Nang pagkabigay ko ng frappe kay Kayla ay agad na akong nagpaalam at umuwi na ng bahay. Nang makauwi ay agad na akong pumasok sa banyo ko para maglinis ng katawan ko pagpasok ko ng kwarto. Pagtapos ay nagbihis ako ng pambahay.
I sighed at agad na humiga sa kama. As I looked up at the ceiling I just closed my eyes. And as I closed my eyes I remembered and seemed to hear Sam's voice singing.
"You won't find faith or hope down a telescope."
I slowly opened my eyes.
"You won't find heart and soul in the stars."
Tumingin ako sa kaliwa ko.
I saw Sam singing.
"You can break everything down to chemicals."
I asked "S-sam?"
She looked at me and she said "but you can't explain a love like ours."
She winked and smiled at me.
Napakurap ako ng mata at pagkakurap ko ay wala doon si Sam. I sighed when I realized that was just on my mind. Napatayo ako at nagdecide na uminom ng tubig.
Pagkababa ko ay agad akong kumuha ng baso at ng tubig. Habang nakatulalang umiinom ako ng tubig ay may narinig ako. Tumingin ako sa kaliwa ko, doon kasi nanggaling ang tunog.
Ibinaba ko muna ang hawak kong baso sa ibabaw ng lamesa. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa pinto na papunta sa likod ng bahay. Pagbukas ko ng pintong iyon ay nakita ko na isang pusa lang pala iyon.
The light was already on there so I immediately saw that cat, nasa sahig lang ang pusa nang nakita ko ito. The color of the cat is white and you can see that cat's eyes are green eyes. Lumapit ako sa pusa at paglapit ko ay tinitigan lang ako ng pusa ng ilang saglit.
After a while it suddenly ran away. I couldn't catch up with her because she jumped on the things that were just lying on the side, she jumped on it until she could climb the roof. I just stared at the cat until it was able to leave.
Pag alis ng pusa ay napatingin ako sa kinatatayuan ng pusa kanina. Napakunot ako ng noo nang makita ko na ang nakalagay sa sahig na iyon. Pinulot ko ang bagay na iyon, pagkakuha ko nun ay ang sabi ko "A kite?"
I asked "Why is this kite was just he...here? Wait, the kite looks... like something I've seen before." I looked at that kite for a moment and I said "Maybe this kite was just a kite that was a long time ago." Itatabi ko na dpata ang saranggolang iyon ngunit bigla na lang akong may naalala.
"Masaya siguro kung nagsasaranggola tayo noh?" He said that while he's looking to those children whose flying a kite.
Lumapit naman ako sa nagbebenta ng ga saranggola at bumili ng isa. Pagkabili ng saranggola ay lumapit ako sa kanila. I said "let's fly a kite." Napangiti naman si Kuya Ogi, maya-maya pa ay nagpalipad na ito ng sarrangola.
I said after I remembered something "Wait! This kite was not that long time ago, binili ko itong kite na ito nung kasama ko sina Kuya Ogi, Manang, Lyn, at si Sara.....nang gingawa ko yung Focus 2!" Napasara ako ng bibig dahil naalala ko na gabi na nang napalakas ang boses ko. Sumilip ako sa loob para tignan kung may nagising bang tao dahil sa lakas ng boses ko, and fortunately, no one woke up.
I looked back at the kite that I was holding, and I said "that's it, this the third. Ito na ang pangatlo at ang huli kong hinihintay....... maniniwala na ako na, totoong hindi panaginip si Sam."
I should try to remember where she lives again, I just want to see that she's okay. I said to myself "bukas ko nalang siguro siyang subukang hanapin. Mas mahihirapan akong hanapin kung saan siya nakatira ngayong gabi."
Tumingin ako sa saranggolang hawak-hawak ko at pinagdisisyunan na ipasok nalang yun sa loob ng bahay. Pagpasok ko ay agad ko na isinara at inilock ang pintuan. Matapos na gawin yun ay nagulat ako na may biglang ay nagsalita. "Sir, saan po kayo galing?"
"Sh*t!"
Paglingon ko ay mas lalong pa ako nagulat nang makita ko si Sara. "Ah!" Napaatras ako dahil sa pagkagulat at naapaatras din naman si Sara nang napasigaw ako.
I asked "Ano ba yan nasa mukha mo? Nananakot ka ba?" She said "Um, hehe, face mask lang po ito sir. Alam niyo na, pangpaganda." I asked "Pangpaganda?"
Tumango siya and she said "Opo sir." I said "You don't need that." She just smiled at napakamot nalang sa ulo.
She asked "Bakit po ba kayo nasa likod? Nang....ganitong oras?" I said "Um, may narinig lang kasi ako kanina habang umiinom ng tubig. Kaya tinignan ko kung ano yun, pagkatingin ko kung ano yun, iyon ay isa lang palang pusa." She said "Ahhh, okay po. Eh...Bakit po kayo may dalang saranggola?"
Napatingin ako sa saranggolang hawak ko at agad naman na tumingin kay Sara at agad ko naisipan na tanungin ang tungkol sa saranggolang iyon. I said "Um, may tanong lang ako." She asked "ah, ano po yun sir?"
I said "Alam mo ba kung kanino o kung saan galing ang saranggolang ito?" I hope he tells me that I bought it when manang, Kuya Ogi, her, Lyn and I went for a walk in a park. Ipinakita ko sa kanyang ang hawak-hawka kong saranggola.
Napatingin siya sa saranggolang hawak ko at napakunot siya ng kanyang noo. She said "Um, pasensya na sir, ngayon ko lang kasi nakita ang saranggolang yan." Napakunot ako ng noo at ang sabi ko sa isip ko "What?! How could she not remember about this kite?"
I asked her "Are you sure?" Muli siyang napatingin sa saranggola at agad na bumalik na tingin sakin. She said "Opo sir eh, pasensiya na po."
I said "It's okay. thanks, good night." She said "Good night din po sir." Matapos nun ay agad na akong naglakad at umakyat pabalik sa kwarto ko.
Pagbalik sa kwarto ay inilapag ko muna ang saranggola sa ibabaw ng desk ko. I sighed at humiga ako sa kama ko. Habang nakatingin sa kisame ay ang sabi ko sa sarili ko "I will try my best to find out why I thought You were just a dream to me."
When I said that, I slowly close my eyes until I fell asleep. Makalipas ng ilang oras ay agad naman ako nagisng nang magalarm ang alarm ko. Binilisan ko lang ang paggawa ko ng moring routines ko.
Nag-ayos na higaan, kumain ng almusal, naligo, nagbihis at pumasok sa sasakyan para subukang puntahan uli ang cafe. Pagkarating doon ay ipinark ko muna sa gilid ang kotse ko. Bumaba ako at naglakad palapit sa salon na yun.
Tumingin muna ako sa itsura ng labas ng salon bago pa man ako pumasok. Matapos ng ilang saglit ay papasok na dapat ako ngunit may lumbas na isang um... babae, I mean she's a boy but you know, based on her appearance, it's pretty much clearly that she likes to be girl. She is a girl, and it is okay for being like to be a girl.
Lumabas ang isang babae mula sa pintuang iyon. She asked "Pogi, ano hanap mo? Susunduin mo ba ang girlfriend mo dito? Kung oo, well, pwede mag-antay ka muna? Hindi pa kasi tapos ang pagrerebond sa buhok niya." Napakunot ako ng noo at ang sabi ko "Um, hindi. W-walang akong girlfirend na susunduin."
She said "Ahhh, eh, magpapagupit ka ba? Kasi kung magpapagupit ka, nasa kabila kalye yung barber shop. Pero pwede din naman dito kung....katulad ka din namin. Katulad namin na mahilig sa mga medyo feminine ang mga looks." She smiled after she said that. I said "Ah, hindi. Hindi ako magpapayos o mag papagupit ng buhok. Itatanong ko lang sana kung gaano na katagal na ang salon na'to."
She said "well, umm.." Bigla siya napasimangot nang marinig niya ang tanong ko. Napakunot naman ako ng noo dahil sa reaksyon niya sa sinabi ko.
I asked "um, may problema ba?" She said "Ah..Wala! Umm.. ano uli ang tanong mo? " I said "ah... Ang tanong ko ay gaano na ba katagal ang salon na'to sa lugar na'to?"
She smiled then she said "ahhh, matagal na ito. siguro mga l-li-limang TAON! Oo! Tama! Limang taon hehe." Mas lalo ako napakunot ng noo dahil sa sinabi niya. I asked "L-limang taon? Um, totoo bang limang taon na ang salon?"
She smiled and she said "Oo naman, s-sigurado ako. B-bakit naman hindi? Matagal na'ko dito noh? Patanong-tanong ka tapos hindi ka naman maniniwala. " I said "o-okay, I'm sorry."
Mataray niyang itananong "Ano? M-may itatanong ka pa?" I said "ah, wala na, thank you." Pagkatapos kong sabihin yun ay nagpaalam na'ko sa kanaya at nagsimula na maglakad pabalik sa kotse ko.
Pero bago pa man ako na naglakad pabalik ng kotse ay narinig ko siyang bumuntong hininga pagkapaalam ko sa kanya. Ang kanyang pagkakabuntong hininga ay para bang nagpagaan ng kanyang loob ng magpaalam ako sa kanya. And those smiles that she gave was not that real, I mean her smile that she gave me was...like a bit... different.
Pagkabalik ko ng kotse ay nakaupo lang ako doon habang hawak-hawak ko lang ang manibela. Nakatulalang nakatingin sa manibela ay napaisip ako sa sinabi sakin ng babae kanina. She said that the salon was already there for five years.
Which I think it was very strange to me, I mean, it looks like the Cafe has been there longer than that salon. Umangat ang tingin ko sa salon at tinitignan iyon ng ilang saglit. Habang nakatitig ako sa salon na iyon ay bigla na lang akong nagkaideya.
I said to myself "Subukan ko kayang puntahan ang bahay ni Sam. Pero, hindi ko naman alam kung saan siya nakatira. I mean, hindi ko maalala kung saan siya nakatira." Natahimik ako ng ilang saglit at ang sabi ko "bakit nga ba hindi ko maalala?"
"Arghhhhhhhhh. Ano bang klaseng utak ka? Bakit hindi mo maalalaaaaaaaaaa." After I said that my face just sank into the steering wheel and I just closed my eyes due to frustration. Habang nakasubsob pa din ang mukha sa manibela at habang nakapikit pa din ay bigla nalang pumasok sa isipan ko ang madilim na daan.
Napadilat ako ng mata at napaangat sa pagkakasusob ng mukha sa manibela. I asked myself "Is that vision in my mind was the one that leads to Sam's house?" I looked at the bracelet on my wrist while my hand was still on the steering wheel.
Habang nakatingin sa bracelet ay bigla nalang pumasok sa isipan ko ang mga direksyon itinuro ni Sam papunta sa bahay kung saan siya nakatira. Nanlaki bigla ang mata ko nang pumasok yun sa isip ko. I said "That's it! Doon nakatira si Sam!"
Matapos kong sabihin yun ay agad ko pinatakbo ang sasakyan ko papunta sa bahay ni Sam. Makalipas ang ilang minuto ay nakarating din ako sa lugar na yun. Pagkarating ay ipinark ko muna ang kotse ko.
Pagkapark ng kotse ay bumaba ako at agad na naglakd papunta sa sa bahay ni Sam. Kakatok na sana ako ng pintuan ngunit bago pa man ako kumatok ay bigla na lang ito bumukas. Isang babae ang nagbukas ng pintuan, nagulat ito at napakunot ng noo ng makita ako.
"Um...Sino ka? " She asked. I said "Ah, kaibigan ako ng nakatira dito. Dito diba nakatira si Sam?" Napakunot siya ng noo and she asked "Sam?"
I noded and said "Oo, Sam." She said "Walang nakatirang Sam dito." I said "h-huh?"
She said "pasensya na ha, pero wala kaming kilala na ang pangalan ay Sam." I asked "Gaano na katagal po ba kayo na nakatira dito?" She said "Matagal-tagal na din kami na nakatira dito."
I said "Ahh, o-okay po." She said "Ahh, sige, pasensiya na uli." Nginitian ko na lang siya at ang sabi ko "Okay lang po, maraming salamat." Pagkasabi ko nun ay agad naman an ako na naglkad pabalik sa bahay ko.
Pagkabalik sa kotse ko ay nanatili lang akong na nakaupo at nakasimangot. I said "Bakit ganun? Bakit parang mas ginugulo ang isipan at paniniwala ko tungkol kay Sam? Hindi ko na alam kung maniniwala ba ako na panaginip siya o hindi."
I just sighed at agad na pinatakbo ang kotse pauwi ng bahay. Pinahinto ko ang kotse ko nang magred lights ang traffic signal. Habang inaantay na mag green ang traffic signal may nakita na lang akong isang matanda na nadapa.
Tutulungan ko na dapat siya ngunit medyo nag alinlangan ako dahil baka isa lang siyang nagkukunwari. Nawala lang ang pag aanlinlangan ko nang makita ko na ito ay parang bulag. Ito kasi ay nakasalamin at kinakapa niya ang sahig dahil ang kanyang tungkod ay nabitawan niya.
Tutal nasa gilid naman ng side walk ang kotse ko kaya mas lalo ko pa itinabi ang kotse at inihazard muna iyon. Matapos nun ay agad na akong bumaba para tulungan ang matanda. Nang makalapit ay kikinuha ko ang tungkod niya at tinulungan ko siya na makatayo.
I said "I said tulungan ko na po kayong makatayo." Mukhang nagulat ito nang marinig niya ang boses ko. Napalingon siya sa direksyon kung nasaan ako at ang sabi niya "Ah, salamat, iho."
Pagkasabi niya nun ay ibinigay ko ang kanyang tungkod. Pagkabigay sa kanya ng tungkod, hinawakan ko ang kanyang kamay at isinuporta naman ang kanyang likod para makatayo. Nang makatayo ay ang sabi niya "Salamat, AA."
Napangiti ako nang magpasalamat siya, ang sabi ko "Walang anuman po." Ngunit dahan-dahan nawala ang ngiti ko at napakunot ako ng noo. Tanong ko "Teka, paano mo nalaman ang pangalan ko?"
Nakayuko ito ng tanungin ko siya. Hindi niya sinagot ang tanong ko at dahan-dahan na lamang ito umangat ng tingin at dahan-dahan na lamang siya napalingon sa akin. Pagkalingon niya at saka dahan-dahan niya na lamang itinanggal ang kanyang salamin.
I said "Teka...hindi ka bulag?"