ႔ဖက္ခြင့္ရတ့ဲ ကိုယ္က ေလာကမွာကိုယ္က ကံအေကာင္းဆံုး ပါလားလို႔ေတာင္ေတြ႕မိလိုက္ၿပီး အသာျပံဳးလိုက္မိတယ္
ေနာက္တပိုင္းမွဆက္ၾကတာေပါ့
Unicode
"တွေ့လိုက်ရင် သားငယ်လေးက ပြန်နေကောင်းမှာလား"
"ခုအိပ်ရာထဲလဲနေတဲ့အခြေအနေထက်တော့ ပိုကောင်းလာမှာပါ အမမေမီလင်း"
"ကောင်းပြီလေ တွေ့ပေးကြည့်တာပေါ့ တကယ်လို့ခင်ဗျားတို့ပြောတဲ့အတိုင်း မဖြစ်ရင် ဒီနေ့ကိစ္စအတွက် ခင်ဗျားတို့တောင်းပန်ရမယ်"
"တကယ်လို့ ဖြစ်ခဲ့ရင်ရော ဦးဖြိုးတေဇ သားတို့ကိုလက်ခံပေးမှာလား ကျွန်တော်တို့က သားကိုအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး"
"အဲဒါကတော့အခြေအနေပေါ်မူတည်ပြီးဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့ ဦးစဝ်သိင်္ခါ"
"မောင်ကြိုင် မောင်ကြိုင် မင်း သခင်လေးကိုခေါ်လာခဲ့"
ဒေါ်မြတ်မာလာနွယ် အသံအဆုံးမှာ အသားဖြူဖြူ မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်း ယောက်ကျားပီသတဲ့မျက်နှာမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ကောင်လေးတယောက်က ဝှီးချဲပေါ်မှာပါလာတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ် ဖြူဖျော့နေတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက နေမကောင်းမှန်းသိသာပင်မယ့် လူငယ်လေးရဲ့ချောမော ခန်ညားမှုကို လျော့မသွားဘူးလို့ မေမီလင်းမှတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်
"သားကလည်း သားငယ်လေးဖြိုးဆုလာဒ်လို့ပဲနေမကောင်းဖြစ်နေတာ 5ရက်လောက်ရှိပြီ သားကငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကျွန်မတို့မျိုးနွယ်ရဲ့စိတ်ကျင့်စဉ်တွေကြောင့် သတိမေ့တာမျိုးတွေခုချိန်ထိ မဖြစ်သေးတာ"
"ဒီကအန်တီနဲ့ အန်ကယ်ကို ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် တကယ်ဆို ညီက ကျွန်တော်ကိုကယ်ရင်း မတော်တဆ ဒီကျိန်စာမှာပါဝင်ပက်သက်ပြီး အခုလိုခံစားနေရတာပါ အဲဒီအတွက် ကျွန်တော်တကယ်ကို အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ သားနာမည်ကစဝ်မင်းမာန်ခနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါအန်ကယ် ဟွတ် ဟွတ်"
"သား"
"ရတယ် မယ်မယ်"
ချောင်းဆိုးရင်း သွေးပါအန်လာတာကိုကြည့် ရင်း မေမီလင်း သက်ပြင်းကို သာချလိုက်မိတော့တယ် ဘယ်လိုကျိန်စာမျိုးမလိုအဲလောက်တောင် ကလေး2ယောက်ပေါ် ပြင်းထန်နေရတာပါလိမ့်
"အဲဒါဆို ကလေး2ယောက်ကိုတွေ့ပေးရအောင် သားငယ်လေးအခန်းသာခေါ်ခဲံလိုက်တော့ မေမီ"
"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကို "
အိပ်ရာဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ ဖြူဖျော့စွာ သတိမေ့နေတဲ့ ကလေးကိုကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်လိုက်မိတယ် တကယ်ဆို ကလေးကကိုယ့်အသက်ကိုကယ်ရင်း ဒီလိုခံစားနေရတာမလား
"သား "
"မယ်မယ်"
"သားငယ်လေးကိုပွေ့ဖက်ပြီး ရင်ငွေ့ပေးမှရတော့မယ်ထင်တယ် မယ်မယ်က အဲလောက်ထိဖြစ်သွားမယ် မထင်ထားဘူး "
"ဟုတ်မယ်မယ် သားကိုကူညီပေးပါ"
"ဦးဖြိုးတေဇ သားတို့နှစ်ယောက်က မတွေ့ရတဲ့ ရက်ကကြာသွားတော့ တယောက်ရဲ့ကိုယ်ငွေ့ကိုတယောက်ရအောင် သူတို့2ယောက်ကို..."
ဦးဖြိုးတေဇက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး
"လုပ်ချင်တာသာလုပ်တော့ဗျာ "
စဝ်မင်းမာန်ခတယောက် ကုတင်ပေါ်မှာရှိတဲ့ဖြူလျော့လျော့ ဖြစ်နေတဲ့ကလေးကို အသာလေးထွေးပွေ့ထားလိုက်တယ်
သူ့သားကိုလာတောင်းတဲ့ ယောက္ခမရှေ့မှာ သူ့သားလေးကို officially ပွေ့ဖက်ခွင့်ရတဲ့ ကိုယ်က လောကမှာကိုယ်က ကံအကောင်းဆုံး ပါလားလို့တောင်တွေ့မိလိုက်ပြီး အသာပြုံးလိုက်မိတယ်
နောက်တပိုင်းမှဆက်ကြတာပေါ့