∞
A L E X A N D R O
Ik rij Mia's straat uit, richting het huis van Sergej waar we hebben afgesproken. De afgelopen tijd heb ik vooral weer kleine klussen gedaan zoals hij had gevraagd. Na dat ov'tje was het volgens hem beter om even een tijdje geen grote dingen te doen die heel veel aandacht zouden trekken, vooral omdat het in Opsporing Verzocht kwam.
Verder is er trouwens niemand geweest die me heeft herkend van de camerabeelden, alleen Mia, maar die zou nooit iets doorvertellen. Dat weet ik.
De grootste reden dat ik vandaag met haar de bios ben geweest, was zodat ze niet zou gaan zeiken over wat ik haar gisteravond heb verteld. Ik wil er gewoon nooit meer over nadenken. Die klootzak die het deed, zit al een hele tijd in jilla voor kinderporno en de verkrachting van een dertienjarige. Door verhalen van vrienden weet ik dat mensen die dingen met kinderen hebben gedaan en in de bak komen, altijd de pispaal zijn. Iets waar ik blij om ben, ik hoop dat die gore pedo elke dag op z'n bek geslagen wordt, dat verdiend ie.
Maar, goed. Ik ging ook met haar naar de bios omdat ik het echt leuk vond. Op een of andere manier vind ik het daadwerkelijk leuk om met haar tijd door te brengen, een andere manier leuk dan ik met m'n vrienden heb. Als ze glimlacht door een grappig moment in de film, geeft me dat een explosie in mijn buik aan vlinders. Het is raar hoeveel effect een persoon op je kan hebben. Normaal gesproken vond ik mensen die dat soort shit zeiden, tering dom. Maar nu, nu begrijp ik het helemaal.
Daarom kan ik het ook fucking niet hebben als een vijftienjarige op die manier naar haar kijkt, alsof hij haar met zijn ogen uitkleed. Het maakt me tering kwaad dat hij denkt dat ze niet bezet is, omdat ik te laf ben om gewoon mijn gevoelens toe te geven. Precies waarom ik het zonet wel deed, ze moest gewoon officieel van mij zijn, zodat andere jongens weten dat ze geen interesse heeft omdat ze een vriend heeft.
Ik had voor ik haar bijna kwijt was, echt niet door hoeveel ze echt voor me betekende, hoe cheesy dat ook klinkt. Pas nu ze me een zoveelste kans geeft, zie ik dat in. Ik weet gewoon dat ik niet meer iemand ga vinden die me zo accepteert zoals zij doet, en ik ga eerlijk zijn, als ik haar niet kan krijgen, hoef ik niemand. Dus, misschien gaat het binnen een paar weken uit, maar dan was zij in ieder geval de eerste en enige persoon ooit waarmee ik het heb geprobeerd en kan ik er geen spijt van krijgen dat ik het nooit een kans heb gegeven.
Ik zet mijn Vespa voor de grote villa van Sergej, waar ik tot nu toe drie keer ben geweest en loop naar de voordeur, die open gedaan wordt door een van zijn bodyguards.
"Alex? Ben jij dat?" hoor ik stem zeggen die alleen van Sergej kan zijn door het fucking erge Russische accent.
"Ja," zeg ik. De bodyguard gooit de deur achter me dicht zodra ik ben ingestapt. Ik loop naar de woonkamer waar Sergej een glas whiskey voor me inschenkt.
"Daar ben je, waarom duurde het zolang?" zegt hij. Dan opeens begint hij te grinniken. "Heeft het iets te maken met die lipgloss op je lippen?" Meteen haal ik mijn hand over mijn lippen en veeg de lipgloss die door Mia op mijn lippen is gekomen, eraf. "Ouwe fixbeer, wie was het?"
"Niemand, laat het," mompel ik. Ik neem het glas whiskey van hem aan.
"Ah kom op, Rodriguez. Lekkere meid?" grinnikt hij. "Ik dacht bijna dat je een flikker was, man. Je ruikt nooit naar vrouwen of zo, ben ik even blij van niet."
"Als je nu je bek niet houdt, breek ik je neus," brom ik. Sergej begint te lachen.
"Oke, oke. Maar volgende keer als je aan het neuken bent en daardoor wat later komt, laat het even weten via Najib of zo," zegt hij grinnikend. "Maar goed, weet je al wat we gaan doen vanavond?"
"Nee," zeg ik, nog steeds geïrriteerd door zijn woorden van zonet. Ik drink het glas whiskey in een keer op en zet het daarna op een tafeltje.
"Oke, nou ik heb een feest. Een soort gala kan je het noemen met wat rijke zakenpartners als je snapt wat ik bedoel," zegt hij.
"Zoals die pokeravond van vorige keer?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd.
"Nee, meer mensen en geen poker. Gewoon een gala, je weet wel wat dat is toch?" vraagt hij. Ik negeer de sneer die zijn woorden bevatten. "Er komen wat mensen die ik al een tijdje niet heb gezien, maar die wel willen investeren in een nieuw lab."
"Oke, wat moet ik doen?" vraag ik.
"Je gaat gewoon mee naar binnen en dan praten met de mensen, zoals ik doe. Een goede indruk achterlaten en wat contacten zoeken," zegt Sergej. "Je hebt die Rolex nog, toch?" Ik knik, terwijl ik mijn pols omhoog houdt waar het horloge aanhangt. "Mooi, dat zorgt er wel voor dat ze zien dat je status hebt. Dan moet je zo weer even je pak aan doen, die vorige keer ook aan had. Vitali heeft hem voor je klaar gelegd."
"Ik ga niet weer een pak aan doen," mompel ik.
"Dat ga je duidelijk wel. En als je nog een keer nee tegen me durft te zeggen, laat ik je afmaken. Krijg geen ego, jongen," zegt Sergej, opeens kwaad. "Daar ligt het pak. Als je even opschiet, mag je van me een sigaret roken."
Ik zucht en knik daarna. Ik pak het pak en neem het mee naar de badkamer waar ik me snel omkleed. Ik merk meteen hoe facking dom ik me hierin voel, maar doe het voor de peuk die ik nu echt nodig heb.
"Goed zo, nou rook die sigaret dan kunnen we gaan," zegt hij. Hij haalt een van zijn eigen sigaretten uit een pakje en ik neem hem mee naar buiten, waar ik tegen de muur leun. Gelukkig heb ik mijn vuuraansteker altijd bij me, die kon ik snel ongezien in deze broek doen. Ik steek de sigaret aan en neem een hijs. Ik blaas de rook langzaam de natuur in en gooi daarna wat as op de grond. Uiteindelijk doe ik hetzelfde met het laatste restje, die ik kapot trap zodra het de grond raakt.
"Kunnen we gaan, meneer?" vraagt een van zijn bodyguards, die de hele tijd bij de deur heeft staan wachten.
"Ja, Alex gebruikt nog even wat parfum en daarna gaan we." Sergej wijst naar het flesje Hugo Boss dat op het aanrecht staat en ik spuit wat in mijn nek. Daarna loop ik achter hem aan naar buiten. De bodyguard doet de deur voor Sergej open en hij stapt in. Voor mij wil hij hetzelfde doen, maar daar heb ik geen zin in. Ik open zelf de deur en ga zitten. Sergej's vaste chauffeur zit er al en hij begint met rijden.
"Doe geen domme dingen, jongen. Snauw mensen niet af en ga niet bot doen. Ik vertrouw je hiermee, maar als je het opfokt, ben je zo weg. Echt weg," zegt Sergej dreigend.
"Ik fok het niet op," mompel ik. Ik voel mijn telefoon trillen en ik haal hem uit mijn broekzak. Ik zie dat Mia me een berichtje heeft gestuurd.
Mia:
Hey, ben je veilig thuis gekomen?
"Doe die telefoon weg, we zijn er zo," zegt Sergej naast me. Ik knik en sluit mijn telefoon weer af. Ik reageer zo wel, ze is het wel van me gewend.
Na een kwartier rijden we een grote parkeerplaats op waar veel meer auto's staan. De deur wordt geopend en we stappen uit. Ik zie verderop een gigantisch landhuis in het midden van een groot grasveld staan. Er lopen vele mensen naar binnen en naar buiten, allemaal hebben ze jurken aan of dragen ze een pak. Ik begin bijna te kotsen, zo formeel is alles.
"Kom," zegt Sergej. Ik loop samen met hem richting het landhuis, met de bodyguard achter ons aan, hij heeft de hele tijd voorin naast de chauffeur gezeten. We komen langs verschillende mensen die ons allemaal veel te veroordelend aankijken, precies waarom ik die fucking rijke mensen haat, ze denken echt dat ze alles zijn en maken van rijk zijn hun hele karakter.
"Sergej, ouwe maat," horen we dan opeens. Een voor mij onbekende man van een jaar of zestig komt eraan lopen zodra we de gigantische zaal in lopen. Er zijn wel honderd mensen die allemaal met elkaar praten, champagne brengen en dansen op de rustige viool muziek. De man geeft Sergej een knuffel.
"Ali, hoe is het? Lang niet gezien," zegt Sergej.
"Gaat goed, bedankt. Met jou? Inderdaad, ik zou nog bellen. Totaal vergeten," zegt Ali. "Ik zat een tijd in Marokko weet je, vrouw wilde graag terug."
"Maakt niet uit, ik snap hoe lastig vrouwen kunnen zijn," lacht Sergej. "Mijne hou ik wel rustig met gucci, ze zeikt zelfs niet eens meer over m'n minnaressen."
"Daar doe ik niet aan, weet je toch?" lacht Ali. Dan kijkt hij naar mij. "En wie is deze jongeman? Ik heb hem nog niet eerder gezien."
"Dit is Alex, mijn nieuwste aanwinst," zegt Sergej. Ali steekt een hand naar me uit, die ik niet van plan ben aan te raken, tot dat het me een dodelijk blik van Sergej oplevert. Ik zucht en schud de hand van de man.
"Alex he, is Sergej wel een beetje aardig tegen je?" lacht Ali. Ik kijk Sergej aan, maar die heeft zijn aandacht op een langslopende vrouw die een jurk draagt waarin je haar kont te goed kan zien. "Grapje, man. Heb je dorst?" Ali pakt een glas champagne van een dienblad en geeft het aan me. Ik bedank hem en neem een slok.
"Vermaak jij je even? Ik ga even zaken bespreken met Ali," zegt Sergej tegen mij. Ik knik en daarna lopen de twee mannen naar buiten. Ik ga met het glas champagne naar de bar waar het eten staat en pak er iets van af dat er enigszins eetbaar uit ziet.
"Zou ik niet doen, ik heb een week een voedselvergiftiging gehad door dat eten. Ze geven hier meer om het uiterlijk dan dat dingen echt gaar zijn," zegt een onbekende meisjesstem. Ik draai me om en zie een meisje glimlachend naar me kijken. Ik knik en leg het eten weer neer, waarna ik weg wil lopen. "Geen eens een bedankje?" Ze glimlacht nog steeds en het begint me op mijn zenuwen te werken.
"Thanks," mompel ik sarcastisch, hopend dat ik daarna weg kan lopen.
"Geen probleem, als goedmakertje mag ik je naam wel weten toch?" zegt ze. Ze loopt weer naar me toe.
"Ik heb een vriendin," brom ik geïrriteerd.
"Oke, meneer ik heb een vriendin, dat is fijn voor je. Ik probeer gewoon aardig te zijn. Volgens mij zijn we de enige die geen zestig zijn en die niet praten over geld, daarom heb je ook niets beters te doen denk ik, dus hoe heet je?" vraagt ze. Ik knijp mijn ogen samen naar het zwart harige meisje.
"Alex," antwoord ik dan.
"Leuke naam. Ik ben Leya," zegt ze. Niet dat ik het vroeg, of het me boeit, maar dat zeg ik maar niet.
"Oke," zeg ik. "Fijne dag nog."
"Je bent niet heel sociaal merk ik," zegt ze grinnikend.
"Klopt, problemen mee?" snauw ik.
"Val me niet direct aan, ik probeer gewoon een gesprek te voeren," zegt ze.
"En ik heb daar duidelijk geen zin in, take a fucking hint," sis ik. Opeens komt er een man aanlopen die naast Leya gaat staan. Ik zie hoeveel Leya op de man lijkt, dus ze moeten wel familie zijn.
"Vrienden gemaakt, lieverd?" vraagt de man een Leya.
"Soort van, papa," zegt ze grinnikend terwijl ze naar mij kijkt.
"Wat is je naam, jongen?" vraagt de man me.
"Alex," antwoord ik.
"Oke, Alex. Kom je bij ons zitten? Een vriend van mijn dochter is een vriend van mij," lacht de man. Zijn ogen lachen met hem mee.
"Nee, bedankt. Ik wacht op iemand," zeg ik, doelend op Sergej die nog steeds niet terug is.
"Ach, kom op, jongen. Leya vindt het zo leuk als je meegaat, toch Lee?" Zijn dochter knikt met overgave, puur om mij te irriteren. Ik heb helemaal geen zin om met dit random meisje te gaan eten terwijl mijn vriendin thuis zit, maar ik weet dat Sergej wil dat ik contacten leg voor hem, dus ik heb weinig keus.
"Prima," zeg ik dan. De man knikt blij en daarna loop ik achter de vader en dochter aan die bij een tafeltje gaan zitten waar nog een drie vrouwen en vier mannen zitten. Allemaal stellen ze zich aan me voor.
"John," zegt een van de mannen. Ik hoor hoe er een bepaalde afkeur in zijn stem zit, iets wat ik niet begrijp omdat ik deze man helemaal niet ken. Daarnaast, ik zou het ook facking irritant vinden als een random persoon bij mij en mijn familie aanschuift.
"Dus, Alex. Met wie ben je hier?" vraagt de vader van Leya.
"M'n baas," antwoord ik. Ik haat het om het woord baas te gebruiken, maar ik weet niet hoe ik anders moet zeggen dat ik hier met Sergej ben.
"Wie is je baas?" vraagt John.
"Sergej Solovjov," antwoord ik. Ik merk hoe dom zijn achternaam klinkt uit iemand die niet Russisch is.
"Oh, die ken ik wel. Is hij een beetje betrouwbaar? Ik zit eraan te denken om zaken te doen met hem, hij heeft goede labs hoor ik," zegt John. Hij werkt een oester naar binnen waardoor ik bijna moet kotsen.
"Ja zeker, zijn labs zijn nog nooit opgerold," antwoord ik. Een andere man biedt me ook een oester aan, maar die weiger ik meteen. Gadverdamme.
"Bedankt, ik zal wel wat van me laten horen," zegt John. Ik knik. Opeens begint de muziek te veranderen naar een of ander liefdes nummer en kijkt Leya me met een schuin oog aan.
"Vergeet het, ik heb een vriendin," sis ik herhalend.
"Dans met m'n dochter, Alex. Dan bel ik je baas vanavond nog om te investeren," zegt haar vader. Ik weet niet hoe groot de bonus zal zijn als ik echt iemand laat investeren in Sergej's nieuwe lab, maar ik vermoed heel groot. Ik zucht en sta dan op. Leya loopt achter me aan en pakt mijn schouder vast. Ik voel een koude rilling door mijn lichaam en het scheelt weinig en ik breek haar arm. Ze pakt daarna mijn hand en begeleidt ons door de zaal waar verschillende stellen aan het dansen zijn. Ik doe geen eens moeite om Leya aan te kijken.
"Ik vraag me af wat je vriendin hiervan vindt," zegt ze dan. Dan kijk ik haar wel aan en zie ik dezelfde grijns op haar gezicht.
"Als je het verteld, ik zweer..." wil ik beginnen, maar ze kapt me af.
"Relax, ik zeg niks. Je bent loyaal, dat zie ik zo. Het was maar een grapje, daarnaast, ik ken haar niet eens," zegt ze grinnikend. "Hoe lang date je al met haar?"
"Tijdje."
"Hoe lang is een tijdje?"
Ik weet niet precies hoe ik daarop moet antwoorden, het is pas sinds zonet officieel, maar we kennen elkaar al veel langer. Ik vraag me af wanneer het is veranderd naar 'daten', maar ik heb echt geen idee als ik eerlijk moet zijn. Eerlijk gezegd haat ik het om die facking labels erop te plakken, we hadden het gewoon gezellig and that's it.
"Een tijdje," zeg ik daarom weer.
"Sorry, had ik moeten weten. Je bent niet zo sociaal," zegt ze weer grinnikend. "Hey, als je m'n vader echt wil interesseren voor een deal met je baas moet je misschien doen alsof je het echt naar je zin hebt."
"Nee." Leya grinnikt weer en daarna is het nummer afgelopen. Ik laat haar zo snel mogelijk los en schuif weer aan bij de tafel.
"Jullie waren zo schattig samen, Lee. Toch wel leuk he? Mijn werk diners," zegt haar vader lachend. "Jullie moeten nummers uitwisselen."
"Sorry, mijn telefoon is leeg," zeg ik snel. Een nummer van een vreemd meisje ga ik nooit kunnen verbergen voor Mia en haar nummer verwijderen valt teveel op voor Leya's vader.
"Ach, dan schrijft Lee het wel even voor je op," zegt hij. "Dan kun je haar thuis wel een berichtje sturen. Schat, geef me een servet." Dat laatste zegt hij tegen een vrouw die naast hem zit. Haar gezicht is volgespoten met botox en ze kijkt strak voor zich uit en zegt geen woord. Ze geeft haar man een servet die hij aan Leya geeft. Zij schrijft haar nummer erop en geeft hem vervolgens aan mij.
"Thanks," mompel ik, mijn sarcasme verbergend. Ik doe het servet in de zak van mijn jasje. Ondertussen zie ik de blik van John op me rusten wat me een rilling bezorgd.
De rest van de avond luister ik beetje naar de gesprekken tussen de mannen terwijl hun vrouwen er als gekken naast zitten. Leya probeert een gesprek met me te voeren, maar ik geef zo kortaf mogelijk antwoord. Pas om half twee 's nachts loop ik samen met Sergej weer naar de auto.
"Leuke meid voor je, die Leya," zegt hij. Halverwege de avond is Sergej bij ons komen zitten. "Of is die lipgloss meid meer je type?"
"Aanbod om je neus te breken staat nog steeds," mompel ik. Sergej is dronken, dus dit soort opmerkingen kunnen nu, anders had hij me nu neergeschoten omdat ik te weinig respect toon.
"Je bent wel goed bezig geweest, John, Eloy, Klaas en Pierre hebben interesse. Ik heb hun contact gegevens, die van Eloy komen door jou. Je hebt een goede indruk op hem achter gelaten door met z'n dochter te praten, jongen," zegt Sergej. Daarna stappen we in de auto en start de chauffeur hem.
"Geen probleem."
"Nu je betaling natuurlijk," zegt hij. Hij laat de sigaret die tussen zijn lippen zit, hangen en begint briefjes te tellen die uit zijn broekzak komen. "Duizend, dat is wel voldoende denk ik." Hij geeft me het geld, dat ik gretig aanpak. Als ik het in de jaszak wil doen, kom ik dat servet weer tegen. Ik vouw het tot een prop en gooi het daarna uit het raam, als we over de snelweg rijden. Als ik het raam weer dicht doe, kijkt Sergej me grijnzend aan.
"Die lipgloss meid is dus toch wel meer je type," zegt hij. Ik negeer zijn opmerking en staar naar buiten.